Ανάλυση ειδήσεων
Καθώς ο πόλεμος μαίνεται στην Ουκρανία μετά την εισβολή της Ρωσίας, είναι δύσκολο να εκτιμηθεί η πραγματικότητα στο πεδίο μάχης – υπολογίζεται ότι χιλιάδες άνθρωποι έχουν σκοτωθεί, συμπεριλαμβανομένων εκατοντάδων αμάχων, και έως και ένα εκατομμύριο έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.
Παρόλο που ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν είναι δικαίως άξιος ευθυνών, κορυφαίοι αξιωματούχοι των ΗΠΑ την τελευταία δεκαετία διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο σε κρίσιμα γεγονότα που υπονόμευσαν τις σχέσεις των ΗΠΑ με τη Ρωσία και οδήγησαν στην αποσταθεροποίηση της Ουκρανίας.
Η επιδείνωση των σχέσεών μας με τη Ρωσία, κατά πολλούς τρόπους, ξεκίνησε με τον Πρόεδρο Τζορτζ Μπους το 2008, όταν κατά τη διάρκεια της διακήρυξης του Βουκουρεστίου έθεσε ενώπιον της Ουκρανίας την υπόσχεση της ένταξης στο ΝΑΤΟ, ισχυριζόμενος με τόλμη: «Συμφωνήσαμε σήμερα ότι οι χώρες αυτές θα γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ».
Η υπόσχεση της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ ήταν κάτι που ποτέ δεν πήρε ελαφρά τη καρδία η Ρωσία, η οποία παρέμεινε αποφασιστικά αντίθετη σε οποιαδήποτε επέκταση του ΝΑΤΟ κατά μήκος των συνόρων της.
Το 1990, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζέιμς Μπέικερ και ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Χανς-Ντίτριχ Γκένσερ είχαν υποσχεθεί στο Κρεμλίνο να μην επεκτείνουν το ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά με αντάλλαγμα τη γερμανική ενοποίηση. Ωστόσο, στις δεκαετίες που ακολούθησαν αυτή την υπόσχεση, το ΝΑΤΟ ενσωμάτωσε 14 επιπλέον χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.
Στα απομνημονεύματά του το 2020, ο σημερινός διευθυντής της CIA του Τζο Μπάιντεν, Μπιλ Μπερνς, προειδοποίησε ρητά για τους κινδύνους που εγκυμονούσε η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, παραθέτοντας τα δικά του λόγια το 2008 προς την τότε υπουργό Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις: «Η είσοδος της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ είναι η πιο φωτεινή από όλες τις κόκκινες γραμμές για τη ρωσική ελίτ (όχι μόνο για τον Πούτιν)».
«Σε περισσότερα από δυόμισι χρόνια συνομιλιών με βασικούς ρωσικούς παράγοντες, από τους αγκυλωτούς στα σκοτεινά καταγώγια του Κρεμλίνου μέχρι τους πιο οξείς φιλελεύθερους επικριτές του Πούτιν, δεν έχω βρει ακόμη κανέναν που να βλέπει την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ ως κάτι άλλο εκτός από μια άμεση πρόκληση για τα ρωσικά συμφέροντα», έγραψε
Τα μακροχρόνια πολιτικά προβλήματα της Ουκρανίας
Εκτός από τη γεωγραφική της σημασία ως αιώνιας ρυθμιστικής περιοχής μεταξύ Ανατολής και Δύσης, η Ουκρανία είναι μια χώρα πλούσια σε πόρους με άφθονες εξαγωγές αγροτικών προϊόντων και μεγάλες προμήθειες ορυκτών, σιδηρομεταλλεύματος και άνθρακα.
Ωστόσο, παρά τα παραπάνω, οι πολιτικές αναταραχές και η επιρροή ισχυρών ολιγαρχών στην Ουκρανία έχουν ως αποτέλεσμα να είναι επίσης μία από τις φτωχότερες χώρες της Ευρώπης. Το κατά κεφαλήν ονομαστικό ΑΕΠ της Ουκρανίας ανέρχεται σε περίπου 3.500 δολάρια σε σύγκριση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο των 31.000 δολαρίων. Η ανεξέλεγκτη κυβερνητική διαφθορά έχει επιδεινώσει μια δύσκολη κατάσταση.
