Τα τεχνολογικά μεγαθήρια της Κίνας “δωρίζουν” κέρδη πολλών μηνών στο καθεστώς του Πεκίνου για να επιδείξουν πίστη στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Οι δημοφιλείς ηθοποιοί έχουν διαγραφεί από το ιστορικό του Διαδικτύου με τις αφοσιωμένες διαδικτυακές ομάδες θαυμαστών τους να διαλύονται. Οι νεαροί παίκτες βιντεοπαιχνιδιών δεν επιτρέπεται πλέον να παίζουν για περισσότερο από τρεις ώρες την εβδομάδα.
Σε όλες τις κινεζικές αίθουσες διδασκαλίας, 147.000 επιθεωρητές έχουν σταλεί για να επιβλέψουν την εθνική διάδοση της ιδεολογίας του κορυφαίου ηγέτη της Κίνας, Σι Τζινπίνγκ.
Είτε πρόκειται για ηλεκτρονικό εμπόριο, ψυχαγωγία, εκπαίδευση ή τυχερά παιχνίδια, λίγοι τομείς της κινεζικής κοινωνίας έχουν μείνει ανέπαφοι εν μέσω της έντονης ρυθμιστικής δραστηριοτήτας του Πεκίνου τους τελευταίους μήνες. Καθώς οι αρχές φαινόταν να αντιμετωπίζουν κάθε δυσάρεστο παράγοντα, τα χρηματιστήρια κατέρρεαν με εκατοντάδες δισεκατομμύρια να χάνονται ξαφνικά, ενώ εταιρείες και ανεξάρτητα άτομα προσπαθούν να αξιολογήσουν τους νέους κανόνες, για να μην “πατήσουν τον κάλο” του καθεστώτος.
Τα διαδοχικά κατασταλτικά μέτρα εφαρμόστηκαν γρήγορα και με έναν αινιγματικό τρόπο, με κάποιους να παρομοιάζουν τις προσπάθειες του Κόμματος για επανασχεδιασμό της κοινωνίας με αυτήν που συνέβη κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης, μια δεκαετία από το 1966 όταν ο πρώτος τιμονιέρης του καθεστώτος, Μάο Τσε Τουνγκ, προσπάθησε να επανακαταλάβει τον έλεγχο εντός του Κόμματος ξεκινώντας μια μαζική εκστρατεία για την καταστροφή των παραδόσεων, των πεποιθήσεων και των κοινωνικών ηθών.
Μια «βαθιά επανάσταση» βρίσκεται σε εξέλιξη στην Κίνα, δηλώνει ο ειδικός επί εθνικών θεμάτων αρθρογράφος Λι Γκουανγκμάν, πρώην συντάκτης μιας κρατικής εφημερίδας. Σε ένα πρόσφατο σχόλιο που προωθήθηκε γρήγορα στους καθιερωμένους κινεζικούς ιστότοπους κρατικών μέσων ενημέρωσης, χαιρέτισε την εκστρατεία του καθεστώτος ως «επιστροφή στην αρχική πρόθεση του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας (ΚΚΚ)… και στην ουσία του σοσιαλισμού» και πρόσφερε δύο πιθανούς στόχους: τον κτηματομεσιτικό τομέα και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Όπως και με τα προηγούμενα μέτρα, το κινεζικό καθεστώς καθόρισε αυτή τη σειρά ενεργειών ως “αναγκαίο κακό” προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος. Αυτή τη φορά όμως, ο ρυθμός δραστηριότητας ήταν ιλιγγιώδης, με μια σχολαστικότητα που δεν είχε παρατηρηθεί στο πρόσφατο παρελθόν της Κίνας.
Μοιάζει με τις «ημέρες έναρξης» μιας πολιτιστικής επανάστασης, δήλωσε η Τζουν Τόιφελ Ντρέγιερ, καθηγήτρια πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι.
