Από τον Daniel Lacalle
Σχολιασμός
Αν κοιτάξουμε στις περισσότερες αναφορές εκτιμήσεων των μεγάλων τραπεζών για το 2021, ένα από τα βασικά θέματα στα οποία συμφωνούν ήταν μια ισχυρή θέληση για μια γρήγορη και εύρωστη ανάκαμψη της ευρωζώνης. Ήταν λάθος.
Την προηγούμενη εβδομάδα, το Capital Economics μαζί με άλλους αναλυτές υποβάθμισε την ανάπτυξη ευρωζώνης, σημειώνοντας: «Τώρα πιστεύουμε ότι η οικονομία της ευρωζώνης θα ανακάμψει πιο αργά από ό,τι αναμενόταν, αναπτυσσόμενη περίπου 3% φέτος και 4,5% το 2022. Εν τω μεταξύ, τα έσοδα από τα κυβερνητικά ομόλογα [δανεισμός] των κυβερνήσεων της ευρωζώνης δεν μοιάζει πιθανόν να πέσουν περαιτέρω, και με τις εισπράξεις ομολόγων [από τα επιτόκια δανεισμού] του υπουργείου Οικονομικών [της ΕΕ] που πρόκειται να αυξηθούν σημαντικά, αναμένουμε το διευρυνόμενο χάσμα εσόδων από δανεισμό να προκαλέσει αποδυνάμωση του ευρώ έναντι του Αμερικανικού δολαρίου.»
Αυτό το κύμα υποβαθμίσεων, που συμπεριλαμβάνει εκτιμήσεις του Οργανισμού για Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (OECD) και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, έρχεται με τις ίδιες πολυχρησιμοποιημένες και φθαρμένες, φρούδες προσδοκίες για αναβάθμιση το επόμενο έτος, που κατά πάσα πιθανότητα και αυτές θα υποβαθμιστούν με την πάροδο του χρόνου.
Οι περισσότεροι πολιτικοί κατηγορούν για την αδυναμία της ευρωζώνης την πανδημία και την αργή διανομή εμβολίων. Είναι εν μέρει σωστό. Κανένας από αυτούς τους δύο παράγοντες δεν είναι ασύνδετος από ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά που κάνουν την ευρωζώνη συνεπώς απογοητευτική τόσο σε ανάπτυξη όσο και σε περιόδους κρίσης: τεράστια γραφειοκρατία.
Η αργή διανομή εμβολίων στην ευρωζώνη είναι εμφανής από την κατάταξη αντοχής στην COVID-19 του Bloomberg Economics και στα εμβόλια που χορηγήθηκαν ανά 100 άτομα, που είναι αρκετά πίσω από το Ισραήλ, την Χιλή, τις Ηνωμένες Πολιτείες, ή το Ηνωμένο Βασίλειο, παρά το ότι οι οικονομίες της ευρωζώνης έχουν τα υψηλότερα επίπεδα δαπανών υγείας στον κόσμο. Ο λόγος που η ευρωζώνη μένει πίσω στους εμβολιασμούς έρχεται από μια γραφειοκρατική και αργή διαδικασία στην έγκριση και αγορά εμβολίων.
H Ευρωπαϊκή Ένωση καθυστέρησε χωρίς λόγο την έγκριση εμβολίων που είχαν ήδη δοκιμαστεί και αξιολογηθεί από τις υγειονομικές αρχές των ΗΠΑ και ΗΒ, αλλά επίσης εφάρμοσε μια άκαμπτη, πολύπλοκη, και κουραστική διαδικασία για το κλείσιμο εμπορικών συμφωνιών με εταιρείες παροχής εμβολίων. Δυστυχώς, αντί να αναγνωρίσουν τα λάθη που έγιναν, οι πολιτικοί αποφάσισαν να αρχίσουν έναν πόλεμο κατηγοριών, κατηγορώντας την AstraZeneca και άλλες εταιρείες για μη εκπλήρωση συμβολαίων, κάτι που έχει αποδειχθεί ότι δεν ισχύει πολλές φορές αλλά καθυστερεί περαιτέρω τις προσπάθειες εμβολιασμού.
Η Financial Times σημείωσε ότι «η παραπαίουσα εκστρατεία εμβολιασμού της ΕΕ έχει παρεμποδιστεί από μια κακοφτιαγμένη κεντρική διαδικασία προμήθειας, αποτυχίες στην χορήγηση, εμπόδια στις διαδρομές διανομής, και υπέρ το δέον αποφυγή κινδύνου από κάποιους εθνικούς υγειονομικούς ελεγκτές.» Η Ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ ήταν τόσο υπερήφανη για το σύστημα περίθαλψής της και τις συγκεντρωτικές διαδικασίες προμήθειας που απέτυχαν να κατανοήσουν την σημασία του χρόνου και της αποδοτικότητας σε αυτήν την πανδημία. Ενώ το ΗΒ έχει τώρα χορηγήσει 48,6 δόσεις εμβολίου ανά 100 άτομα και οι Ηνωμένες Πολιτείες 41,9, η ΕΕ έχει μόνο καταφέρει 15,1, σύμφωνα με το Our World in Data.
Τα οικονομικά προβλήματα της Ευρωζώνης δεν προέρχονται απλώς από μια αργή διανομή εμβολίων, αλλά επίσης από υπερβολικά βαριά μέτρα περιορισμού. Μεταξύ Οκτωβρίου και Νοεμβρίου, οι κορυφαίες οικονομίες της Ευρώπης αποφάσισαν να κλείσουν επιθετικά την οικονομία για να αποτρέψουν μια αύξηση φορέων.
