Η 27η Ιανουαρίου 2006 ήταν η επετειακή ημερομηνία των 250ων γενεθλίων του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ. Χωρίς αμφιβολία, εκείνη την ημέρα θα γίνονταν πολλά μουσικά φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο, τιμώντας τα κλασικά κατορθώματα αυτού του μεγάλου μουσικοσυνθέτη.
Τι είναι, λοιπόν, αυτό που εξακολουθεί να προσελκύει τους ανθρώπους στη μουσική του Μότσαρτ σήμερα, 265 χρόνια μετά;
Υπάρχουν πολλοί ιδιαίτερα αναγνωρισμένοι, μεγάλοι συνθέτες στην ιστορία της δυτικής κλασικής μουσικής, αλλά κανένας από αυτούς δεν μοιράζεται τα ίδια μουσικά χαρακτηριστικά με τον Μότσαρτ. Λέγεται ότι η μουσική του Μότσαρτ γεννήθηκε από την καλοσύνη και την ευγένεια της φυσικής του διάθεσης. Και όπως λέει η ιστορία, υπάρχει ένα αρχαίο κινεζικό ρητό που δίνει υπόσταση σε αυτή τη σκέψη: “Η μουσική ενός ανθρώπου είναι η προέκτασή του”.
Οι μουσικές παρτιτούρες του Μότσαρτ έχουν την ικανότητα να αγγίζουν την ψυχή όλων όσων λαχταρούν την αγνότητα και τη δύναμη. Η άψογη, αιθέρια και συνάμα ανθρώπινη μουσική του λέγεται ότι έχει παρηγορήσει αμέτρητα μυαλά για πάνω από δύο αιώνες.
Πολλοί ιατροί ερευνητές έχουν επιβεβαιώσει ότι η μουσική του Μότσαρτ έχει όντως βαθιά θεραπευτική επίδραση σε πολλές ασθένειες, όπως η επιληψία, η νόσος Αλτσχάιμερ και τα ψυχολογικά τραύματα. Έχει επίσης διαπιστωθεί ότι η μουσική του Μότσαρτ επιταχύνει την ανάπτυξη του εγκεφάλου των μικρών παιδιών. Και εκτός από την πρωτοφανή θεραπευτική της επίδραση, η μουσική του Μότσαρτ έχει επίσης επισημανθεί ως σοφή επιλογή για τις μέλλουσες μητέρες.
Ωστόσο, διαχρονικά, ειδικοί, μελετητές και διανοούμενοι αναγνωρισμένου κύρους δεν μπόρεσαν ποτέ να εντοπίσουν με ακρίβεια γιατί η μουσική του Μότσαρτ έχει μεγαλύτερη θεραπευτική επίδραση από εκείνη του Μπαχ, του Χέιντεν, του Μπετόβεν ή οποιουδήποτε άλλου συνθέτη κλασικής μουσικής.
Από την παιδική του ηλικία, ο Μότσαρτ ήταν ένα πολύ αθώο και παθιασμένο άτομο. Όταν ήταν περίπου 3 ή 4 ετών, και δεν ήταν ακόμη ικανός πιανίστας, άρχισε να αναζητά νότες που αγαπιόντουσαν μεταξύ τους. Πίστευε ότι η μουσική είναι να βάζεις μαζί νότες που αγαπιούνται μεταξύ τους.
Αφού μεγάλωσε, ο Μότσαρτ ήταν ανίκανος να διαχειριστεί την καριέρα του, αν και το πάθος και η αγάπη του για την ανθρωπότητα δεν άλλαξαν ποτέ. Και γι’ αυτόν, η μουσική αρμονία αντιπροσώπευε την αρμονία μεταξύ των ανθρώπων, την καλοσύνη και την αγάπη. Η μουσική σήμαινε επίσης γι’ αυτόν τη φιλική επικοινωνία και τον διάλογο.
