Εγγραφή στο Newsletter της Epoch Times
Από τη Nancy Colier
Ακούμε συχνά ότι η συγχώρεση είναι μια πράξη καλοσύνης προς τον εαυτό μας και ότι εάν η συγχώρεση ωφελεί αυτόν που συγχωρούμε, αυτό είναι ένα πρόσθετο όφελος. Ωστόσο, ένα από τα εμπόδια που αντιμετωπίζουμε για να συγχωρέσουμε κάποιον είναι πως δεν ευχόμαστε να είναι καλά και στην πραγματικότητα, θέλουμε να υποφέρει εξαιτίας αυτού που έκανε.
Η ιδέα ότι το άλλο άτομο θα μπορούσε να αισθανθεί καλύτερα λόγω της συγχώρεσης μας, μας δοκιμάζει και είναι ακριβώς αυτό που θέλουμε να αποτρέψουμε.
Φανταζόμαστε ότι η μη συγχώρεσή του είναι μια μορφή τιμωρίας, ένας τρόπος ελέγχου μιας κατάστασης που δεν αισθανόμαστε ότι έχουμε τον έλεγχο. Σε πρωταρχικό επίπεδο, φανταζόμαστε ότι η μη συγχώρεση είναι μια μορφή φροντίδας των πληγών μας, μια απόδειξη ότι τα δεινά μας εξακολουθούν να υπάρχουν και ότι η πληγή τους δε θα κλείσει ποτέ. Η μη συγχώρεση είναι ένας τρόπος επικύρωσης των καταστάσεων που μας πλήγωσαν.
Το πιστεύουμε ιδιαιτέρως όταν θεωρούμε πως αυτός που μας έβλαψε δεν θα αναλάβει την ευθύνη των πράξεων του ή όταν ισχυρίζεται πως δεν έκανε τίποτα λαθεμένο.
Η μη συγχώρεση είναι ένας τρόπος να μη χάσουμε το δίκιο μας – να παραμείνουμε δικαιολογημένοι στην δική μας εκδοχή της αλήθειας και να διατηρήσουμε την αίσθηση ότι μας έχουν συμπεριφερθεί άδικα.
Η έλλειψη συγχώρεσης, όπως το φανταζόμαστε, εξακολουθεί να αποδεικνύει ότι το το άλλο άτομο είναι ο φταίχτης, κάτι που δικαιολογεί τον πόνο μας. Πράγματι, είναι η επικύρωση των δεινών μας που προσπαθούμε – συχνά απεγνωσμένα – να επιβεβαιώσουμε τον εαυτό μας και σε τρίτους.
Πιστεύουμε ότι η συγχώρεση του άλλου ατόμου σημαίνει ότι είμαστε τώρα εντάξει με αυτό που έκαναν, ή ακόμη και ότι αυτό που έκαναν είναι εντάξει σε μεγαλύτερη κλίμακα. Η αντίληψή μας είναι ότι η συγχώρεση δηλώνει ότι αυτό που συνέβη δεν είναι πλέον σχετικό, σημαντικό ή υπαρκτό. Είναι σαν να αφήνουμε το παρελθόν πίσω, και με αυτόν το τρόπο να το αποβάλουμε από το μυαλό και την καρδιά μας, κάτι που μπορεί να μας είναι αφόρητο.
Η αντίληψή μας είναι ότι η συγχώρεση δηλώνει ότι αυτό που συνέβη δεν είναι πλέον σχετικό, σημαντικό ή υπαρκτό.
Ωστόσο ίσως το πιο ενοχλητικό, είναι ότι πιστεύουμε ότι με την συγχώρεση αφήνουμε το άλλο άτομο «να τη γλιτώσει» και ότι το απαλλάσσουμε από τη θέση του φταίχτη, την ενοχή ή την ευθύνη για αυτό που έκανε. Φανταζόμαστε ότι τον απαλλάσσει από το βάρος της ταλαιπωρίας που πιστεύουμε ότι μας προκάλεσε.
