«Δεν θα φωνάζεις πλέον αφού σου κάνω μια ένεση», είπε ο διευθυντής του Κέντρου Πλύσης Εγκεφάλου της επαρχίας Χεμπέι στην Κίνα, ενώ απειλούσε έναν ασκούμενο του Φάλουν Γκονγκ που έλεγε συνεχώς δυνατά: «Το Φάλουν Γκονγκ είναι καλό!».
Ο Χούα Φενγκσιάνγκ συνελήφθη για την πίστη του στην καταδιωκόμενη πνευματική άσκηση του Φάλουν Γκονγκ. Ο Γιουάν Σουκιάν, ο οποίος υπηρετεί ως διευθυντής του κέντρου πλύσης εγκεφάλου από το 2001, διέταξε τους αξιωματικούς του να χώσουν μια πετσέτα στο στόμα του Χούα πριν του κάνουν βίαια ένεση με ένα άγνωστο φάρμακο. Λίγο μετά την ένεση, η υγεία του Χούα επιδεινώθηκε, η σπονδυλική του στήλη παραμορφώθηκε, ο λαιμός του έγινε άκαμπτος και δυσκολευόταν να περπατήσει, αναφέρει το Minghui.org, μια μη κερδοσκοπική οργάνωση με έδρα τις ΗΠΑ που παρέχει πληροφορίες από πρώτο χέρι για τη συνεχιζόμενη δίωξη του Φάλουν Γκονγκ.
Το Φάλουν Γκονγκ (επίσης γνωστό ως Φάλουν Ντάφα) είναι μια πνευματική άσκηση νου και σώματος που έχει τις ρίζες της στις οικουμενικές αρχές της αλήθειας, καλοσύνης και της ανεκτικότητας. Το επίσημα άθεο Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ) διώκει την πρακτική αυτή από τις 20 Ιουλίου 1999. Τα τελευταία 23 χρόνια, δεκάδες χιλιάδες ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ έχουν συλληφθεί, κρατηθεί, βασανιστεί και ακόμη και σκοτωθεί για τα όργανά τους. Οι οπαδοί βασανίζονται συστηματικά σε κέντρα κράτησης, κέντρα πλύσης εγκεφάλου και ψυχιατρεία.
Πάνω από μια δεκαετία πριν, το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ εξέφρασε ανησυχίες για τις εγκαταστάσεις «ankang» ή ψυχιατρικά νοσοκομεία της Κίνας (ο κινεζικός όρος μεταφράζεται ειρωνικά ως εγκαταστάσεις «ειρήνης και υγείας»), οι οποίες βρίσκονται υπό την άμεση διοίκηση του Υπουργείου Δημόσιας Ασφάλειας. Η έκθεση αναφέρει ότι αυτά τα «ψυχιατρικά νοσοκομεία υψηλής ασφαλείας» -που προορίζονται για τους «εγκληματικά παράφρονες»- φιλοξενούν ακόμη και ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ, άλλους κρυφούς θρησκευτικούς πιστούς και πολιτικούς ακτιβιστές μαζί με ψυχικά ασθενείς. Όσοι κρατούνταν σε αυτά τα νοσοκομεία φέρονται να «έπαιρναν φάρμακα παρά τη θέλησή τους και υποβάλλονταν βίαια σε θεραπεία με ηλεκτροσόκ».
Ο πρώτος Κώδικας Ψυχικής Υγείας της Κίνας, που τέθηκε σε ισχύ την 1η Μαΐου 2013, αναφέρει ότι τα άτομα με «σοβαρά συμπτώματα» και εκείνοι που παρουσιάζουν «κίνδυνο να βλάψουν άλλους» μπορούν να κρατούνται σε ψυχιατρεία, σύμφωνα με την έκθεση του Minghui με τίτλο «Η 20ετής δίωξη του Φάλουν Γκονγκ στην Κίνα». Το 437 σελίδων βιβλίο, το οποίο περιγράφει εκτενώς τις βιαιότητες που αντιμετωπίζουν οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ, αναφέρει ότι ο κώδικας δεν προστατεύει τους πολίτες από το να «χαρακτηρίζονται αυθαίρετα ως ψυχικά ασθενείς» και ότι υπάρχει μια «τεράστια γκρίζα ζώνη που η αστυνομία και οι αρμόδιες κυβερνητικές υπηρεσίες έχουν εκμεταλλευτεί» στη δίωξη του Φάλουν Γκονγκ, ενώ αποφασίζουν αν κάποιο άτομο αποτελεί δυνητική απειλή για την ασφάλεια και την προστασία των άλλων.
