Ενημέρωση: 18 Φεβρουαρίου 2021
Η ελληνική Epoch Times μεταφράζει κατά τμήματα το «Όνειρο Πορφυρών Δωματίων».
Το «Όνειρο Πορφυρών Δωματίων» είναι ένα από τα τέσσερα κλασικά βιβλία της Κίνας.
Γράφτηκε περί το 1750 από τον Τσάο Σιουε-τσιν, κατά την Δυναστεία Τσινγκ (1644-1911).
Μπορείτε να διαβάσετε τα υπόλοιπα τμήματα εδώ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ
Το πνεύμα της κ. Τζια αποχωρεί από την πόλη της Γιανγκ-τσόου
Ο Λενγκ Τζου-σινγκ μιλά για την έπαυλη Ρονγκ Γκουό
[συνέχεια]
Ο Τζου-σινγκ κατανοώντας την σοβαρότητα αυτού που άκουσε, «Εξήγησε περισσότερο», είπε βιαστικά, «το νόημα των λόγων σου». Στο οποίο ο Γιου-τσιουν απάντησε: «Από τα ανθρώπινα όντα που δημιουργούνται από την λειτουργία ουρανού και γης, αν αποκλείσουμε αυτούς που έχουν πάρει εξαιρετική καλοσύνη ή εξαιρετική κακία, οι υπόλοιποι, κυρίως, δεν έχουν κάποια έντονη διαφορά. Αν είναι εξαιρετικά καλοσυνάτοι, συμπίπτουν, την στιγμή της γεννήσεώς τους, με μια εποχή καλής τύχης, ενώ οι εξαιρετικά κακοί αντιστοιχούν, τον καιρό της ζωής τους, με μια εποχή δυστυχίας. Όταν αυτοί που συνυπάρχουν με την καλή τύχη έρχονται στην ζωή, ο κόσμος είναι σε τάξη. Όταν αυτοί που συνυπάρχουν με την κακή τύχη έρχονται στην ζωή, ο κόσμος είναι σε κίνδυνο.
«Οι Γιάο, Σουν, Γι, Τσανγκ, Τανγκ, Γουέν Γουάνγκ, Γου Γουάνγκ, Τζόου Κονγκ, Τσάο Κουνγκ, Κομφούκιος, Μένσιος, Τουνγκ Χου, Χαν Σιν, Τσόου Τζου, Τσανγκ Τζου, Τσου Τζου και Τσανγκ Τζου, ήταν κανονισμένο να δουν το φως αυτού του κόσμου σε μια ευημερούσα περίοδο. Ενώ οι Τσι Γιου, Κουνγκ Κουνγκ, Τσιε Γουάνγκ, Τσόου Γουάνγκ, Σι Χουάνγκ, Γουάνγκ Μανγκ, Τσάο Τσάο, Γουεν Γουεν, Αν Χου-σαν, Τσιν Κουί και άλλοι, είχε ο καθένας την μοίρα να έρθει στον κόσμο σε μια καταστροφική περίοδο. Αυτοί που έχουν πάρει εξαιρετική καλοσύνη θέτουν τον κόσμο σε τάξη. Αυτοί που κατέχονται από εξαιρετική κακία ρίχνουν τον κόσμο σε αταξία. Αγνότητα, ευφυία, πνευματικότητα και επίγνωση, αποτελούν το ζωτικό πνεύμα του καλού, το οποίο εμποτίζει ουρανό και γη, και οι άνθρωποι που ευλογούνται με καλοσύνη είναι ο φυσικός καρπός του. Κακία και διαστροφή αποτελούν το πνεύμα του κακού, που υπάρχει σε ουρανό και γη, και κακοί άνθρωποι δέχονται την επιρροή του. Οι μέρες τις αιώνιας ευτυχίας και λαμπρής καλής τύχης, και η εποχή τελείας γαλήνης και ηρεμίας, που υπάρχει τώρα, είναι καρποί του αγνού, ευφυούς, θεϊκού και υπέροχου πνεύματος που υψώνεται προς τα άνω, μέρχρι τον ίδιο τον Αυτοκράτορα, και πηγαίνει προς τα κάτω, μέχρι τις βουκολικές και ακαλλιέργητες τάξεις. Κάθε ένας είναι χωρίς εξαίρεση υπό την επιρροή του. Η υπερεπάρκεια του υπέροχου πνεύματος εκτείνεται παντού, και καθώς δεν βρίσκει μέρος να σταθεί, μεταμορφώνεται μετά από κάποιον χρόνο, σε πρωινή πάχνη ή ελαφρό αεράκι, και με μια διαδικασία διάχυσης, εμποτίζει ολόκληρο τον κόσμο.
