ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ – «Θα προτιμούσατε να έχετε μια νεκρή κόρη ή έναν ζωντανό γιο;»
Αυτό είναι ένα δίλημμα που παρουσιάζεται μερικές φορές στους γονείς όταν τα παιδιά τους περνούν κρίση ταυτότητας φύλου. Οι απαντήσεις δεν είναι καθόλου ξεκάθαρες.
Ακολουθώντας τις διαδρομές αρκετών πρώην νεαρών διεμφυλικών ατόμων, το τελευταίο ντοκιμαντέρ της Epoch Times «Gender Transformation» (Μετασχηματισμός Φύλου»), αποκαλύπτει την πολυπλοκότητα που κρύβεται πίσω από την άνοδο του κινήματος των διεμφυλικών ατόμων και τον ρόλο των κοινωνικών μηχανισμών -από το εκπαιδευτικό σύστημα μέχρι τις ιατρικές και φαρμακευτικές βιομηχανίες- που το προωθούν.
Η ταινία, η οποία έχει εξαντληθεί διαδικτυακά, έκανε το ντεμπούτο της στις 16 Ιουνίου, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Μανχάταν της Νέας Υόρκης στο Cinema Village. Θα κάνει πρεμιέρα στην EpochTV στις 19 Ιουνίου, στις 19:30 ώρα Νέας Υόρκης.
Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Τομπίας Ελφχάγκε [Tobias Elvhage], δήλωσε ότι εμπνεύστηκε από μια σουηδική ερευνητική σειρά που αμφισβητούσε τις θεωρίες της διεμφυλικότητας. Η Σουηδία, πατρίδα του Ελφχάγκε και το πρώτο έθνος που νομιμοποίησε την αλλαγή φύλου το 1972, έκανε στροφή 180 μοιρών στο θέμα της φυλομεταβατικότητας μετά το ντοκιμαντέρ, αρχίζοντας να θέτει περιορισμούς στα φάρμακα αλλαγής φύλου.
Η εν λόγω τηλεοπτική εκπομπή έστρεψε την προσοχή του Ελφχάγκε στις παρενέργειες της φαρμακευτικής αγωγής και των χειρουργικών επεμβάσεων αλλαγής φύλου στα παιδιά, οι οποίες, όπως σημείωσε, αν και μη αναστρέψιμες, αναφέρονται ελάχιστα.
Είναι «σαν να πειραματιζόμαστε σε παιδιά με αυτά τα φάρμακα», είπε, συγκρίνοντας τις σωματικές βλάβες των αναστολέων της εφηβείας με «χημικό ευνουχισμό».
«Μπορεί να μην έχετε καν στο μέλλον παιδιά – πώς μπορείτε να πάρετε μια τόσο μεγάλη απόφαση ως παιδί; Αυτό είναι τεράστιο», δήλωσε στην Epoch Times. «Για μένα, είναι σοκαριστικό».
Μια μητέρα που έδωσε συνέντευξη στον Ελφχάγκε δήλωσε ότι η βαριά καταθλιπτική έφηβη κόρη της ανέπτυξε αφόρητο πόνο από τη λήψη ορμονών αλλαγής φύλου και τελικά αυτοκτόνησε. Μια άλλη, η δικηγόρος Έριν Φράιντεϊ [Erin Friday] από την Καλιφόρνια, κατηγορήθηκε από υπηρεσίες Προστασίας του Παιδιού που εμφανίστηκαν στο σπίτι της ότι αποτελούσε απειλή για το παιδί της.
Και στις δύο μητέρες, ειπώθηκε από επαγγελματίες υγείας και άλλους ότι αν αρνούνταν να υποστηρίξουν την ιατρική μετάβαση των θυγατέρων τους, οι κόρες τους πιθανότατα θα αυτοκτονούσαν.
«Όλοι μου έλεγαν να σκοτώσω την κόρη μου και να γιορτάσω τον νέο μου γιο, να της δώσω ναρκωτικά, να της δώσω ένα νέο όνομα, να εξαφανίσω την κόρη που γέννησα από το σώμα μου και να την επευφημήσω, να το γιορτάσω αυτό. Δεν μπορούσα να το αντέξω», δήλωσε η κ. Φράιντεϊ στους Epoch Times.
Η κ. Φράιντεϊ ήταν τόσο συντετριμμένη που μια μέρα, κάθισε στο αυτοκίνητό της σε μια σιδηροδρομική διάβαση, «σκεπτόμενη αν θα έπρεπε να το τελειώσει”.
Επί ενάμιση χρόνο, η ανήλικη κόρη της φορούσε ειδικούς στηθόδεσμους για τον περιορισμό του στήθους, έκοψε τα μαλλιά της, άλλαξε τα ρούχα και το όνομά της και μιλούσε για αφαίρεση του στήθους της, ενώ παράλληλα της έλεγαν να μισεί τη μητέρα της.
