Το Ισραήλ ήταν η πρώτη χώρα στη Μέση Ανατολή που αναγνώρισε την κομμουνιστική Κίνα, έξι μήνες μετά την κατάληψη της εξουσίας από το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ), καλλιεργώντας οικονομικές και στρατηγικές σχέσεις μαζί της. Στο πλαίσιο αυτό, πραγματοποιήθηκαν ουκ ολίγες μεταφορές στρατιωτικής τεχνολογίας από το Ισραήλ στην Κίνα, αξίας δισεκατομμυρίων ευρώ. Ο κύριος στόχος της ισραηλινής διπλωματίας ήταν να δεσμεύσει το ΚΚΚ ώστε να μην παράσχει βοήθεια στους εχθρούς του Ισραήλ στην Εγγύς Ανατολή.
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι η Κίνα δέχθηκε τα οφέλη της συνεργασίας με το Ισραήλ, δεν δίστασε να προσφέρει τη στήριξή της στις αραβικές χώρες που αντιμετωπίζουν εχθρικά το εβραϊκό κράτος, όπως το Ιράν και το Ιράκ, καθώς και στις παλαιστινιακές τρομοκρατικές οργανώσεις.
Στο α΄μέρος του άρθρου, παρουσιάστηκαν οι σχέσεις του ΚΚΚ με τις προαναφερθείσες χώρες και οργανώσεις και το είδος της βοήθειας που εκείνες έλαβαν από το κράτος του Μάο Τσετούνγκ, τόσο σε υλικοτεχνικό όσο και σε ιδεολογικό επίπεδο, ενώ στο β΄μέρος έγινε αναφορά στις στρατηγικές και επενδυτικές κινήσεις με τις οποίες η Κίνα αφ’ ενός αποσπά τεχνολογία και τεχνογνωσία από τους εταίρους της και αφ’ ετέρου τους εμπλέκει σε σχέσεις εξάρτησης.
Το αγκάλιασμα του φιδιού
Το Ισραήλ ήταν μια από τις χώρες που ενέδωσαν στις κινεζικές επενδυτικές προτάσεις, ανοίγοντας τον δρόμο για τις κινεζικές εταιρείες, οι οποίες μπήκαν μαζικά μέσα. Από τις 148 συναλλαγές που εξετάστηκαν, οι 130 (περίπου το 87%) έγιναν μετά από το 2013. Οι Κινέζοι όχι μόνο αγόρασαν εταιρείες όπως η Tnuva, κέρδισαν διαγωνισμούς για την κατασκευή ή τη διαχείριση λιμανιών και επένδυσαν τεράστια κεφάλαια σε εταιρείες υψηλής τεχνολογίας προκειμένου να πάρουν στα χέρια τους τις τεχνολογικές γνώσεις, αλλά διείσδυσαν επίσης βαθιά στον ακαδημαϊκό χώρο. Η κίνηση αυτή εξυπηρετούσε δύο σκοπούς: την πρόσβαση στην ακαδημαϊκή έρευνα και τους ισραηλινούς ερευνητές και την αποσιώπηση των επικριτικών για την Κίνα απόψεων στον ακαδημαϊκό χώρο.
Το βασικό ‘εργαλείο’ που χρησιμοποιεί η Κίνα για να διεισδύει στον ακαδημαϊκό χώρο είναι το «Ινστιτούτο Κομφούκιος» – ένα πρόγραμμα που πήρε το όνομά του από τον μεγαλύτερο Κινέζο φιλόσοφο στην ιστορία. Το Ινστιτούτο Κομφούκιος υπάγεται μεν στο κινεζικό Υπουργείο Παιδείας, αλλά στην πραγματικότητα διοικείται από ένα πολιτικό συμβούλιο του οποίου τα μέλη προέρχονται από περισσότερα από δέκα διαφορετικά υπουργεία της Κίνας, όπως το υπουργείο Εξωτερικών, το υπουργείο Οικονομικών και Πολιτισμού, καθώς και από υπουργεία υπεύθυνα για διάφορους τομείς προπαγάνδας.