«Το πνεύμα της κακίας και αρνητικότητας, ανίκανο να επεκταθεί υπό τον λαμπρό ουρανό και τον ήλιο που μεταβάλλει τα πράγματα, τελικά συμπυκνώνεται, και συσσωρεύεται και σταματά στις βαθιές χαράδρες και μεγάλα σπήλαια, και όταν ξαφνικά ο αέρας το ανακινεί ή εξαναγκάζεται από τα σύννεφα, και από κάποια μικρή προδιάθεση εκ μέρους του, να κινηθεί, ή να αφήσει την περιοχή του, και ακόμα και ένας κόκκος του βρίσκει έναν τρόπο διαφυγής, και συμβαίνει να συναντήσει κάποιο ον επίγνωσης και θεϊκότητας που μπορεί να περνά από εκεί τότε, το ον του καλού δεν υποχωρεί μπροστά στο πνεύμα του κακού, και το πνεύμα του κακού έχει και πάλι φθόνο για το ον του καλού, έτσι ώστε τα δύο δεν εναρμονίζονται.
«Όπως ακριβώς ο άνεμος, το ύδωρ, ο κεραυνός και η αστραπή, τα οποία, όταν συναντώνται στα έγκατα της γης, απαραιτήτως, καθώς πρόκειται αμφότερα να διαλυθούν και δεν μπορούν να υποχωρήσουν, μάχονται και εκρήγνυνται στο τέλος μέχρι που εξαντλώνται. Έτσι και τα όντα αυτά πρέπει αναγκαστικά να πέσουν στην ανθρωπότητα και να βρουν μια διέξοδο, ώστε να μπορέσουν τότε να φύγουν πλήρως, με αποτέλεσμα ότι άντρες και γυναίκες ξαφνικά λαμβάνουν αυτά τα όντα και έρχονται στην ζωή. Στην καλύτερη περίπτωση, (αυτά τα ανθρώπινα όντα) δεν μπορούν να γίνουν φιλάνθρωποι ή τέλειοι άνθρωποι. Στην χειρότερη, δεν μπορούν επίσης να έχουν εξαιρετική διαστροφή ή εξαιρετική κακία. Όμως όταν τα βλέπεις μεταξύ των εκατομμυρίων όντων, το πνεύμα της ευφυίας, εξευγενισμού, επίγνωσης και θεϊκότητας θα ξεπερνά αυτά τα εκατομμύρια όντα. Ενώ, εν αντιθέσει, το διεστραμμένο, κακό και απάνθρωπο θα βρίσκεται κάτω από τα εκατομμύρια ανθρώπων. Γεννημένα, αυτά τα όντα, σε μια ευγενή και πλούσια οικογένεια, αυτοί οι άνθρωποι θα είναι φιλήδονοι, ένας λάγνος όχλος. Γεννημένοι σε μορφωμένη, ενάρετη ή φτωχή οικογένεια, θα γίνουν ηλικιωμένοι λόγιοι ή άντρες αξιώματος, και αν από κάποιο ατύχημα μπορεί να γεννηθούν σε ένα πολύ φτωχό σπίτι, δεν θα μπορέσουν, στην πραγματικότητα, να πέσουν τόσο χαμηλά ώστε να γίνουν εγκληματίες ή κακοποιοί, ή να χαίρονται που είναι μέσα στον όχλο των κοινών ανθρώπων, ούτε να οδηγηθούν και να επηρεαστούν σαν άλογο με ηνία. Θα γίνουν, σίγουρα, είτε δημοφιλείς ηθοποιοί ή κακόφημοι παλατιανοί, όπως είδαμε παλαιότερα με τους Σι Γιου, Τάο Τσιέν, Γιουέν Τσι, Τσι Κανγκ, Λίου Λινγκ, τις δύο οικογένειες Γουάνγκ και Σιέ, Κου Χου-τόου, Τσεν Χόου-τσου, Τανγκ Μινγκ-χουάνγκ, Σουνγκ Χουι-τσουνγκ, Λιού Τινγκ-τσι, Γουέν Φέι-τσινγκ, Μέι Ναν-κουνγκ, Σι Μαν-τσινγκ, Λιού Τσου-τσινγκ και Τσιν Σάο-γιου, και όπως ανέδειξαν οι σημερινοί Νι Γιουν-λιν, Τανγκ Πο-χου, Τσου Τσι-σαν, και επίσης οι Λι Κουί-μιέν, Χουάνγκ Παν-τσο, Τσινγκ Σιν-μο, Τσο Γουέν-τσουν, και οι γυναίκες Χουνγκ Φου, Σιέ Τάο, Τσου Γινγκ, Τσάο Γιουν, και άλλοι, όλοι εκ των οποίων ήταν και είναι του ίδιου τύπου, αν και βρέθηκαν σε διαφορετικές σκηνές δράσης.»
«Από αυτά που λες,» παρατήρησε ο Τζου-σινγκ, «η επιτυχία κάνει κάποιον δούκα ή μαρκήσιο, ενώ η κακή τύχη κλέφτη!»
«Ακριβώς, αυτή είναι η ιδέα μου!» απάντησε ο Γιου-τσιουν. «Δεν σου έχω πει ακόμα ότι μετά την καθαίρεσή μου από το αξίωμα, πέρασα τα τελευταία χρόνια ταξιδεύοντας για ευχαρίστηση παντού στην κομητεία μας, και συνάντησα κι εγώ δύο ασυνήθιστους νέους. Για αυτόν τον λόγο, όταν πριν λίγο μου είπες για αυτόν τον Παο-γιού, αμέσως σκέφτηκα, με αρκετή σιγουριά, ότι θα πρέπει να είναι ένα ανθρώπινο ον αυτού του τύπου. Δεν χρειάζεται να μιλήσω για κάτι άλλο από την περιτειχισμένη πόλη της Τσιν Λινγκ. Αυτός ο κ. Τζεν ήταν, με αυτοκρατορική τοποθέτηση, Διευθυντής του Κυβερνητικού Δημοσίου Πανεπιστημίου της επαρχίας Τσιν Λινγκ. Μήπως κατά τύχη τον γνωρίζεις;»
«Ποιος δεν τον γνωρίζει;» είπε ο Τζου-σινγκ. «Αυτή η οικογένεια Τζεν είναι παλιοί γνωστοί της οικογενείας Τζιά. Αυτές οι δύο οικογένειες είχαν στενή φιλία, και εγώ ο ίδιος έχαιρα της φιλίας τους για αρκετό καιρό.»
«Πέρυσι, όταν ήμουν στην Τσιν Λινγκ», συνέχισε ο Γιου-τσιουν με χαμόγελο, «κάποιος με συνέστησε ως οικιακό παιδαγωγό στο σχολείο της οικίας της οικογένειας Τζεν. Και όταν μετακόμισα σε αυτήν είδα ο ίδιος την κατάσταση των πραγμάτων. Ποιος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι αυτό το σπίτι θα ήταν τόσο, τόσο μεγάλο και πολυτελές! Αλλά είναι πλούσια οικογένεια, και με μεγάλη ευπρέπεια, έτσι φυσικά δεν ήταν εύκολο να πάρεις ένα τέτοιο σχολείο. Ο μαθητής, ωστόσο, ήταν, είναι αλήθεια, ένας νεαρός καθόλα αρχάριος, αλλά πολύ πιο δύσκολο να τον διδάξεις από ότι έναν υποψήφιο για τις εξετάσεις αξιωματούχου δευτέρου βαθμού. Αν μπω σε λεπτομέρειες, θα γελάσεις πραγματικά. ‘Θα πρέπει να έχω’, έλεγε, ‘την παρέα δύο νεανίδων στην μελέτη μου ώστε να μπορέσω να διαβάσω έστω και λίγο, και να παραμένει το μυαλό μου καθαρό. Αλλιώς, αν μείνω μόνος, το κεφάλι μου ζαλίζεται τελείως.’
