Όπως συμβαίνει σε μεγάλο μέρος του Μεξικού, η βία των καρτέλ των ναρκωτικών πλήττει και το Κανκούν, όπου διακινητές ουσιών συγκρούονται για τον έλεγχο της αγοράς ή εκβιάζουν εμπόρους και εστιάτορες και σημειώνονται αιματηρά ξεκαθαρίσματα λογαριασμών.
Σε μια προσπάθεια να καταπολεμήσουν την επικράτηση και την περαιτέρω εξάπλωση της ναρκοκουλτούρας, οι αρχές του Κανκούν, της πόλης-βιτρίνας του τουρισμού στο Μεξικό, απαγόρευσαν τις συναυλίες και τα τραγούδια που δοξολογούν διακινητές ναρκωτικών, τα λεγόμενα narcocorridos (ναρκοτραγούδια), ορισμένοι ερμηνευτές των οποίων γνωρίζουν διεθνή επιτυχία.
Η δήμαρχος του Κανκούν Άνα Πατρίσια Περάλτα εναντιώνεται σε αυτό το είδος που βασίζεται στη μεξικάνικη παραδοσιακή μουσική και «με τον έναν ή τον άλλο τρόπο προωθεί τη βία».
Το μέτρο χαιρετίστηκε πάντως από εμπόρους και εστιάτορες της πόλης στις μεξικανικές ακτές στην Καραϊβική, το αεροδρόμιο του οποίου είναι η βασική πύλη εισόδου στη χώρα: υποδέχθηκε σχεδόν 9,5 εκατομμύρια ξένους τουρίστες το 2022, σύμφωνα με επίσημα δεδομένα.
«Στα εστιατόρια, έχουμε σταματήσει να παίζουμε narcocorridos εδώ και πολύ καιρό, διότι προσελκύουν βίαιους ανθρώπους που επιδίδονται σε παράνομες δραστηριότητες», εξήγησε ο Χούλιο Βιγιαρεάλ, εκπρόσωπος των εστιατόρων.
Άλλες πόλεις, που έχουν απαγορεύσει εδώ και καιρό αυτό το είδος μεξικανικής μουσικής, είναι η Χουάρες – στα σύνορα με τις ΗΠΑ- το 2015 και το Μεξικάλι, επίσης στα σύνορα.
Από το 1987, δε, τα «ναρκοκορίδος» (ναρκοτραγούδια) έχουν απαγορευτεί και στην πολιτεία Σιναλόα (βορειοδυτικό Μεξικό), άντρο του επίφοβου πρώην βαρώνου των ναρκωτικών Χοακίν «Ελ Τσάπο» Γκουσμάν, που σήμερα εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης στις ΗΠΑ.
Ο Πέσο Πλούμα, νεαρός τραγουδιστής από τη Γουαδαλαχάρα με διεθνή επιτυχία, παραδέχεται πως έχει συνθέσει δημιουργίες κατά παραγγελία σκοτεινών τύπων: «Ενίοτε [το απαίτησαν] μέσω μηνυμάτων, μερικές φορές οι ίδιοι». Εντούτοις, το πιο επιτυχημένο τραγούδι του («Ella Baila Sola») δεν ανήκει σε αυτό το είδος.
Η ιστορία των ναρκοτράγουδων
Τα ναρκοκορίδος πηγάζουν από τη λαϊκή μουσική του Μεξικού, αποτελώντας εξέλιξη των παραδοσιακών corridos (τραγούδια) στα οποία υφαινόταν η κοινωνικό-ιστορικό-πολιτική πορεία της χώρας και των κατοίκων της. Οι άμεσοι πρόγονοι των ναρκοκορίδος μιλούσαν για το λαθρεμπόριο αλκοόλ στις ΗΠΑ, την εποχή της ποτοαπαγόρευσης. Στην αρχή, η ιστορία που αφηγούνταν εμπεριείχε και ένα ηθικό δίδαγμα, με τον “ήρωα” του τραγουδιού να καταλήγει νεκρός ή στη φυλακή.
Ωστόσο, το 2006 σηματοδότησε μια καμπή στο περιεχόμενο των ναρκοτράγουδων. Η εκλογή του Φελίπε Καλδερόν στον προεδρικό θώκο και η κήρυξη εκ μέρους του ενός πολέμου εναντίον των καρτέλ διακίνησης ναρκωτικών αποτυπώθηκε στο είδος ως κατάργηση τόσο της αφηγηματικής του δομής όσο και του ηθικού διδάγματος που άλλοτε περιείχε. Τα ναρκοκορίδος σταδιακά εξελίχθηκαν σε τραγούδια που εξυμνούσαν τη βία και τα ναρκωτικά, παρουσιάζοντας τους εμπόρους ως υπερανθρώπους γεμάτους γενναιότητα, που ζουν μια υπερπολυτελή και εκκεντρική ζωή. Η γλώσσα εκχυδαΐστηκε ακόμα περισσότερο και στους στίχους άρχισαν να εμφανίζονται ακόμα και περιγραφές για αποκεφαλισμούς, εξαφανίσεις, χρήση ναρκωτικών και άλλες βίαιες καταστάσεις.
Κατά παράδοξο τρόπο, η στροφή που πήραν τα ναρκοκορίδος δεν ελάττωσε τη δημοτικότητά τους, το ενάντιο μάλλον, γεννώντας τη νέα γενιά δημιουργών του είδους.
(πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, με πληροφορίες από το medium.com)