Η Ουκρανία έχει περάσει δύο σημαντικές επαναστάσεις από τότε που απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1991. Η πρώτη επανάσταση σημειώθηκε το 2004, όταν ανατράπηκε ο προφανής νικητής των προεδρικών εκλογών, ο Βίκτορ Γιανουκόβιτς, υποψήφιος που ευνοήθηκε από τη Ρωσία. Ο Γιανουκόβιτς επανήλθε πολιτικά το 2010, όταν κέρδισε και πάλι τις προεδρικές εκλογές.
Ωστόσο, ο Γιανουκόβιτς καθαιρέθηκε και πάλι τον Φεβρουάριο του 2014, όταν ένα πραξικόπημα που υποστηρίχθηκε από τις ΗΠΑ εγκατέστησε νέα κυβέρνηση στην Ουκρανία. Ο Αρσένι Γιατσένιουκ, ο υποψήφιος που προωθήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τοποθετήθηκε ως πρωθυπουργός της Ουκρανίας, αλλά θα παραιτηθεί δύο χρόνια αργότερα εν μέσω κατηγοριών για διαφθορά.
Η επανάσταση του Μαϊντάν το 2014 έχει παρουσιαστεί ως θρίαμβος της δημοκρατίας επί της καταπίεσης, αλλά ο χαρακτηρισμός αυτός αγνοεί ότι το πραξικόπημα που προέκυψε κατέληξε στην απομάκρυνση ενός δημοκρατικά εκλεγμένου ηγέτη της Ουκρανίας.
Η Ουκρανία, η οποία έγινε επίκεντρο ενός νέου ψυχρού πολέμου με τη Ρωσία, οδήγησε πολλούς Αμερικανούς αξιωματούχους να αγνοήσουν εσκεμμένα την επικίνδυνη άνοδο των φασιστικών αισθημάτων και των νεοναζιστικών κινημάτων εντός της χώρας.
Ο Αντρέι Παρούμπι, συνιδρυτής του φασιστικού Σοσιαλ-εθνικού Κόμματος της Ουκρανίας (SNPU), διετέλεσε πρόσφατα πρόεδρος του ουκρανικού κοινοβουλίου, από τον Απρίλιο του 2016 έως τον Αύγουστο του 2019. Η ιδεολογία του SNPU του Παρούμπι, το οποίο συνίδρυσε το 1991 με τον Όλεχ Τιαχνίμποκ, σημερινό ηγέτη του υπερεθνικιστικού κόμματος Svoboda, είναι ο ριζοσπαστικός εθνικισμός και ο νεοναζισμός.
Ο Παρούμπι ήταν ο «διοικητής» της Επανάστασης του Μαϊντάν, ο οποίος ηγήθηκε των διαφόρων παραστρατιωτικών μονάδων του Μαϊντάν, και οι δυνάμεις του έπαιξαν ουσιαστικό ρόλο στο υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ πραξικόπημα που οδήγησε στην ανατροπή του Γιανουκόβιτς.
Η ανάπτυξη ενός φασιστικού κινήματος σε μια χώρα που χρησίμευε ως πεδίο μάχης για έναν νέο ψυχρό πόλεμο μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας θα έπρεπε να έχει σημάνει πολλούς συναγερμούς. Αλλά αντί να αποστασιοποιηθούν από αυτά τα στοιχεία, οι δυτικοί ηγέτες φάνηκε να τα αγκαλιάζουν.
Πράγματι, ο γερουσιαστής Τζον Μακέιν συναντήθηκε με τον υπερεθνικιστή ηγέτη Τιαχνίμποκ κατά την προετοιμασία του πραξικοπήματος του 2014 και ο αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν συναντήθηκε με τον Τιαχνίμποκ λίγο αργότερα, τον Απρίλιο του 2014. Και τον Ιούνιο του 2017, ο Παρούμπι προσκλήθηκε ανεξήγητα στην Ουάσινγκτον, όπου συναντήθηκε με διάφορους Αμερικανούς πολιτικούς, συμπεριλαμβανομένου του Μακέιν και του προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων Πολ Ράιαν.
Ο αντιπρόεδρος Μπάιντεν γίνεται ο επικεφαλής σε θέματα Ουκρανίας
Ήταν κατά τη διάρκεια των γεγονότων γύρω από το πραξικόπημα του Φεβρουαρίου του 2014 που ο Μπάιντεν, τότε αντιπρόεδρος του Μπαράκ Ομπάμα, έκανε την πρώτη του εμφάνιση ως διαμεσολαβητής εξουσίας στην Ουκρανία. Ο Μπάιντεν είχε διοριστεί ως επικεφαλής της κυβέρνησης Ομπάμα για την Ουκρανία στις αρχές του 2014.