«Δεν υπάρχει εποπτεία από τρίτους για τις εγκαταστάσεις ankang. Τα αστυνομικά τμήματα διαχειρίζονται τα νοσοκομεία ankang όσο και αποφασίζουν ποιος θα οδηγηθεί σε αυτές τις εγκαταστάσεις. Το αν ένα άτομο διαγιγνώσκεται με ψυχικές διαταραχές, ποια φάρμακα του χορηγούνται και πώς χορηγούνται και πότε αφήνεται ελεύθερο, είναι όλα υπό τον έλεγχο της αστυνομίας», αναφέρει η έκθεση.
Φάρμακα που βλάπτουν τα νεύρα
Το Minghui.org έχει καταγράψει πάνω από 100 διαφορετικές μεθόδους βασανιστηρίων που χρησιμοποιούνται από το ΚΚΚ για να εξαναγκάσει τους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ να απαρνηθούν την πίστη τους. Η αναγκαστική χορήγηση άγνωστων νευροβλαβών φαρμάκων είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα εργαλεία δίωξης.
Οι παρενέργειες από τα άγνωστα φάρμακα περιλαμβάνουν καρδιακά προβλήματα, δυσκαμψία της γλώσσας, απώλεια μνήμης, μούδιασμα του σώματος, επιζήμιες επιδράσεις στο κεντρικό νευρικό σύστημα, απώλεια λόγου και προβλήματα όρασης, όπως αναφέρεται στις λίγες επιλεγμένες περιπτώσεις που ακολουθούν.
Ο Πενγκ Γιουσίν, 55 ετών, από την πόλη Χέφεϊ της επαρχίας Άνχουϊ, δέχθηκε ενέσεις με τοξικά φάρμακα συνολικά έξι φορές πριν από την αποφυλάκισή του το 2020. Έχασε σχεδόν όλη την ικανότητά του να μιλάει και μπορούσε να προφέρει μόνο λίγες λέξεις. Επιπλέον, δεν μπορούσε να γράψει τη διεύθυνσή του. Κούνησε το κεφάλι του όταν τον ρώτησαν αν του έκαναν ένεση με φάρμακα.
Η Λιάνγκ Ζιτσίν, ασκούμενη του Φάλουν Γκονγκ από την πόλη Τανγκσάν της επαρχίας Χεμπέι, δέθηκε και της χορηγήθηκαν δύο φορές τοξικά φάρμακα όταν κρατήθηκε στο νοσοκομείο Ankang της πόλης Τανγκσάν το 2000. Μετά την πρώτη ένεση έχασε τις αισθήσεις της και παρουσίασε οξέα καρδιακά προβλήματα και πόνο στο στήθος. Η μνήμη της χειροτέρεψε μετά την απελευθέρωσή της τον Σεπτέμβριο του 2001. Συχνά έδινε λάθος ρέστα στους πελάτες όταν βοηθούσε στην επιχείρηση της οικογένειάς της. «Ήμουν στα πρόθυρα του θανάτου», θυμάται η Λιάνγκ. «Πονούσα τόσο πολύ που τα μάτια μου δεν μπορούσαν καν να κουνηθούν. Η γλώσσα μου έγινε άκαμπτη και το μυαλό μου ήταν θολό».