«Ξανά και ξανά, εξηγούσε στα νεαρά μέλη του προσωπικού του, πόσο εξαιρετικά τιμητικές και εξαιρετικά αγνές ήταν οι δύο λέξεις που σημαίνουν γυναίκα, ότι είναι περισσότερο πολύτιμες και ακριβές από το ευοίωνο ζώδιο, το θεϊκό πτηνό, τα σπάνια λουλούδια και τα ασυνήθιστα φυτά. ‘Δεν επιτρέπεται’ (συνήθιζε να λέει) ‘σε καμία περίπτωση να τις προφέρετε άσκοπα, εσείς τσούρμο από βρώμικα στόματα και κακές γλώσσες! Αυτά τα δύο ιδεογράμματα έχουν την μεγίστη αξία! Όποτε ταιριάζει να αναφερθείτε σε αυτά, θα πρέπει, πριν μπορέσετε να το κάνετε με ατιμωρησία, να πάρετε αγνό νερό και αρωματικό τσάι και να ξεπλύνετε το στόμα σας. Αν παρατηρήσω να σας ξεφύγει σε άλλη περίπτωση, αμέσως θα σας ξεριζώσω τα δόντια και θα σας βγάλω τα μάτια.’ Η ισχυρογνωμοσύνη του και η ασέβειά του είναι, σίγουρα, κάτι το πρωτόγνωρο.
«Αφότου του επιτρέπω να αποχωρήσει από το σχολείο, και να επιστρέψει σπίτι, γίνεται, βλέποντας τις νεαρές κόρες, τόσο παραχωρητικός, ευγενής, γρήγορος στον λόγο, και καλοσυνάτος, μεταμορφώνεται, στην πραγματικότητα, σαν ένας από αυτές. Και παρόλο που, για τον λόγο αυτόν, ο πατέρας του τον έχει τιμωρήσει επανειλημμένα, δίνοντάς του ένα γερό χέρι ξύλο, που μια φορά τον έφερε στα πρόθυρα του θανάτου, δεν μπορεί όμως να αλλάξει. Όποτε τον χτυπούσαν, και δεν μπορούσε να αντέξει τον πόνο άλλο, θα άρχιζε να φωνάζει με απρέπεια: ‘Κορίτσια! Κορίτσια!’
«Οι νεαρές κόρες, που τον άκουγαν από τα εσώτερα δώματα, γελούσαν μετά με αυτόν. ‘Γιατί,’ έλεγαν, ‘όταν σε χτυπάνε με το ραβδί, και πονάς, η μόνη σου σκέψη είναι να φωνάζεις κορίτσια! Μήπως περιμένεις από εμάς τις νεαρές κόρες να έρθουμε και να παρέμβουμε για εσένα; Πως και δεν έχεις ίχνος ντροπής;’ Στον χλευασμό τους έδωσε μια τελείως ευλογοφανή εξήγηση. ‘Μια φορά’, απάντησε, ‘όταν υπέφερα από τον πόνο, φώναξα δυνατά κορίτσια, με την ελπίδα, ίσως, δεν ήξερα τότε, ότι θα μπορούσε αυτό να απολέσει την οδύνη. Αφότου φώναξα, με αυτόν τον σκοπό, πραγματικά ένιωσα τον πόνο αρκετά λιγότερο, και τώρα που έχω αυτό το μυστικό ξόρκι, έχω βοήθεια, αμέσως, όταν βρίσκομαι στην μέγιστη οδύνη, να φωνάζω κορίτσια, πολλές φορές.’ Τώρα τι λες γι΄αυτό, δεν είναι τελείως περίεργο; ε;
«Η γιαγιά του είναι τόσο ζαλισμένη από την υπερβολική συμπάθειά της για αυτόν τον νέο, που, ξανά και ξανά, έχει, για χάρη του εγγονού της, ονομάσει υπεύθυνο των δεινών τον διδάσκοντα, και μιλάει για αυτό στον γιο της, με αποτέλεσμα να παραιτηθώ από την θέση μου και να φύγω. Ένας νέος, με τέτοια προσωπικότητα, δεν θα μπορέσει να διασφαλίσει την διατήρηση της περιουσίας του πατέρα και παππού του, ή να ακολουθήσει τις νουθεσίες δασκάλου ή τις συμβουλές φίλων. Κρίμα είναι, ωστόσο, ότι στην οικογένεια υπάρχουν αρκετές εξαίρετες εξαδέλφες, που παρόμοιες με αυτές θα ήταν δύσκολο να ανακαλύψεις.»
