Σχολιασμός
Αγαπητοί μου φίλοι,
Πέρασε πολύς καιρός, αλλά είμαι ακόμα εδώ. Πριν από δύο εβδομάδες έμαθα την ίδια μέρα ότι ο λογαριασμός LinkedIn της Τζακομπίν Χούισμαν και η σελίδα Facebook του Αλαίν Γκρούταερς (και οι δύο παραγωγοί της επικριτικής για τον κορωνοϊό σειράς «Headwind») αφαιρέθηκαν οριστικά, ότι ο Ολλανδός κωμικός Χανς Τίουγουεν δέχτηκε επίσκεψη από έξι αστυνομικούς επειδή γύρισε μια σατιρική ταινία για μια φιλοπαλαιστινιακή διαδήλωση στο Άμστερνταμ, ότι ο Μάρτιν Κούλντορφ απολύθηκε από τη θέση του καθηγητή του Χάρβαρντ για την επικριτική του στάση κατά τη διάρκεια της κρίσης του κορωνοϊού και ότι ο Βέλγος δεξιός πολιτικός Ντράις Βαν Λάνγκενχοβεν καταδικάστηκε σε φυλάκιση ενός έτους επειδή επέτρεψε την κυκλοφορία ρατσιστικών memes σε μια ομάδα WhatsApp.
Τι κοινό έχουν όλες αυτές οι τιμωρημένες πράξεις; Είναι γλωσσικές πράξεις — πράξεις λόγου. Όταν εξετάζετε την άνοδο της λογοκρισίας στο ευρύτερο πολιτιστικό της πλαίσιο, παρατηρείτε κάτι αξιοσημείωτο: Η κοινωνία βρίσκεται στη μέγγενη της υλιστικής άποψης για τον άνθρωπο και τον κόσμο, η οποία μειώνει ολόκληρο το βασίλειο του λόγου και της συνείδησης σε ένα άνευ νοήματος παραπροϊόν βιοχημικών διεργασιών στον εγκέφαλό μας.
Ο άνθρωπος σκέφτεται, αισθάνεται και μιλάει, αλλά αυτό δεν έχει και τόση σημασία. Είναι ένας σωρός από σάρκα και οστά και από το βιοχημικό σιγοβράσιμο στο κεφάλι του αναδύονται κάποιες σκέψεις και συναισθήματα — ο Θεός ξέρει γιατί. Και κατά καιρούς, η μηχανή τρίζει και τρίζει λίγο και το στόμα του ανθρώπου βγάζει κάποιο θόρυβο. Αυτός ο θόρυβος αποδεικνύεται εξελικτικά χρήσιμος. Επιτρέπει την αποτελεσματική ανταλλαγή πληροφοριών και αυτό του προσδίδει ένα πλεονέκτημα στον αγώνα για επιβίωση. Γι’ αυτό το ανθρώπινο ον συνεχίζει να μιλάει.
Έτσι εξηγεί η υλιστική κοσμοθεωρία το πεδίο του λόγου και της συνείδησης, και έτσι υποβαθμίζει το βασίλειο του Νου και της Ψυχής.
Παρ’ όλα αυτά, αυτή η υλιστική κοινωνία, η οποία υποβαθμίζει τη συνείδηση και τον λόγο σε μια αμελητέα παρενέργεια, φοβάται καταρχάς … τον λόγο και τη συνείδηση. Προσπαθεί να ελέγξει τις σκέψεις και τα συναισθήματα μέσω κατήχησης και προπαγάνδας και με λογοκρισία προσπαθεί να κρατήσει το πεδίο του λόγου σε σιδερένιο κλοιό. Αυτός ο «ολοκληρωτισμός με βελούδινο γάντι» είναι πολύ πραγματικός. Κάθε φορά που χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο ή τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αυτό κατευθύνει το μυαλό μας μέσω κρατικά ελεγχόμενων μηχανών αναζήτησης και αλγορίθμων που δημιουργούνται από την τεχνητή νοημοσύνη. Μέσω της μηχανικής μάθησης, κάθε αφήγηση αντιφρονούντων καταγράφεται και οι πιο σημαντικοί εκπρόσωποί της εντοπίζονται και αναστέλλονται. Προσλαμβάνει δεκάδες χιλιάδες «ψηφιακούς πρώτους ανταποκριτές» για να γελοιοποιήσουν και να ποινικοποιήσουν όποιον δεν συμμορφώνεται με την κρατική ιδεολογία, και ούτω καθεξής.
