Σχολιασμός
Ένας οίκος διαιρεμένος εναντίον του εαυτού του, σύμφωνα με τα λόγια του Αβραάμ Λίνκολν, δεν μπορεί να σταθεί. Ας δούμε την προειδοποίηση του Λίνκολν στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα κράτη μέλη της είναι πολύ διχασμένα.
Αν η ΕΕ είναι μια οικογένεια, τότε είναι μια εξαιρετικά δυσλειτουργική οικογένεια. Εξαιτίας αυτής της δυσλειτουργίας, υπάρχουν πολλά προβλήματα. Ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα από όλα αφορά το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ) και την αυξανόμενη επιρροή του στα κράτη μέλη της ΕΕ. Οι Βρυξέλλες, όπως είναι φυσικό, δεν φαίνεται να μπορούν να ανταγωνιστούν το Πεκίνο.
Ποιος είναι ο σκοπός της ΕΕ; Θέτω αυτό το ερώτημα με κάθε σοβαρότητα. Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της, οι στόχοι της ΕΕ περιλαμβάνουν την προώθηση της ειρήνης, την προστασία των αξιών και της ευημερίας των πολιτών της, καθώς και την προστασία της “ελευθερίας, της ασφάλειας και της δικαιοσύνης χωρίς εσωτερικά σύνορα”. Αξιέπαινοι στόχοι, χωρίς αμφιβολία.
Ωστόσο, με την πάροδο των ετών, η ΕΕ έχει αποδειχθεί εξαιρετικά αναποτελεσματική. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση που δημοσίευσε το Carnegie Endowment for International Peace, οι αδυναμίες της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της αδυναμίας των μελών της να συμφωνήσουν στα πιο βασικά ζητήματα, έχουν αφήσει την Ευρώπη εκτεθειμένη.
Η ευρωπαϊκή διάσπαση
Καθώς άλλες χώρες επιδιώκουν να τερματίσουν τους οικονομικούς δεσμούς με την Κίνα, η Ελλάδα επιδιώκει να τους ενισχύσει.
Με τα λόγια του Έλληνα πρέσβη Σπύρου Λαμπρίδη: «Στρατηγικά επιλέγουμε τις καλύτερες δυνατότητες για τη χώρα μας, και πάλι πάντα υπό την υποχρέωσή μας με τους κύριους οργανισμούς, που είναι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Έτσι, μέχρι στιγμής, έχουμε ενταχθεί στην πρωτοβουλία Belt and Road σε ένα πολύ συγκεκριμένο έργο και με έναν πολύ συγκεκριμένο όρο, δεν το βλέπουμε ως στρατηγική σχέση με έναν άλλο εταίρο, αλλά σίγουρα δεν πρόκειται να το εγκαταλείψουμε, μόνο και μόνο επειδή άλλοι θα το κάνουν».
Οι πολιτικοί είναι γνωστό ότι μιλούν με γρίφους, αλλά δεν χρειάζεται να διαθέτει κανείς περισσότερους από μερικούς νευρώνες για να ερμηνεύσει τα λόγια του πρέσβη: «Άλλα μέλη της ΕΕ μπορούν να εγκαταλείψουν την Κίνα, αλλά η Ελλάδα δεν πρόκειται να το κάνει».
Όπως έχει αναφέρει το AP News, η Ελλάδα, η οποία εξακολουθεί να ταλανίζεται από την οικονομική κρίση που ξέσπασε πριν από μια δεκαετία, προσπαθεί απεγνωσμένα να προσελκύσει διεθνείς επενδύσεις, ιδίως από την Κίνα. Όπως σημειώνει το AP, η κινεζική εταιρεία «Cosco Shipping κατέχει πλέον το 67% του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς της Ελλάδας, ενός από τα μεγαλύτερα λιμάνια της Ευρώπης, αφού οι Έλληνες νομοθέτες επικύρωσαν την πώληση ποσοστού 16% της εταιρείας, επιπλέον του 51% που ήδη κατείχε η Cosco».
Ο υπουργός Εξωτερικών της Κίνας, σύμφωνα με το AP, χαρακτήρισε τον Πειραιά «ως ένα εμβληματικό έργο της Πρωτοβουλίας Belt and Road και ένα μοντέλο για αμοιβαία επωφελή συνεργασία». Οι Έλληνες απηύθυναν έκκληση για επενδύσεις. Η Κίνα απάντησε.