«Πράγματι!» είπε ο Τζου-σινγκ, «υπάρχουν τώρα τρεις νεαρές κόρες στην οικογένεια Τζια που είναι απλώς η τελειότητα καθαυτή. Η μεγαλύτερη είναι μια κόρη του κ. Τζενγκ, ονόματι Γιουέν Τσουν (Αιωνία Άνοιξη) η οποία, λόγω της αριστείας της, του σεβασμού προς τους γονείς της, των ταλέντων, και της αρετής της, έχει επιλεχθεί ως αυτοκράτειρα στο παλάτι. Η δεύτερη είναι η κόρη της δεύτερης γυναίκας του κ. Σε, και ονομάζεται Γινγκ Τσουν, η τρίτη είναι η Ταν Τσουν, παιδί της δεύτερης γυναίκας του κ. Τζενγκ, ενώ η τέταρτη είναι η αδελφή από την ίδια μητέρα του κ. Τζεν από τον οίκο Νινγκ. Το όνομά της είναι Σι Τσουν. Καθώς η πρώτη κυρία Σι αγαπάει τόσο τις εγγονές της, πηγαίνουν συνήθως στους χώρους της γιαγιάς τους για να διαβάζουν τα βιβλία τους μαζί, και η κάθε μία από αυτές τις κόρες είναι, απ΄ ότι ακούω, αψεγάδιαστη.»
«Ακόμα πιο άξιο θαυμασμού,» παρατήρησε ο Γιου-τσιουν, «είναι αυτό που έκαναν στην οικογένεια Τζεν, όπου τα ονόματα των κοριτσιών έχουν επιλεχθεί από την λίστα των αρσενικών ονομάτων, και δεν μοιάζουν με όλα αυτά τα ακατάλληλα ονόματα, όπως Άνθος της Άνοιξης, Αρωματικό Μαργαριτάρι, και τα άλλα φανταχτερά ονόματα που είναι της μόδας σήμερα σε άλλες οικογένειες. Αλλά πως και η οικογένεια Τζια επέλεξε και αυτή αυτήν την συνηθισμένη πρακτική;»
«Δεν είναι έτσι!» είπε ο Τζου-σινγκ. «Είναι απλώς επειδή η μεγαλύτερη κόρη γεννήθηκε την πρώτη ημέρα του πρώτου σεληνιακού μήνα (ΣτΜ: που θεωρείται αρχή της άνοιξης) και γι΄ αυτό της δόθηκε το όνομα Γιουέν Τσουν (Αιωνία Άνοιξη). Με τις υπόλοιπες, αυτό το ιδεόγραμμα Τσουν (Άνοιξη) τις ακολούθησε. Τα ονόματα της προηγούμενης γενιάς, έχουν, με παρόμοιο τρόπο, επιλεχθεί βάσει των ονομάτων των αδελφών τους. Και μπορώ να σου δώσω ένα τρέχον παράδειγμα. Η γυναίκα του σημερινού αξιότιμου κυρίου σου, κ. Λιν, είναι αδελφή από ίδια μητέρα με τον κ. Τζια Σε και τον κ. Τζια Τζενγκ, και πριν παντρευτεί, ονομαζόταν Τζια Μιν. Αν θέλεις να επαληθεύσεις αυτό που λέω, μπορείς να ρωτήσεις λεπτομερώς, με την επιστροφή σου, και θα πειστείς.»