Μια υποκλαπείσα τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ της τότε βοηθού γραμματέα για ευρωπαϊκές και ευρασιατικές υποθέσεις στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ του Ομπάμα, Βικτόρια Νούλαντ, και του τότε πρέσβη των ΗΠΑ στην Ουκρανία Τζέφρι Πάιατ αποκάλυψε ότι το αμερικανικό Στέιτ Ντιπάρτμεντ επεδίωκε ενεργά την απομάκρυνση του Γιανουκόβιτς και την τοποθέτηση του ηγέτη της αντιπολίτευσης Γιατσένιουκ ως πρωθυπουργού. Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς έγινε η συζήτησή τους, παρά μόνο ότι έλαβε χώρα πριν από τις 7 Φεβρουαρίου 2014, όταν διέρρευσε η συνομιλία.
Κατά τη διάρκεια εκείνης της συζήτησης που διέρρευσε, η Νούλαντ σημείωσε ότι ο Τζέικ Σάλιβαν, ο τότε σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του αντιπροέδρου Μπάιντεν, την είχε ενημερώσει ότι «χρειάζεστε τον Μπάιντεν» για την επιτυχή εγκατάσταση του Γιατσένιουκ και η Νούλαντ κατέληξε λέγοντας στον Πάιατ ότι «ο Μπάιντεν είναι πρόθυμος». Ο Σάλιβαν υπηρετεί τώρα ως σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του προέδρου Μπάιντεν.
Μόλις δύο εβδομάδες αργότερα, στις 22 Φεβρουαρίου 2014, ο Γιανουκόβιτς απομακρύνθηκε από πρόεδρος της Ουκρανίας και τρεις ημέρες αργότερα ο Γιατσένιουκ, ο προτιμώμενος υποψήφιος της Νούλαντ, εγκαταστάθηκε ως πρωθυπουργός της Ουκρανίας.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ είχε ουσιαστικά συνδράμει στην απομάκρυνση ενός δημοκρατικά εκλεγμένου ηγέτη που ήταν φιλικός προς τη Ρωσία με την εγκατάσταση ενός ηγέτη που είχε επιλεγεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το Κρεμλίνο, παρακολουθώντας τα γεγονότα αυτά να εξελίσσονται, δεν άργησε να αντιδράσει, προσαρτώντας την Κριμαία λίγες ημέρες αργότερα.
Απολύεται ο εισαγγελέας που ερευνούσε τον Ουκρανό ολιγάρχη
Ένα από τα μέλη της κυβέρνησης Γιανουκόβιτς που έχασε τη θέση του στην κυβέρνηση ως αποτέλεσμα του πραξικοπήματος ήταν ο Μίκολα Ζλοτσέφσκι, ιδιοκτήτης της Burisma Energy.
Αρχικά είχε διατελέσει υπουργός Οικολογίας και Φυσικών Πόρων και αργότερα αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας και Κοινωνικής Ασφάλισης. Όσο κατείχε την εξουσία στην κυβέρνηση, οι εταιρείες του Ζλοτσέφσκι φέρεται να έλαβαν ασυνήθιστα μεγάλο αριθμό αδειών για την εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Τον Απρίλιο του 2014, οι εισαγγελείς του Ηνωμένου Βασιλείου κατέσχεσαν περιουσιακά στοιχεία ύψους 23,5 εκατομμυρίων δολαρίων που ανήκαν στον Ζλοτσέφσκι και τα οποία βρίσκονταν σε τράπεζα του Λονδίνου, ισχυριζόμενοι ότι ο Ζλοτσέφσκι είχε εμπλακεί σε εγκληματική δραστηριότητα στην Ουκρανία.
Μετά την ξαφνική απώλεια της κυβερνητικής θέσης του Ζλοτσέφσκι, η Burisma διόρισε τον γιο του Μπάιντεν, Χάντερ, στο διοικητικό της συμβούλιο. Εκτός από τον Χάντερ, η Burisma διόρισε επίσης τον Ντέβον Άρτσερ, έναν συνεργάτη του Χάντερ Μπάιντεν, ο οποίος φυλακίστηκε πρόσφατα στη Νέα Υόρκη για τον ρόλο του σε ένα σχέδιο εξαπάτησης μιας φυλής ιθαγενών της Αμερικής για 60 εκατομμύρια δολάρια.
