Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ) συνεχίζει να επεκτείνει το παγκόσμιο αποτύπωμά του στις ναυτιλιακές επενδύσεις λιμένων. Παρά τα οικονομικά οφέλη που συνεπάγονται τέτοιες επενδύσεις, οι ειδικοί προειδοποιούν ότι τα συμφέροντα του καθεστώτος στα διεθνή λιμάνια θα μπορούσαν να προωθήσουν τις στρατιωτικές φιλοδοξίες του.
Η Κίνα έχει επενδύσεις σε περίπου 100 λιμάνια σε τουλάχιστον 60 χώρες. Κρατικοί λιμενικοί φορείς, ναυτιλιακές εταιρείες και επενδυτές συνεχίζουν να δίνουν στο κινεζικό καθεστώς περισσότερο χώρο για να επεκτείνει τον έλεγχό του στα λιμάνια όλου του κόσμου.
Φιλοδοξίες
Ο Λάρι Μπέιλι, εν αποστρατεία υποπλοίαρχος του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ και μέλος της μη κερδοσκοπικής Επιτροπής Πολιτών για την Εθνική Ασφάλεια, δήλωσε ότι το κινεζικό καθεστώς βρίσκεται συνεχώς σε θέση να εκμεταλλεύεται την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική επιρροή του.
«Το ΚΚΚ χρησιμοποιεί τα λιμάνια ως μέρος του σχεδίου του να θέσει το πόδι του στην πόρτα όπου κι αν βρίσκεται αυτή η πόρτα», δήλωσε ο Μπέιλι στην The Epoch Times.
Πριν περίπου 100 χρόνια, ο καπετάνιος Άλφρεντ Θάγιερ Μάχαν – ένας σημαντικός Αμερικανός συγγραφέας – αναγνώρισε το λιμάνι ως ένα από τα κλειδιά για παγκόσμια δύναμη. Ο Τζέιμς Ρ. Χολμς, ο Πρόεδρος της Ναυτικής Στρατηγικής του J. C. Wylie στο Ναυτικό Πολεμικό Κολέγιο, θεωρεί ότι το κινεζικό καθεστώς είναι «η πιο μεγάλη “κατά τον Μάχαν” δύναμη στον πλανήτη».
«Οι Κινέζοι σχεδιαστές στρατηγικής κατανοούν τόσο την κρίσιμη σημασία του θαλάσσιου εμπορίου όσο και τη συμβίωση μεταξύ εμπορίου και ναυτικής δύναμης», δήλωσε ο Χολμς στην Epoch Times μέσω email.
Ο Μάχαν περιέγραψε τη θαλάσσια δύναμη ως μια “αλυσίδα” με κρίκους «εμπορίου, εμπορικών στόλων, ναυτικών στόλων και βάσεων», εξηγεί ο Χολμς. Αυτές οι βάσεις αποτελούνται από «ναυτικούς σταθμούς όσον αφορά τη στρατιωτική πλευρά και εμπορικά λιμάνια από την πλευρά του εμπορίου».
Ο Μπέιλι σημείωσε ότι το κινεζικό καθεστώς, αφενός, έχει «κάθε πρόθεση να πάρει στα χέρια του τον έλεγχο» του παγκόσμιου εμπορίου. Από την άλλη πλευρά όμως, η εξαγορά ενός τεράστιου αριθμού ναυτιλιακών λιμένων «τροφοδοτείται σαφώς από κάτι περισσότερο από τον οικονομικό παράγοντα», πρόσθεσε.
Οι λιμενικές εγκαταστάσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την προσάραξη τόσο των εμπορικών όσο και των στρατιωτικών πλοίων, και αυτό κάνει τον Μπέιλι ιδιαίτερα ανήσυχο για την αυξανόμενη θαλάσσια ικανότητα του κινεζικού καθεστώτος.
Η ναυτική υπεροχή προσφέρει στρατιωτικό πλεονέκτημα
Η ναυτική υπεροχή προσφέρει μερικά οφέλη, σύμφωνα με τον Μπέιλι. Το ένα είναι «διπλωματική επιρροή και οικονομική δύναμη» και το δεύτερο το αποκάλεσε «ωμή δύναμη». Ενώ και τα δύο θεωρούνται σημαντικά, είναι το τελευταίο που ο εν αποστρατεία αξιωματικός του ναυτικού θεωρεί πιο ανησυχητικό.