Το πρόγραμμα προσεγγίζει τα δυτικά πανεπιστήμια με μια δελεαστική προσφορά: μια ετήσια πληρωμή ύψους περίπου 100.000 δολαρίων (ή 93.000 ευρώ) για το δικαίωμα να ιδρύσουν εντός του πανεπιστημιακού χώρου ένα κινεζικό ινστιτούτο για τη μελέτη της κινεζικής γλώσσας και του κινεζικού πολιτισμού, το οποίο θα προσφέρει και υποτροφίες σε φοιτητές για να ταξιδέψουν στην Κίνα. Το Ινστιτούτο μπήκε στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ το 2006 και στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο το 2014, με μια επίσημη εκδήλωση στην οποία παρευρέθησαν πολλοί υψηλά ιστάμενοι Κινέζοι αξιωματούχοι, όπως ο αναπληρωτής Πρωθυπουργός, ο υπουργός Παιδείας κ.ά. [41].
Το 2009, ο Economist παρέθεσε τον τότε υπουργό Προπαγάνδας της Κίνας, Λι Τσανγκ Τσουν, ο οποίος είχε περιγράψει τα Ινστιτούτα Κομφούκιος ως «σημαντικό μέρος του κινεζικού προγράμματος προπαγάνδας έξω από την Κίνα», και όχι άδικα – η παρουσία του ινστιτούτου στην καρδιά ενός ακαδημαϊκού χώρου δημιουργεί ένα κλίμα αυτολογοκρισίας τόσο μεταξύ των φοιτητών όσο και των διδασκόντων. Ποιος φοιτητής των Σπουδών Ανατολικής Ασίας ή μέλος ΔΕΠ θα ήθελε να πει κάτι που θα μπορούσε να αναστατώσει το κινεζικό καθεστώς, καταστρέφοντας τις πιθανότητές του να πάρει υποτροφία και να πάει στην Κίνα;
«Διαπιστώσαμε ότι ορισμένοι καθηγητές ένιωθαν πίεση να λογοκρίνουν τον εαυτό τους για διάφορους λόγους», δήλωσε η Ρέιτσελ Πάτερσον από την Αμερικανική Ένωση Καθηγητών (NAC), η οποία μελέτησε 12 Ινστιτούτα Κομφούκιος στις ΗΠΑ για ενάμιση χρόνο. Ο καθηγητής Πέρι Λινκ, του Τμήματος Ανατολικής Ασίας του Πανεπιστημίου Πρίνστον, παρομοίασε τα ινστιτούτα αυτά με γιγάντια ανακόντα, που κάθονται μέσα στο πανεπιστήμιο χωρίς να κινούνται. Το φίδι δεν χρειάζεται να κινηθεί ούτε δηλώνει τους σκοπούς του. Όμως όλοι γνωρίζουν ότι είναι εκεί και ότι αν μιλήσουν για την Κίνα με αρνητικό τρόπο, αυτό θα ξυπνήσει και θα τους βλάψει. Γι’ αυτό και λογοκρίνουν τον εαυτό τους. «Το δικαίωμα του Κομμουνιστικού Κόμματος να κυβερνά είναι ένα πολύ ευαίσθητο θέμα», εξήγησε ο κος Λινκ. «Απαγορεύεται απολύτως να θιχτεί η νομιμότητα του κόμματος ως το ένα και μοναδικό δικτατορικό κόμμα της Κίνας.» [42]
Τελικά, τον Αύγουστο του 2020, ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο, ανακοίνωσε ότι η Ινστιτούτα Κομφούκιος δεν αποτελούν μόνο μέρος του συστήματος προπαγάνδας του ΚΚΚ, αλλά χρησιμοποιούνται επίσης για τη στρατολόγηση κατασκόπων και συνεργατών, επιβεβαιώνοντας το περιεχόμενο μιας έρευνας που δημοσιεύτηκε στo Epoch Magazine τρία χρόνια νωρίτερα. [43], [44]
