Σχολιασμός
Σε έναν κόσμο που αγωνίζεται να παράγει εξυπνότερες συσκευές, μια ομάδα παιδιών μάς θυμίζει τι είναι η πραγματική ευφυΐα.
Στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, ερευνητές εργάστηκαν με μία ομάδα από 7-11 ετών, με στόχο όχι να διδάξουν στα παιδιά να χρησιμοποιούν τεχνητή νοημοσύνη, αλλά να την ξεπεράσουν σε ευφυΐα.
Ζήτησαν από τα παιδιά να λύσουν μια σειρά οπτικών λογικών παζλ — προβλήματα σχεδιασμένα για να δοκιμάσουν τη θεωρητική σκέψη, όχι τη μνήμη, και μετά συνέκριναν τις απαντήσεις τους με παράγωγα από εργαλεία ΤΝ όπως το ChatGPT.
Τα αποτελέσματα ήταν ενδιαφέροντα.
Ενώ η ΤΝ έδινε με αυτοπεποίθηση λανθασμένες απαντήσεις, τα παιδιά εντόπιζαν τα λάθη σχεδόν άμεσα. Μερικά άρχισαν ακόμη και να διορθώνουν τη μηχανή, επαναδιατυπώνοντας εντολές, δοκιμάζοντας διαφορετικές εκδόσεις και αναλύοντας πρότυπα αποτυχίας. Ένας 9χρονος συνόψισε: «Η ΤΝ μόνο υποθέτει».
Τα παιδιά δεν ξεγελάστηκαν ούτε από τον προσεγμένο τόνο ούτε από τις γρήγορες απαντήσεις. Χρησιμοποίησαν το μυαλό τους και κέρδισαν.
Αυτό αξίζει να το γιορτάσουμε. Αλλά και να σκεφτούμε τι μέλλει γενέσθαι.
Πίσω από την επιφάνεια, εταιρείες όπως οι OpenAI, Google DeepMind και Anthropic αγωνίζονται η μια την άλλη για να κάνουν την ΤΝ ικανή να συναλλάσεται καλύτερα με ανθρώπους. Δεν στοχεύουν απλώς σε μηχανές που μοιάζουν έξυπνες —θέλουν μηχανές που είναι έξυπνες: συστήματα που μπορούν να λύσουν περίπλοκα προβλήματα, να εξετάσουν την λογική που τα ίδια έχουν και να μας υπερβούν σε κάθε νοητική δραστηριότητα. Και ο μόνος τρόπος να το επιτύχουν είναι μαθαίνοντας από εμάς.
Σε αυτήν την περίπτωση, αυτό σημαίνει να μάθουν από τα παιδιά.
Αυτή η έρευνα, που σχεδιάστηκε για να βοηθήσει τα παιδιά να αναγνωρίσουν τα λάθη της ΤΝ, θα μπορούσε το ίδιο εύκολα να γίνει το πρότυπο για να κλείσει η διαφορά. Οι μηχανικοί ΤΝ έχουν τώρα έναν σαφή χάρτη των σημείων και των τρόπων με τους οποίους τα παιδιά υπερτερούν των μηχανών. Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε πως αυτή η γνώση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εκπαιδεύσει την επόμενη έκδοση της ΤΝ να «σκέφτεται περισσότερο σαν ανθρώπινο παιδί» ή — ακόμα χειρότερα — να μπορεί να σκεφτεί περισσότερο.
Αυτό έχει ήδη συμβεί. Ανθρώπινες παρτίδες σκακιού εκπαίδευσαν τους υπολογιστές που πλέον κυριαρχούν επί των μεγάλων δασκάλων. Ανθρώπινοι οδηγοί εκπαίδευσαν τους αλγορίθμους που χρησιμοποιούνται σε αυτοοδηγούμενα αυτοκίνητα. Ανθρώπινη συγγραφή εκπαίδευσε τα μεγάλα γλωσσικά μοντέλα στα οποία βασιζόμαστε σήμερα. Έτσι δεν είναι κινδυνολογία να ρωτήσουμε: ετοιμάζουμε τα παιδιά μας για να είναι καλύτερα — ή δίνουμε στην ΤΝ τα εργαλεία για να τα ξεπεράσει; Αυτός είναι ο κίνδυνος της τρέχουσας τροχιάς μας: χτίζουμε ολοένα και πιο ισχυρές τεχνολογίες ενώ αμελούμε να χτίσουμε ισάξια ισχυρή σοφία στους ανθρώπους που τις χρησιμοποιούν.
Οι περισσότεροι ενήλικες σήμερα σπάνια αμφιβάλλουν για ό,τι τους πει η ΤΝ — ειδικά όταν εκφράζεται με αυτοπεποίθηση. Δεν διδαχθήκαμε ποτέ το πώς. Αλλά αυτά τα παιδιά, μέσω ενός οπτικού παζλ και έμφυτης περιέργειας, αντιλήφθηκαν αυτό που πολλοί ενήλικες δεν μπορούν: ότι το να ακούγεσαι έξυπνος δεν είναι το ίδιο με το να είσαι έξυπνος.
Αυτό είναι το μάθημα στο οποίο πρέπει να εστιάσουμε, όχι μόνο σε σχολεία αλλά στην κοινωνία ολόκληρη. Στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης, η μεγαλύτερη μορφή άμυνας δεν είναι μια καλύτερη εφαρμογή ή ένας εξυπνότερος αλγόριθμος. Είναι ένα μυαλό που καταλαβαίνει πότε κάτι δεν μοιάζει σωστό. Αυτό είχαν αυτά τα παιδιά και αυτό είναι που κάθε γονέας, εκπαιδευτικός και νομοθέτης θα πρέπει να αγωνιστεί να προστατεύσει: την ικανότητα ενός παιδιού να σκέφτεται καθαρά, να αμφιβάλλει με αυτοπεποίθηση και να εμπιστεύεται τη δική του συλλογιστική — ακόμα κι αν η μηχανή λέει άλλα.
Επειδή ο πραγματικός κίνδυνος δεν είναι ότι η ΤΝ θα γίνει εξυπνότερη από εμάς. Είναι ότι θα σταματήσουμε να διδάσκουμε τα παιδιά μας πώς να είναι έξυπνα.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν συμφωνούν απαραιτήτως με τις απόψεις της Epoch Times.
Της Kay Rubacek
Η Κέυ Ρούμπατσεκ είναι βραβευμένη παραγωγός ταινιών, συγγραφέας, ομιλήτρια και πρώην παρουσιάστρια της εκπομπής «Life & Times» του NTD. Αφότου κρατήθηκε σε κινεζική φυλακή για υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αφιέρωσε την εργασία της στην αντιμετώπιση των κομμουνιστικών και σοσιαλιστικών καθεστώτων στις σύγχρονες, παγκόσμιες μορφές τους. Συνεργάζεται με την Epoch Times από το 2010.
