Σχολιασμός
Αν και ο πόλεμος και η πολιτική καταπίεση κυριαρχούν στους τίτλους, ο πιο μεγάλος κίνδυνος του Ιράν ίσως βρίσκεται κάτω από τα πόδια των πολιτών του. Το Ιράν σήμερα αντιμετωπίζει μια από τις πιο σιωπηλές όμως και τρομακτικές κρίσεις στη σύγχρονη ιστορία του: την καθίζηση γης. Αυτή η συνεχιζόμενη περιβαλλοντική καταστροφή χαλάει την κρίσιμη υποδομή, την καλλιεργήσιμη γη, και τον βιοπορισμό εκατομμυρίων. Σε αντίθεση με τον άμεσο αντίκτυπο του πολέμου, αυτή η απειλή κινείται αργά αλλά με ίση δύναμη σαν αποτέλεσμα. Σε συνδυασμό με συστημική κακοδιαχείριση της κυβέρνησης και μια επιδημία διαφθοράς, η καθίζηση γης έχει το δυναμικό να προκαλέσει ευρύτατες μεταφορές πληθυσμού, οικολογική κατάρρευση, ακόμα και αστάθεια καθεστώτος.
Τι είναι η καθίζηση γης και γιατί είναι τόσο επικίνδυνη;
Η καθίζηση γης είναι το σταδιακό βούλιαγμα της επιφάνειας της γης, κυρίως προκαλείται από μαζική απορροή υπόγειων υδάτων. Σε αντίθεση με τις απότομες φυσικές καταστροφές όπως σεισμοί, η καθίζηση γίνεται αργά και συχνά αόρατα — έως ότου τα καταστροφικά της αποτελέσματα γίνουν μη αναστρέψιμα. Η κατάρρευση θεμελίων κτηρίων, η απώλεια γεωργικής παραγωγικότητας, η ξήρανση υγροτόπων, και η προσθήκη άλατος σε ορυκτές μάζες από τις οποίες αναβλύζει νερό είναι μερικά μόνο από τα καταστροφικά αποτελέσματα.
Ιράν: Ένα παγκόσμιο επίκεντρο καθίζησης γης
Το Ιράν είναι από τις χώρες που επηρεάστηκαν περισσότερο από την καθίζηση γης. Σε περιοχές όπως η Τεχεράνη, Μασάντ, Ισφαχάν, Χαμεντάν, και Φαρς, η ετήσια καθίζηση έφτασε το τρομακτικό 20 με 25 εκατοστά. Για να το βάλουμε σε βοηθητικό πλαίσιο, το παγκόσμιο όριο κινδύνου είναι μόνο 4 χιλιοστά το έτος. Η γη του Ιράν καταρρέει περισσότερο από 60 φορές γρηγορότερα από το παγκόσμιο όριο κινδύνου.
Μια υποβόσκουσα ανθρωπιστική κρίση: Αναγκαστική μετανάστευση
Ειδικοί προειδοποιούν ότι αν οι τρέχουσες τάσεις συνεχιστούν, έως το 2036, 15 έως 20 εκατομμύρια Ιρανοί θα αλλάξουν τόπο. Τα βασικά αίτια αυτής της μαζικής μετανάστευσης περιλαμβάνουν:
Την αχρήστευση γεωργικής γης λόγω εκφυλισμού του εδάφους
Απώλεια πόσιμου και γεωργικού νερού
Αστάθεια κτηρίων σε κατοικίες και μητροπολιτικές υποδομές
Αυξανόμενη τρωτότητα σε πλημμύρες και αμμοθύελες
Αυτή η εσωτερική μετανάστευση θα επιβαρύνει δριμύτατα τις υποδομές των πόλεων, θα μεγαλώσει την οικονομική ανισότητα, και θα αυξήσει το δυναμικό για ευρύτατη κοινωνική αναστάτωση
Περιβαλλοντική και οικολογική κατάρρευση
Οι περιβαλλοντικές συνέπειες δεν είναι λιγότερο ανησυχητικές:
Ερημοποίηση: Κάποτε γόνιμες γεωργικές περιοχές μετατρέπονται σε ερήμους
Αμμοθύελλες: Εντεινόμενες λόγω αποψίλωσης δασών και διάβρωσης εδάφους
Απώλεια βιοποικιλότητας: Υγρότοποι όπως το Χαμούν και Γκάβκουνι ξηρένονται
Μόλυνση υδάτων: Υπόγειες δομές από όπου αναβλύζει το νερό παίρνουν όλο και περισσότερο αλάτι, μειώνοντας την διαθεσιμότητα ασφαλούς πόσιμου νερού.