Ένα άλλο εργαλείο για τη διείσδυση στον ισραηλινό ακαδημαϊκό χώρο ήταν οι διάφορες συνεργασίες. Μία από αυτές υπογράφηκε το 2015 μεταξύ του Διεπιστημονικού Κέντρου της Herzliya και της Κεντρικής Σχολής του ΚΚΚ. «Η στρατηγική σκέψη εκτιμάται ιδιαίτερα», δήλωσε τότε ο πρόεδρος του Διεπιστημονικού Κέντρου, καθηγητής Ουριήλ Ράιχμαν, για να δικαιολογήσει τη συνεργασία. [45]
Δεν είναι απολύτως σαφές ποια ήταν η πρόθεση του καθηγητή Ράιχμαν, δεδομένου ότι η Σχολή του Κομμουνιστικού Κόμματος, η οποία εδρεύει στο Πεκίνο, ανήκει σε μια αλυσίδα σχολών (περίπου 2.700) του ΚΚΚ, που εκπαιδεύουν και καταρτίζουν κυρίως κυβερνητικούς αξιωματούχους, καθώς και αξιωματικούς του κινεζικού στρατού, καθώς και έναν αριθμό επιίλεκτων επιχειρηματιών. Η σχολή ιδρύθηκε το 1934 από μια ιδέα του δικτάτορα Μάο Τσε Τουνγκ, ο οποίος γνώριζε τη σημασία της κατήχησης και ελέγχου του κομματικού επιτελείου. Η αρχική της ονομασία ήταν «Μαρξιστικός Κομμουνισμός», σε συνάρτηση με την κυρίαρχη ιδεολογία της εποχής. Αργότερα, μετονομάστηκε σε «Μαρξιστική-Λενινιστική Ακαδημία» και μετά, πάλι, σε «Κεντρική Σχολή του Κόμματος». Είναι ένα χωνευτήρι για την καλλιέργεια του πνεύματος του Κομμουνιστικού Κόμματος σε κυβερνητικούς αξιωματούχους.
Για παράδειγμα, ολόκληρος ο τρόπος διαχείρισης του Κομμουνιστικού Κόμματος αναπτύχθηκε στη σχολή κατά τη διάρκεια της της Μεγάλης Πολιτιστικής Επανάστασης (1966-1976) – μιας δεκαετίας καταπίεσης, βασανιστηρίων και δολοφονιών. Σε γενικές γραμμές, μπορεί να ειπωθεί ότι η σχολή παρήγαγε ηγέτες υπεύθυνους για τον θάνατο 60-80 εκατομμυρίων ανθρώπων από την αρχή της κυριαρχίας του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, συμπεριλαμβανομένων αθώων παιδιών και ηλικιωμένων. Οι ακριβείς αριθμοί είναι δύσκολο να βρεθούν.
«Ο απώτερος στόχος της σχολής είναι να δημιουργήσει ένα σύνολο αξιών και ιδεών, που χρησιμοποιούνται για να δικαιολογήσουν το μονοπώλιο της εξουσίας του Κομμουνιστικού Κόμματος», εξήγησε ο Κέρι Μπράουν, επικεφαλής του προγράμματος για την Ασία στη δεξαμενή σκέψης Chatham με έδρα το Λονδίνο και ο οποίος στο παρελθόν είχε φιλοξενήσει μέλη της σχολής του ΚΚΚ. [46]
Κόκκινα φώτα
Ενώ όμως οι κινεζικές εταιρείες γίνονταν μαζικά δεκτές στο Ισραήλ με ανοιχτές αγκάλες, στις ΗΠΑ είχαν ήδη αρχίσει να ακούγονται επίσημες φωνές που προειδοποιούσαν για τον κίνδυνο. Τον Οκτώβριο του 2014, ο επικεφαλής του FBI Τζέημς Κόμεϋ δήλωσε σε συνέντευξή του στην ερευνητική εκπομπή «60 λεπτά» ότι οι Κινέζοι είχαν εισβάλει σχεδόν σε κάθε εταιρεία στην Αμερική: «Υπάρχουν δύο τύποι εταιρειών στις ΗΠΑ: εκείνες στις οποίες έχουν διεισδύσει οι Κινέζοι και εκείνες που δεν γνωρίζουν ότι έχουν διεισδύσει σε αυτές οι Κινέζοι».