Τόσο ο Χάντερ Μπάιντεν όσο και ο Άρτσερ προσλήφθηκαν τον Απρίλιο του 2014, περίπου την εποχή που κατασχέθηκαν τα κεφάλαια του Ζλοτσέφσκι στο Λονδίνο. Παρόλο που ο διορισμός του Χάντερ δεν ανακοινώθηκε μέχρι τις 12 Μαΐου 2014, η Burisma δημοσίευσε μια φωτογραφία του Άρτσερ και του Τζο Μπάιντεν στον ιστότοπό της στις 17 Απριλίου 2014. Η φωτογραφία είχε τραβηχτεί μία ημέρα νωρίτερα στον Λευκό Οίκο.
Κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους του Χάντερ στην Burisma, η εταιρεία φέρεται να πλήρωσε δωροδοκία ύψους 7 εκατομμυρίων δολαρίων στην επικεφαλής εισαγγελία της Ουκρανίας για να βοηθήσει να κλείσει η έρευνα του Ηνωμένου Βασιλείου για τον Ζλοτσέφσκι, σύμφωνα με ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Η ουκρανική εισαγγελία έστειλε στη συνέχεια επιστολή στους ομολόγους της στο Ηνωμένο Βασίλειο, στην οποία ανέφερε ότι δεν υπήρχε πλέον ενεργή υπόθεση κατά του Ζλοτσέφσκι. Οι εισαγγελείς του Ηνωμένου Βασιλείου αναγκάστηκαν στη συνέχεια να αποδεσμεύσουν τα κεφάλαια του Ζλοτσέφσκι που είχαν προηγουμένως κατασχεθεί.
Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τη στιγμή που καταβλήθηκε η φερόμενη δωροδοκία στα τέλη του 2014, ο Χάντερ Μπάιντεν αναφερόταν από την Burisma ως επικεφαλής της νομικής μονάδας της εταιρείας. Ο επικεφαλής εισαγγελέας, Βιτάλι Γιαρέμα, είχε προηγουμένως διατελέσει πρώτος αντιπρόεδρος της Ουκρανίας μετά το πραξικόπημα του 2014 υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Ο Γιαρέμα παραιτήθηκε ξαφνικά τον Φεβρουάριο του 2015, μόλις δύο μήνες μετά. Ο αντικαταστάτης του Γιαρέμα, ο Βίκτορ Σόκιν, βγήκε από τη σύνταξη για να γίνει γενικός εισαγγελέας της Ουκρανίας.
Αρχικά, ο διορισμός του Σόκιν χαιρετίστηκε από Αμερικανούς αξιωματούχους, αλλά ξαφνικά έπεσε σε δυσμένεια από τις ΗΠΑ στα τέλη του 2015 – περίπου την ίδια εποχή που ο επικεφαλής του διοικητικού συμβουλίου της Burisma, Βαντίμ Ποζάρσκι, έστειλε ένα email στον Χάντερ Μπάιντεν στις 2 Νοεμβρίου 2015. Στο email, ο Ποζάρσκι πίεζε τον Χάντερ Μπάιντεν να παρουσιάσει «παραδοτέα», δηλώνοντας ότι ο «απώτερος σκοπός» ήταν να «κλείσει κάθε υπόθεση ή επιδίωξη» κατά του ιδιοκτήτη της Burisma Ζλοτσέφσκι στην Ουκρανία.
Λιγότερο από τρεις εβδομάδες αργότερα, ο Τζο Μπάιντεν άρχισε να απαιτεί την απομάκρυνση του Σόκιν, ο οποίος μέχρι τότε είχε ξεκινήσει εκ νέου την έρευνα για τον Ζλοτσέφσκι και είχε επίσης ζητήσει με επιτυχία από τα ουκρανικά δικαστήρια να κατασχέσουν τα περιουσιακά στοιχεία του Ζλοτσέφσκι. Λιγότερο από επτά εβδομάδες μετά την κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων του Ζλοτσέφσκι, στις 29 Μαρτίου 2016, ο Σόκιν απολύθηκε. Ο Μπάιντεν αργότερα καυχήθηκε με περηφάνεια ότι είχε χρησιμοποιήσει 1 δισεκατομμύριο δολάρια σε εγγυήσεις δανείων της αμερικανικής κυβέρνησης για να εξαναγκάσει την απομάκρυνση του Σόκιν. Μέχρι σήμερα, ο Σόκιν δεν έχει κατηγορηθεί ποτέ για κάποιο αδίκημα.
