Όταν ακούω τη λέξη ήρωας μου έρχεται στο μυαλό ένας εξαιρετικός άνθρωπος που ανιδιοτελώς έχει κάνει μια μεγάλη θυσία για το κοινό καλό, έχει πέσει για τη προστασία της χώρας του, ή ακόμα έχει ξοδέψει ένα μεγάλο μέρος της ζωής του, για την ευημερία των γύρω του, ή των ανθρώπων όλου του κόσμου. Ένας ήρωας στα μάτια μου είναι ένα ον με πλούσια αρετή, περίσσιο θάρρος, που δίνει το σωστό παράδειγμα σε μικρούς και μεγάλους.
Οι ήρωες, δεν έχουν πάντα το καλύτερο παρελθόν. Ο Ηρακλής, ο μεγαλύτερος ήρωας των αρχαίων χρόνων, χρειάστηκε να περάσει πολλές δυσκολίες για να μπορέσει να εξαγνιστεί όταν σκότωσε τη γυναίκα και τα παιδία του. Ωστόσο, στον μύθο του Ξενοφώντα, ο Ηρακλής μεταξύ του άνετου και εύκολου δρόμου που θα του επέφερε ευχαρίστηση και απόλαυση, και του δύσβατου και γεμάτου κοφτερές πέτρες δρόμου της αρετής, που θα του επέφερε τιμή και την αναγνώριση των συνάνθρωπων του, επέλεξε τον δεύτερο.
Στα αρχαία χρόνια ο όρος σήμαινε έναν νεκρό άντρα που συνηθιζόταν να τιμάται, καθώς είτε όταν ήταν στη ζωή, είτε με τον θάνατό του, έδινε δύναμη στους ζωντανούς. Στην αρχαία γλώσσα η λέξη «ήρως» σήμαινε την τοπική θεότητα μιας περιοχής, ίσως οι αρχαίοι πίστευαν ότι αυτή ήταν η επόμενη ζωή ενός ενάρετου ανθρώπου.
Στις μέρες μας, τα πρότυπα των ηρώων δεν ταυτίζονται πάντα με αυτά των αρχαίων χρόνων. Σίγουρα υπάρχουν γνωστά και άγνωστα πρότυπα ανθρώπων που κάνουν το καλό, όμως αρκετοί «ήρωες» δεν υποστηρίζουν τις πανανθρώπινες αξίες του παρελθόντος.
Η ηρωοποίηση του Τζορτζ Φλόιντ
Στις 25 Μαΐου, ο 46χρονος Τζορτζ Φλόιντ δολοφονήθηκε από έναν αστυνομικό στη Μινεάπολη της Μινεσότα, λόγο υποψιών για χρησιμοποίηση από μέρους του ενός πλαστού χαρτονομίσματος. Ο αστυνομικός πατούσε τον λαιμό του αφροαμερικανού για περίπου 9 λεπτά πριν αυτός ξεψυχήσει.
Λίγο μετά την δολοφονία, διαμαρτυρίες για αστυνομική βία και ρατσισμό εναντίων των μαύρων συνέβησαν στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε διάφορα μέρη του κόσμου. Οι διαδηλωτές διεκδικώντας εκδίκηση πολλές φορές με βίαιο τρόπο για τον θάνατο του Φλόιντ, κατέκλυσαν και στην κυριολεξία έκαψαν πόλεις των ΗΠΑ. Τα γεγονότα δίχασαν τις Ηνωμένες Πολιτείες για παραπάνω από δύο μήνες. Αφότου η δικαιοσύνη αποδόθηκε, οι βίαιες συγκρούσεις συνεχίστηκαν.
Όμως ποιος ήταν ο Τζορτζ Φλόιντ, ο άνθρωπος που λόγω του άδικου θανάτου του πυροδότησε τις πρωτοφανείς εξεγέρσεις στις ΗΠΑ και τον κόσμο;
Σύμφωνα με το Snopes, και έγραφα του δικαστηρίου του Χάρρις στο Χιούστον, ο Φλόιντ έχει συλληφθεί συνολικά 9 φορές από την αστυνομία για κλοπές και κατοχή ναρκωτικών.