Οι Αμερικανοί είχαν αρχίσει να καταλαβαίνουν εκείνη τη χρονιά ότι οι κινεζικές κλοπές έπρεπε να περιοριστούν. Το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ όρισε την κατάσταση ως «κατάσταση έκτακτης ανάγκης εθνικής ασφάλειας» και μια μεταγενέστερη έκθεση της Επιτροπής των ΗΠΑ για την κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας δήλωσε ότι οι κινεζικές κλοπές κοστίζουν στις αμερικανικές εταιρείες περίπου 300 δισεκ. δολάρια ετησίως και εκατομμύρια χαμένες θέσεις εργασίας στην αμερικανική οικονομία. [48]
Ωστόσο, το ΚΚΚ δεν δείχνει να ενδιαφέρεται και πολύ για τις αμερικανικές αντιδράσεις. Το 2015, πατά το πεντάλ του γκαζιού με ένα νέο σχέδιο: το «Made in China 2025». Σύμφωνα με αυτό, μέχρι το 2025 τουλάχιστον δέκα βιομηχανίες στην Κίνα – αεροπλοΐα, τσιπ, ανάπτυξη, ηλεκτρικά αυτοκίνητα κ.ά. – θα πρέπει να λειτουργούν ανεξάρτητα από ξένες επενδύσεις (ή με μειοψηφική ξένη επένδυση). Το σχέδιο θα επιτευχθεί μέσω μιας μεγάλης οικονομικής βοήθειας περίπου 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων προς τους τοπικούς επιχειρηματίες, οι οποίοι θα αποκτήσουν αθέμιτο πλεονέκτημα έναντι των ξένων εταιρειών. Έτσι, οι μεγάλες ξένες εταιρείες θα αναγκαστούν τελικά να σταματήσουν ή να μειώσουν σημαντικά τις δραστηριότητές τους στην Κίνα.
Από την έναρξη του προγράμματος στα τέλη του 2015, το κινεζικό καθεστώς ώθησε τις κινεζικές εταιρείες να προχωρήσουν σε μια πιο μαζική εκστρατεία εξαγορών. Σύμφωνα με στοιχεία της εταιρείας συμβούλων Rhodium Group, οι κινεζικές επενδύσεις μόνο στις ΗΠΑ σχεδόν τριπλασιάστηκαν το 2016 σε σύγκριση με το 2015 και από 15,3 δισεκ. δολάρια το 2015, αυξήθηκαν σε 45,6 δισεκατομμύρια δολάρια το 2016. [50]
Προς απογοήτευση του ΚΚΚ, τον Ιανουάριο του 2017, η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ άρχισε να αντιδρά και να σχεδιάζει πώς θα αναχαιτίσει αυτή την εισβολή. Στο Ισραήλ, εν τούτοις, τα πράγματα συνέχισαν να βαίνουν καλώς και τον Μάρτιο του 2017, ο πρωθυπουργός Νετανιάχου μετέβη για δεύτερη φορά στην Κίνα. «Είχα μια συνάντηση με τους επικεφαλής των 11 μεγαλύτερων εταιρειών της Κίνας. Ένα μεγάλο μέρος από αυτές ήδη επενδύει στο Ισραήλ και ένα μεγάλο μέρος πρόκειται επίσης να επενδύσει στο Ισραήλ», δήλωσε κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί. «Αυτό σημαίνει επιχειρηματική ανάπτυξη και σύνδεση με τις μεγάλες κινεζικές αγορές. Αυτό είναι καλό τόσο για τους πολίτες του Ισραήλ όσο και για την οικονομία του Ισραήλ. Τους είπα ότι στον σημερινό κόσμο υπάρχουν αρκετές συγκεντρώσεις τεχνολογίας. Δεν είναι πολλές. Στις ΗΠΑ και στο Ισραήλ – και το Ισραήλ είναι ανοιχτό σε επιχειρήσεις με την Κίνα.» [51]