Σύμφωνα με τον Μπέιλι, τα κινεζικά στρατιωτικά στρατεύματα θα μπορούσαν «εύκολα και στρατηγικά» να μεταφερθούν σε σχεδόν οποιαδήποτε τοποθεσία του κόσμου. Αυτή η παγκόσμια πρόσβαση είναι «μια αρκετά άβολη κατάσταση, ειδικά όταν περιλαμβάνει μια κυβέρνηση που αναζητά παγκόσμια κυριαρχία», είπε.
Η απόκτηση εμπορικών λιμένων από το Πεκίνο θα μπορούσε επίσης να μετατραπεί σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις. «Αυτός είναι ο βασικός δομικός λίθος και τρόπος του να γίνεις ένα μεγάλο ναυτικό έθνος», είπε ο Χολμς.
Σύμφωνα με τον Μπέιλι, οι αυξανόμενες επενδύσεις του καθεστώτος σε λιμάνια σε όλο τον κόσμο είναι ένας «καθορισμένος στρατηγικός στόχος». Με γνώμονα την κατάκτηση, είπε ότι το ΚΚ Κίνας έχει ολοένα και περισσότερες ευκαιρίες για να συνδράμουν τα λιμάνια σε έναν στρατιωτικό στόχο «ακινητοποίησης» μιας χώρας.
Οικονομικός εξαναγκασμός
Ενώ οι χώρες υποδοχής μπορεί να διαπιστώσουν ότι η συνεργασία με την Κίνα φέρνει οικονομικά οφέλη, θα μπορούσαν να υπάρξουν μεγάλοι συμβιβασμοί, προειδοποίησε ο Χολμς.
«Το να δώσεις την άδεια στο Πολεμικό Ναυτικό του PLA να χρησιμοποιεί τα λιμάνια της χώρας υποδοχής θα μπορούσε να αποβεί καταστρεπτικό σε καιρό πολέμου», είπε, αναφερόμενος στον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό. Θα ήταν μια προφανής παρεμπόδιση σε ζητήματα οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας, πρόσθεσε.
Εν τω μεταξύ, το κινεζικό καθεστώς μπορεί επίσης να αξιοποιήσει τις εμπορικές του σχέσεις για να ασκήσει πίεση στις χώρες υποδοχής.
Το ΚΚΚ «μπορεί να κρατήσει σε ομηρία την περιουσία των εμπορικών εταίρων, [ιδιαίτερα όταν] εξαρτώνται από την Κίνα για την οικονομική ανάπτυξή τους», δήλωσε ο Χολμς. Για παράδειγμα, «μπορεί να τους αναγκάσει να επιλέξουν μεταξύ ανάπτυξης και πράξεων που δυσαρεστούν το Πεκίνο, όπως η συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες σε θέματα ασφάλειας», είπε.
Ο Μπέιλι είχε να δώσει μια προειδοποίηση στις χώρες που συνεργάζονται με το καθεστώς: «Κανείς δεν γνωρίζει πραγματικά τι σκέφτεται το ΚΚΚ, οπότε αυτό που καθορίζει πού θα πάνε και τι θα κάνουν είναι τι τους ενδιαφέρει εκείνη τη στιγμή».
Προέτρεψε τις χώρες να «διατηρήσουν τον έλεγχο των λιμένων και των φυσικών πόρων, επειδή το κινεζικό καθεστώς τα θέλει σαφώς και τα δύο».
Για τον Χολμς, η παρατήρηση των πράξεων του κινεζικού καθεστώτος είναι το κλειδί.
«Για μια χώρα που υπερηφανεύεται ότι είναι αντι-αυτοκρατορική, η Κίνα συμπεριφέρεται σαν τις αυτοκρατορικές δυνάμεις που την ταπείνωσαν κατά τη διάρκεια του “αιώνα της ταπείνωσης”», είπε.
«Τα έθνη υποδοχής θα πρέπει να εξετάσουν τη συμπεριφορά του στις θάλασσες της Κίνας και στον Δυτικό Ειρηνικό, προτού παραδώσουν ένα ίχνος κυριαρχίας στα λιμάνια και τους φυσικούς τους πόρους».