Παρά τα εξαιρετικά βαριά μέτρα περιορισμού της Γαλλίας, κάποια από τα πιο επιθετικά στον κόσμο, οι καθημερινοί επιβεβαιωμένο φορείς ανά 1 εκατομμύριο άτομα πήγαν από 250 φορείς στα μέσα Οκτωβρίου (μέσος όρος 7 ημερών) σε 522 έως τις 26 Μαρτίου 2021. Οι ημερήσιοι νέοι φορείς αυξήθηκαν ταχύτατα και έπεσαν τον μήνα Νοέμβριο αλλά έχουν αυξηθεί σταθερά από τον Ιανουάριο. Στην Ιταλία, νέοι φορείς αυξήθηκαν από 75 τον Οκτώβριο σε 369 έως τις 26 Μαρτίου. Και στην Γερμανία, από 48 σε 188 την ίδια περίοδο.
Σε όλες αυτές, οι ημερήσιοι νέοι φορείς αυξάνονται σταθερά από το ελάχιστο σημείο στα μέσα Φεβρουαρίου ακόμα και με βαριά μέτρα περιορισμού. Το κλείσιμο της οικονομίας για παρατεταμένες χρονικές περιόδους δημιουργεί μεγάλης διάρκειας παρενέργειες στην εργασία και στην ανάπτυξη που κατά πάσα πιθανότητα θα βλάψουν την ανάκαμψη και δημιουργήσουν σοβαρές κοινωνικές προκλήσεις. Δεν μπορούμε να ξεχνάμε ότι η ευρωζώνη είχε ένα ποσοστό ανεργίας 8,3 τοις εκατό και περισσότερες από 7 εκατομμύρια σταματημένες θέσεις εργασίας στο τέλος Φεβρουαρίου.
Τεράστια πακέτα επιδομάτων έχουν εφαρμοστεί, με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να αυξάνει τον ισολογισμό της σε 71 τοις εκατό του ΑΕΠ ευρωζώνης έναντι 36 τοις εκατό της Federal Reserve, και η παροχή χρημάτων να αυξάνεται με ετήσιο ποσοστό 12 τοις εκατό στην περιοχή του ευρώ. Τα οικονομικά επιδόματα είναι επίσης τεράστια, με μέτρα παροχής οικονομικών πόρων και ρευστότητας να κυμαίνονται μεταξύ 10 τοις εκατό (Ισπανία) και 50 τοις εκατό (Γερμανία) του ΑΕΠ στις κύριες οικονομίες.
Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι δεν μετράει μόνο το πόσο πολύ δαπανάται, αλλά επίσης το που και πότε. Ένα σημαντικό μέρος των οικονομικών επιδομάτων σε Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, και Γερμανία έχει στόχο να συντηρήσει τις τρέχουσες κυβερνητικές δαπάνες, και τα μέτρα στήριξης επιχειρήσεων ήταν αποφασιστικά μόνο σε Γερμανία και Γαλλία. Ωστόσο, μεγάλα και αποφασιστικά μέτρα στήριξης επιχειρήσεων ίσως αποτύχουν καθώς οι παρατεταμένοι περιορισμοί οδηγούν σε μια κρίση χρεοκοπίας, και αναπόφευκτα ένα σχετικό μέρος αυτών των μηχανισμών στήριξης θα μετατρέψει την οικονομία σε ζόμπι, ειδικά καθώς αυτό ήταν ένας βασικός κίνδυνος που ήδη υπήρχε στην ευρωζώνη πριν την COVID-19, σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών.
Δεν μπορούμε να ξεχνάμε ότι η ανάκαμψη της ευρωζώνης ίσως απαιτήσει την επιστροφή σε μια αδύναμη κατάσταση, που ήταν εμφανής πριν την COVID-19. Η Γερμανία ήταν στο χείλος ύφεσης στο τέλος του 2019, και η Γαλλία και Ιταλία είχαν μηδενική ανάπτυξη στο τελευταίο τέταρτο. Η επιβράδυνση της ευρωζώνης ήταν, στην πραγματικότητα, μια ευρέως διαδεδομένη ανησυχία για το 2020 παρά την όλη ρευστότητα και οικονομικά μέτρα που εφαρμόστηκαν, τα αρνητικά επιτόκια, τις μαζικές για δεύτερη φορά αγορές κυβερνητικών ομολόγων [χρέους] των διαφόρων χωρών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, και ένα πλέον ξεχασμένο Σχέδιο Γιούνκερ που εκκινήθηκε ως το πιο σημαντικό πρόγραμμα επενδύσεων στην ΕΕ λίγα χρόνια πριν την πανδημία και του οποίου τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά, για να το πούμε όσο πιο μαλακά γίνεται.
Η ευρωζώνη έχει τεράστιες δυνατότητες και θα μπορούσε να γίνει παγκόσμιος ηγέτης στην έξοδο από την κρίση και στην προσέλκυση επενδύσεων. Για να το επιτύχει, χρειάζεται να πάρει έκτακτα μέτρα για την μείωση της γραφειοκρατίας, να ξεκλειδώσει το δυναμικό δημιουργίας θέσεων εργασίας και επιχειρήσεων, και να μειώσει την επιζήμια φορολόγηση. Ο χρόνος για αυτό είναι τώρα.
Ο δρ. Ντανιέλ Λακάλ είναι επικεφαλής οικονομολόγος στο hedge fund Tressis και συγγραφέας των «Freedom or Equality», «Escape from the Central Bank Trap», και «Life in the Financial Markets».
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι η γνώμη του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραιτήτως την άποψη της Epoch Times.