Η πρώτη σύλληψη έγινε το 1997 όταν βρέθηκε να διανέμει λιγότερο από ένα γραμμάριο κοκαΐνης και του επιβλήθηκε ποινή 6 μηνών. Από εκείνη τη χρονιά έως και το 2017, ακολούθησαν εγκλήματα κατοχής μικρό-ποσοτήτων κοκαΐνης και καταπάτησης ιδιωτικής ιδιοκτησίας.
Το 2017, ένα από τα σοβαρότερα εγκλήματα του Φλόιντ ήταν η απόπειρα κλοπής και απειλή με όπλο. Ο Φλόιντ, ντυμένος με μια μπλε στολή και προσποιούμενος τον εργαζόμενο στην υπηρεσία νερού, μπήκε με τη βοήθεια συνεργών σε ένα σπίτι και απείλησε την κάτοικο του σπιτιού τοποθετώντας το πιστόλι που έφερε μαζί του στη περιοχή της κοιλιάς της. Υπάρχουν εκδοχές που θέλουν τη γυναίκα να ήταν έγκυος τη στιγμή εκείνη παρόλο που κάτι τέτοιο δεν έχει ακόμα επιβεβαιωθεί.
Ο Τζορτζ Φλόιντ και η ομάδα του αναζητούσαν λεφτά και ναρκωτικά, ωστόσο έφυγαν από την οικία με κοσμήματα και το κινητό της γυναίκας. Βρέθηκε ένοχος το 2009 και πέρασε πέντε χρόνια στη φυλακή. Όταν τον Ιανουάριο του 2013 αφέθηκε ελεύθερος ήταν ήδη 40 χρονών.
Οι τοξικολογικές εξετάσεις που έγιναν στη σορό του μία ημέρα μετά τον θάνατό του έδειξαν, πως ήταν υπό την επήρεια φαιντανύλης και είχε πρόσφατα χρησιμοποιήσει μεθαμφεταμίνες καθώς και άλλες ουσίες. Φυσικά, τίποτα από αυτά δεν δικαιολογεί την πράξη των αστυνομικών, αν και ειδικοί είπαν πως μπορούν να χρησιμοποιηθεί ως ελαφρυντικό, καθώς συνέργησαν ώστε η πίεση στον λαιμό του να καταστεί θανάσιμη.
Μετά τον θάνατό του, έγινε σύμβολο κατά του υποτιθέμενου ρατσισμού και τις αστυνομικής βίας στις ΗΠΑ και τον κόσμο, με κάποιους να επαναφέρουν το ζήτημα της θανατικής ποινής ως τιμωρία. Το κίνημα Black lives matter, που σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του έχει ως στόχο «να εξουδετερώσει την κυριαρχία της λευκής φυλής», τον έκανε σημαία για τον αντιστασιακό του αγώνα και προκάλεσε πολλές καταστροφές στο όνομά του.
Ίσως οι αναταραχές να μην είχαν τόσο μεγάλη έκταση εάν δεν είχαμε τις πρόσφατες αμερικανικές εκλογές στον ορίζοντα.
Η ηρωοποίηση του Παύλου Φύσσα
Ο Παύλος Φύσσας, καλλιτέχνης της υπόγειας ραπ σκηνής, δολοφονήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013 στο Κερατσίνι, από το μέλος της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, Γιώργο Ρουπακιά. Στις 7 Οκτωβρίου, ο Ρουπακιάς μαζί με 15 ακόμα μέλη της Χρυσής Αυγής κρίθηκαν ένοχοι για ανθρωποκτονία.