Ο Μπάιντεν είχε προειδοποιηθεί ιδιαιτέρως από τον Άμος Χόχσταϊν, ειδικό απεσταλμένο των ΗΠΑ, για τη σχέση του Χάντερ με έναν διεφθαρμένο ολιγάρχη. Ο Μπάιντεν λέγεται ότι αγνόησε τις προειδοποιήσεις.
Η απάτη RussiaGate της εκστρατείας Κλίντον επιδείνωσε περαιτέρω τις σχέσεις με τη Ρωσία
Μέσα σε αυτό το πολιτικό σκηνικό, με την Ουκρανία αποσταθεροποιημένη και τη Ρωσία οργισμένη από ένα πραξικόπημα που υποστηρίχθηκε από τις ΗΠΑ, η προεκλογική εκστρατεία της Χίλαρι Κλίντον πήρε τη μοιραία απόφαση να κατηγορήσει τη Ρωσία ότι παρενέβη στις προεδρικές εκλογές του 2016 με σκοπό να βοηθήσει τον τότε υποψήφιο Ντόναλντ Τραμπ. Οι πολιτικά καθοδηγούμενες κατηγορίες της Κλίντον και της προεκλογικής της εκστρατείας επιβάρυναν περαιτέρω τις ήδη τεταμένες σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας και οι επιπτώσεις από τις ενέργειές της γίνονται αισθητές μέχρι σήμερα.
Η χρήση της Ρωσίας για την επίθεση εναντίον του Τραμπ ήταν διττή. Πρώτον, η εκστρατεία της Κλίντον προσέλαβε τον Βρετανό πρώην κατάσκοπο Κρίστοφερ Στιλ για να συντάξει έναν παραπλανητικό φάκελο που παρουσίαζε τον Τραμπ ως συμβιβασμένη μαριονέτα του Κρεμλίνου. Προκειμένου να παράσχουν υποστήριξη στους ισχυρισμούς του φακέλου, οι πράκτορες δημιούργησαν ένα ψεύτικο ίχνος δεδομένων που υποτίθεται ότι έδειχνε επικοινωνίες μεταξύ του Τραμπ και του Κρεμλίνου. Με τον τρόπο αυτό, οι πράκτορες της εκστρατείας της Κλίντον κατασκεύασαν ψευδή αποδεικτικά στοιχεία για συνωμοσία μεταξύ ενός υποψηφίου για την προεδρία και του Κρεμλίνου. Οι ενέργειες αυτές θα συνεχιστούν και μετά την ανάληψη της προεδρίας από τον Τραμπ, όπως αποδεικνύεται από την επίσκεψη ενός δικηγόρου της εκστρατείας Κλίντον στη CIA για να παραδώσει περισσότερα δεδομένα από τους ίδιους πράκτορες τον Φεβρουάριο του 2017, όπως αποκαλύφθηκε σε δικαστική κατάθεση του ειδικού εισαγγελέα Τζον Ντάραμ.
Αλλά δεν ήταν μόνο η πολιτική εκστρατεία της Κλίντον που έκανε αυτές τις κατηγορίες. Η κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών, ενεργώντας σε ένα επικίνδυνο γεωπολιτικό παιχνίδι, βοήθησε την εκστρατεία της Κλίντον υποστηρίζοντας τους ισχυρισμούς της ότι η Ρωσία παρενέβαινε στις εκλογές μας προκειμένου να βοηθήσει τον Τραμπ.
Η δημιουργία από την εκστρατεία της Κλίντον του ψευδούς αφηγήματος περί συνωμοσίας Τραμπ-Ρωσίας, η οποία κορυφώθηκε με τη συμπερίληψη του ψεύτικου «φακέλου Στιλ» σε επίσημη αξιολόγηση της κοινότητας των μυστικών υπηρεσιών, έδεσε ουσιαστικά τα χέρια του Τραμπ όσον αφορά τις σχέσεις του με τη Ρωσία – εγείροντας σοβαρές συνέπειες για την εθνική ασφάλεια.
Η προκύπτουσα μυωπική εστίαση στη Ρωσία έστρεψε επίσης την προσοχή του έθνους μας μακριά από έναν πολύ πιο επικίνδυνο αντίπαλο, το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας.
