Οι καθυστερήσεις στην κατασκευή πυρηνικών σταθμών στην Ευρώπη αποδίδονται σε ατελή σχέδια και αδύναμη διαχείριση έργων, σύμφωνα με όσα ανέφερε στην Επιτροπή της Αυστραλιανής Βουλής.
Η Επιτροπή Επιλογής για την Πυρηνική Ενέργεια διερευνά αυτή τη στιγμή την προοπτική μιας πυρηνικής βιομηχανίας στην Αυστραλία, εν μέσω της προσπάθειας της Αντιπολίτευσης να συμπεριλάβει την πυρηνική ενέργεια στο ενεργειακό μείγμα της χώρας.
Καθώς η επιτροπή συνεχίζει να ακούει μαρτυρίες από διάφορες ομάδες, τα μέλη της έχουν εκφράσει ανησυχίες για το χρονοδιάγραμμα κατασκευής ενός πυρηνικού σταθμού αν η κυβέρνηση υιοθετήσει στρατηγική πυρηνικής ενέργειας.
Πολλοί πυρηνικοί εμπειρογνώμονες είναι πεπεισμένοι ότι η Αυστραλία θα μπορούσε να παράγει την πρώτη πυρηνική ηλεκτρική ενέργεια εντός 10-12 ετών, ή και σε λιγότερο χρόνο, αν η κυβέρνηση είναι σοβαρή στο να προχωρήσει το έργο.
Ωστόσο, ορισμένοι μάρτυρες προτείνουν ότι μπορεί να χρειαστούν 15 χρόνια ή και περισσότερα πριν κατασκευαστεί ο πρώτος πυρηνικός σταθμός.
Μια άλλη ανησυχία των μελών της επιτροπής είναι οι σημαντικές καθυστερήσεις και οι υπερβάσεις του προϋπολογισμού που αντιμετώπισαν τα πυρηνικά έργα στην Ευρώπη και άλλες χώρες.
Ο πυρηνικός σταθμός του Ηνωμένου Βασιλείου
Ένα τυπικό παράδειγμα είναι ο σταθμός Hinkley Point C στο Ηνωμένο Βασίλειο, ένας σταθμός παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με δύο αντιδραστήρες, χρηματοδοτούμενος από την βρετανική εταιρεία ενέργειας EDF Energy και την China General Nuclear Power Group.
Η κατασκευή άρχισε το 2018 και αναμενόταν να ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του 2025. Ωστόσο, μια πρόσφατη ανασκόπηση του έργου ανέβαλε την ημερομηνία ολοκλήρωσης για το 2029-31.
Ο Hinkley Point C υπέστη επίσης τεράστιες υπερβάσεις κόστους, με το εκτιμώμενο κόστος να εκτοξεύεται από 18 δισεκατομμύρια λίρες σε 31-34 δισεκατομμύρια λίρες με τιμές του 2015.
Οι κύριοι λόγοι για τις υπερβάσεις κόστους και καθυστερήσεις προήλθαν από σημαντικές αλλαγές στο σχέδιο, τις επιπτώσεις του Brexit και την πανδημία COVID-19.
Πυρηνικός εμπειρογνώμονας εξηγεί γιατί καθυστερούν τα ευρωπαϊκά πυρηνικά έργα
Σε μια πρόσφατη έρευνα, ο Ιαν Γκραντ, σύμβουλος ενέργειας που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του ρυθμιστικού πλαισίου πυρηνικής ενέργειας των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ), μοιράστηκε τις απόψεις του σχετικά με τα αίτια των καθυστερήσεων των ευρωπαϊκών πυρηνικών έργων.
Ο Γκραντ ήταν διευθυντής πυρηνικής ασφάλειας και αργότερα αναπληρωτής γενικός διευθυντής για τις επιχειρήσεις στην Ομοσπονδιακή Αρχή Πυρηνικής Ρύθμισης των ΗΑΕ μεταξύ 2009 και 2018, και είχε άμεση εμπειρία με το πώς η χώρα κατασκεύασε έναν πυρηνικό σταθμό από το μηδέν μέσα σε πάνω από μια δεκαετία.
Αν και αναγνώρισε ότι οι καθυστερήσεις και οι αυξήσεις του κόστους συχνά συμβαίνουν σε μεγάλης κλίμακας έργα υποδομής, είπε ότι τα προβλήματα που αντιμετώπισαν τα ευρωπαϊκά πυρηνικά έργα ήταν αποτρέψιμα.
«Πιστεύω ότι ορισμένες από τις δημοσιοποιημένες καθυστερήσεις που συμβαίνουν σε σταθμούς στην Ευρώπη οφείλονται στο γεγονός ότι ξεκίνησαν με ατελή σχέδια, προσωρινές κατασκευαστικές οργανώσεις που συγκροτήθηκαν χωρίς προηγούμενη εμπειρία και με σχετικά αδύναμη διαχείριση έργου», είπε.
Το κλειδί είναι ο σωστός κατασκευαστής
Χρησιμοποιώντας τον πυρηνικό σταθμό Μπαρακά των ΗΑΕ ως παράδειγμα, ο πυρηνικός εμπειρογνώμονας ανέφερε ότι ένα από τα κλειδιά για την ταχεία πρόοδο του σταθμού ήταν η επιλογή ενός προμηθευτή με εμπειρία και σωστή αλυσίδα εφοδιασμού.
«Μίλησα με Κορεάτες μηχανικούς στον τόπο, οι οποίοι έφτασαν με υγρό σκυρόδεμα στις μπότες τους και με φακέλους φωτογραφιών που δείχνουν πώς θα φαίνονται οι σταθμοί σε έξι μήνες», είπε.
«Ήταν εκεί για να κάνουν κάτι που ήξεραν πώς να το κάνουν. Δεν ήταν εκεί σε αναζήτηση».
Άλλοι παράγοντες που συνέβαλαν ήταν η σαφής πολιτική ηγεσία της κυβέρνησης και η αποτελεσματική διαχείριση του προγράμματος, σύμφωνα με τον Γκραντ.
Το 2009, τα ΗΑΕ ξεκίνησαν ένα πρόγραμμα για την κατασκευή του πρώτου πυρηνικού σταθμού στον αραβικό κόσμο και επέλεξαν ένα κονσόρτσιουμ που ηγείτο η Korea Electric Power Corporation (KEPCO) για την κατασκευή του.
Η κατασκευή ξεκίνησε το 2012, με τον πρώτο αντιδραστήρα να είναι σε λειτουργία το 2020.
Το Σεπτέμβριο του 2024, τα ΗΑΕ ανακοίνωσαν την ολοκλήρωση του έργου με όλους τους τέσσερεις αντιδραστήρες APR-1400 να είναι πλήρως σε εμπορική λειτουργία.
Το συνολικό κόστος του έργου εκτιμάται ότι είναι περίπου 25 δισεκατομμύρια δολάρια, και ο πυρηνικός σταθμός αυτή τη στιγμή καλύπτει το 25% των αναγκών ηλεκτρικής ενέργειας των ΗΑΕ.
Ο Γκραντ συμβούλεψε την Αυστραλία να μάθει από τα παραδείγματα της Ευρώπης και των ΗΑΕ για να υλοποιήσει με επιτυχία ένα πυρηνικό πρόγραμμα.
«Αν η Αυστραλία αποφασίσει να ακολουθήσει το πυρηνικό πρόγραμμα, είναι πολύ σημαντικό να εξασφαλίσετε αυτούς τους παράγοντες επιτυχίας και να αντλήσετε διδάγματα από τα υπάρχοντα παραδείγματα», είπε.
Του Alfred Bui
