Σχόλιο
Η Ευρώπη μαστίζεται από μια σειρά υπαρξιακών κρίσεων. Όλες, ωστόσο, είναι αυτοπροκαλούμενες, αποτέλεσμα μιας κυρίαρχης ‘θεραπευτικής’ κουλτούρας που υιοθέτησε ουτοπικά αλλά θανατηφόρα δόγματα.
Αυτές οι αυτοκτονικές πληγές πλησιάζουν πλέον στο τελικό στάδιο. Στην πραγματικότητα, καταστρέφουν τον ίδιο τον πολιτισμό που φαινόταν έτοιμος να μετατραπεί σε επίγεια ουτοπία.
Οι υστερίες γύρω από την κλιματική αλλαγή δεν μπορούσαν να αρκεστούν σε μια σταδιακή απεξάρτηση από τα παραδοσιακά καύσιμα και τις κλασικές μορφές παραγωγής ενέργειας.
Αντίθετα, οι ελίτ απαίτησαν σχεδόν άμεσα και καταστροφικά μέτρα για ‘καθαρό μηδέν’. Αυτός ο ριζοσπαστισμός έσπρωξε τη μετάβαση σε ακριβή και ασταθή ηλιακή και αιολική ενέργεια, με αποτέλεσμα να εκτιναχθούν οι τιμές καυσίμων και ρεύματος.
Η πράσινη σοσιαλιστική ελίτ ελάχιστα νοιάστηκε που το κλείσιμο της πυρηνικής, λιθανθρακικής, φυσικού αερίου και πετρελαϊκής παραγωγής ενέργειας θα παρέλυε τη βιομηχανία, θα μείωνε τα βιοτικά επίπεδα και θα οδηγούσε την Ευρώπη στη φτώχεια.
Η Γερμανία, κάποτε οικονομική ατμομηχανή της Ευρώπης, κατέληξε σκιά του παλιού της εαυτού. Οι ίδιες προσπάθειες επιταχύνθηκαν και στις Ηνωμένες Πολιτείες επί Ομπάμα και Μπάιντεν.
Και οι δύο κυβερνήσεις επεδίωξαν να μειώσουν δραστικά την παραγωγή και χρήση νέων ορυκτών καυσίμων, χωρίς να λάβουν υπόψη το κόστος, τους κινδύνους για την οικονομία ή τις καταστροφικές συνέπειες για τη μεσαία τάξη και τους φτωχούς.
⸻
Δεύτερος Καβαλάρης: Η αποδόμηση της οικογένειας
Τις τελευταίες πέντε δεκαετίες, οι εύποροι Δυτικοί υιοθέτησαν την ιδέα ότι δεν υπάρχουν «κανονικοί» τρόποι ζωής. Συχνά ισχυρίζονται ότι οι πυρηνικές οικογένειες με 2–3 παιδιά είναι παρωχημένες.
Υποτίθεται ότι τα παιδιά εμποδίζουν τις φιλοδοξίες των γυναικών. Οι μεγαλύτερες οικογένειες, μας έλεγαν, φορτώνουν τους εύπορους επαγγελματίες με αχρείαστα κόστη και προσφέρουν «προκατειλημμένα» πρότυπα σε γκέι, τρανς και άτεκνους άνδρες και γυναίκες.
Το αποτέλεσμα ήταν η κατάρρευση της γεννητικότητας στη Δύση, ιδιαίτερα στην Ευρώπη (1,4) και στις ΗΠΑ (1,6), σε μη βιώσιμα επίπεδα.
Ακαδημαϊκοί, μέσα ενημέρωσης, κυβερνήσεις και ιδρύματα προώθησαν αυτές τις ιδέες «ενδυνάμωσης»—παρά τα ιστορικά στοιχεία που δείχνουν ότι κοινωνίες που δεν μπορούν να αναπαραχθούν, γερνούν, αδρανούν και τελικά καταρρέουν.
⸻
Τρίτος Καβαλάρης: Η ανεξέλεγκτη και παράνομη μετανάστευση
Οι ελίτ απέρριψαν έναν αιώνα έρευνας και κοινής λογικής που έδειχνε ότι η μετανάστευση σε σύγχρονες Δυτικές κοινωνίες είναι ωφέλιμη μόνο εάν είναι νόμιμη, μετρημένη, πολυποίκιλη, αξιοκρατική και συνοδεύεται από ισχυρές προσπάθειες ένταξης και αφομοίωσης.
Η Δύση, με αλαζονεία, χλεύασε αυτές τις προειδοποιήσεις.
Αντίθετα, διέλυσε τα σύνορά της. Υποδέχθηκε εκατομμύρια φτωχούς και ανεξέλεγκτους παράνομους μετανάστες, πολλοί από τους οποίους είχαν ελάχιστη διάθεση ή ικανότητα να υιοθετήσουν τις αξίες των χωρών υποδοχής.