«Ενάμισης χρόνος φαίνεται να είναι μικρό χρονικό διάστημα, αλλά στην πραγματικότητα ήταν πολύ μεγάλο, επειδή πονούσε πραγματικά”, δήλωσε η Φράιντεϊ. «Πίστευε ότι επρόκειτο να αυτοκτονήσει – αυτό μου είπε. Είπε: “Οι διεμφυλικοί άνθρωποι αυτοκτονούν, έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να ζήσω τόσο πολύ”. Είναι τρομερό να το ακούει ένας γονιός αυτό».
Για την Κάθριν Γουέλτς, γιατρό που εμφανίζεται στο ντοκιμαντέρ, η πίεση για αλλαγή της ταυτότητας φύλου παραπλανά τους νέους και οδηγεί σε βαθύτερα προβλήματα.
«Τους κάνουν να πιστεύουν ότι τα προβλήματα ψυχικής υγείας τους και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν είναι παθολογικοποιημένες», δήλωσε στην Epoch Times. Παρά τον συχνά ταραχώδη χαρακτήρα της παιδικής και εφηβικής ηλικίας, «η σύγχυση του φύλου [όπως και οι άλλες κρίσεις] μπορεί να είναι παροδική».
Αλλά, «η άρδην αλλαγή του φύλου γίνεται η διαγραφή των γυναικών και ολόκληρου του ορισμού του ποιοι είμαστε ως άνθρωποι», πρόσθεσε.
Η Σάρλοτ Νορούζι, καλλιτεχνική διευθύντρια στη Νέα Υόρκη και μία από τους περίπου 100 παρευρισκόμενους στην πρεμιέρα, δήλωσε ότι το ντοκιμαντέρ έφερε δάκρυα στα μάτια της.
Είναι «τόσο σημαντικό που δημιουργήθηκε αυτή η ταινία και που βγαίνει προς τα έξω, ειδικά σε μια φιλελεύθερη πολιτεία, σε μια πόλη όπως η Νέα Υόρκη», δήλωσε στην Epoch Times. «Είναι απαίσιο, είναι απλά απαίσιο αυτό που συμβαίνει».
Πρόσθεσε ότι αισθάνεται «αρκετά τυχερή» που δεν χρειάστηκε να μεγαλώσει σε «αυτό το είδος της πολύ χαοτικής, μπερδεμένης για τα παιδιά εποχής».
«Σκεπτόμενη τον εαυτό μου στα 12, μου φαίνεται τρομακτικό το πόσο εκτεθειμένη και πόσο ευάλωτη θα ήμουν απέναντι σε αυτό”, είπε αναφερόμενη στο περιεχόμενο που προωθεί το φυλομεταβατικό κίνημα.
«Ένας ενήλικος που παίρνει αυτή την απόφαση για τον εαυτό του είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Όταν μιλάμε, όμως, για ένα παιδί, που ουσιαστικά χειραγωγείται για να πάρει αυτή την πραγματικά καθοριστική για τη ζωή του απόφαση, την οποία δεν μπορεί να ανακαλέσει – για μένα αυτό είναι εγκληματικό».
Η κ. Φράιντεϊ δήλωσε ότι ελπίζει πως το ντοκιμαντέρ μπορεί να καταδείξει στον κόσμο πόσο καθοριστική επίδραση στη ζωή των ανθρώπων έχει η φυλομεταβατική πίεση.
«Δεν έχει όρια. Μπορεί να χτυπήσει οικογένειες μεταναστών, μια καθολική οικογένεια, μια φιλελεύθερη οικογένεια όπως [η δική μου], μια δημοκρατική, μια ρεπουμπλικανική, και διαλύει ολόκληρη την οικογένεια», είπε. «Πρόκειται για μια “αίρεση” που σκοτώνει τα πάντα στο πέρασμά της».
Όταν οι νέοι μετανιώσουν για την απόφασή τους, πρόσθεσε, «τους πετάνε σαν σκουπίδια. Κανείς δεν τους βοηθάει μετά».
Παρατηρώντας τις αλλαγές στη Σουηδία, ο Ελφχάγκε δήλωσε ότι παραμένει αισιόδοξος ότι η ταινία του μπορεί να βοηθήσει να δημιουργηθεί μια νέα δυναμική στις Ηνωμένες Πολιτείες.
«Αυτό είναι ένα μεγάλο πράγμα – η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση», είπε στο κοινό. Όταν περισσότεροι άνθρωποι αρχίσουν να προβληματίζονται για το τι συμβαίνει, είπε, θα δημιουργηθεί χώρος για περισσότερες αλλαγές.
Δείτε το ντοκιμαντέρ εδώ.
Επιμέλεια: Αλία Ζάε
