Του Jeff Minnick
Μετάφραση: Αλία Ζάε
Χτυπήστε άγριες καμπάνες στον άγριο ουρανό,
στα νέφη τα περαστικά, στο παγωμένο φως.
Πεθαίνει ο χρόνος μέσα στη νυχτιά.
Χτυπήστε καμπάνες κι αφήστε τον να πεθάνει.
Να πεθάνει ο παλιός, να γεννηθεί ο νέος
Και να χτυπήσετε χαρούμενες στο χιόνι πέρα ως πέρα:
Φεύγει ο χρόνος, ας φύγει λοιπόν.
Διώξτε τον κάλπικο, καλέστε τον αληθινό.
Με αυτούς τους στίχους ξεκινά το ποίημα του Άλφρεντ, Λόρδου Τέννυσον (1809-1892) «Χτυπήστε άγριες καμπάνες», το τελευταίο μέρος της ελεγείας που έγραψε «Στη μνήμη του A.X.X.» προς τιμήν του ποιητή και δοκιμιογράφου Άρθουρ Χένρυ Χάλλαμ, ο οποίος ήταν φίλος του ίδιου του Τέννυσον και αρραβωνιαστικός της αδελφής του.
Είναι το σημείο όπου η διάθεση της ελεγείας αλλάζει. Καθώς οι καμπάνες τις εκκλησίας υποδέχονται χαρούμενες το νέο έτος, εγκαταλείπονται η θλίψη και η αμφιβολία δίνοντας τη θέση τους στην αποδοχή και την ελπίδα. Οι παραπάνω στίχοι έχουν μελοποιηθεί σε έναν ύμνο με τον οποίο οι αγγλόφωνοι και όχι μόνο λαοί συνηθίζουν υποδέχονται την Πρωτοχρονιά και έχουν εμπνεύσει πληθώρα μουσικών να μελοποιήσουν και άλλους στίχους του μεγάλου ποιητή.
Ο τελευταίος στίχος («Διώξτε τον κάλπικο, καλέστε τον αληθινό») γίνεται το θέμα του υπόλοιπου ποιήματος. Σε κάποιο σημείο, ο Τέννυσον ζητά από τις καμπάνες να καλέσουν τους πιο εξευγενισμένους τρόπους ζωής, με τη γλυκιά συμπεριφορά και τους πιο αγνούς νόμους. Στον επόμενο στίχο, ο ποιητής ζητά να φύγουν οι ελλείψεις, οι φροντίδες, η αμαρτία, η άπιστη ψυχρότητα των καιρών. Μετά, αποδιώχνει το νεποτισμό και τη λασπολογία, καλώντας στη θέση τους την αγάπη για την αλήθεια, για το φως και για το κοινό καλό.
Στην τελευταία στροφή, ο Τέννυσον ζητά από τις καμπάνες:
Καλέστε τον ελεύθερο, ανδρείο άντρα,
Τη μεγάλη καρδιά, τα καλοσυνάτα χέρια.
Διώξτε απ’ τη χώρα τη σκοτεινιά
Καλέστε αυτόν που θα είναι ο Χριστός ξανά.
Ο ποιητής δεν λησμονά τους νεκρούς, τον φίλο του Χάλλαμ και τους άλλους, και ζητά από τις καμπάνες να διώξουν «τη θλίψη που βαραίνει στο μυαλό / γι’ αυτούς που δεν βλέπουμε πια». Στη συνέχεια, επαναλαμβάνει το «Να πεθάνει ο παλιός, να γεννηθεί ο νέος», αλλά ως
«Διώξτε τον κάλπικο, καλέστε τον αληθινό», τον ευγενή, τον καλό.
Σε καμία περίπτωση το ποίημα δεν μιλά για την εγκατάλειψη των παραδόσεων και των προγονικών αξιών. Το αντίθετο μάλιστα, είναι ο παλιός και ανώτερος τρόπος ζωής που ζητά ο Τέννυσον να αποκατασταθεί, με την ακεραιότητα, την αξιοπρέπεια και την ηθική όπως ήταν κάποτε. Όταν μιλά για «την άπιστη ψυχρότητα των καιρών», είναι σαφές ότι πιστεύει ότι θεωρεί την εποχή του κατώτερη του παρελθόντος.
Καιρός να ξαναβρούμε την καλοσύνη
Αυτό που καθιστά ένα έργο σπουδαίο και κλασικό είναι η υπέρβαση των συνθηκών υπό τις οποίες δημιουργήθηκε, αγγίζοντας κάτι πολύ ευρύτερο και βαθύτερο που αφορά όλους τους ανθρώπους όλων των εποχών και κοινωνιών.
Οι άγ(ρ)ιες καμπάνες του Τέννυσον ηχούν και στην εποχή μας ελπιδοφόρα και μας καλούν να αποκαταστήσουμε την καλοσύνη, την αλήθεια και την ομορφιά, που τόσο υποφέρουν και υποτιμούνται από τις σύγχρονες κοινωνίες.
Ας ευχηθούμε λοιπόν οι καμπάνες του 2023 να διώξουν το σκοτάδι που μας τυλίγει και να φέρουν στον κόσμο νέο, λαμπερό φως.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Ring out, wild bells
Ring out, wild bells, to the wild sky,
The flying cloud, the frosty light:
The year is dying in the night;
Ring out, wild bells, and let him die.
Ring out the old, ring in the new,
Ring, happy bells, across the snow:
The year is going, let him go;
Ring out the false, ring in the true.
Ring out the grief that saps the mind
For those that here we see no more;
Ring out the feud of rich and poor,
Ring in redress to all mankind.
Ring out a slowly dying cause,
And ancient forms of party strife;
Ring in the nobler modes of life,
With sweeter manners, purer laws.
Ring out the want, the care, the sin,
The faithless coldness of the times;
Ring out, ring out my mournful rhymes
But ring the fuller minstrel in.
Ring out false pride in place and blood,
The civic slander and the spite;
Ring in the love of truth and right,
Ring in the common love of good.
Ring out old shapes of foul disease;
Ring out the narrowing lust of gold;
Ring out the thousand wars of old,
Ring in the thousand years of peace.
Ring in the valiant man and free,
The larger heart, the kindlier hand;
Ring out the darkness of the land,
Ring in the Christ that is to be.
Alfred, Lord Tennyson, δημοσίευση 1850
Μετάφραση των στίχων για τις ανάγκες του άρθρου: Αλία Ζάε