Ακολούθησαν μη βιώσιμες κοινωνικές παροχές, αύξηση εγκληματικότητας, κοινωνικό χάος και εσωτερικές συγκρούσεις.
⸻
Τέταρτος Καβαλάρης: Η νέα φυλετική ταυτότητα
Η τελευταία μάστιγα ήταν μια νέα μορφή φυλετισμού, με το ευφημιστικό όνομα «ποικιλομορφία/ισότητα/συμπερίληψη».
Μια δυτική ελίτ οραματίστηκε ένα σύνολο διορθωτικών ενεργειών για τον αυξανόμενο μη-λευκό πληθυσμό, ως εξιλέωση για υποτιθέμενες παλιές—ακόμη και αρχαίες—αμαρτίες: δουλεία, ρατσισμό, αποικιοκρατία, σεξισμό, ομοφοβία και τρανσφοβία.
Παρότι όλες αυτές οι παθογένειες είναι παγκόσμιες, μόνο στη Δύση καταργήθηκε πρώτη η δουλεία και περιορίστηκε ο φυλετισμός.
Οι μη-λευκοί μετανάστες γνώριζαν ακριβώς γιατί οι συμπατριώτες τους συνέρρεαν κατά εκατομμύρια στη Δύση. Μόνο εκεί η αξιοκρατία, η συναινετική διακυβέρνηση και η αυτοκριτική εξασφαλίζουν περισσότερη ελευθερία, ευημερία και ασφάλεια απ’ ό,τι στις φυλετικές, σεξιστικές, θρησκευτικά ή εθνοτικά φατριαστικές και κρατικιστικές κοινωνίες τους.
Η ανθρώπινη φύση υπαγορεύει ότι, όταν φυλετικές εμμονές νομιμοποιούν προνόμια, τότε ο φυλετισμός και οι εμφύλιες έριδες αναδύονται ξανά.
Οι μύθοι της αιώνιας θυματοποίησης είναι αναγκαίοι για να διατηρούνται μόνιμες ειδικές προτιμήσεις. Η δυτική ιδέα του Διαφωτισμού—ότι είμαστε άτομα και όχι φυλές ή συλλογικότητες, ελεύθερα να αμφισβητούμε τον κόσμο γύρω μας—καταρρέει.
Αντί γι’ αυτό, επιστρέφουμε σε μια προ-πολιτισμική φυλετική κατάσταση, βασισμένη σε επιφανειακές εμφανίσεις.
⸻
Υπάρχει ελπίδα;
Υπάρχει ελπίδα μόνο επειδή οι τέσσερις καβαλάρηδες της αποκαλύψεώς μας έγιναν αποδεκτοί στη Δύση από μια μειοψηφία αφελών, κοσμικών και προνομιούχων Δυτικών. Αυτοί πίστευαν, ως ημίθεοι, ότι ο πλούτος και η ελευθερία τους ήταν αμετάβλητα κληρονομικά δικαιώματα, ότι η ουτοπία ήταν κοντά και ότι θα έμεναν στο απυρόβλητο από τις συνέπειες της αποτυχίας τους.
Ως θεραπεία, η Δύση χρειάζεται να πάψει να απολογείται για την 2.500ετή ιστορία της και να είναι υπερήφανη για την μοναδική ευρωπαϊκή και Ιουδαιοχριστιανική της παράδοση, που είναι εκ φύσεως συμπεριληπτική.
Δεν χρειάζεται να είναι τέλεια για να είναι καλή—αρκεί να είναι πολύ καλύτερη από τις εναλλακτικές, όπως αποδεικνύει η μαζική παράνομη μετανάστευση.
Η Δύση πρέπει να αντισταθεί στα ριζοσπαστικά, επιβαλλόμενα άνωθεν πράσινα συνθήματα και να εκτιμήσει το κόστος και τη ζημία τους για τους πολίτες.
Οι μεγαλύτερες, πολυγενεακές και δί-γονεϊκές οικογένειες δεν αποτελούν κάτι παράξενο, αλλά το ιστορικό θεμέλιο που τροφοδότησε ισχυρούς πολιτισμούς.
Αν οι ξένοι θέλουν να μετακινηθούν νόμιμα στη Δύση, πρέπει να υπενθυμίζονται γιατί το κάνουν και να ενσωματώνονται στις αξίες των χωρών υποδοχής—ή να μένουν στην πατρίδα τους.
Τέλος, οι Αμερικανοί, ιδίως, οφείλουν να αντιταχθούν ανοιχτά σε οποιονδήποτε, ανεξάρτητα από την καταγωγή του, προβάλλει στερεότυπα και εκφράζει μίσος για ανθρώπους έξω από τη φυλή του.
Η προσποιητή θυματοποίηση θα τελειώσει μόνο όταν οι επινοημένοι «θύτες» που κατηγορούνται απαντήσουν: «Φτάνει, ως εδώ».