Έτσι αναδύεται το εξής ερώτημα: Τι είναι πραγματικά η συγχώρεση και τι δεν είναι;
Η συγχώρεση δε σημαίνει…
• Δεν πληγώθηκες από αυτό που έκανε το άλλο άτομο.
• Ο πόνος σου έφυγε.
• Είσαι και πάλι το άτομο που ήσουν πριν να συμβεί.
• Η ζωή συνεχίζεται και πάλι από εκεί που ήταν γιατί νιώθεις σαν να μη συνέβη ποτέ κάτι.
• Δεν πιστεύεις πλέον ότι το άλλο άτομο είναι υπεύθυνο για τον πόνο που προκάλεσε.
• Δικαιολογείς τη συμπεριφορά του άλλου ατόμου.
• Δεν βλέπεις πλέον αυτό που συνέβη σαν κάτι το τόσο σημαντικό.
• Μοιράζεσαι την ευθύνη για αυτό που συνέβη.
• Μπορείς να ξεχάσεις αυτό που συνέβη.
Ο τρόπος με τον οποίο πολλοί από εμάς βλέπουν τη συγχώρεση είναι λανθασμένος. Λέμε «συγχωρήστε και ξεχάστε», αλλά όταν συγχωρούμε, δεν ξεχνάμε.
Το να ξεχνάς δεν είναι εγγενώς μέρος της συγχώρεσης, ούτε θα έπρεπε να είναι. Αυτό που έχει σημασία είναι να είμαστε εσωτερικά κατασταλαγμένοι με αυτό που συνέβη.
Το ίδιο ισχύει όταν είμαστε αδιάφοροι για τη συγχώρεση, ενθαρρύνοντας τον εαυτό μας και τους άλλους να το «αγνοήσουμε». Η συγχώρεση δεν είναι μια απλή υπόθεση που μπορούμε να εκλογικεύσουμε, να χειριστούμε ή να την κάνουμε με εξαναγκασμό.
Η συγχώρεση είναι διαφορετική για κάθε άνθρωπο που τη βιώνει..
Για μερικούς, εμφανίζεται ξαφνικά, ευλογημένα, χωρίς να χρειάζεται να το σκεφτούν ή να το προσπαθήσουν. Για άλλους, είναι μια πιο ηθελημένη διαδικασία που απαιτεί προσπάθεια και εξάσκηση. Και για άλλους, είναι ένας μόνιμος προορισμός που, μόλις ανακαλυφθεί, δε χάνονται ποτέ από αυτή τη ρότα.
Αλλά μπορεί επίσης να είναι ένα συναίσθημα που υποχωρεί και ρέει. Δεν υπάρχει σωστός τρόπος για να βρούμε ή να βιώσουμε τη συγχώρεση. Οποιαδήποτε διαδρομή προς αυτήν ο προορισμός είναι ο ίδιος. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν άπειρα είδη συγχώρεσης, υπάρχουν κάποιες πτυχές της που είναι στοιχειώδεις για τη θεμελιώδη της φύση.
Τι είναι η συγχώρεση
Η συγχώρεση είναι, εν μέρει, η προθυμία να αφήσουμε τη ρητορική για μια συγκεκριμένη αδικία που βιώσαμε και να σταματήσουμε να λέμε ξανά και ξανά την ιστορία για το τι έκανε αυτό ή το άλλο άτομο και πώς μας πλήγωσε.
Είναι μια απόφαση να αφήσουμε το παρελθόν έτσι όπως είναι, να το αφήσουμε ατελές και όχι αυτό που θα θέλαμε εμείς να ήταν και να εγκαταλείψουμε την ιδέα ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο παρελθόν.
Η συγχώρεση προτείνει επίσης ένα άνοιγμα για να ειδωθούν τα πράγματα υπό ένα νέο φως και μια νέα προσέγγιση. Είμαστε σε θέση να συνυπάρξουμε με το άλλο άτομο χωρίς να μας επηρεάζουν τα συναισθήματά μας από το παρελθόν. Μπορούμε να ανταποκριθούμε σε αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή και να μην αντιδράσουμε λόγω των διάφορων κατάλοιπων θυμού και μνησικακίας από το παρελθόν.