Ο Γιανγκ Μπαοτσούν, από την πόλη Χαντάν της επαρχίας Χομπέι, συνελήφθη το χειμώνα του 2000. Οι φρουροί στο στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας Χαντάν έριξαν ζεστό νερό στα πόδια του αφού τον διέταξαν να σταθεί ξυπόλητος στο χιόνι. Τα βασανιστήρια είχαν ως αποτέλεσμα να προκληθεί μόλυνση στο πόδι του με φουσκάλες και το δεξί του πόδι χρειάστηκε να ακρωτηριαστεί. Οι αρχές συγκάλυψαν το περιστατικό λέγοντας ότι ο Γιανγκ ήταν τρελός και ότι η μόλυνση προκλήθηκε από τον ίδιο. Για να υποστηρίξουν τους ισχυρισμούς τους, τον έστειλαν στο ψυχιατρείο Ankang στην κομητεία Φεϊσιάνγκ, όπου του έδιναν φαγητό με άγνωστα φάρμακα αναμεμειγμένα. Αφέθηκε ελεύθερος το 2004, αλλά για να συλληφθεί ξανά το 2005- φυλακίστηκε και βασανίστηκε στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Γιονγκκάνγκ, γεγονός που τον άφησε πραγματικά παράφρονα.
Η Σου Γκουϊτσίν, από την πόλη Ταϊάν της επαρχίας Σαντόνγκ, συνελήφθη το 2001 και στάλθηκε στο στρατόπεδο εργασίας γυναικών Νο 1 στην πόλη Τζινάν. Δύο ημέρες πριν από την απελευθέρωσή της, ξυλοκοπήθηκε για αρκετές ώρες και της έκαναν βίαια ένεση με τέσσερις φιάλες φαρμάκων που βλάπτουν το κεντρικό νευρικό σύστημα, οδηγώντας σε μούδιασμα του σώματος, πρήξιμο του προσώπου, σοβαρή απώλεια μνήμης, ανορεξία και ζάλη. Όταν αφέθηκε ελεύθερη, οι φύλακες είπαν στην οικογένεια: «Προσέξτε την και μην την αφήσετε να φύγει μόνη της, γιατί θα κινδυνεύσει η ζωή της». Ωστόσο, πέθανε εννέα ημέρες αργότερα λόγω κατάρρευσης του νευρικού της συστήματος.
Η Λι Ζονγκμίνγκ, από την πόλη Λουζού της επαρχίας Σιτσουάν, έλεγε δυνατά «Το Φάλουν Ντάφα είναι καλό! Η αλήθεια, η καλοσύνη, η ανεκτικότητα είναι καλή!», όταν συνελήφθη από το σπίτι της το 2011. Οι φωνές της τράβηξαν την προσοχή του κόσμου, ο οποίος είδε αστυνομικούς να κάνουν ένεση στα χέρια της Λι. Αμέσως, δεν μπορούσε να μιλήσει- το στόμα και η γλώσσα της έγιναν άκαμπτα, καθώς το σάλιο έσταζε από το στόμα της.
Ο Γκάο Γιουμίν, αστυνομικός από την πόλη Φουσίν της επαρχίας Λιαονίνγκ, συμμετείχε στο παρελθόν σε διώξεις ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ. Ωστόσο, αφότου έμαθε περισσότερα για την πνευματική άσκηση και την προπαγάνδα του ΚΚΚ εναντίον του, άρχισε να το ασκεί κι αυτός- όπως κάθε άλλος ασκούμενος, συνελήφθη κι αυτός και βασανίστηκε σκληρά. Δύο μήνες πριν λήξει η 3 1/2ετής θητεία του, του έκαναν ένεση με υψηλή δόση νευροβλαβών φαρμάκων, καθιστώντας τη νοημοσύνη του σε εκείνη ενός 3χρονου παιδιού. Η οικογένειά του διαπίστωσε αργότερα μέσω της εξέτασης δείγματος ούρων ότι η συγκέντρωση του φαρμάκου στον οργανισμό του ήταν τόσο υψηλή που μπορούσε να τον δηλητηριάσει.