Μια ημέρα μετά έγραψε στο Facebook: «Ο πρόεδρος της Κίνας ανακοίνωσε ότι το Ισραήλ είναι ένας στρατηγικός εταίρος μας στην καινοτομία – μια πολύ σημαντική απόφαση για τη χώρα μας» [52]. Το Xinhua (Σινχουά), το πρακτορείο ειδήσεων του ΚΚΚ, ανέφερε ότι ο Νετανιάχου δήλωσε ότι «το Ισραήλ ελπίζει να συμμετάσχει στην πρωτοβουλία “Μια ζώνη, ένας δρόμος” (ή αλλιώς Πρόγραμμα Δρόμος του Μεταξιού)». [53]
Μια έκφραση της συνεργασίας του Ισραήλ με το ΚΚΚ παρατηρήθηκε τον Οκτώβριο του 2018, όταν μια «διάσκεψη για την καινοτομία» πραγματοποιήθηκε στην Ιερουσαλήμ με τη συμμετοχή του Νετανιάχου και του αντιπροέδρου της Κίνας Γουάνγκ Τσι-σαν [54]. Η διάσκεψη για την καινοτομία ήταν μια πρωτοβουλία για την οποία είχε γίνει λόγος ήδη από το Μάιο του 2014, όταν υπογράφηκε μνημόνιο κατανόησης για τη διοργάνωση μίας τέτοιας διάσκεψης μεταξύ του Νετανιάχου και του Κινέζου αναπληρωτή πρωθυπουργού Λιου Γιαν-ντόνγκ. Τον ίδιο μήνα, υπογράφηκε επίσης μνημόνιο κατανόησης μεταξύ του ισραηλινού υπουργείου Επιστήμης και Τεχνολογίας και του υπουργείου Επιστήμης και Τεχνολογίας του ΚΚΚ, για τη διεξαγωγή κοινής έρευνας στους τομείς της νευροεπιστήμης, των τεχνολογιών εδάφους και νερού, της νανοτεχνολογίας, της βιοϊατρικής τεχνολογίας κ.ά.. Αποφασίστηκε επίσης η ίδρυση κοινού ερευνητικού εργαστηρίου στον τομέα των βιοεπιστημών. [55]
Την ίδια περίοδο που το Ισραήλ άνοιγε τις πόρτες του, οι ΗΠΑ άρχισαν να τις κλείνουν πανικόβλητες. Αυτό έγινε, μεταξύ άλλων, μέσω της «Επιτροπής για τις ξένες επενδύσεις στις ΗΠΑ» (CFIUS), ο ρόλος της οποίας είναι να εξετάζει, να εγκρίνει ή να απορρίπτει τις ξένες επενδύσεις. Τον Ιανουάριο του 2018, οι ΗΠΑ απαγόρευσαν στον Κινέζο δισεκατομμυριούχο Τζακ Mα, ιδιοκτήτη της κινεζικής εταιρείας Alibaba, να αγοράσει μια αμερικανική υπηρεσία πληρωμών, φοβούμενες ότι προσωπικές πληροφορίες για Αμερικανούς πολίτες θα κατέληγαν στα χέρια της κινεζικής Υπηρεσίας Πληροφοριών. Τον ίδιο μήνα, απαγορεύτηκε στη κινεζική HNA Group να πραγματοποιεί μεταφορές χρημάτων, καθώς η εν λόγω εταιρεία δεν παρείχε πληροφορίες για τους μετόχους και τους ελεγκτές της. Τον Φεβρουάριο του ίδιου έτους, απαγορεύτηκε στην κινεζική επενδυτική εταιρεία Xinyan να αποκτήσει την αμερικανική εταιρεία Xcerra, με αντικείμενο τα μικροτσίπ και τους ημιαγωγούς, καθώς οι επενδυτές υποστηρίζονταν από την κινεζική κυβέρνηση. Και άλλα… [56]
Το 2019, ο πρόεδρος Τραμπ υπέγραψε διαταγή με την οποία διέταζε την κινεζική εταιρεία ByteDance, στην οποία ανήκει η εφαρμογή TikTok, να πουλήσει όλα τα περιουσιακά στοιχεία που είχε στις ΗΠΑ. Η εντολή ανέφερε ότι η TikTok «αυτόματα συλλέγει μεγάλο όγκο πληροφοριών από τους χρήστες, συμπεριλαμβανομένης της δραστηριότητάς τους στο διαδίκτυο και σε άλλα δίκτυα […], οι οποίες θα επέτρεπαν στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας να αποκτήσει πρόσβαση σε προσωπικές και ιδιωτικές πληροφορίες των Αμερικανών και, κατ’ επέκταση, να εντοπίζει τη θέση ομοσπονδιακών υπαλλήλων και εργολάβων, να δημιουργεί αρχεία με προσωπικές πληροφορίες γι’ αυτούς για να τους εκβιάζει και να διεξάγει βιομηχανική κατασκοπεία». [57]
