Σχολιασμός
Το Άνκορατζ, η μεγαλύτερη πόλη της Αλάσκα, κατέγραψε θερμοκρασία -18 βαθμών Κελσίου νωρίς το πρωί. Ένα διήμερο διαλόγων υψηλού επιπέδου μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Κίνας έχει μόλις τελειώσει σε αυτό το παγωμένο μέρος. Ο υψηλός τόνος των κραυγών των «πολεμιστών λύκων» του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ) και η αδύναμη απάντηση των ΗΠΑ, σε αντίθεση, είναι πραγματικά ανησυχητικά.
Κοντολογίς, οι ΗΠΑ έπεσαν σε τέσσερις παγίδες που έθεσε έξυπνα το ΚΚΚ στην διάρκεια των διαλόγων.
Πρώτον, η πραγματοποίηση υψηλού επιπέδου διαλόγου μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Κίνας είναι καθαυτή μια παγίδα του ΚΚΚ.
Μετά την ορκωμοσία του Μπάιντεν στις 20 Ιανουαρίου, ο Άντονυ Μπλίνκεν, υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, μίλησε με τον Γιανγκ Τζιετσί, μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΚ, και ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν μίλησε με τον επικεφαλής του ΚΚΚ Σι Τζινπίνγκ. Κρίνοντας από τις δημόσιες δηλώσεις τους, η κάθε πλευρά είχε διαφορετικό τόνο. Στην πραγματικότητα, όσον αφορά την τρέχουσα κατάσταση των σχέσεων ΗΠΑ-Κίνας, είναι το ΚΚΚ που παρακαλούσε τις Ηνωμένες Πολιτείες να σταματήσουν την αποσύνδεση και τους δασμούς και κυρώσεις. Χωρίς ουσιαστικές προτάσεις (ή παραχωρήσεις) από το κομμουνιστικό καθεστώς, δεν υπήρχε ανάγκη για τις Ηνωμένες Πολιτείες να κάνουν την συνάντηση. Χωρίς η διοίκηση των ΗΠΑ να έχει την όποια καθαρή στρατηγική προς το ΚΚΚ, «προσκάλεσε» το ΚΚΚ να έρθει στον διάλογο, πέφτοντας στην «παγίδα διαλόγου» που έστησε το ΚΚΚ.
Σε μια συνέντευξη τύπου μετά, ο ανώτερος Κινέζος διπλωμάτης Γιανγκ Τζιετσί είπε ότι ο διάλογος ΗΠΑ-Κίνας ήταν κεκλεισμένων των θυρών, εποικοδομητικός, και ωφέλιμος. «Αλλά, φυσικά, υπάρχουν ακόμα διαφορές μεταξύ των δύο πλευρών», είπε.
«Ήρθαμε στην συνάντηση με την ελπίδα ότι οι δύο πλευρές θα μπορούσαν να ενδυναμώσουν την επικοινωνία και διάλογο σε διάφορα μέτωπα. Οι δύο πλευρές θα πρέπει να ακολουθήσουν την στρατηγική “μη διαμάχης” για καθοδήγηση του μονοπατιού μας σε μια υγιή και σταθερή τροχιά στο μέλλον», είπε.
Δεύτερον, ο Γιανγκ Τζιετσί έσπασε το διπλωματικό πρωτόκολλο μιλώντας 16 λεπτά, οκτώ φορές πάνω από το σύνηθες, και ο λόγος του ήταν εμφανώς ανάγνωση από έτομο κείμενο. Συγκεκριμένα, ο Γιανγκ είπε στον λόγο του: «Δεν νομίζω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των χωρών στον κόσμο θα αναγνώριζε τις οικουμενικές αξίες που προωθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες ή ότι η άποψη των Ηνωμένων Πολιτειών θα μπορούσε να αντιπροσωπεύσει την διεθνή κοινή γνώμη.» Αυτή είναι μια σαφής ένδειξη ότι στο μέλλον το ΚΚΚ δεν θα τηρεί τους κανόνες που έθεσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Αυτή είναι μια πολύ σοβαρή πρόκληση. Η Αμερικανίδα βουλευτής Μάρσα Μπλάκμπερν (Ρ-Τενν.) είπε στην Epoch Times σε ηλεκτρονικό μήνυμα: «Όπως η κινεζική αντιπροσωπεία αρνήθηκε να συμμορφωθεί με τους κανόνες της συνάντησης που είχαν συμφωνηθεί, το Πεκίνο αρνείται να συμμορφωθεί με την διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες.»
