Σχολιασμός
Υπάρχουν πολλά κυρίαρχα χαρακτηριστικά λαμπρών ακαδημαϊκών σε πολλούς τομείς. Μπορούν να είναι οραματιστές γενικής θεώρησης με μια θεαματική κατανόηση της ιστορίας, της επιστήμης, της φιλοσοφίας, της τέχνης και ούτω καθεξής. Γράφουν βιβλία με μεγάλη εικόνα που αλλάζουν τον κόσμο. Ένας άλλος τύπος είναι ένας ένθερμος ειδικός σε έναν συγκεκριμένο τομέα που αλλάζει τα πάντα σε έναν συγκεκριμένο τομέα, με τη φυσική ή την οικονομία ή την ιατρική.
Ο πιο ασυνήθιστος ακαδημαϊκός είναι αυτός που κατέχει λεπτομερή και βαθιά γνώση πολλών πεδίων και αφήνει το στίγμα του σε κάθε ένα, ενώ, ταυτόχρονα, έχει ευρεία και ικανή για επέκταση κατανόηση της μεγάλης εικόνας και, επομένως, είναι ικανός να εξηγήσει το πλαίσιο των λεπτομερειών.
Αυτό το είδος διανοούμενου είναι εξαιρετικά σπάνιο. Είναι ακόμη πιο ασυνήθιστο για αυτό το άτομο να έχει σταθερότητα και θάρρος να αντισταθεί μόνο του στα λάθη της εποχής του. Όταν εμφανίζεται ένα τέτοιο άτομο, θα πρέπει να αναγνωρίζουμε τη μοναδικότητά του και να το θεωρούμε πολύτιμο.
Ο Τζαγιάντα Μπατατσάρια είναι ένα τέτοιο άτομο. Με άδεια από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ για να διευθύνει τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (NIH), ο Τζέυ δείχνει την έρευνά του ελαφρά, εκφράζοντας ταπεινότητα και περιέργεια στις δημόσιες συνεντεύξεις του. Αλλά πάντα έρχεται μια στιγμή σε τέτοιες συνεντεύξεις όπου εύκολα αντλεί γνώσεις από τις μολυσματικές ασθένειες, τη φαρμακολογία, τα οικονομικά, την ιστορία, ακόμη και τη θεολογία. Χρησιμοποιεί αυτή την πολυμάθεια με τρόπο αφοπλιστικό, επειδή μιλάει απαλά και προσεκτικά και όχι με αλαζονεία ή προσποίηση.
Το ακαδημαϊκό του υπόβαθρο είναι ασυνήθιστο. Απέκτησε διδακτορικό στα οικονομικά και ιατρικό πτυχίο από το Στάνφορντ με τρία χρόνια διαφορά, προετοιμάζοντας τον εαυτό του για μια αξιοσημείωτη καριέρα που τον οδήγησε στο RAND Corp και στο UCLA πριν εγκατασταθεί ξανά σε μια θέση στο Στάνφορντ στην ιατρική. Από αυτή τη μόνιμη θέση, έχει συγγράψει 135 άρθρα με αξιολόγηση από ομοτίμους που συνδυάζουν τα ενδιαφέροντά του στην ιατρική, τα οικονομικά, τη στατιστική, το δίκαιο και τη δημόσια υγεία.
Αυτό επιτρέπει μια τεράστια ικανότητα εξέτασης οποιουδήποτε συγκεκριμένου προβλήματος στη δημόσια υγεία από πολλές διαφορετικές οπτικές γωνίες και την ευρύτερη δυνατή κατανόηση των επιπτώσεων της πολιτικής, χωρίς να παραβλέπονται οι μετριαστικοί παράγοντες. Είναι εδώ και καιρό ένας ήσυχος αλλά αποτελεσματικός ακαδημαϊκός, ακολουθώντας μια επιτυχημένη επαγγελματική πορεία χωρίς αντιπαραθέσεις.