Ο Γιου-τσιουν χτύπησε τα χέρια του και είπε χαμογελώντας: «Ναι έτσι είναι, το ξέρω! Επειδή αυτή η μαθήτριά μου, που ονομάζεται Τάι-γιού (Φαιομέλανος Νεφρίτης), προφέρει πάντοτε το ιδεόγραμμα μιν ως μι, όποτε το συναντά στο διάβασμά της, ενώ, στον γραπτό λόγο, όταν φτάνει στον χαρακτήρα ‘μιν’, μειώνει τις γραμμές κατά μία, μερικές φορές κατά δύο. Συχνά σκεφτόμουν (τον λόγο), αλλά αυτά που άκουσα να λες, με έπεισαν, χωρίς αμφιβολία, ότι δεν υπάρχει άλλος λόγος (από αυτόν του σεβασμού προς το όνομα της μητέρας της).
«Είναι παράξενο ότι αυτή η μαθήτριά μου είναι ιδαίτερη στον τρόπο ομιλίας και συμπεριφοράς της, και δεν μοιάζει με καμία άλλη δεσποινίδα. Αλλά σκεπτόμενος ότι ούτε η μητέρα της ήταν μια συνηθισμένη γυναίκα, είναι φυσικό ότι θα είχε γεννήσει ένα τέτοιο παιδί. Επιπλέον, γνωρίζοντας, όπως τώρα, ότι είναι εγγονή της οικογένειας Ρονγκ, δεν με εκπλήσσει ότι είναι αυτό που είναι. Καημένο κορίτσι, η μητέρα της πέθανε εν τέλει, τον προηγούμενο μήνα.»
Ο Τζου-σινγκ έβγαλε έναν αναστεναγμό. «Από τις τρεις μεγάλης ηλικίας αδελφές,» εξήγησε, «αυτή ήταν η νεότερη, και έφυγε και αυτή! Από τις αδελφές της μεγαλύτερης γενιάς ούτε μία δεν έχει μείνει! Αλλά τώρα θα δούμε πως θα είναι οι άντρες σύζυγοι αυτής της νεότερης γενιάς, όταν έρθει η ώρα!»
«Ναι,» απάντησε ο Γιου-τσιουν. «Αλλά λίγο πριν ανέφερες ότι ο κ. Τζενγκ είχε έναν γιο, γεννημένο με ένα κομμάτι νεφρίτη στο στόμα του, και ότι έχει επίσης ένα μικρό εγγονό από τον μεγαλύτερο γιο του. Αλλά αυτός ο κ. Σε δεν έχει κάποιον άρρενα απόγονο;»
«Αφότου ο κ. Τζενγκ είχε αυτόν τον γιο με τον νεφρίτη,»πρόσθεσε ο Τζου-σινγκ, «η δεύτερη γυναίκα του γέννησε έναν ακόμα γιο, που αν είναι καλός ή κακός δεν γνωρίζω καθόλου. Σε κάθε περίπτωση, έχει στο πλευρό του δύο γιους και έναν εγγονό, αλλά το πως αυτοί θα γίνουν μεγαλώνοντας, δεν μπορώ να πω. Σχετικά με τον κ. Τζια Σε, και αυτός είχε δύο γιους. Ο δεύτερος, Τζια Λιέν (ομόηχο του Ψεύτικος Ερωτικός) είναι τώρα περίπου στα είκοσι. Πήρε για γυναίκα μια συγγενή του, ανηψιά της γυναίκας του κ. Τζενγκ, μια κ. Γουάνγκ, και πλέον είναι παντρεμένος τα τελευταία δύο χρόνια.