Μια άλλη χώρα που είναι πρόθυμη να συνεργαστεί με το ΚΚΚ είναι η Ουγγαρία. Σε πρόσφατο βιντεοσκοπημένο μήνυμά του, ο πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν συζήτησε τη σημασία της συνεργασίας μεταξύ Βουδαπέστης και Πεκίνου. Ο COVID-19, σύμφωνα με τον Όρμπαν, «έδειξε πόσο αλληλοεξαρτώμενοι είμαστε». Πράγματι. Από τότε που ο Όρμπαν ανέλαβε την εξουσία το 2010, έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να προσελκύσει κινεζικές επενδύσεις. Μια δεκαετία μετά, και απολύτως τίποτα δεν έχει αλλάξει.
Η Βουλγαρία επίσης κατακλύζεται από κινεζικές επενδύσεις. Ως χώρα μέλος της ΕΕ από το 2007, η Βουλγαρία συνεχίζει να υποδέχεται τις κινεζικές επενδύσεις με ανοιχτές αγκάλες. Πριν από δύο χρόνια, η βουλγαρική κυβέρνηση προσκάλεσε την China National Nuclear Corporation να υποβάλει προσφορά για την ανάπτυξη του πυρηνικού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στο Μπελένε, που βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη των 9 χλμ. από τα ρουμανικά σύνορα.
Είναι ενδιαφέρον ότι, όπως ανέφερε το ρουμανικό πρακτορείο ειδήσεων ACTMedia τον Φεβρουάριο, η ρουμανική κυβέρνηση δεν αναθέτει πλέον «συμβάσεις υποδομών σε εταιρείες που προέρχονται από χώρες που δεν έχουν διμερή εμπορική συμφωνία με την ΕΕ». Αυτό περιλαμβάνει και την Κίνα. Απαγορεύεται πλέον στις κινεζικές εταιρείες να επενδύουν σε τομείς όπως η πυρηνική ενέργεια και οι τηλεπικοινωνίες.
Δυστυχώς, σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη, παρόμοια κατορθώματα γενναιότητας είναι σε έλλειψη. Οι χώρες που φιλοδοξούν να ενταχθούν στην ΕΕ είναι επίσης εκτεθειμένες. Πάρτε για παράδειγμα τη Γεωργία, μια χώρα που θα υποβάλει επίσημα αίτηση για ένταξη στην ΕΕ το 2024. Μια χώρα στρατηγικής σημασίας, η Γεωργία βρίσκεται στη διασταύρωση της Ευρώπης και της Ασίας.
Τον τελευταίο καιρό, το Πεκίνο έχει αρχίσει να αναπτύσσει στενούς δεσμούς με την Τιφλίδα, γεγονός που θα πρέπει να προβληματίσει τις άλλες χώρες της περιοχής, και ιδίως εκείνες των Βρυξελλών. Όπως σημείωνε τον Οκτώβριο ο ερευνητής Paul Goble, «η Γεωργία υπόσχεται να δώσει στο Πεκίνο μια σημαντική γέφυρα προς την Ευρώπη, καθώς και τα μέσα για να αυξήσει τη γεωπολιτική του επιρροή στον Καύκασο γενικότερα».
Ο Goble προειδοποίησε ότι «η σιωπηλή προσέγγιση του Πεκίνου στη Γεωργία μπορεί σταδιακά να υπονομεύσει τη σχέση αυτού του κομβικού κράτους του Νοτίου Καυκάσου με τη Δύση». Ομοίως, η “σιωπηλή προσέγγιση” του Πεκίνου στην Ευρώπη υπονομεύει την ΕΕ, η οποία αποτελείται από 27 χώρες με διαφορετικούς στόχους και ιδεολογίες.
Γράφω τα παρακάτω ως κάποιος που μεγάλωσε στην Ευρώπη, ως κάποιος που είδε από πρώτο χέρι την αναποτελεσματικότητα της ΕΕ: Η δυσλειτουργική οικογένεια φαίνεται να γίνεται ολοένα και πιο δυσλειτουργική, αφήνοντας έτσι την πόρτα ανοιχτή στο ΚΚΚ και τις άθλιες ατζέντες του.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
