Σάββατο, 13 Δεκ, 2025
Στο παλιό λιμάνι του Γκντανσκ υπάρχει η πύλη του γερανού (Zuraw), που χρονολογείται από τον 15ο αιώνα και ήταν κάποτε ο μεγαλύτερος λειτουργικός μεσαιωνικός γερανός στην Ευρώπη. (Oliver Helbig/Getty Images)

Γκντανσκ — Ένα λιμάνι της Βαλτικής με μεσαιωνικές καταβολές

Πριν από λίγο καιρό, το κύριο λιμάνι της Πολωνίας ήταν ένα μάλλον ζοφερό και σκληρό μέρος. Με εργάτες να βρίσκονται παντού, οι γερανοί γέμιζαν τον ορίζοντα και οι αποθήκες, όλο και πιο ερειπωμένες, συνωστίζονταν στην προκυμαία. Οι εργάτες κατευθύνονταν μαζικά προς τα διάσημα ναυπηγεία της πόλης.

Τα πράγματα, όμως, έχουν αλλάξει τώρα στο Γκντανσκ.

Λιμάνι της Βαλτικής Θάλασσας, έχει περίπου μισό εκατομμύριο κατοίκους. Όπως και συμβαίνει και με άλλα λιμάνια (και άλλα αστικά κέντρα σε αυτό το μέρος του κόσμου), η ιστορία του είναι μακρά, περίπλοκη και συναρπαστική. Κάποτε, το Γκντανσκ ήταν ελεύθερη πόλη, μέλος της Χανσεατικής Ένωσης — ενός εκτεταμένου μεσαιωνικού εμπορικού δικτύου — και επίσης μέρος της Γερμανικής Αυτοκρατορίας (όταν ήταν γνωστό ως Ντάντσιγκ). Επίσης, ήταν η γενέτειρα της Αλληλεγγύης, ενός συνδικάτου και μαζικού κινήματος που κλόνισε τα θεμέλια του κομμουνισμού σε ολόκληρο το Ανατολικό Μπλοκ.

Αν και παραμένει βιομηχανική πόλη, το Γκντανσκ έχει μεταμορφωθεί χάρη στις επενδύσεις στην τεχνολογία, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα και, κυρίως, χάρη στην προορατική πολιτική μετατροπής των κάποτε παραμελημένων και ερειπωμένων περιοχών. Οι αποθήκες, ακόμη και οι γερανοί, χρησιμεύουν πλέον ως χώροι συνάντησης. Μπαρ και εστιατόρια καταλαμβάνουν θέσεις που μέχρι πρόσφατα ήταν εγκαταλελειμμένες. Το παρελθόν της πόλης το συναντάμε στην κομψή, λιθόστρωτη Παλιά Πόλη.

Άφιξη

Το αεροδρόμιο Λεχ Βαλέσα του Γκντανσκ (GDN), που πήρε το όνομά του από τον μεγαλύτερο πρόσφατο ήρωα της Πολωνίας (περισσότερα για αυτόν αργότερα), είναι το τρίτο πιο πολυσύχναστο της χώρας, μετά από αυτά της Βαρσοβίας και της Κρακοβίας. Εξυπηρετεί επίσης τις πόλεις, Σόποτ και Γκντίνια, στην περιοχή που είναι γνωστή ως Τρίπολη. Συνολικά, η Τρίπολη έχει πληθυσμό περίπου ένα εκατομμύριο κατοίκους.

Το αεροδρόμιο είναι κυρίως κόμβος για αεροπορικές εταιρείες χαμηλού κόστους, όπως η Ryanair και η Wizz Air. Το GDN εξυπηρετείται επίσης από μερικές εθνικές αεροπορικές εταιρείες, οι οποίες προσφέρουν απευθείας πτήσεις προς διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, όπως το Μόναχο, η Κοπεγχάγη και το Άμστερνταμ.

Το αεροδρόμιο βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη των 16 χλμ από το κέντρο της πόλης, οπότε δεν χρειάζεται πολύς χρόνος για να φτάσει κανείς στην πόλη. Για τη μετάβαση, υπάρχουν λεωφορεία, ταξί καθώς και μια υπηρεσία κοινής μεταφοράς. Ωστόσο, η πιο βολική και οικονομική μέθοδος είναι πιθανώς ο γρήγορος αστικός σιδηρόδρομος. Ο σιδηροδρομικός σταθμός βρίσκεται ακριβώς μπροστά από τον τερματικό σταθμό του αεροδρομίου, με τον οποίο συνδέεται με μια σκεπαστή γέφυρα. Με μία αλλαγή, μπορείτε να φτάσετε στον κεντρικό ιστορικό σιδηροδρομικό σταθμό Gdansk Glowny σε περίπου μισή ώρα. Το εισιτήριο απλής μετάβασης κοστίζει περίπου 6 ευρώ.