Ο Φύσσας με τη μουσική του ανέδειξε την αντιφασιστική του δράση και μίλησε για τα ευαίσθητα θέματα του προσφυγικού καθώς και για την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Ο στενός οικογενειακός και φιλικός του κύκλος, αναφέρει πως ο Φύσσας δεν ήταν μέλος κάποιας οργάνωσης, την ώρα που κάποιοι υποστηρίζουν πως ανήκε στην ομάδα Αντικαπιταλιστική αριστερή συνεργασία για την ανατροπή (ΑΝΤΑΡΣΥΑ), χωρίς ωστόσο να έχει αποδειχτεί κάτι τέτοιο. Είτε έτσι είτε αλλιώς, ακούγοντας κάποια από τα τραγούδια του, καταλαβαίνουμε πως είχε σαφές πολιτικό στίγμα, που σχετίζεται με ακροαριστερές ομάδες, όπως η Αντίφα.
Την ταραγμένη περίοδο της ελληνικής οικονομικής κρίσης, δημοσιεύτηκε ένα τραγούδι για την Άνγκελα Μέρκελ με ερμηνευτή τον Παύλο Φύσσα. Στο συγκεκριμένο τραγούδι τον ακούμε να χρησιμοποιεί βίαια και αποκρουστικά σχόλια για την Γερμανίδα καγκελάριο.
Το 2013 στην εκπομπή «κουνάβια», δήλωσε πως τα έσοδα από ένα ραπ φεστιβάλ, οργανωμένο από τον ίδιο, θα πήγαιναν σε φιλανθρωπικούς σκοπούς. Ίσως όμως δεν είναι αυτός ο κύριος λόγος που απέκτησε τόση μεγάλη απήχηση.
Μετά τον θάνατό του έγινε σύμβολο και ίσως πρότυπο από πολλούς νέους, φοιτητές μέλη ακροαριστερών οργανώσεων και όχι μόνο. Την περίοδο της δίκης της Χρυσής Αυγής, το πανεπιστήμιο Πειραιά τοποθέτησε στην πρόσοψη του κτιρίου του ένα γκρίζο πανό με την εικόνα του, ενώ παρόμοιο πανό τοποθετήθηκε στον πύργο του Πειραιά από την Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας (ΚΝΕ).
Το 2014 στο Κερατσίνι, τοποθετήθηκε μνημείο στην μνήμη του, ενώ η βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Σοφία Βούλτεψη μετά την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, τόνισε στο Kontra Channel πως: «Πιστεύω ότι πρέπει να αγιοποιηθεί ο Φύσσας από την εκκλησία, γιατί καταφέραμε με τη θυσία του αυτό το πράγμα»
Ας επιστρέψουμε στην λογική
Οποιοδήποτε είδος βίας είναι καταδικαστέο, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μια δολοφονική επίθεση. Εάν ζούμε σε μια ευνομούμενη κοινωνία, θα υπάρξει τιμωρία για το κακό.
Τα γεγονότα που εκτυλίσσονται στις μέρες μας αντανακλούν την ταραχώδη περίοδο που ζούμε, και πως πολλά πράγματα, ενώ φαίνονται να γίνονται για κάποιους λόγους, στη πραγματικότητα γίνονται για άλλους. Δεν είμαι αυτός που θα πει στον καθένα ποιόν ήρωα να πάρει ως πρότυπο, όμως παρατηρώ πως τα ποινικά γεγονότα των δολοφονιών των Φλόιντ και Φύσσα, χρησιμοποιούνται από συγκεκριμένες ομάδες για πολιτικούς σκοπούς και εγκαθίδρυση πολιτικών ιδεολογιών.
Ας επιστρέψουμε στην λογική, ας έχουμε κριτική σκέψη και ας μην παρασυρόμαστε από το ρεύμα. Στην ερώτηση λοιπόν επιλέγει τους ήρωές μας, η απάντηση βρίσκεται στον κάθε ένα από εμάς. Ο καθένας μας, έχει την δυνατότητα να αναδείξει ή να υποβαθμίσει ένα γεγονός και αυτή είναι μια δύναμη που δεν μπορεί καθόλου να υποτιμηθεί. Επιλέγουμε τους ήρωες μας με λογική;
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι η γνώμη του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece
