ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ – Ένας άνδρας, από τον οποίο αφαιρέθηκε χωρίς τη συγκατάθεσή του μέρος του ήπατος και του πνεύμονά του στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (ΛΔΚ), μίλησε δημοσίως για το γεγονός, μετά τη διαφυγή του από τη χώρα, επισύροντας την προσοχή στο σύστημα μαζικών δολοφονιών του Πεκίνου για κερδοσκοπικούς σκοπούς, γνωστό ως εξαναγκαστική συλλογή οργάνων.
Στις 9 Αυγούστου, σε εκδήλωση Τύπου, ο Τσενγκ Πεϊμίνγκ, 59 ετών, περιέγραψε πώς έξι δεσμοφύλακες τον καθήλωσαν σε ένα κινεζικό νοσοκομείο, όπου είχε μεταφερθεί από τη φυλακή όπου κρατούνταν λόγω της πίστης του στο Φάλουν Γκονγκ, για να του χορηγήσουν αναισθησία παρά τη θέλησή του, είκοσι χρόνια πριν, στις 16 Νοεμβρίου 2004.
Όταν ξύπνησε, τρεις μέρες αργότερα, το δεξί του πόδι ήταν δεμένο με αλυσίδες σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου. Από το ένα του χέρι λάμβανε ενδοφλέβια θεραπεία, ενώ είχε σωλήνες και στα πόδια, το στήθος και τη μύτη του.
Άρχισε να βήχει ασταμάτητα και ένιωσε πόνο και μούδιασμα στην περιοχή του αριστερού του πλευρού.
Μόνο όταν βρέθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, το 2020, μπόρεσε να υποβληθεί σε μια σειρά ιατρικών εξετάσεων, που επιβεβαίωσαν τους χειρότερους φόβους του: μέρος του ήπατός του είχε εξαφανιστεί, μαζί με ένα μέρος του πνεύμονά του. Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, έβγαλε το πουκάμισό του και αποκάλυψε μια ουλή, μήκους περίπου 35 εκ., γύρω από την αριστερή πλευρά του στήθους του.
Ακόμα και σήμερα, το αριστερό του χέρι και τα πλευρά του πονούν όταν έχει υγρασία ή όταν είναι κουρασμένος, παραδέχεται.
Στην εκδήλωση, ακούστηκαν τρεις εκτιμήσεις από γιατρούς μεταμοσχεύσεων, οι οποίοι δήλωσαν ότι τα τμήματα οργάνων που λείπουν από τον Τσενγκ δεν μπορεί παρά να είναι αποτέλεσμα εξαναγκαστικής αφαίρεσης.
«Είμαι απίστευτα τυχερός που επέζησα», δήλωσε στους Epoch Times.
Υπάρχει μια βαθύτερη σημασία σε αυτό, πέρα από την προσωπική του επιβίωση: ο Τσενγκ είναι η ζωντανή απόδειξη μιας διαδεδομένης πρακτικής κρατικά εγκεκριμένων διώξεων και κακοποίησης.
«Κανονικά, οι άνθρωποι είναι νεκροί μετά, δεν μπορούν να μιλήσουν για αυτό», δήλωσε στους Epoch Times ο Ρόμπερτ Ντέστρο, πρώην βοηθός υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ για τη Δημοκρατία, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Εργασία, ο οποίος διευκόλυνε τη διάσωσή του.
Το Φάλουν Γκονγκ, μια πρακτική διαλογισμού που βασίζεται σε τρεις αξίες – την αλήθεια, την καλοσύνη και την ανεκτικότητα – αντιμετωπίζει εδώ και καιρό την απειλή των εξαναγκαστικών αφαιρέσεων οργάνων, ως μέρος της συστηματικής εκστρατείας του κινεζικού καθεστώτος να εξαλείψει την πίστη.
Στοιχεία για αυτήν την εγκληματική πρακτική του ΚΚΚ εμφανίστηκαν για πρώτη φορά δύο χρόνια μετά την αναγκαστική χειρουργική επέμβαση στην υπεβλήθη ο Τσενγκ, το 2006, με πληροφοριοδότες που προσέγγισαν τους Epoch Times με αναφορές για τις δολοφονίες κρατούμενων ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ, που λάμβαναν χώρα σε μυστικές κινεζικές εγκαταστάσεις.
Καθώς εμφανίζονταν όλο και περισσότεροι μάρτυρες, η ανησυχία για το θέμα άρχισε να αυξάνεται, μέχρι που οι Ηνωμένες Πολιτείες ζήτησαν από την Κίνα να ανοίξει τις πόρτες της στον διεθνή έλεγχο και η Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ ψήφισε ένα νομοσχέδιο με την ονομασία ‘Νόμος για την προστασία του Φάλουν Γκονγκ’, το οποίο εισήγαγε και η Γερουσία, για τον τερματισμό της εγκληματικής πρακτικής.
Δεν είναι σαφές γιατί στην περίπτωση του Τσενγκ αφαιρέθηκαν μόνο εν μέρει τα όργανά του, γεγονός στο οποίο οφείλεται η επιβίωσή του από την εγχείρηση το 2004.
Η Γουέντυ Ρότζερς, πρόεδρος του συμβουλευτικού συμβουλίου του Διεθνούς Συνασπισμού για τον τερματισμό των εξαναγκαστικών μεταμοσχεύσεων στην Κίνα, σημείωσε ότι ένας τέτοιος ηπατικός ιστός θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε έναν ανήλικο ασθενή, ενώ ο Ντέιβιντ Μάτας, δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έχει διεξάγει εκτεταμένες έρευνες για το θέμα, εικάζει ότι το νοσοκομείο θα μπορούσε να πειραματίζεται ή να εκπαιδεύει γιατρούς στην ‘τέχνη’ – το αρχικό βήμα ενός νοσοκομείου που «μπαίνει στη δουλειά» για τεράστια κέρδη, δήλωσε στους Epoch Times.
Το σημείο της τομής είναι επίσης ασυνήθιστο: αντί για μια κοιλιακή τομή που συνηθίζεται σε μια χειρουργική επέμβαση μεταμόσχευσης οργάνων, οι γιατροί επέλεξαν να κάνουν μια τομή ανάμεσα στα πλευρά του. Οι διοργανωτές της εκδήλωσης Τύπου σημείωσαν ότι μια τέτοια κίνηση, αν και δεν είναι συνηθισμένη, επιτρέπει ευρύτερη πρόσβαση στα όργανα τόσο του στήθους όσο και της κοιλιάς.
Ανεξάρτητα από αυτό, οι διοργανωτές και οι υποστηρικτές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δήλωσαν ότι οι διαδικασίες που αφορούν τις αναγκαστικές χειρουργικές επεμβάσεις και η έλλειψη διαφάνειας γύρω από αυτές δείχνουν τη βιαιότητα του καθεστώτος και την ανάγκη για μια ανοιχτή, ξεκάθαρη έρευνα.
«Τελικά, δεν είναι ο Τσενγκ αυτός που οφείλει να πει τι του συνέβη. Η κυβέρνηση της Κίνας οφείλει να το κάνει αυτό», δήλωσε ο κος Μάτας στην εκδήλωση.
Ο Τσενγκ, καταδικασμένος σε οκταετή κάθειρξη λόγω της πίστης του, βρισκόταν στη φυλακή Ντατσίνγκ στο Χάρμπιν, πρωτεύουσα της επαρχίας Χεϊλονγκτσιάνγκ, τον καιρό της μη συναινετικής χειρουργικής επέμβασης.
Τα επόμενα δύο χρόνια, υπέφερε από δύσπνοια. Τον Φεβρουάριο του 2006, ξεκίνησε απεργία πείνας σε ένδειξη διαμαρτυρίας για ένα νέο γύρο βασανιστηρίων που του επιβλήθηκαν, σύμφωνα με αναφορές στο Minghui.org, ιστότοπο αφιερωμένο στην παρακολούθηση των διώξεων και στη δημοσίευση των μαρτυριών των παθόντων. Αφού του χορήγησαν ενδοφλέβιους ορούς στη φυλακή, τον μετέφεραν στο νοσοκομείο Ντατσίνγκ Λονγκνάν στις 2 Μαρτίου, δένοντάς τον με αλυσίδες στον στύλο του κρεβατιού.