Στον Ρόμπερτ Άτκινσον, οικονομολόγο και ιδρυτή του Ινστιτούτου Τεχνολογίας και Καινοτομίας με έδρα την Ουάσινγκτον, μερικά από τα μέτρα σηματοδοτούν τις τελευταίες προσπάθειες του Πεκίνου για τον περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης. Ανέφερε την απαγόρευση των «θηλυπρεπών ηθοποιών» και τους περιορισμούς στα βιντεοπαιχνίδια ως παραδείγματα.
«Έχεις την αίσθηση ότι αυτό που ο Σι λέει είναι: “Όχι, δεν θέλουμε μια ατομικιστική κοινωνία. Η δουλειά σου ως Κινέζος πολίτης είναι να υποστηρίζεις και να ακολουθείς το Κόμμα”», δήλωσε ο Άτκινσον στην The Epoch Times.
«Ο στόχος της κινεζικής κοινωνίας δεν είναι να κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους, είναι να κάνει το κράτος ισχυρό», είπε.
Απόλυτος έλεγχος
Η «τελευταία σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει» πάει πίσω τον περασμένο Οκτώβριο, σύμφωνα με την Ντρέγιερ, όταν ο ιδρυτής του διαδικτυακού κολοσσού Alibaba, Τζακ Μα, έκανε μια “αιχμηρή” ομιλία επικρίνοντας το ρυθμιστικό σύστημα της Κίνας. Εξαιτίας της ειλικρίνειάς του, ο επιχειρηματίας εξαφανίστηκε για τρεις μήνες. Εν μία νυκτί, οι ρυθμιστικές αρχές πήραν πίσω αυτό που θεωρούνταν η μεγαλύτερη παγκοσμίως αρχική δημόσια προσφορά από την Ant Group, την αδελφή εταιρεία τεχνολογίας της Alibaba.
Το καθεστώς «προσπαθεί να αποτρέψει τα πλούσια, «βαριά» χαρτιά του όπως ο Τζακ Μα από το να «στραφούν» στη διαδικασία λήψης πολιτικών αποφάσεων», δήλωσε η Ντρέγιερ.
Η τιμωρία του Μα φαίνεται να υπήρξε ο καταλύτης που έφερε μια σαρωτική επανεκκίνηση, πλήττοντας σχεδόν κάθε πτυχή της κοινωνίας. Έκτοτε, οι ρυθμιστικές αρχές κατέβασαν από το δίκτυο εφαρμογές για φερόμενες παραβιάσεις μεταφοράς δεδομένων, αποκήρυξαν την «κακή συμπεριφορά» διασημοτήτων, πειθάρχησαν πάνω σε χιλιάδες λογαριασμούς «self media» επειδή «μίλησαν άσχημα για την χρηματιστηριακή αγορά» και απαγόρευσαν τα ιδιαίτερα μαθήματα επί πληρωμή για βασικά σχολικά θέματα.
«Στην ουσία στέλνει ένα μήνυμα στην καπιταλιστική τάξη με το οποίο λέει ότι … εσύ ως επιχειρηματίας είσαι υποχείριο του κράτους», είπε ο Άτκινσον.
Παράλληλα με τις κινήσεις αυτές βλέπουμε μια ανανεωμένη έμφαση του Πεκίνου στην «κοινή ευημερία», ένα σλόγκαν που το Κόμμα προώθησε από τις πρώτες μέρες του ως τον τελικό στόχο του σοσιαλισμού.
Στις πρόσφατες δεσμεύσεις του Σι περιλαμβάνεται η ανακατανομή του πλούτου για να κλείσει το τεράστιο εισοδηματικό χάσμα—πιθανότατα για να ενισχύσει τη λαϊκή υποστήριξη και να αυξήσει τις πιθανότητές του για μια τρίτη πενταετή θητεία στα τέλη του επόμενου έτους.
Οι στοχευμένοι τομείς αγωνίζονται να ευθυγραμμιστούν με τα διατάγματα του Κόμματος. Δεκάδες παράγοντες έχουν υπογράψει δηλώσεις υποστήριξης της εκστρατείας του Πεκίνου. Η “κατατρεγμένη” Alibaba στις 3 Σεπτεμβρίου δεσμεύτηκε να δαπανήσει 100 δισεκατομμύρια γιουάν (15,5 δισεκατομμύρια δολάρια) έως το 2025 για την υποστήριξη της κοινής προσπάθειας ευημερίας.