Ψευδείς ισχυρισμοί για συνωμοσία ρωσικού φορητού υπολογιστή
Τέσσερα χρόνια αργότερα, κατά τη διάρκεια των προεδρικών εκλογών του 2020, η εκστρατεία του Μπάιντεν εισήγαγε τους δικούς της ισχυρισμούς ότι η Ρωσία παρενέβαινε στις εκλογές, και πάλι για να βοηθήσει τον Τραμπ.
Όταν ο εγκαταλελειμμένος σκληρός δίσκος του Χάντερ Μπάιντεν εμφανίστηκε τους μήνες που προηγήθηκαν των εκλογών, περιείχε μια σειρά από επιζήμια μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και άλλες ενοχοποιητικές πληροφορίες για την οικογένεια Μπάιντεν, συμπεριλαμβανομένου του email της 2ας Νοεμβρίου 2015 από τον επικεφαλής του διοικητικού συμβουλίου της Burisma, ο οποίος απαιτούσε από τον Χάντερ Μπάιντεν να σταματήσει τις έρευνες για τον ιδιοκτήτη της Burisma. Ο φορητός υπολογιστής περιείχε και άλλες επιζήμιες πληροφορίες, συμπεριλαμβανομένων των σχέσεων του νεότερου Μπάιντεν με το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας.
Παρόλο που τα καθιερωμένα μέσα ενημέρωσης και οι μεγάλες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης περιόρισαν αμέσως -ή σε ορισμένες περιπτώσεις απαγόρευσαν εντελώς- την κοινοποίηση άρθρων σχετικά με την ιστορία του φορητού υπολογιστή, ο Τραμπ έθεσε δημοσίως το θέμα κατά τη διάρκεια του δεύτερου προεδρικού ντιμπέιτ στις 22 Οκτωβρίου 2020. Σε απάντηση, ο Μπάιντεν επέλεξε να κατηγορήσει τη Ρωσία για την εμφάνιση του σκληρού δίσκου του γιου του.
Ο ισχυρισμός του Μπάιντεν ανάγεται σε παρόμοιους ισχυρισμούς από τα υψηλότερα επίπεδα της κοινότητας των μυστικών υπηρεσιών μας, συμπεριλαμβανομένου του πρώην διευθυντή της CIA Τζον Μπρέναν, ο οποίος υποστήριξε σε κοινή δήλωσή του ότι ο φορητός υπολογιστής του Χάντερ Μπάιντεν «έχει όλα τα κλασικά χαρακτηριστικά μιας ρωσικής επιχείρησης πληροφοριών».
Όπως αποδείχθηκε αργότερα, τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του Χάντερ ήταν αυθεντικά και όχι ρωσική συνωμοσία.
Προσθέτοντας στην ήδη τεταμένη γεωπολιτική κατάσταση, ο Μπάιντεν υποστήριξε την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ μόλις τον Δεκέμβριο, όπως και ο υπουργός Εξωτερικών του, Άντονι Μπλίνκεν. Ο υπουργός Άμυνας Λόιντ Όστιν προχώρησε ακόμη περισσότερο, λέγοντας ότι η πόρτα ήταν ανοιχτή στην Ουκρανία για ένταξη στο ΝΑΤΟ κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στην Ουκρανία τον Οκτώβριο του 2021. Αυτές οι υποσχέσεις, οι οποίες ήταν βέβαιο ότι θα προκαλούσαν τη Ρωσία, βρίσκονταν σε πλήρη αντίθεση με τις προειδοποιήσεις του ίδιου του διευθυντή της CIA του Μπάιντεν, ο οποίος είχε δηλώσει προηγουμένως ότι η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ ήταν η «πιο φωτεινή από όλες τις κόκκινες γραμμές» για τη Ρωσία.
Ο πρωταρχικός στόχος της εθνικής ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών θα έπρεπε να είχε επικεντρωθεί στο να εμποδίσει τη Ρωσία και την Κίνα να σχηματίσουν περαιτέρω συμμαχίες. Ο διασυρμός της Ρωσίας, που καθοδηγήθηκε εν μέρει από τις ιδιοτελείς ενέργειες κορυφαίων αξιωματούχων των ΗΠΑ, όπως η Κλίντον και ο Μπάιντεν, υπονόμευσε σοβαρά αυτόν τον στόχο.
Με το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία και την επακόλουθη πλήρη απομόνωση της Ρωσίας από τη Δύση, ο στόχος αυτός δεν είναι πλέον εφικτός.
Το πιθανό αποτέλεσμα είναι ότι η Ρωσία και η Κίνα θα έρθουν ακόμη πιο κοντά.