Αδύναμος και υπό παρακολούθηση από δεσμοφύλακες, ο Τσενγκ άκουσε τους φύλακες να μιλούν με την αδελφή του, η οποία είχε έρθει να τον δει, όπως δήλωσε ο ίδιος στους Epoch Times. Ο φρουρός ισχυρίστηκε, ψευδώς, ότι ο Τσενγκ είχε καταπιεί μια λεπίδα μαχαιριού και χρειαζόταν μια χειρουργική επέμβαση υψηλού κινδύνου. Αργότερα, ένας λευκοντυμένος γιατρός ήρθε και πίεσε το στήθος και την κοιλιά του, δηλώνοντας ότι θα έκαναν την επέμβαση την επόμενη μέρα.
Ο Τσενγκ πίστευε ότι αυτό θα ήταν το τέλος του. Αλλά παρουσιάστηκε μια ευκαιρία. Τις πρώτες πρωινές ώρες της επόμενης ημέρας, οι δύο εξαντλημένοι φρουροί που τον παρακολουθούσαν αποκοιμήθηκαν πριν του φορέσουν χειροπέδες. Έτσι, μπόρεσε να διαφύγει από μια έξοδο κινδύνου.
Αυτό συνέβη μόλις λίγες ημέρες πριν ο Τσενγκ διαβάσει για το θέμα της εξαναγκαστικής συλλογής οργάνων στο Minghui.org. «Έτρεμε ολόκληρος» στη σκέψη του τι θα μπορούσε να του είχε συμβεί, είπε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης. Τους επόμενους δύο μήνες, δεν τολμούσε ούτε να βγάλει τα ρούχα του για να κοιμηθεί, για την περίπτωση που έπρεπε να διαφύγει άμεσα.
Η κινεζική αστυνομία επικήρυξε τον Τσενγκ για 50.000 γουάν, περίπου 6.000 ευρώ εκείνη την εποχή. Έζησε κρυμμένος, μέχρι να διαφύγει τελικά στην Ταϊλάνδη το 2015.
Πολλοί υποστηρικτές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μοιράστηκαν, επίσης, δηλώσεις υποστήριξης για τον Τσενγκ.
Η Κατρίνα Λάντος Σουέτ, πρόεδρος του Ιδρύματος Λάντος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τη Δικαιοσύνη, επαίνεσε το θάρρος του Τσενγκ να μιλήσει δημόσια. Είπε ότι η οργάνωσή της είχε μιλήσει με τον Τσενγκ στο παρελθόν και είχε βρει την ιστορία του «βαθιά ανησυχητική».
«Προσφέροει περαιτέρω αποδείξεις για την κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συμβαίνει στην Κίνα με τη μορφή της εξαναγκαστικής συλλογής οργάνων», δήλωσε η ίδια. «Αυτή η εξωφρενική παραβίαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων συνεχίζεται, παρά τους ισχυρισμούς της κινεζικής κυβέρνησης περί του αντιθέτου.»
Ο Έρικ Πάττερσον, επικεφαλής του Ιδρύματος Μνήμης Θυμάτων του Κομμουνισμού, δήλωσε ομοίως ότι η υπόθεση αναδεικνύει την «επείγουσα ανάγκη να αντιμετωπιστούν οι ιατρικές θηριωδίες που πραγματοποιούνται από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας».
Στην εκδήλωση, ο Τσενγκ δήλωσε ότι δεν μιλά μόνο για τον εαυτό του, αλλά για πολλούς που εξακολουθούν να κινδυνεύουν στην Κίνα.
Είπε ότι, ενώ ήταν υπό κράτηση, αυτός και αρκετοί άλλοι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ έδωσαν ο ένας στον άλλον μια υπόσχεση: όποιος από αυτούς κατάφερνε να βγει ζωντανός, θα έλεγε στον κόσμο τι συμβαίνει εκεί.
Της Eva Fu
Επιμέλεια: Αλία Ζάε
