«Οι εταιρείες είναι νομικά υποχρεωμένες να μεγιστοποιούν τα κέρδη των μετόχων τους και, ως εκ τούτου, οφείλουν να αντιτίθενται σε πολιτικές δημόσιας υγείας που θα μπορούσαν να απειλήσουν τα κέρδη τους». Έτσι είναι το σύστημα που έχει δημιουργηθεί. «Αδιαμφισβήτητα, μακροχρόνια στοιχεία δείχνουν ότι για να το επιτύχουν αυτό, διάφορες βιομηχανίες με προϊόντα που μπορούν να βλάψουν την υγεία έχουν εργαστεί συστηματικά για να υπονομεύσουν την επιστημονική διαδικασία».
Πάρτε για παράδειγμα τη βιομηχανία ζάχαρης. Εσωτερικά έγγραφα έδειξαν ότι ανησυχούσαν ότι οι «φανατικοί των υγιεινών τροφίμων» γίνονταν «μια ενεργή απειλή για τη… βιομηχανία». Η ζάχαρη δεχόταν επίθεση, «και πολλοί από το φτωχό, άτυχο κοινό καταπίνουν την παραπληροφόρηση που μεταδίδουν οι προπαγανδιστές». Τι έλεγαν βιβλία όπως το Pure, White and Deadly του Γιούντκιν; «Όλη η προπαγάνδα [είναι] ότι η ζάχαρη είναι μια μη απαραίτητη τροφή». Τι! Όχι! Πώς τολμούν να λένε ότι η ζάχαρη είναι μη απαραίτητο τρόφιμο; Σε λίγο θα λένε ότι δεν είναι καθόλου τροφή. Και, αυτή ήταν η γραμμή της βιομηχανίας ζάχαρης: «Η ζάχαρη είναι ένα φτηνό, ασφαλές τρόφιμο» – και αυτό από τον ιδρυτή και πρόεδρο του τμήματος διατροφής του Χάρβαρντ, Φρέντρικ Στερ, γνωστό από καιρό ως «ο διατροφολόγος του Χάρβαρντ που προωθούσε τη ζάχαρη».
Η βιομηχανία ζάχαρης όχι μόνο προσπάθησε να επηρεάσει την κατεύθυνση της οδοντιατρικής έρευνας, αλλά και της έρευνας για τις καρδιακές παθήσεις, πληρώνοντας τον Στερ και τους συναδέλφους του για να γράψουν αυτή την ανασκόπηση ώστε να βοηθήσουν να υποβαθμιστεί οποιοσδήποτε κίνδυνος από τη ζάχαρη. Τώρα, για να είμαστε δίκαιοι, αυτό έγινε πέντε χρόνια πριν καν συνειδητοποιήσουμε ότι τα τριγλυκερίδια ήταν επίσης ένας ανεξάρτητος παράγοντας κινδύνου πέρα από τη χοληστερόλη. Ο κύριος λόγος για τον οποίο η προσοχή παρέμεινε εστιασμένη στα κορεσμένα λιπαρά δεν είναι η ισχύς της βιομηχανίας ζάχαρης- απλώς δεν υπήρχαν τόσα πολλά δεδομένα για να το υποστηρίξουν.
Στην πραγματικότητα, «οι [ακόμη] πιο ισχυρές βιομηχανίες κρέατος και γαλακτοκομικών προϊόντων» λάτρευαν το μήνυμα κατά της ζάχαρης. Ποιος νομίζετε ότι χρηματοδότησε τον Γιούντκιν; Στην πραγματικότητα, περίπου στην πρώτη σελίδα του Pure, White and Deadly, ευχαριστεί όλες τις εταιρείες τροφίμων και φαρμάκων που του παρείχαν τέτοια «συνεχή γενναιόδωρη υποστήριξη». Ποιος πλήρωσε για την περιοδεία ομιλιών του Γιούντκιν; Η βιομηχανία αυγών, φυσικά, για να προσπαθήσει να αποφορτίσει τη χοληστερόλη.
Ο Χέγκστεντ, ένας από τους συν-συγγραφείς της χρηματοδοτούμενης έρευνας, δεν ήταν ακριβώς ζητωκραυγαστής της βιομηχανίας. Συνέστησε στους ανθρώπους να μειώσουν όλα τα επικίνδυνα πράγματα: «Λιγότερο κρέας, λιγότερα κορεσμένα λιπαρά, λιγότερη χοληστερόλη, [και] λιγότερη ζάχαρη, λιγότερο αλάτι». Δεν ήταν η βιομηχανία ζάχαρης που τον απέλυσε επειδή είπε την αλήθεια στην εξουσία- ήταν η βιομηχανία βοείου κρέατος.
Η βιομηχανία ζάχαρης μπόρεσε να αποκρύψει τη χρηματοδότησή της, επειδή το New England Journal of Medicine δεν απαιτούσε την αποκάλυψη των συγκρούσεων συμφερόντων παρά μόνο 17 χρόνια αργότερα. Αυτοί οι σκανδαλοθηρικοί ερευνητές προτείνουν στους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής «να εξετάσουν το ενδεχόμενο να δώσουν μικρότερη βαρύτητα σε μελέτες που χρηματοδοτούνται από τη βιομηχανία τροφίμων». Αλλά γιατί η βιομηχανία τροφίμων χρηματοδοτεί μελέτες; Όταν πρόκειται για την «εταιρική χειραγώγηση της έρευνας», τελικά οι συγκρούσεις συμφερόντων δεν πρέπει απλώς να αποκαλύπτονται και να «διαχειρίζονται», αλλά ιδανικά να «ξαλείφονται».
Τα πράγματα μπορεί να μην αλλάξουν έως ότου οι ερευνητές στον τομέα της δημόσιας υγείας αρχίσουν να «αρνούνται [να] λαμβάνουν χρήματα από τη βιομηχανία [πρόχειρου φαγητού]», τελεία και παύλα. «Αυτό λειτούργησε για τον καπνό». Πολλά διάσημα ιατρικά ιδρύματα και ιδρύματα δημόσιας υγείας «έχουν… θεσπίσει απαγορεύσεις στη χρηματοδότηση της καπνοβιομηχανίας».
Αλλά περιμένετε- δεν μπορούν οι επιστήμονες να παραμείνουν «αντικειμενικοί [και] αμερόληπτοι» ακόμη και μπροστά σε όλα αυτά τα μετρητά; Προφανώς όχι, καθώς «[η] έρευνα που χρηματοδοτείται από τη βιομηχανία» έχει αποδειχθεί ότι είναι έως και 88 φορές πιο πιθανό να παράγει αποτελέσματα που ευνοούν τους χρηματοδότες. Τι νομίζουμε ότι οι εταιρείες ασχολούνται απλώς με το να μοιράζουν δωρεάν χρήματα;
Το κλασικό παράδειγμα είναι η Αμερικανική Ακαδημία Παιδοδοντιατρικής, η οποία «δέχθηκε [επιχορήγηση] 1 εκατομμυρίου δολαρίων από την Coca-Cola». Πριν από την επιχορήγηση, η επίσημη θέση τους ήταν ότι «η συχνή κατανάλωση [ζαχαρούχων ποτών] μπορεί να είναι σημαντικός παράγοντας στην… έναρξη και εξέλιξη της οδοντικής [κοιλότητας]», η οποία -μετά την επιχορήγηση- άλλαξε σε «τα επιστημονικά στοιχεία δεν είναι σίγουρα ξεκάθαρα σχετικά με τον ακριβή ρόλο που παίζουν τα αναψυκτικά». Όπως το έθεσε το Πρόγραμμα Ακεραιότητας στην Επιστήμη του CSPI, «Τι διαφορά κάνει ένα εκατομμύριο δολάρια!».
Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στον ιστότοπο NutritionFacts.org