«Αυτός ο κ. Λιέν, έχει αποκτήσει πρόσφατα μέσω εξαγοράς τον βαθμό του υποδιοικητή επαρχίας. Και αυτός επίσης δεν χαίρεται πολύ τα βιβλία, αλλά όσον αφορά τις κοσμικές υποχρεώσεις, είναι τόσο επιδέξιος και γρήγορος στα λόγια, που έχει πρόσφατα μετακομίσει δίπλα στον θείο του κ. Τζενγκ, τον οποίον βοηθά στην διοίκηση των εργασιών του οίκου τους. Ποιος θα φανταζόταν, ωστόσο, ότι από τον γάμο του με την άξια γυναίκα του, ούτε ένας, χαμηλά ή ψηλά, δεν υπάρχει που να μην της δίνει προσοχή: με αποτέλεσμα ότι ο κ. Λιέν, στην πραγματικότητα, πήρε μια δεύτερη θέση (στο πρωτότυπο: οπισθοχώρησε 35 λι). Στην εμφάνιση, είναι επίσης τόσο υπερβολικά όμορφη, στον λόγο τόσο υπερβολικά γρήγορη και άνετη, στην ευρηματικότητα τόσο βαθιά και δαιμόνια, που ούτε ένας άντρας δεν θα μπορούσε, με κανέναν τρόπο, να την φτάσει.»
Αφότου άκουσε αυτά τα λόγια ο Γιου-τσιουν χαμογέλασε. «Τώρα κατανοείς,» είπε, «ότι το επιχείρημά μου δεν είναι ψέμα, και ότι οι διάφοροι άνθρωποι για τους οποίους εσύ κι εγώ μιλούσαμε μόλις τώρα είναι, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε, ανθρώπινα όντα, που, το κάθε ένα, έχει δημιουργηθεί από τις θεότητες του καλού, και από τα όντα του κακού, και έχει έρθει στην ζωή από τον ίδιο βασιλικό δρόμο. Αλλά φυσικά κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος.»
«Αρκετά,» φώναξε ο Τζου-σινγκ, «για το καλό και αρκετά για το κακό, δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να φτιάχνουμε τα πράγματα άλλων. Έλα τώρα, ακόμα ένα ποτήρι, και θα είσαι καλύτερα!»
«Καθώς εστιαζόμουν στην ομιλία,» είπε ο Γιου-τσιουν, «ήπια περισσότερα απ΄ ότι είναι καλό για εμένα.»
«Λέγοντας άσχετα θέματα για άλλους,» είπε ο Τζου-σινγκ ευδιάθετα, «είναι ακριβώς ό,τι χρειάζεται για να τελειώνουμε το κρασί μας, επομένως έλα τώρα, τι ζημιά θα πάθουμε, αν πιούμε μερικά ακόμα ποτηράκια.»
Ο Γιου-τσιουν τότε κοίταξε από το παράθυρο.
«Η μέρα έχει προχωρήσει πολύ,» παρατήρησε, «και αν δεν προσέξουμε, οι πύλες θα κλείσουν. Ας μπούμε τώρα με την άνεσή μας στην πόλη, και καθώς περπατάμε, δεν θα μας εμποδίσει κάτι από το να συνεχίσουμε την κουβέντα μας.»
Τότε οι δύο φίλοι σηκώθηκαν από τις θέσεις τους, κανόνισαν και πλήρωσαν τον λογαριασμό του κρασιού τους, και άρχισαν να περπατούν προς την έξοδο, όταν ξαφνικά άκουσαν κάποιον από πίσω να λέει με δυνατή φωνή:
«Δέξου τα συγχαρητήριά μου, αδελφέ Γιου-τσιουν. Έχω έρθει με σκοπό να σου πω τα νεά του καλωσορίσματος!»
Ο Γιου-τσιουν έστρεψε αμέσως το κεφάλι για να κοιτάξει τον ομιλητή. Αλλά αναγνώστη, αν θέλεις να μάθεις ποιος ήταν ο άντρας, άκου τις λεπτομέρειες που θα δοθούν στο επόμενο κεφάλαιο.