Το κυνήγι για “αναζωογόνηση”
Πίσω από αυτή τη χιονοστιβάδα αλλαγών βρίσκεται το όραμα του Σι για μια μεγάλη εθνική «αναζωογόνηση», έναν όρο τον οποίο επικαλέστηκε περισσότερες από δώδεκα φορές καθώς μιλούσε από το μπαλκόνι στην πλατεία Τιενανμέν του Πεκίνου την 1η Ιουλίου για να γιορτάσει τα 100α γενέθλια του ΚΚΚ.
Αλλά η εκστρατεία αναζωογόνησης έχει χτυπήσει κάποια εγχώρια εμπόδια.
Το εργατικό δυναμικό της Κίνας συρρικνώνεται εδώ και χρόνια, εν μέρει λόγω της δεκαετούς πολιτικής ελέγχου γεννήσεων που επέτρεπε σε κάθε νοικοκυριό να έχει μόνο ένα παιδί. Ακόμα και όταν το Πεκίνο πέρασε στο όριο των δύο παιδιών το 2016, το κόστος ανατροφής παιδιών στην αστική Κίνα έχει αποτρέψει τους επίδοξους γονείς. Η Κίνα, που πλέον ενθαρρύνει για ένα τρίτο παιδί, σταμάτησε τα διαγωνίσματα για τους μαθητές πρώτης και δεύτερης τάξης και απαγόρευσε τα φροντιστήρια, κατηγορώντας τα για προσθήκη οικονομικών δαπανών στις οικογένειες. Μέχρι και τηλεφωνικές γραμμές δημιουργήθηκαν για την σύλληψη των παραβατών.
Αυτά τα μέτρα δεν έχουν υιοθετηθεί απαραιτήτως από τους Κινέζους γονείς, για τους οποίους είναι γνωστό το ότι ξόδεψαν πολύ χρόνο και χρήμα στην εκπαίδευση του παιδιού τους για να το προετοιμάσουν για τις υπερ-ανταγωνιστικές εισαγωγικές εξετάσεις πανεπιστημίου.
«Αυτό είναι το ελάττωμα του συστήματος και δεν θα έπρεπε να ζητηθεί από τους μαθητές και τους γονείς να το υποστούν», δήλωσε στην The Epoch Times η Έιμι Μα (ψευδώνυμο), δασκάλα πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στην επαρχία Χουμπέι της κεντρικής Κίνας, η οποία διδάσκει εδώ και 30 χρόνια, προσθέτοντας ότι οι εκπαιδευτικές πολιτικές δεν θα κάνουν πολλά για να διώξουν το άγχος των γονέων για το μέλλον του παιδιού τους.
Για τις περισσότερες κινέζικες οικογένειες, το εκπαιδευτικό σύστημα είναι «η τελευταία ευκαιρία να αλλάξουν τη μοίρα των παιδιών τους» όταν «το Κόμμα μονοπωλεί όλους τους πόρους στην κοινωνία», είπε.
Για να αυξήσουν τις ακαδημαϊκές τους επιδόσεις, τα παιδιά πρέπει να απευθυνθούν σε δασκάλους για ιδιαίτερα μαθήματα στο σπίτι, δήλωσε στην Epoch Times ο Ρίτσαρντ Ζανγκ (ψευδώνυμο), διευθυντής τμήματος ενός γραφείου εκπαίδευσης σε επίπεδο πόλης. Με το “κόψιμο” των δασκάλων που κάνουν ιδιαίτερα ως αποτέλεσμα των νέων κανονισμών, το κόστος αυτών των υπηρεσιών θα μπορούσε να γίνει απαγορευτικό, είπε. Έτσι, μόνο πλούσιες οικογένειες θα μπορούν να δώσουν στα παιδιά τους ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.