Οι ΗΠΑ απαγόρευσαν επίσης στις αμερικανικές εταιρείες να εξάγουν ηλεκτρονικά εξαρτήματα σε δεκάδες κινεζικές εταιρείες τεχνολογίας που βοηθούν το ΚΚΚ να παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ουιγούρων στην Κίνα, οι οποίοι φυλακίζονται σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας για αναμόρφωση [58]. Εν τω μεταξύ, ο υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο δημιούργησε ένα πρόγραμμα με την ονομασία «Clean Network», το οποίο έχει ως στόχο την «προστασία των εθνικών περιουσιακών στοιχείων των Ηνωμένων Πολιτειών, συμπεριλαμβανομένου του απορρήτου των πιο ευαίσθητων πληροφοριών των πολιτών και των εταιρειών από επιθετικές διεισδύσεις κακόβουλων φορέων, όπως το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας» [59]. Το σχέδιο απαγόρευε στις κινεζικές εταιρείες, όπως η China Telecom, να παρέχουν τηλεπικοινωνιακές υπηρεσιές στις ΗΠΑ και μεταξύ των ΗΠΑ και ξένων προορισμών και ανέφερε απερίφραστα ότι δεν θα ήταν δυνατή η δημιουργία ψηφιακής επαφής με αμερικανικές διπλωματικές εγκαταστάσεις (όπως η πρεσβεία των ΗΠΑ) μέσω των δικτύων 5G στα οποία συμμετέχουν οι κινεζικές εταιρείες, αλλά μόνο μέσω «καθαρού επικοινωνιακού και υπολογιστικού εξοπλισμού».
Οι Αμερικανοί έχουν συνειδητοποιήσει ότι καμία συμφωνία με τις μεγάλες κινεζικές εταιρείες δεν είναι αθώα. Όλες οι μεσαίες και μεγάλες κινεζικές εταιρείες συνεργάζονται στενά με το ΚΚΚ. Οι κινέζικοι νόμοι για την εθνική ασφάλεια υποχρεώνουν κάθε επιχείρηση να συνεργάζεται με τις κινεζικές μυστικές υπηρεσίες και να διαβιβάζουν πληροφορίες σε αυτές, εφόσον ζητηθούν. Το άρθρο 11 του Νόμου περί Εθνικής Ασφάλειας της Κίνας του 1993, για παράδειγμα, αναφέρει ότι «ο Οργανισμός Κρατικής Ασφάλειας δύναται όπως επιθεωρεί τις ηλεκτρονικές συσκευές επικοινωνίας, τις εφαρμογές, όπως και κάθε παρόμοιο εξοπλισμό και συσκευές που ανήκουν σε οποιαδήποτε οργάνωση ή ιδιώτη» [60]. Δηλαδή, ο κινεζικός στρατός και οι κινεζικοί οργανισμοί πληροφοριών μπορούν να έχουν άμεση πρόσβαση στον εξοπλισμό οποιασδήποτε κινεζικής ιδιωτικής εταιρείας και στις βάσεις δεδομένων που έχει συλλέξει, χωρίς η εταιρεία να έχει το δικαίωμα να αρνηθεί. Ομοίως, ο «Εθνικός Νόμος περί Πληροφοριών» της Κίνας του Ιουνίου 2017 αναφέρει στο άρθρο 7 ότι «κάθε οργανισμός ή πολίτης θα πρέπει να υποστηρίζει, να βοηθά και να συνεργάζεται με το έργο των μυστικών υπηρεσιών του κράτους» [61]. Εκτός αυτού, κάθε ιδιωτική κινεζική εταιρεία, εντός και εκτός της χώρας, πρέπει βάσει νόμου να έχει και ένα τμήμα του ΚΚΚ – έναν κομματικό οργανισμό – εντός της, του οποίου τα μέλη-αντιπρόσωποι του κόμματος θα έχουν τον ‘τελευταίο λόγο’ όσον αφορά τις αποφάσεις που αφορούν τις επιχειρηματικές δραστηριότητες της εταιρείας, περιλαμβανομένου των επενδύσεών της. [62]