Η Βασιλική της Αγίας Μαρίας είναι μία από τις μεγαλύτερες εκκλησίες από τούβλα στον κόσμο. Ο πύργος της προσφέρει πανοραμική θέα στην Παλιά Πόλη. (Andrey Danilovich/Getty Images)

 

Πρωί

Το Γκντανσκ είναι μια πόλη με όμορφους, παλιούς πύργους και κτίρια. Από τον σταθμό Γκλόβνι, στο κέντρο της πόλης, η Παλιά Πόλη απέχει μόνο λίγα λεπτά.

Η Παλιά Πόλη είναι μικρή, αλλά γεμάτη αξιοθέατα. Αν θέλετε να τσιμπήσετε κάτι πριν ξεκινήσετε την περιήγηση σας, το αρτοποιείο Πιεκάρνια είναι μια καλή επιλογή. Σερβίρει πολωνικό πρωινό, το πιο παραδοσιακό γεύμα: λουκάνικα με τυρί cottage, ραπανάκια και ντομάτες, και αυγά με μαγιονέζα.

Ακολουθώντας τα λιθόστρωτα δρομάκια του Στάρε Μιάστο θα συναντήσετε διάφορα αρχιτεκτονικά στυλ, από φλαμανδικό έως μπαρόκ, αναγεννησιακό και γοτθικό. Ρίξτε ένα νόμισμα στο συντριβάνι του Ποσειδώνα, το χάλκινο άγαλμα του οποίου χρονολογείται από τον 17ο αιώνα, και συνεχίστε στα γραφικά καταστήματα της Μεγάλης Αγοράς.

Το συντριβάνι με το χάλκινο άγαλμα του Ποσειδώνα, που χρονολογείται από το 1633, είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία του Γκντανσκ. (Patryk Kosmider/Shutterstock)

 

Περάστε από το Παλιό Δημαρχείο και κατεβείτε τη Μαριάτσκα, έναν γοητευτικό, ατμοσφαιρικό πεζόδρομο με καταστήματα που πωλούν κεχριμπάρι.

Θα συναντήσετε επίσης τη Βασιλική της Αγίας Μαρίας, που χρονολογείται από το 1343 και είναι ιδιαιτέρως εντυπωσιακή. Το μέγεθός της και μόνο προκαλεί δέος στους επισκέπτες. Είναι η μεγαλύτερη εκκλησία από τούβλα στον κόσμο, περιλαμβάνει περισσότερα από 30 παρεκκλήσια και μπορεί να φιλοξενήσει δεκάδες χιλιάδες πιστούς.

Φροντίστε να τραβήξετε μια φωτογραφία του αστρονομικού ρολογιού του 15ου αιώνα. Και, αν η αντοχή σας το επιτρέπει, ανεβείτε τα περισσότερα από 400 σκαλοπάτια του πύργου της, για να ανταμειφθείτε με την υπέροχη θέα των πορτοκαλί σκεπών. Ολοκληρώστε την πρωινή σας βόλτα περνώντας από την Πράσινη Πύλη προς το Ντλούγκιε Πόμπρζε, που σημαίνει «Μακρύ Ανάχωμα».

Η ατμόσφαιρα είναι παρόμοια με αυτή του Νάιχαβν της Κοπεγχάγης ή του Μπρύγκεν του Μπέργκεν. Αυτή η περιοχή του λιμανιού, που εκτείνεται κατά μήκος του ποταμού Μοτλάβα, σφύζει από κίνηση σκαφών.

Σε αυτά περιλαμβάνονται και τουριστικά σκάφη που προσφέρουν συναρπαστικά βόλτες πέρα από τα ναυπηγεία και (συχνά) προς τις ατελείωτες αμμώδεις παραλίες του Σόποτ. Επισκεφθείτε τα καταστήματα και ξεκουραστείτε πίνοντας έναν καπουτσίνο σε ένα από τα πολλά υπαίθρια καφέ κατά μήκος αυτής της παραλιακής.

Η Πράσινη Πύλη (Zielona Brama) χτίστηκε για να χρησιμεύσει ως τελετουργική κατοικία για τους επισκέπτες μονάρχες και αποτελεί ένα από τα πρώτα παραδείγματα του ολλανδικού μανιερισμού. Ολοκληρώθηκε το 1568. (k_samurkas/Shutterstock)

 

Ο ποταμός Μολτάβα, που ρέει μέσα από το ιστορικό κέντρο του Γκντανσκ, αποτελεί ζωτικό εμπορικό δρόμο από τα μεσαιωνικά χρόνια. (Pavel Tochinsky/Getty Images)

 

Απόγευμα

Οι επιλογές για φαγητό στην Παλιά Πόλη είναι ατελείωτες, αλλά αν μπορείτε να περπατήστε για περίπου 20 λεπτά ακόμη, πηγαίνετε μέχρι το Montownia Food Hall. Είναι μια επίπεδη, εύκολη και ευχάριστη διαδρομή, εν μέρει μέσα από χώρους πρασίνου και δίπλα από ένα γραφικό κανάλι.

Το Montownia είναι ένα τεράστιο κτίριο που κάποτε ήταν εργοστάσιο συναρμολόγησης υποβρυχίων, με εκτεθειμένους σωλήνες και ράγες να διασχίζουν το κέντρο του. Παρά το βιομηχανικό περιβάλλον, η ατμόσφαιρα είναι φωτεινή, ζωντανή και διασκεδαστική. Στον μακρύ χώρο, που φωτίζεται φυσικά από πάνω μέσω ενός φεγγίτη, τα τραπέζια είναι γεμάτα με παρέες.

Από περίπου είκοσι μπαρ και παμπ, αναδύονται κάθε είδους δελεαστικές μυρωδιές. Υπάρχει παραδοσιακή πολωνική κουζίνα σε ένα μέρος που ονομάζεται Polki, το οποίο σερβίρει όλα τα κλασικά πιάτα, συμπεριλαμβανομένων των ρολών λάχανου και του στιφάδου του κυνηγού. Αλλά η σπεσιαλιτέ είναι το εθνικό πολωνικό πιάτο, τα pierogi. Αυτά τα ζυμαρικά σερβίρονται σε κλασικές και μοντέρνες παραλλαγές, φτιαγμένες με τοπικά, εποχικά υλικά. Ωστόσο, θα βρείτε και εξωτικές κουζίνες, από ινδικά κάρυ έως poke και dim sum.

Τα pierogi είναι τα παραδοσιακά πολωνικά ζυμαρικά, γεμιστά με πατάτες και τυρί, φρούτα ή κρέας, λάχανο και μανιτάρια. (Magdanatka/Shutterstock)

 

Από εκεί, περπατήστε 10 λεπτά για να φτάσετε σε ένα μουσείο που δεν μοιάζει με κανένα άλλο στον κόσμο. Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Αλληλεγγύης είναι χτισμένο πίσω από την Πύλη Δύο του πρώην ναυπηγείου Λένιν. Σε αυτό το σημείο, το 1980, οι εργάτες ξεκίνησαν μία απεργία. Δημιούργησαν ένα συνδικάτο με το όνομα «Αλληλεγγύη», το οποίο απέκτησε μέσα σε λίγους μήνες εκατομμύρια μέλη.

Με την υποστήριξη του Πολωνού Πάπα Ιωάννη Παύλου Β’, το κίνημα πίεσε και πέτυχε την απόκτηση πολιτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών αδιανόητων από τότε που η χώρα έγινε μέλος του Ανατολικού Μπλοκ, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο ηγέτης, ένας ηλεκτρολόγος ονόματι Λεχ Βαλέσα, έγινε ο πρώτος μετακομμουνιστικός πρόεδρος της χώρας και κέρδισε το Νόμπελ Ειρήνης.

Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Αλληλεγγύης τεκμηριώνει με λεπτομέρεια και δραματικότητα όχι μόνο τις απεργίες και τις διαμαρτυρίες, αλλά και την εξάπλωση του κινήματος σε όλη τη χώρα, καθώς και την επίσημη αντίδραση (που περιελάμβανε διακήρυξη και επιβολή στρατιωτικού νόμου). Δείχνει επίσης πώς η «Αλληλεγγύη» λειτούργησε ως η σπίθα που άναψε τη φλόγα που τελικά εξαπλώθηκε σε όλη την Ανατολική Ευρώπη, οδηγώντας στο τέλος του κομμουνισμού στην περιοχή.

Μην χάσετε τον κήπο στην ταράτσα. Από τη μία πλευρά έχει θέα στους πύργους και τα καμπαναριά της Παλιάς Πόλης. Από την άλλη, έχει θέα στους γερανούς, που αποτελούν το σύμβολο της πόλης.

Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Αλληλεγγύης τεκμηριώνει την ιστορία του κινήματος «Αλληλεγγύη» και τη μετάβαση της Πολωνίας από τον κομμουνισμό. (Ewe100pa/Shutterstock)

 

Το Μνημείο των Πεσόντων Εργατών των Ναυπηγείων τιμά τους εργάτες που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων του 1970 εναντίον των κομμουνιστικών αρχών. (ewg3D/Getty Images)

 

Βράδυ

Αν μείνετε στο μουσείο μέχρι το κλείσιμο, πιθανότατα θα θέλετε να περάσετε το υπόλοιπο της ημέρας σας με έναν αρκετά απλό τρόπο. Ευτυχώς, το 100cznia βρίσκεται σε κοντινή απόσταση με τα πόδια, ακριβώς δίπλα σε ένα εν ενεργεία ναυπηγείο. Κάποτε ήταν ένα εγκαταλελειμμένο βιομηχανικό τοπίο, σήμερα όμως οι αποθήκες και ένα πλήθος κοντέινερ σχηματίζουν μια πόλη μέσα στην πόλη, με μπαρ και εστιατόρια, αλλά και μια γκαλερί, ένα κουρείο, έναν χώρο κοινωνικής συναναστροφής, ένα πάρκο για σκέιτμπορντ, ακόμη και μια τεχνητή παραλία.

Πιείτε μια μπύρα, δειπνήστε ή απλά κάντε μια βόλτα, παρατηρώντας τον κόσμο. Αν έχετε διάθεση να συνεχίσετε, μείνετε εδώ ή επιστρέψτε στην Παλιά Πόλη, όπου τα μπαρ και τα καφέ παραμένουν ανοιχτά μέχρι αργά και το Długie Pobrzeze είναι ιδιαίτερα όμορφο όταν είναι φωτισμένο τη νύχτα.

Το ναυπηγείο του Γκντανσκ (ναυπηγείο «Λένιν» υπό το κομμουνιστικό καθεστώς) ήταν η γενέτειρα του κινήματος «Αλληλεγγύη». Τμήματα του ναυπηγείου συνεχίζουν να λειτουργούν μέχρι σήμερα, ενώ άλλα τμήματα έχουν μετατραπεί σε πολιτιστικούς και ιστορικούς χώρους. (Patryk Kosmider/Shutterstock)

 

Σημείωση σχετικά με το νόμισμα

Αν και η Πολωνία είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ζώνης Σένγκεν, διατηρεί το δικό της νόμισμα. Το γεγονός ότι χρησιμοποιούν το ζλότι (αντί του ευρώ) σημαίνει ότι τα περισσότερα πράγματα είναι φθηνότερα από ό,τι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Με ένα ευρώ μπορείτε να αγοράσετε περίπου 4,2 ζλότι, ενώ με 17 ευρώ μπορείτε να έχετε ένα καλό γεύμα.

Μια ημερήσια εκδρομή στην πολωνική Ριβιέρα

Αν και βρίσκεται πολύ κοντά στη Βαλτική, το Γκντανσκ δεν είναι στην πραγματικότητα παραθαλάσσιο. Αξίζει να επιβιβαστείτε σε ένα τουριστικό σκάφος στο Dlugie Pobrzeze, το οποίο θα σας οδηγήσει πέρα από τα ναυπηγεία, τα αγκυροβολημένα κρουαζιερόπλοια και τους νέους, γυάλινους πύργους — γραφεία και διαμερίσματα — που έχουν ξεφυτρώσει χάρη στον νέο τεχνολογικό πλούτο της πόλης.

Πιθανότατα θα σας αφήσει στο λιμάνι του Σόποτ, την μακρύτερη ξύλινη αποβάθρα στην Ευρώπη. Από εκεί, μπορείτε να γευματίσετε σε ένα μεγάλο ξενοδοχείο, να περπατήσετε στην προκυμαία, στους πεζοδρόμους ή στη μακριά αμμουδιά.

Του Tim Johnson

Πως μπορείτε να μας βοηθήσετε ώστε να συνεχίσουμε να σας κρατάμε ενημερωμένους

Ποιος είναι ο λόγος που χρειαζόμαστε την βοήθειά σας για την χρηματοδότηση του ερευνητικού ρεπορτάζ μας; Επειδή είμαστε ένας ανεξάρτητος οργανισμός ειδήσεων που δεν επηρεάζεται από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Από την ημέρα που ξεκινήσαμε, έχουμε έρθει αντιμέτωποι με προσπάθειες αποσιώπησης της αλήθειας κυρίως από το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Αλλά δεν θα λυγίσουμε. Η ελληνική έκδοση της Epoch Times βασίζεται ολοκληρωτικά στις γενναιόδωρες συνεισφορές σας για να διατηρήσει την παραδοσιακή δημοσιογραφία ζωντανή και υγιή στην Ελληνική γλώσσα. Μαζί, μπορούμε να συνεχίσουμε να διαδίδουμε την αλήθεια.

Σχολιάστε