Η έλλειψη ενθουσιασμού των Κινέζων millennials εμποδίζει επίσης τις προσπάθειες ευημερίας του καθεστώτος. Ένα νέο κίνημα αντικουλτούρας με το όνομα «τανγκπίνγκ», ή αλλιώς «ξάπλωσε και μην κάνεις τίποτα», έχει αγκαλιαστεί από τους νέους, οι οποίοι ολοένα και περισσότερο δυσαρεστούνται από τις απαιτήσεις της επαγγελματικής και κοινωνικής ζωής.
Χαρακτηρισμένη ως «επαίσχυντη» από τα κινεζικά κρατικά μέσα ενημέρωσης – ενώ κάποιοι άλλοι τη θεωρούν μια σιωπηλή μορφή αντίστασης – η «αραχτική» στάση ζωής που υιοθετήθηκε από πολλούς νέους Κινέζους είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που χρειάζεται ο Σι για να υποστηρίξει τη φιλοδοξία του Πεκίνου, είπε η Ντρέγιερ.
«Θέλει να δει μια εξαιρετικά ανταγωνιστική κοινωνία στην οποία όλοι εργάζονται σκληρά και ως εκ τούτου η Κίνα να μπορέσει να επισκιάσει τις Ηνωμένες Πολιτείες», είπε. «Δεν πρόκειται να τα καταφέρει αν οι άνθρωποι ξαπλώνουν».
Οικονομικά δεινά
Μια σοβαρή κρίση ρευστότητας αναγκάζει επίσης το Πεκίνο να στραφεί στους πλούσιους, σύμφωνα με τον Αντόνιο Γκρατσέφο, οικονομικό αναλυτή της Κίνας και συνεργάτη της Epoch Times, ο οποίος έχει περάσει περισσότερο από δύο δεκαετίες στην Ασία.
Η εξαιρετικά μεταδοτική παραλλαγή Δέλτα του COVID-19—η οποία εξαπλώθηκε στη μισή Κίνα τον Αύγουστο—συνεχίζει να δοκιμάζει την δαπανηρή στρατηγική του Πεκίνου να κλειδώνει τις πόλεις και να θέτει σε καραντίνα κάθε θετικό κρούσμα, το οποίο έχει διαταράξει τα ταξίδια και έχει επηρεάσει τον τουρισμό, περίπου το ένα δέκατο της οικονομίας της Κίνας το 2019.
Η αύξηση των πωλήσεων και η παραγωγή των εργοστασίων τον Αύγουστο έφτασαν και τα δύο σε ετήσιο χαμηλό, καθώς οι αρχές ενίσχυσαν τους κοινωνικούς περιορισμούς για να περιορίσουν την έξαρση του ιού. Το συνολικό χρέος της Κίνας εν τω μεταξύ αυξήθηκε σε περίπου 270% του ΑΕΠ της το 2020, ένα άλμα κατά περίπου 30% σε διάστημα ενός έτους.
Τα μηνιαία στοιχεία του Αυγούστου έδειξαν ότι ένας στους επτά νέους αστικούς εργάτες – της ηλικιακής ομάδας 16 έως 24 ετών – δεν έχουν βρει δουλειά. Η κίνηση του ΚΚΚ να στοχεύσει την βιομηχανία της ιδιωτικής εκπαίδευσης έχει θέσει περίπου 140 δισεκατομμύρια δολάρια σε κίνδυνο και προκάλεσε κύματα απολύσεων.
Τέτοια σημάδια υποδηλώνουν ότι βρίσκεται «στο χείλος μιας οικονομικής κρίσης», δήλωσε ο Γκρατσέφο στην The Epoch Times. «Τα χρήματα πρέπει από κάπου να έρθουν».
«Νομίζω ότι ο Σι Τζινπίνγκ κάνει τα πάντα για να βγάλει χρήματα».
Οι προσπάθειες για τόνωση της ανάπτυξης θα παρεμποδιστούν περαιτέρω από την πρακτική του ΚΚΚ να ενσωματώσει παραρτήματα του κόμματος σε εταιρείες, γεγονός που προσθέτει μια ακόμη πίεση στην οικονομική ελευθερία.
«Δεν πρόκειται να πάρουν αποφάσεις με βάση το κέρδος – παίρνουν αποφάσεις με βάση κυβερνητικούς ηγέτες και τις δίνουν στο Κόμμα», είπε.