Τον Δεκέμβριο του 2020, ο Τζον Ράτκλιφ, επικεφαλής της εθνικής υπηρεσίας πληροφοριών των ΗΠΑ, έγραψε ότι το Πεκίνο είναι η μεγαλύτερη απειλή για τις ΗΠΑ και τον ελεύθερο κόσμο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. «Οι πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών είναι σαφείς: Το Πεκίνο σκοπεύει να κυριαρχήσει στις ΗΠΑ και στον υπόλοιπο κόσμο οικονομικά, στρατιωτικά και τεχνολογικά.» [ 63]
Ο Ράτκλιφ τόνισε ότι το ΚΚΚ προσπαθεί επίσης να παρακινήσει τους Αμερικανούς που είναι υπεύθυνοι για τη χάραξη πολιτικής να υιοθετήσουν φιλοκινεζικές θέσεις: «Ενημέρωσα τις επιτροπές πληροφοριών της Βουλής των Αντιπροσώπων και της Γερουσίας ότι η Κίνα επικεντρώνει τις προσπάθειές της στα μέλη του Κογκρέσου 6 φορές συχνότερα από τη Ρωσία και 12 φορές συχνότερα από το Ιράν». Σύμφωνα με τον ίδιο, ο κόσμος βρίσκεται πλέον αντιμέτωπος με την επιλογή μεταξύ δύο εντελώς αντίθετων ιδεολογιών. Η μία ολοκληρωτική μαρξιστική και η άλλη ελεύθερη δημοκρατική. «Οι ηγέτες της Κίνας επιδιώκουν να υποτάξουν τα δικαιώματα του ατόμου στη θέληση του Κομμουνιστικού Κόμματος. Ασκούν κυβερνητικό έλεγχο στις εταιρείες και παραβιάζουν την ιδιωτική ζωή και την ελευθερία των πολιτών μέσω ενός αυταρχικού εποπτικού κράτους», έγραψε.
Μια ασφυκτική λαβή
Εν κατακλείδι, παρά την απειλή που συνιστά το ΚΚΚ για τον ελεύθερο κόσμο, παρά το γεγονός ότι οπλίζει, υποστηρίζει ιδεολογικά και οικονομικά τους σημαντικότερους εχθρούς του Ισραήλ και παρά το γεγονός ότι είναι σαφώς γνωστό στις ισραηλινές και αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες ότι το σχέδιο των κινεζικών εταιρειών που επενδύουν στο Ισραήλ είναι να αποκτήσουν ή ακόμα και να υφαρπάξουν τεχνογνωσία, το κράτος του Ισραήλ διατηρεί την πολιτική που είχε ξεκινήσει τον περασμένο αιώνα, ενισχύοντας τη συνεργασία του με το ΚΚΚ. Κατά τη διάρκεια του 2020, ήταν προγραμματισμένο ισραηλινές και κινεζικές ομάδες να συναντηθούν για να συζητήσουν για την εμβάθυνση αυτής της συνεργασίας, αλλά η πανδημία του κορωνοϊού ανέβαλε τις συνομιλίες.
Μπορεί να ειπωθεί ότι εκτός από συγκεκριμένες περιπτώσεις – για παράδειγμα, όταν ο επόπτης ασφαλίσεων στο υπουργείο Οικονομικών σταμάτησε περίπου δέκα προσπάθειες εξαγοράς ισραηλινών ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών εταιρειών από Κινέζους επενδυτές [64] ή όταν το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών πίεσε το Ισραήλ να αποτρέψει μια κινεζική εταιρεία να κερδίσει τον διαγωνισμό για την κατασκευή της μονάδας αφαλάτωσης νερού Sorek 2 στο Παλμαχίμ [64] – το κράτος του Ισραήλ δεν προειδοποίησε το κοινό ούτε προσπάθησε να παρεμποδίσει την υλοποίηση των σχεδίων του ΚΚΚ. Αντιθέτως, προσπάθησε να τη διευκολύνει και ενθάρρυνε τις κινεζικές επενδύσεις.