Γιατί το καθεστώς δεν ενήργησε;
Παρά τα χρόνια προειδοποιήσεων από επιστήμονες, ΜΚΟ, ακόμα και κάποια κυβερνητικά σώματα, το ιρανικό καθεστώς έδειξε μικρή σοβαρή προσπάθεια για αντιμετώπιση της κρίσης. Οι λόγοι είναι δομικοί και πολιτικοί:
Κακή χρήση πόρων: Η περιβαλλοντική προστασία λαμβάνει ένα μικρό κλάσμα του εθνικού προϋπολογισμού, καθώς τα περισσότερα χρήματα πηγαίνουν στον στρατό και σε υπηρεσίες ασφαλείας.
Αναποτελεσματικά μεγάλα έργα: Προγράμματα μεταφοράς ύδατος όπως το Μπέχεστ-Αμπάντ συχνά επιβαρύνουν τοπικές ανισότητες και οικολογικές επιπτώσεις.
Έλλειψη επιστημονικής διακυβέρνησης: Οι αποφάσεις οδηγούνται από μικρά πολιτικά συμφέροντα αντί για δεδομένα ή βιωσιμότητα.
Καταστολή των ειδικών: Περιβαλλοντικοί ακτιβιστές και υδρολόγοι αντιμετωπίζουν λογοκρισία, συλλήψεις, ή εξορία επειδή δημοσιεύουν προειδοποιήσεις.
Κρατική απάθεια: Το καθεστώς δίνει προτεραιότητα στον ιδεολογικό έλεγχο έναντι της καλής ζωής των πολιτών, σχεδόν αδιαφορώντας για την μακροπρόθεσμη εθνική βιωσιμότητα.
Θα μπορούσε η περιβαλλοντική κατάρρευση να οδηγήσει σε αλλαγή καθεστώτος;
Ναι. Η καθίζηση γης δεν είναι απομονωμένο θέμα. Είναι ένα προεξέχον σύμβολο συστημικής αποτυχίας. Όταν το κράτος δεν μπορεί να εξασφαλίζει την βιωσιμότητα της ζωής στην γη του Ιράν, η κυβερνητική νομιμότητα διαλύεται. Η περιβαλλοντική κρίση αντανακλά μια βαθύτερη πολιτική: την ανικανότητα του καθεστώτος ή την έλλειψη θέλησης να προστατεύσει τους πλέον κρίσιμους πόρους του έθνους.
Αυτή η όλο και καθαρότερη συνειδητοποίηση — ότι η επιβίωση και η αλλαγή καθεστώτος συνδέονται — θα μπορούσε να επιταχύνει τις ενέργειες των πολιτών. Από διαμαρτυρίες αγροτών στο Ισφαχάν έως διαδηλώσεις σε πόλεις λόγω ελλείψεων νερού, η περιβαλλοντική διάσταση της αντίστασης κερδίζει έδαφος.
Ο σιωπηλός θάνατος ενός έθνους
Η καθίζηση γης διαβρώνει όχι μόνο το έδαφος, αλλά τα ίδια τα θεμέλια της ιρανικής κοινωνίας. Στην πορεία της βρίσκεται μια σημαντική αλήθεια: καθεστώς που δεν μπορεί να συντηρήσει την γη δεν μπορεί να συντηρήσει την εξουσία του.
Αν η διεθνής κοινότητα δεν το αναγνωρίσει αυτό, διακινδυνεύει να χάσει ένα κρίσιμο σημείο καμπής στην τροχιά του Ιράν. Η αντιμετώπιση της καθίζησης γης θα πρέπει να γίνει κεντρικός πυλώνας σε περιβαλλοντική και γεωπολιτική στρατηγική. Το έδαφος βουλιάζει, αλλά με άμεση δράση, η ελπίδα για το μέλλον του Ιράν δεν χρειάζεται να καταρρεύσει μαζί του.
της Φαρίμπα Πάρσα
Από το RealClearWire
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι οι απόψεις του συγγραφέα και δεν συμφωνούν απαραίτητα με τις απόψεις της Epoch Times.