Συχνά σκέφτομαι εκείνες τις μέρες στον Λευκό Οίκο τον Μάρτιο του 2020, όταν λέγεται ότι ο Άντονι Φάουτσι είπε στον πρόεδρο ότι ήταν καιρός να κλείσει η οικονομία για να προστατευτεί από την εξάπλωση ενός νέου ιού που προέρχεται από την Κίνα. Αρκετοί άλλοι σύμβουλοι προειδοποίησαν για τις επιπτώσεις στη ζωή των ανθρώπων στο εμπόριο και αλλού, ότι αυτό θα οδηγούσε σε σοβαρές συνέπειες. Ο Φάουτσι διευκρίνισε ότι είναι μόνο γιατρός μολυσματικών ασθενειών και ειδικός στη δημόσια υγεία και θα έπρεπε να αφήσει τα οικονομικά σε άλλους.
Αυτός είναι ένας παράξενος τρόπος να βλέπεις τα πράγματα. Η δημόσια υγεία σίγουρα περιλαμβάνει την οικονομική ευημερία και την ψυχολογική υγεία των ανθρώπων που ξαφνικά στερούνται το δικαίωμα στην ελευθερία και την ιδιοκτησία. Ο Φάουτσι προσποιήθηκε ότι δεν ήταν σε θέση να το αξιολογήσει αυτό επειδή δεν ήταν ο τομέας εξειδίκευσής του.
Ο Τζέυ παρακολουθούσε αυτή την κατάσταση να ξετυλίγεται από τη θέση του ως καθηγητής του Στάνφορντ, γνωρίζοντας πολύ καλά την τεράστια έρευνα σχετικά με τις επιπτώσεις της ανεργίας στα ποσοστά αυτοκτονιών και στις ασθένειες γενικά. Δεν ήταν διατεθειμένος να χτίσει ένα τείχος ανάμεσα στον ρόλο του ως οικονομολόγος και ως επιδημιολόγος. Άλλωστε, μιλάμε για πειραματισμό και παιχνίδι με τις ζωές των ανθρώπων. Ήξερε με βεβαιότητα ότι η καταστροφή ερχόταν.
Η λαμπρή του σκέψη ήταν να κάνει μια μελέτη για την οροεπιπολασμό του πληθυσμού. Δηλαδή, πόσο πολύ εξαπλωνόταν ήδη ο ιός στην κοινότητα. Συγκέντρωσε αρκετή χρηματοδότηση έκτακτης ανάγκης για να καταστήσει δυνατή μια τέτοια μελέτη σε μια κοινότητα, τη Σάντα Κλάρα της Καλιφόρνια. Δημοσίευσε τα συγκλονιστικά του αποτελέσματα, δηλαδή ότι ο ιός είχε ήδη εξαπλωθεί 10 φορές περισσότερο από ό,τι είχαν υποθέσει τα μοντέλα. Το κρίσιμο σημείο ήταν ότι διαπίστωσε ότι η μόλυνση δεν οδήγησε σε ιατρικά σημαντικές συνέπειες για τους περισσότερους, δηλαδή ότι η ενδημικότητα αυτού του στελέχους είχε ήδη επιτευχθεί με φυσιολογικό και φυσικό τρόπο χωρίς lockdown.
Η μελέτη του δημοσιεύθηκε τον Μάιο του 2020. Κατανοώντας τις επιπτώσεις, η βιομηχανία που είχε ήδη επενδύσει σε μεγάλο βαθμό σε lockdown τον καταδίωξε με τον πιο σκληρό τρόπο. Ανόητες δημοσιεύσεις όπως το BuzzFeed, δημοφιλές εκείνη την εποχή, του επιτέθηκαν προσωπικά, ισχυριζόμενες ότι η μελέτη του δεν ήταν αξιόπιστη λόγω μιας πηγής χρηματοδότησης. Ο Μπατατσάρια βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο μιας πολιτικής μάχης που δεν επιθυμούσε. Ως ο πιο αγνός επιστήμονας, που αναζητά με δίκαιο τρόπο στοιχεία και ευνοεί την καλή μεταχείριση των ανθρώπων, έμεινε άναυδος.