Όταν συγχωρούμε, σταματάμε να χρησιμοποιούμε την παρούσα στιγμή για διόρθωση, δικαίωση, επικύρωση ή τιμωρία του παρελθόντος.
Ακόμα κι΄όταν το παρελθόν μας έχει αλλάξει αμετάκλητα, είμαστε σε ετοιμότητα να δούμε τα πράγματα που μας συμβαίνουν στο τώρα, με τα μάτια μας ανοιχτά και την καρδιά μας διαθέσιμη.
Όταν συγχωρούμε, σταματάμε να χρησιμοποιούμε την παρούσα στιγμή για διόρθωση, δικαίωση, επικύρωση ή τιμωρία του παρελθόντος.
Η συγχώρεση προϋποθέτει από εμάς να εστιάσουμε την προσοχή μας μακριά από το άλλο άτομο, μακριά από αυτό που έκανε ή δεν έκανε ή έπρεπε να είχε κάνει.
Παίρνει την εστίαση από τους άλλους, από το να περιμένουμε και να θέλουμε να είναι διαφορετικοί, και την μετακινεί προς τον εαυτό μας, τη δική μας εμπειρία και την καρδιά μας.
Σταματάμε να προσπαθούμε να αντλήσουμε συμπόνια ή αναγνώριση από τους άλλους, σταματάμε να θέλουμε να τους κάνουμε να αντιληφθούν και να νιώσουν τον πόνο μας. Συγχώρεση σημαίνει ότι χάνουμε το ενδιαφέρον μας ή απλώς εγκαταλείπουμε τις προσπάθειές μας να καταλάβει ο άλλος τι έχει κάνει, ή να καταλάβει την αξία μας.
Συγχώρεση σημαίνει ότι σταματάμε να προσπαθούμε να πάρουμε κάτι πίσω από τον άλλο και επικεντρωνόμαστε σε εμάς. Προσφέρουμε στον εαυτό μας τη συμπόνια που προσπαθήσαμε τόσο σκληρά να πάρουμε από τους άλλους.
Η αληθινή συγχώρεση σημαίνει να αναγνωρίζουμε ότι τα βάσανά μας έχουν σημασία – για εμάς, για αυτόν που το έζησε – ανεξάρτητα από το αν το άλλο άτομο συμφωνεί ή όχι.
Τα κάνουμε όλα αυτά με ή χωρίς την επίγνωση του άλλου. Η συγχώρεση είναι μια εσωτερική διεργασία.
Η συγχώρεση, τελικά, αφορά την ελευθερία. Όταν χρειαζόμαστε κάποιον άλλο να αλλάξει για να είμαστε εντάξει, είμαστε φυλακισμένοι, δέσμιοι του θυμού και της δυσαρέσκειάς μας.
Κρατάμε την ελπίδα ότι θα μπορούσαμε να πάρουμε την ενσυναίσθηση που λαχταρούμε, αλλά με την προσοχή μας στραμμένη προς τα έξω, σπαταλάμε τη δική μας δύναμη, ενώ θα μπορούσαμε να τη διοχετεύσουμε στη συμπόνια για τον εαυτό μας. Αυτό που θέλουμε από το άτομο που δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε είναι, συνήθως, η αγάπη. Η συγχώρεση είναι τελικά η επιλογή να προσφέρουμε στον εαυτό μας αγάπη – και μαζί της, την ελευθερία.
Η Nancy Colier είναι ψυχοθεραπεύτρια, συγγραφέας πολλών βιβλίων σχετικά με την ενσυνειδητότητα και την προσωπική ανάπτυξη. Η Colier είναι διαθέσιμη για ατομική ψυχοθεραπεία, εκπαίδευση ελλειμματικής προσοχής, πνευματικής φροντίδας και συμβουλευτικής μέσω Skype σε όλο τον κόσμο. Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφθείτε τον ιστότοπο NancyColier.com
Ακολουθήστε μας στο Parler @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece
