Μια απλή διατροφική προσαρμογή μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα για τους καρδιοπαθείς. Σύμφωνα με νέα έρευνα, η αύξηση των επιπέδων καλίου μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης επικίνδυνων καρδιακών αρρυθμιών κατά σχεδόν ένα τέταρτο.
Στους συμμετέχοντες στην ομάδα θεραπείας αυξήθηκαν τα επίπεδα καλίου σε 4,5 έως 5,0 χιλιοστόλιτρα ανά λίτρο (mmol/L) μέσω της διατροφής, των συμπληρωμάτων ή/και των φαρμάκων.
Η θεραπεία πραγματοποιήθηκε σε ασθενείς που είχαν εμφυτευμένο καρδιομετατροπέα-απινιδωτή, μια συσκευή που τοποθετείται χειρουργικά και είναι μεγαλύτερη από έναν βηματοδότη.
Ο βηματοδότης είναι μια μικρή συσκευή που εμφυτεύεται χειρουργικά και βοηθά στη ρύθμιση του αργού ή ακανόνιστου καρδιακού παλμού, στέλνοντας ηλεκτρικά ερεθίσματα για τη διατήρηση ενός σταθερού ρυθμού.
Ο κ/μ-απινιδωτής, από την άλλη πλευρά, παρακολουθεί την καρδιά και παρέχει ηλεκτρικό σοκ για να διορθώσει τους γρήγορους καρδιακούς ρυθμούς, κάτι που μπορεί να αποτρέψει την αιφνίδια καρδιακή ανακοπή.
Κατά τη διάρκεια μιας μέσης παρακολούθησης 3,3 ετών, οι ασθενείς με υψηλότερα επίπεδα καλίου είχαν σημαντικά καλύτερα αποτελέσματα, σύμφωνα με τα αποτελέσματα που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στο New England Journal of Medicine.
Ο κύριος στόχος ήταν να διαπιστωθεί εάν η προσέγγιση αυτή μπορούσε να μειώσει τα επεισόδια επικίνδυνων καρδιακών αρρυθμιών, τις νοσηλείες και τους θανάτους.
Κύρια ευρήματα της μελέτης
Η μελέτη επικεντρώθηκε σε ασθενείς με εμφυτευμένους κ/μ-απινιδωτές. Οι ασθενείς ξεκίνησαν τη δοκιμή με φυσιολογικά και χαμηλά αρχικά επίπεδα καλίου στα 4,3 mmol/L ή χαμηλότερα.
Στη συνέχεια, οι ασθενείς αύξησαν τα επίπεδα καλίου τους, είτε μέσω διατροφής είτε με συμπληρώματα είτε με φαρμακευτική αγωγή. Η αύξηση και η διατήρηση ενός υψηλού φυσιολογικού επιπέδου καλίου στα 4-5 mmol/L είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση κατά 24% του κινδύνου εμφάνισης σοβαρών καρδιακών αρρυθμιών. Το κάλιο είναι απαραίτητο για τη δημιουργία καρδιακών παλμών, επομένως τα χαμηλά επίπεδα καλίου μπορεί να οδηγήσουν σε ακανόνιστο καρδιακό παλμό.
Ένα σημαντικό αποτέλεσμα ήταν ότι υπήρξαν λιγότερες επείγουσες επεμβάσεις από εμφυτευμένους απινιδωτές — 15,3% στην ομάδα με υψηλότερα από το φυσιολογικό επίπεδα καλίου έναντι 20,3% στην ομάδα ελέγχου.
Οι νοσηλείες για αρρυθμίες και καρδιακή ανεπάρκεια ήταν επίσης λιγότερο συχνές μεταξύ των ατόμων με υψηλότερα επίπεδα καλίου.
Όσον αφορά την ασφάλεια, νοσηλείες λόγω πολύ υψηλών ή πολύ χαμηλών επιπέδων καλίου σημειώθηκαν στο 1% και των δύο ομάδων, ενώ θάνατοι αναφέρθηκαν στο 5,7% της ομάδας με υψηλά φυσιολογικά επίπεδα σε σύγκριση με το 6,8% της ομάδας ελέγχου, μια διαφορά που οι ερευνητές δεν θεώρησαν στατιστικά σημαντική.
Η Δρ Κάρολυν Λαμ , καρδιολόγος και ανώτερη σύμβουλος στο Εθνικό Καρδιολογικό Κέντρο της Σιγκαπούρης, η οποία πρωτοστάτησε στην ίδρυση της πρώτης Κλινικής Καρδιάς Γυναικών στη Σιγκαπούρη και η οποία δεν συμμετείχε στη δοκιμή, δήλωσε στην εφημερίδα The Epoch Times ότι τα ευρήματα ισχύουν ειδικά για ασθενείς που έχουν εμφυτευμένους απινιδωτές, διατρέχουν υψηλό κίνδυνο αρρυθμιών και έχουν αρχικό κάλιο που δεν υπερβαίνει τα 4,3 mmol/L.
Η Δρ Λαμ είπε ότι τα επίπεδα καλίου έχουν μια σχέση σχήματος U με τα αποτελέσματα για την υγεία, που σημαίνει ότι τόσο τα υψηλά όσο και τα χαμηλά επίπεδα ενδέχεται να οδηγήσουν σε ανεπιθύμητα συμβάντα.
«Επομένως, είναι σημαντικό οι ασθενείς να γνωρίζουν το επίπεδο καλίου τους πριν εφαρμόσουν οτιδήποτε στον εαυτό τους», είπε.
Τι σημαίνουν τα ευρήματα για τους ασθενείς
Αν και η μελέτη διεξήχθη μόνο σε ασθενείς που είχαν ήδη εμφυτευμένο καρδιομετατροπέα-απινιδωτή, ο καθηγητής Χέννινγκ Μπούντγκααρντ, κύριος συγγραφέας της μελέτης, δήλωσε ότι τα ευρήματα μπορεί να ισχύουν για πολλούς ασθενείς, ειδικά για όσους έχουν καρδιαγγειακή νόσο που σχετίζεται με υψηλό κίνδυνο κοιλιακής αρρυθμίας.
Ο Δρ Ίαν Τζ. Νήλαντ, αναπληρωτής καθηγητής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Case Western Reserve και διευθυντής του Κέντρου Καρδιαγγειακής Πρόληψης των Πανεπιστημιακών Νοσοκομείων, ο οποίος δεν συμμετείχε στη δοκιμή, ανέφερε ότι οι ασθενείς πρέπει να συζητήσουν με τον γιατρό τους το πώς θα διατηρήσουν το κάλιο στον οργανισμό τους σε φυσιολογικά επίπεδα. Όπως παρατήρησε, οι ασθενείς πρέπει να φροντίζουν να λαμβάνουν φάρμακα που βοηθούν τον οργανισμό να διατηρεί το κάλιο, τα οποία περιλαμβάνουν τη σπιρονολακτόνη και την επλερενόνη, σύμφωνα με τις τρέχουσες κατευθυντήριες γραμμές για ασθενείς με εμφυτευμένα καρδιακά μηχανήματα.
Τρόφιμα που αυξάνουν το κάλιο είναι οι μπανάνες, οι σταφίδες, τα δαμάσκηνα, το μπρόκολο, οι πατάτες και ο τόνος.
Ο Δρ Νήλαντ πρόσθεσε ότι οι ασθενείς πρέπει επίσης να ειδοποιούν τον γιατρό τους εάν εμφανίσουν οποιαδήποτε κατάσταση που θα μπορούσε να μειώσει απότομα τα επίπεδα καλίου τους, όπως διάρροια ή έμετος.
«Πρέπει να μιλήσουν με τον γιατρό τους για να βρουν τις καλύτερες στρατηγικές για να διατηρήσουν το κάλιο στο υψηλό φυσιολογικό εύρος», τόνισε.