Αυτό δεν τον πτόησε. Το σοκ του για όσα συνέβαιναν συνεχίστηκε καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού και εντάθηκε κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου. Έψαξε παντού για να βρει έναν τρόπο να κάνει τη διαφορά, δημοσιεύοντας σε κάθε χώρο που θα λάμβανε τα άρθρα του. Βρήκε έναν στην Wall Street Journal και ξεκαθάρισε ότι ήταν αντίθετος στις θεωρητικές αρχές και στις πράξεις όλων όσων εκτυλίσσονταν. Η αίσθηση ότι ο πολιτισμός δεχόταν επίθεση από συναδέλφους του μεγάλωσε σε σημείο που συμμετείχε στην προσπάθεια να πει την αλήθεια στην εξουσία.
Το αποτέλεσμα ήταν η Διακήρυξη του Μεγάλου Μπάρινγκτον, την οποία βοήθησε με υπερηφάνεια να γραφτεί και στη συνέχεια υπέγραψε με χαμόγελο και ανησυχία. Όπως ήταν αναμενόμενο, μέσα σε λίγες μέρες από την δημοσίευσή της, ο Φράνσις Σ. Κόλινς, τότε επικεφαλής των NIH, έγραψε στον Άντονι Φάουτσι ελπίζοντας σε μια «γρήγορη και καταστροφική κατάργηση» αυτού του εγγράφου που γράφτηκε από ανθρώπους που ονόμασε «περιθωριακούς επιδημιολόγους». Οι επιθέσεις ήρθαν γρήγορα και οργισμένα από κάθε χώρο στον οποίο ο Φάουτσι είχε επιρροή.
Ήταν μια σκληρή σεζόν, αλλά ο Τζέυ δεν είχε καμία μετάνοια για τον ρόλο του. Ήταν βέβαιος ότι θα επικρατούσε στο τέλος, απλώς επειδή είχε διερευνήσει προσεκτικά τα γεγονότα της υπόθεσης. Ήξερε ότι ο ιός θα γινόταν ενδημικός, θα ήταν πολύ λιγότερο θανατηφόρος από ό,τι προέβλεπαν τα μοντέλα, και ότι οι μη φαρμακευτικές και φαρμακευτικές παρεμβάσεις δεν θα έφερναν τα αποτελέσματα που φαντάζονταν οι αρχιτέκτονές τους. Είχε κάποια ελπίδα για το εμβόλιο, αλλά ήξερε ότι αν επρόκειτο να είναι αποτελεσματικό, θα ήταν μόνο για τους ιατρικά ευάλωτους, έναν πληθυσμό που ήταν ηλικιωμένος και αδύναμος, όπως έχει τεκμηριωθεί πολύ ξεκάθαρα σε όλες τις μελέτες μέχρι στιγμής.
Η μοίρα ακολουθεί κυκλικούς δρόμους, αλλά αυτή η συγκεκριμένη αψήφησε κάθε πιθανή πρόβλεψη. Τώρα συμβαίνει ο Τζέυ Μπατατσάρια να ηγείται του ίδιου οργανισμού που επιτίθετο σε αυτόν. Στη θέση του στο NIH, αναμφισβήτητα τον πιο σημαντικό επιστημονικό οργανισμό στον κόσμο, εργάζεται 14-16 ώρες την ημέρα, κάνοντας συνεντεύξεις και διοικητικές εργασίες και θέτοντας πολιτικές για αυτόν τον τεράστιο, εκτεταμένο οργανισμό.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί, έχει ήδη συνεργαστεί με τον επικεφαλής του HHS, Ρόμπερτ Φ. Κέννεντυ, για να χαράξει νέα πρότυπα για την αυστηρή επιστήμη, έχει διαγράψει τον τεράστιο αριθμό επιχορηγήσεων που επικεντρώνονται στο DEI, έχει απαγορεύσει τις δοκιμές και τα πειράματα σε κατοικίδια ζώα, έχει περιορίσει δραματικά την έρευνα κέρδους λειτουργίας, έχει εφαρμόσει νέους ελέγχους σε ξένες επιχορηγήσεις, έχει εργαστεί στον περιορισμό της επιβολής εμβολιασμών, έχει αποσύρει συμβάσεις που θα είχαν δώσει στη βιομηχανία mRNA μια νέα πνοή ζωής και έχει εφαρμόσει μια νέα εστίαση και επιστημονικά πρότυπα για την κυκλοφορία νέων εμβολίων για νέα στελέχη.
Αυτά είναι αξιοσημείωτα επιτεύγματα σε μόλις δύο μήνες εργασίας. Με άλλα λόγια, το θάρρος του στο παρελθόν ανταμείβεται με νέα εποπτεία και πολιτική επιρροή που ανατρέπει την κατάσταση.
Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που οι καλύτεροι και λαμπρότεροι βρέθηκαν σε κυβερνητική εργασία. Είναι δύσκολο να συνηθίσουμε την πραγματικότητα ότι έχουμε εδώ έναν από τους καλύτερους εν ζωή ακαδημαϊκούς σε τόσο υψηλή θέση σε αυτόν τον οργανισμό. Έχουμε γίνει μάρτυρες ετών κατά τα οποία η πολιτική του οργανισμού προφανώς διεφθάρη από την κατάχρηση εξουσίας και την βιομηχανική κατάληψη του ελέγχου [επί κυβερνητικών τμημάτων]. Ο στόχος του Τζέυ είναι φαινομενικά αδύνατος: να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη σε μια εποχή που η κατάσταση έχει φτάσει στον πάτο.
Ειλικρινά, φαίνεται υπερβολικό. Αλλά αν κάποιος μπορεί να το κάνει, αυτός είναι σίγουρα ο Τζέυ Μπατατσάρια, ο ταπεινός αλλά λαμπρός μελετητής σε τόσους πολλούς τομείς, με μια βάση γνώσεων που είναι ταυτόχρονα ευρεία και εξαιρετικά βαθιά. Υπάρχει ποιητική δικαιοσύνη στο γεγονός ότι κατέχει αυτή τη θέση αλλά μην πιστέψετε ποτέ ότι ήταν εύκολο γι’ αυτόν. Έχει υποφέρει πάρα πολύ και υποφέρει σήμερα από τις τεράστιες ευθύνες του και από τις καθημερινές συναλλαγές του με ένα μιντιακό κατεστημένο που τον θέλει απεγνωσμένα να αποτύχει.
Οι όμοιοί του εμφανίζονται πολύ σπάνια στην ιστορία, ένας άνθρωπος της εποχής του οποίου η εκπαίδευση και η εμπειρία ζωής τον έχουν προετοιμάσει τέλεια για τον ρόλο του. Ειλικρινά, είμαι έκπληκτος. Όλοι θα έπρεπε να είμαστε. Το γεγονός ότι κάποιος σαν αυτόν θα μπορούσε τελικά να θριαμβεύσει είναι μια πλοκή που θα έγραφε κανείς σε ένα μυθιστόρημα, όχι πραγματικότητα. Κι όμως να που είμαστε εδώ.
Λάβετε υπόψη ότι είναι ακόμα νέος άντρας και θα του απομείνει αρκετός χρόνος, αν θέλει ο Θεός, μετά την υπηρεσία του στην κυβέρνηση. Θα αναλάβει το λειτούργημα της καθαρής πνευματικής ζωής, ίσως στον ακαδημαϊκό χώρο ή ίσως σε ένα πιο ανεξάρτητο περιβάλλον. Στη συνέχεια, θα δημιουργήσει το αριστούργημά του, τον συνδυασμό θεωρίας/πράξης και την αυτοβιογραφία του. Αυτό θα μείνει κτήμα ες αεί.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι γνώμες του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