Η αμερικανική πλευρά, ωστόσο, κάθισε εκεί υπάκουα και άκουσε μέχρι το τέλος. Ο Αμερικανός συντηρητικός σχολιαστής Τζακ Προσόμπιεκ έγραψε στο Τουίτερ: «Η προφανής κίνηση θα ήταν για τους Μπλίνκεν και Σάλλιβαν να υπερασπιστούν τις ΗΠΑ και να διώξουν την κινεζική αποστολή αφότου τους έδειξαν έλλειψη σεβασμού. Αλλά δεν το έκαναν. Επιστρέφουν αύριο για να ταπεινωθούν ακόμα περισσότερο. Δύσκολο να πεις αν θα μπορούσαν να είναι χειρότερα από αυτό.»
Τρίτον, ο Γιανγκ έθεσε μια «κόκκινη γραμμή» για την αμερικανική πλευρά, αντί να γίνει το αντίστροφο.
Σύμφωνα με άρθρο του Nikkei Asia, ο Γιανγκ είπε, πρώτα απ΄ όλα, ότι «οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν αυτό που απαιτείται για να λένε ότι θέλουν να μιλήσουν στην Κίνα από μια θέση δύναμης.»
Ο Γιανγκ πρόσθεσε ότι η «ηγεσία [του ΚΚΚ] και το πολιτικό σύστημα της Κίνας υποστηρίζονται με πολύ θέληση από τους Κινέζους, και κάθε προσπάθεια αλλαγής του κοινωνικού συστήματος της Κίνας θα είναι άκαρπη», σύμφωνα με ένα δελτίο τύπου της 19ης Μαΐου στον ιστότοπο της κινεζικής πρεσβείας στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μια άλλη παρατήρηση του Γιανγκ στον μακροσκελή λόγο του ήταν μια σειρά θεμάτων ασφαλείας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων που ανέφεραν οι Ηνωμένες Πολιτείες στην κινεζική πλευρά, όπως την δίωξη που το ΚΚΚ διαπράττει κατά των Ουιγούρων, την καταστολή του στο Χονγκ Κονγκ, τον οικονομιικό εξαναγκασμό του προς συμμάχους, τις διαδικτυακές επιθέσεις του στις Ηνωμένες Πολιτείες, και τις πράξεις επιθετικότητάς του κατά της Ταϊβάν. Ο Γιανγκ ανακήρυξε ότι όλα αυτά είναι εσωτερικά θέματα της Κίνας και ότι το κομμουνιστικό καθεστώς «αντιτίθεται σθεναρά στην αμερικανική παρέμβαση».
Σύμφωνα με τον Γιανγκ: «Αυτό που θα πρέπει να κάνουν οι ΗΠΑ είναι … να κοιτάζουν τις δικές τους δουλειές … αντί να κάνουν ανεύθυνα σχόλια για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την δημοκρατία της Κίνας.»
Για να συνοψίσουμε το νόημα του Γιανγκ σε μια πρόταση, είναι αυτό που είπε στα εναρκτήρια σχόλιά του ότι «δεν υπάρχει τρόπος να στραγγαλίσετε την Κίνα.» Αυτό υπονοεί ότι το ΚΚΚ δεν φοβάται να αντιταθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες και χρησιμοποιεί την αντίθεση ως μέσον αποθάρρυνσης της αμερικανικής πλευράς ώστε να οπισθοχωρήσει χωρίς αγώνα.
Η τέταρτη παγίδα έγκειται στην πρόθεση των ΗΠΑ να αναζητήσουν συνεργασία με το ΚΚΚ, ακόμα και όταν αντιμετωπίζουν τέτοια δριμεία αντιπαράθεση. Μετά τις ομιλίες, ο Μπλίνκεν μίλησε σε συνέντευξη τύπου για πολύ συγκεκριμένες περιοχές όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα θα μπορούσαν να συνεργαστούν.
«Μπορέσαμε επίσης να έχουμε μια πολύ προσωπική συζήτηση μέσα σε όλες αυτές τις ώρες σε μια εκτεταμένη ατζέντα. Στο Ιράν, Βόρεια Κορέα, Αφγανιστάν, στο κλίμα, τα συμφέροντά μας έχουν κοινές περιοχές», είπε.