Συμβιβασμοί
Παράλληλα με τις εσωτερικές προκλήσεις του ΚΚΚ, το καθεστώς αντιμετωπίζει μια έντονη επιθετικότητα από τη Δύση.
Τον περασμένο χρόνο, είδαμε το Πεκίνο να αντιδρά με ολοένα και πιο επιθετικό τρόπο στην κριτική της Δύσης σχετικά με το ιστορικό του καθεστώτος για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον μιλιταρισμό, την έλλειψη διαφάνειας για την προέλευση του COVID-19 και τις συνεχείς προσπάθειές του να ρίξει την ευθύνη στον έξω κόσμο.
Ντυμένος με ένα γκρι μαοϊκό κοστούμι κατά τη διάρκεια της εκατονταετηρίδας του Κόμματος, ο Σι προειδοποίησε ότι οι ξένες δυνάμεις θα σπάσουν μεταφορικά το κεφάλι τους αν τολμήσουν να εκφοβίσουν την Κίνα.
Οι πρόσφατες πολιτικές του καθεστώτος δίνουν μια αίσθηση αυξανόμενης επιφυλακτικότητας απέναντι στη δυτική επιρροή.
Τέλος στο μάθημα της αγγλικής γλώσσας για τα δημοτικά σχολεία της Σαγκάης. Στη θέση του, ένα νέο μάθημα πάνω στη σκέψη του Σι Τζινπίνγκ – υποχρεωτικό από το δημοτικό έως το κολέγιο σε εθνικό επίπεδο.
Το Πεκίνο δημιουργεί ένα τρίτο χρηματιστήριο που ορισμένοι αναλυτές διαβάζουν ως μια κίνηση οικονομικής αποσύνδεσης με τη Δύση. Ένας νέος νόμος για τα δεδομένα, που ισχύει τόσο για τις κινεζικές όσο και για τις ξένες εταιρείες, απαγορεύει ρητά τη μεταφορά εγχώριων δεδομένων σε ξένα χέρια και απειλεί με αντίποινα οποιαδήποτε χώρα χρησιμοποιεί μέτρα που θεσπίζουν περιορισμούς σε σχέση με τα δεδομένα.
Τα κανάλια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχουν σβηστεί για «αναδημοσίευση αναφορών στο εξωτερικό ή σχολιασμών που φέρουν στρεβλή ερμηνεία των οικονομικών τάσεων της Κίνας».
«Δεν θέλεις οι άνθρωποι να σκέφτονται τίποτα εκτός από το Κόμμα και πώς να υπηρετούν το κράτος», είπε ο Γκρατσέφο.
Σύμφωνα με την Ντρέγιερ, το καθεστώς αποφάσισε να κάνει έναν «συμβιβασμό»: Η περικοπή των αγγλικών σπουδών και της ιδιωτικής διδασκαλίας θα μπορούσε να επιφέρει την απόλυση εκατομμυρίων ανθρώπων, αλλά σημαίνει επίσης ότι οι μαθητές έχουν περισσότερο χρόνο να μελετήσουν την ιδεολογία του Κόμματος.
«Λιγότερη αγγλική διδασκαλία, περισσότερη κατήχηση, αυτό είναι που χρειάζεται η Κίνα μακροπρόθεσμα», είπε.
Ωστόσο, δεδομένου του μεριδίου της Κίνας στο παγκόσμιο εμπόριο – σχεδόν 15% το 2020, και τρίτο μόνο μετά την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις Ηνωμένες Πολιτείες – το να κρατήσεις έξω τη δυτική επιρροή μπορεί να είναι και αδύνατο, είπε η Ντρέγιερ.
«Δεν μπορείς να χωρίσεις την τεχνολογία εντελώς από την κοινωνία που την παρήγαγε», είπε.
«Απλώς προσπαθεί να αντισταθεί», είπε η Ντρέγιερ, αναφερόμενη στον Σι. «Το μέλλον δεν είναι προκαθορισμένο, ποτέ δεν είναι».