Η ακρόαση της μουσικής του Μότσαρτ παρομοιάζεται επίσης με τη λήψη καλοσύνης και αγάπης. Σου δίνει ένα ζεστό, στοργικό και χαρούμενο συναίσθημα. Πώς μπορεί λοιπόν αυτό το είδος μουσικής να μην είναι καλοπροαίρετο για το ακροατήριό του;
Υπάρχουν διαφορετικά είδη και διαφορετικά επίπεδα αγάπης στη μουσική του Μότσαρτ. Υπάρχει η ρομαντική αγάπη και η αγάπη μεταξύ φίλων. Υπάρχει επίσης η συγχώρεση και η ανεκτικότητα, καθώς και η επισημότητα και η ιερότητα της συμπόνιας, που είναι η πιο πολύτιμη και ευγενής αγάπη και αρετή. Ενώ εκφράζει πλούσια συναισθήματα και ευγενή χαρακτήρα, η μουσική του Μότσαρτ δεν είναι ποτέ υπερβολικά συναισθηματική. Και πάλι, ομοίως ευθυγραμμίζεται με τις κινεζικές αρχές της παλιάς σχολής για τη δημιουργία μουσικής: χαρούμενη, αλλά όχι εκστατική- λυπημένη, αλλά όχι καταστροφική.
Ένα πράγμα που ο Μότσαρτ εξέφραζε απόλυτα και χωρίς επιφυλάξεις είναι η ειλικρίνεια και η συμπόνια στη θεϊκή του φύση.
Στα πειράματά του με τους κρυστάλλους νερού, ο Δρ. Μασάρου Εμότο (Dr. Masaru Emoto) απέδειξε ότι τα αρμονικά και ευγενικά μηνύματα μπορούν να κάνουν το νερό να σχηματίσει όμορφους κρυστάλλους νερού. Θα μπορούσε λοιπόν αυτό το πείραμα να υποδηλώνει ότι τα αγνά και ευγενικά μηνύματα μπορούν κάλλιστα να εμπλουτίσουν την ψυχολογική και φυσιολογική υγεία ενός ατόμου; Και λαμβάνοντας επίσης υπόψη τα ευρήματα του Δρ. Εμότο, δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί η μουσική του Μότσαρτ λέγεται ότι είναι πιο θεραπευτική από εκείνη οποιουδήποτε άλλου συνθέτη κλασικής μουσικής.
Η μουσική του Μότσαρτ οικοδομεί μια καλοπροαίρετη επικοινωνία με το ακροατήριό της. Το μήνυμα που προέρχεται από τη μουσική του είναι η αγάπη, η αρμονία και η συγχώρεση, το φως, η αθωότητα και η αγνότητα. Ενώ ούτε ο Μπαχ, ούτε ο Μπετόβεν, ούτε κανένας συνθέτης της ρομαντικής περιόδου δεν μπόρεσε να αποδώσει τόσο καλοπροαίρετη μουσική όσο αυτή του Μότσαρτ.
Όταν ακούει κανείς τη σειρά των μουσικών αριστουργημάτων του Μότσαρτ, αναγνωρίζεται καλά ότι μπορεί να νιώσει την αγάπη στις σονάτες για πιάνο και βιολί και την επισημότητα και τη συμπόνια μέσα στη λειτουργία και το ρέκβιεμ. Μπορεί να νιώσετε σαν να πετάτε στον ουρανό όταν ακούτε το κοντσέρτο του για πιάνο. Και είναι επίσης πιθανό να νιώσετε μια ανομολόγητη κατανόηση της φιλίας όταν ακούτε το κουαρτέτο εγχόρδων του. Και αν ενδιαφέρεστε να μάθετε πώς ο Μότσαρτ ανέλυσε συνειδητά την ανθρώπινη φύση, μπορεί κάλλιστα να ακούσετε τις όπερές του.
Μπορείς σχεδόν να δεις τον Μότσαρτ να σου χαμογελάει όταν ακούς τη μουσική του. Είναι σοφό να πιστεύουμε ότι αν οι άνθρωποι αφιέρωναν χρόνο για να βιώσουν και να νιώσουν την ουσία της μουσικής του Μότσαρτ, ο κόσμος μας ίσως να ήταν καλύτερος.
Μότσαρτ! Ένας άνθρωπος που έδωσε άνευ όρων τον εαυτό του, από τη δική του ζωή μέχρι τη δική μας, προς όφελος και ευχαρίστηση των άλλων.
Sound of Hope Radio Network