Η ουσία των κρίσεων της εποχής μας είναι η εξής: η υλιστική-ορθολογιστική άποψη για τον άνθρωπο και τον κόσμο που αποτελεί τη βάση της κοινωνίας μας έχει περάσει τις καλύτερες μέρες της. Ενώ εκδηλώνεται στην πιο ακραία και καθαρή τεχνοκρατική-τρανσουμανιστική της μορφή στην κοινωνία μας σήμερα, ταυτόχρονα αποδεικνύει ότι δεν είναι το πεπρωμένο που ήλπιζε η ανθρωπότητα. Αντίθετα, αυτή η ιδεολογία ζητάει να αφεθεί πίσω και να αντικατασταθεί από μια νέα προοπτική για τον άνθρωπο.
Και μέσα σε αυτή τη νέα προοπτική, η πράξη του λόγου θα επανεκτιμηθεί ως η πιο θεμελιώδης πράξη που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος. Το έχω πει πολλές φορές: μπροστά σε αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην κοινωνία μας, η σιωπή δεν είναι επιλογή. Πρέπει να μιλήσουμε. Κι όμως, μπορούμε να μιλήσουμε με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.
Δεν θα πω ότι τα ξέρω όλα, αλλά ένα πράγμα πιστεύω ότι μπορώ να πω: το είδος του λόγου που πραγματικά προσφέρει μια προοπτική για την ανθρωπότητα δεν είναι τόσο ένα είδος λόγου που προσπαθεί να πείσει. Είναι ένα είδος λόγου που μαρτυρά κάτι που νιώθεις μέσα σου, που φτάνει στον άλλον και προσπαθεί να μοιραστεί την πιο ευάλωτη εσωτερική εμπειρία. «Ό,τι είναι πολύτιμο, είναι ευάλωτο». (Λούτσεμπερτ)
Ο αληθινός λόγος αναδύεται από ένα μέρος κρυμμένο πίσω από την ασφάλεια της εξωτερικής μας ιδανικής εικόνας, από ένα μέρος κρυμμένο πίσω από το πέπλο των φαινομένων. Αν υπάρχει ένας τρόπος να ορίσουμε τι είναι η Αλήθεια, τότε είναι ότι είναι ένα είδος λόγου που διαπερνά ξανά και ξανά αυτό που αποκαλώ πέπλο των φαινομένων.
Πράγματι, ο καλός λόγος μαρτυρά κάτι. Μαρτυρά κάτι στον άνθρωπο και στη ζωή που είναι πιο όμορφο και αγνό από απλή σάρκα και οστά και βιοχημικές ουσίες που σιγοβράζουν σε μια θήκη εγκεφάλου.
Πιστεύω ότι αυτό το είδος λόγου είναι πρωτίστως αυτό που θρέφει την ανθρωπότητα, ιδιαίτερα σε εποχές όπου η δημόσια έκφραση μπορεί να σας απομακρύνει από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να σας στερήσει μια δουλειά και ένα εισόδημα ή να σας ρίξει στη φυλακή.
του Ματτίας Ντέσμετ
Αρχικά δημοσιεύτηκε στο Substack του συγγραφέα στις 3 Απριλίου 2024, αναδημοσιεύτηκε από το Ινστιτούτο Brownstone
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι γνώμες του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