Επιπλέον, αξιωματούχοι της διοίκησης Μπάιντεν είπαν ότι ήταν ανοιχτοί στην ελάφρυνση κάποιων από τους περιορισμούς βίζας που επιβλήθηκαν σε Κινέζους πολίτες υπό την διοίκηση Τραμπ. Κάνοντας αυτό, η αμερικανική πλευρά άλλαξε την επιθετική θέση της με το ΚΚΚ και παραχώρησε ηθελημένα το πλεονέκτημα.
Εν συντομία, το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα είναι πιο πονηρό και καό από ό,τι ο περισσότερος κόσμος μπορεί να φανταστεί. Αυτό το σύνολο ομιλιών ήταν ο τρόπος του ΚΚΚ να δοκιμάσει τα νερά, και τώρα έχει μια καθαρή εικόνα των προθέσεων των Ηνωμένων Πολιτειών. Αναμένεται να εκτελέσει πιο σκληρές και επιθετικές τακτικές, σταδιακά, στοχεύοντας την Ταϊβάν μόλις έχει τελειώσει με το Χονγκ Κονγκ.
Φυσικά, υπάρχουν επίσης άνθρωποι που αντιλαμβάνονται τα πράγματα στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο. Φάνηκε να ήταν ο πρώτος που αξιολόγησε την συνάντηση ΗΠΑ – Κίνας στην Αλάσκα, γράφοντας στο Τουίτερ: «Η δύναμη αποτρέπει τους κακούς, η αδυναμία μόνο προσκαλεί πόλεμο.»
Η αμερικανική πλευρά έχει δύναμη, αλλά δεν μπορεί να την χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά. Ποιο είναι το πρόβλημα; Οι ρυθμιστές της πολιτικής των ΗΠΑ θα πρέπει πρώτα να αντιληφθούν την κακή φύση του κινεζικού κομμουνιστικού καθεστώτος και να γνωρίζουν εαυτόν και αντιπάλους για να μπορέσουν να νικήσουν.
Ο συγγραφέας και ειδικός της Κίνας Γκόρντον Τσανγκ έγραψε στο Τουίτερ: «Ο Γιανγκ Τζιετσί, στα εναρκτήρια σχόλιά του στην Αλάσκα, είπε: “δεν υπάρχει τρόπος να στραγγαλίσετε την Κίνα.” Λοιπόν, στην πραγματικότητα υπάρχει, και το Πεκίνο, με την όλο και πιο επικίνδυνη συμπεριφορά του, δεν θα αφήσει άλλη επιλογή στον κόσμο από το να το κάνει.»
Ο Τσανγκ επέκρινε την προσέγγιση των Αμερικανών βουλευτών που συνεχίζουν να υποστηρίζουν την διατήρηση καλών σχέσεων με το Πεκίνο.
«Βουλευτές λένε πως η Κίνα είναι πολύ μεγάλη για να την αποφύγουμε. Όχι. Η Κίνα είναι πολύ εχθρική, πολύ επικίνδυνη, πολύ κακή για να έχουμε σχέσεις μαζί της. Δεν το είδαμε αυτό στην Αλάσκα;» έγραψε ο Τσανγκ στο Τουίτερ στις 21 Μαρτίου.
«Μετά την Συνάντηση της Αλάσκα δεν υπάρχει πλέον νόημα να μιλάμε στο καθεστώς της Κίνας. Το Πεκίνο μας είπε με σαφείς όρους ότι πρέπει να αποδεχθούμε την βαρβαρότητα, επιθετικότητα, και εγκληματικότητά του. Τι περισσότερο χρειάζεται να ακούσουμε;»
Ελπίζω πως η φωνή του Τσανγκ θα ακουστεί στο επίπεδο χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ.
Ο Γουάνγκ Χε έχει μεταπτυχιακούς τίτλους στην νομική και ιστορία και έχει μελετήσει το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Ήταν λέκτορας πανεπιστημίου και ανώτερο στέλεχος μεγάλης ιδιωτικής εταιρείας στην Κίνα. Ο Γουάνγκ ζει πλέον στην Βόρεια Αμερική και δημοσιεύει σχολιασμούς στις τρέχουσες υποθέσεις και πολιτική της Κίνας από το 2017.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι η γνώμη του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραιτήτως την γνώμη της Epoch Times.