Τον Ιανουάριο του 2021, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο, σε συνέντευξή του στο περιοδικό Epoch, συνόψισε την κατάσταση ως εξής: «Αν και γνωρίζαμε ποια ήταν η πραγματική φύση αυτού του καθεστώτος, αδιαφορούσαμε για δεκαετίες». Ο Πομπέο μιλούσε για την αμερικανική πολιτική, αλλά η διαπίστωσή του αντικατοπτρίζει και τη στάση του Ισραήλ. «Πιστεύω ότι οι άνθρωποι κατάλαβαν, ειδικά με αυτόν τον ιό που ήρθε από τη Γούχαν – όλος ο κόσμος είδε τη φύση αυτού του καθεστώτος.» [66]
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
41. Eyal Levinter, “The Chinese Arm at the Heart of the Israeli Academy”, Epoch Magazine, June 13, 2017
42. Eyal Levinter, “The Chinese Arm at the Heart of the Israeli Academy”, Epoch Magazine, June 13, 2017
43. Reuters Staff, “Pompeo hopeful China’s Confucius Institutes will be gone from U.S. by year-end”, Reuters, 2 September 2020
44. Eyal Levinter, “The Chinese Arm at the Heart of the Israeli Academy”, Epoch Magazine, June 13, 2017
45. Lior Detal, “The interdisciplinary center will cooperate with the school of the Communist Party of China”, The Marker, August 11, 2015
46. Dan Levin, “China’s Top Party School”, Foreign Policy, 6 March 2012
47. James Cook, “FBI Director: China Has Hacked Every Big US Company”, Business Insider, 6 October 2014
48. The Commission on the Theft of American Intellectual Property, “The IP Commission Report”, The National Bureau of Asian Research, May 2013
49. European Chamber, “CHINA MANUFACTURING 2025: PUTTING INDUSTRIAL POLICY AHEAD OF MARKET FORCE”, http://www.europeanchamber.com.cn/en, 3 March 2017
50. Rhodiim Group, “China Investment Monitor: Capturing Chinese Foreign Investment Data in Real Time”
51. Benjamin Netanyahu Facebook, https://www.facebook.com/Netanyahu/videos/1015447 8878582076, 20 March 2017
52. Benjamin Netanyahu Facebook, https://www.facebook.com/Netanyahu/videos/1015448 2175427076, 21 March 2017
53. Xinhua, “China, Israel announce innovative comprehensive partnership”, xinhuanet.com, 21 March 2017
54. Ministry of Foreign Affairs, “Prime Minister Netanyahu and Chinese Vice President Wang Qishan participated in the opening of the Innovation Conference in Jerusalem”, www.gov.il, October 25, 2018
55. Ministry of Science and Technology, “Ministry of Science and Technology – Foreign Relations – China. Detail of foreign relations between the Ministry of Science and Technology and China”, www.gov.il, January 3, 2021
56. Eyal Levinter, “Why Israel continues to transfer technology to China, while the US and Europe block deals with it”, Epoch Magazine, July 2018
57. WhiteHouse.gov, “Executive Order on Addressing the Threat Posed by TikTok”, August 6 2020
58. Eil Levinter, “The Next Move in the World Chess Game – September 2020”, Epoch Magazine, September 2020
59. U.S Department of State, The Clean Network
60. China.Org.Cn, “State Security Law of the People’s Republic of China”, Article 11
61. Chinese National People’s Congress Network, “National Intelligence Law of the People’s Republic”, cs.brown.edu, June 2017, Article 7
62. Michael Martina, “Exclusive: In China, the Party’s push for influence inside foreign firms stirs fears”, Reuters, 24 August 2017
63. John Ratcliffe, “China Is National Security Threat No. 1”, Wall Street Journal, 3 December 2020
64. Eyal Levinter, “Why Chinese companies will not gain control over Israeli insurance and pension companies”, Epoch Magazine, October 13, 2017
65. Itamar Eichner, “A serious crisis with the US was avoided: the Chinese did not win the desalination tender”, Ynet, May 26, 2020
66. Jan Jekielek, “Special Interview with US Secretary of State Mike Pompeo”, Epoch Magazine, January 2021
Του Eyal Levinter
Επιμέλεια: Αλία Ζάε