«Αυτό το χάπι κάνει τους ανθρώπους να φαίνονται τρελοί, παράφρονες»
Στους άνδρες και τις γυναίκες Ουιγούρους που κρατούνται στα στρατόπεδα αναμόρφωσης του Σιντζιάνγκ στην Κίνα χορηγούνται με τη βία φάρμακα που μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά τη γονιμότητά τους.
Ο Ομίρ Μπεκλί, υπήκοος του Καζακστάν που γεννήθηκε στο Σιντζιάνγκ, δήλωσε στην Epoch Times πώς οι άνδρες Ουιγούροι, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου, αναγκάζονται να παίρνουν καθημερινά ένα χάπι «για να σταματήσουν για πάντα τα σεξουαλικά τους αισθήματα». Ο Μπεκλί, ο οποίος κρατήθηκε για έξι μήνες το 2017, δήλωσε ότι «επέζησε» κρύβοντας το χάπι κάτω από τη γλώσσα του και φτύνοντάς το αργότερα.
«Αυτό το χάπι κάνει τους ανθρώπους να φαίνονται τρελοί, παράφρονες και σαν να μην ξέρουν τι κάνουν. Απλά κάνουν ό,τι τους λένε. Είναι σαν να είναι μαστουρωμένοι. Μπορείς να δεις ότι δεν είναι φυσιολογικοί», είπε.
Η Γκουλμπαχάρ Τζαλίλοβα, υπήκοος Ουιγούρου και Καζακστάν, η οποία κρατήθηκε για 15 μήνες σε στρατόπεδο εγκλεισμού στο Σιντζιάνγκ, δήλωσε στην Epoch Times ότι μια συγκρατούμενος της πέθανε μετά από ένεση.
«Της έκαναν ένεση αλλά το σώμα της ήταν ακόμα ζεστό και άλλα κορίτσια διατάχθηκαν να πλύνουν το σώμα της. Απλά πέθανε έτσι μπροστά μου», είπε.
Η Γκουλμπαχάρ πρόσθεσε ότι τους έδιναν άγνωστο φάρμακο κάθε μέρα και τους έκαναν ένεση με ένα φάρμακο κάθε μήνα. «Η ένεση σε κάνει να αισθάνεσαι σαν να μην έχεις μνήμη», είπε. «Δεν σου λείπει η οικογένειά σου, δεν αισθάνεσαι ότι θέλεις να βγεις έξω. Δεν αισθάνεσαι τίποτα – είναι ένα πολύ παράξενο συναίσθημα».
Ένας κατ’ οίκον χριστιανός από την επαρχία Σιτσουάν κρατήθηκε για 10 μήνες το 2018, μετά από επιδρομή στην εκκλησία. Κατά τη διάρκεια της κράτησης, ήταν κλειδωμένος σε απομόνωση και είχε τάσεις αυτοκτονίας, με αποτέλεσμα να χτυπάει τον εαυτό του στον τοίχο.
Μια φορά, όταν ήταν «ζαλισμένος» και δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του, μερικοί αστυνομικοί τον άρπαξαν και τον κάρφωσαν στο έδαφος, δήλωσε στο Radio Free Asia (RFA). «Μου έκαναν ένεση με κάποιο φάρμακο και με επανέφεραν στις αισθήσεις μου», είπε.
Ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως δικηγόροι, έχουν επίσης υποβληθεί σε αναγκαστική φαρμακευτική αγωγή.
Ο Τζιάνγκ Τιανγιόνγκ, διακεκριμένος δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα, αναγκάστηκε να παίρνει ένα άγνωστο φάρμακο δύο φορές την ημέρα ενώ κρατούνταν στη φυλακή το 2018. Η σύζυγός του δήλωσε στο RFA ότι τα φάρμακα είχαν προκαλέσει επιδείνωση της μνήμης του. Η ChinaAid ανέφερε στην Ετήσια Έκθεση Διώξεων 2020 ότι επηρεάστηκε επίσης η όραση του Τζιάνγκ.
