Της Jessie Zhang
Μετάφραση: Αλία Ζάε
Στη Χρυσή Ακτή της Αυστραλίας, η νεανική παραβατικότητα αντιμετωπίζεται από την αστυνομία με έναν νέο, ευρηματικό και πολύ πιο αποτελεσματικό τρόπο: με άλογα! Οι νέοι καλούνται να γυρίσουν σελίδα στη ζωή τους, ξεκινώντας από τη σχέση που δημιουργούν με τα χαρισματικά αυτά ζώα.
Ο αστυνόμος Κραιγκ Άντριου, του τμήματος παιδικής προστασίας και έρευνας (CPIU), διευκρινίζει ότι το ιππικό πρόγραμμα που εφαρμόζεται δεν περιορίζεται στην εκμάθηση ιππασίας, αλλά διδάσκει τους εφήβους πώς να αναπτύσσουν ολοκληρωμένη σχέση με το άλογο μέσω της φροντίδας που μαθαίνουν να του παρέχουν, καθώς και πιο εξειδικευμένων ιππικών χειρισμών.
«Μετά το πέρας του προγράμματος, οι γονείς, οι επιμελητές και τα σχολεία μαρτυρούν μείωση των συγκρούσεων στο σπίτι και αυξημένη προσοχή και ενασχόληση με τα σχολικά καθήκοντα», λέει.
Ο Άντριου εφαρμόζει το πρόγραμμα «Άλογα Βοηθούν Ανθρώπους» από τον Οκτώβριο του 2021.
«Έχουν γίνει πολλές μελέτες για το πόσο ωφέλιμη είναι στη θεραπεία η σχέση των θεραπευομένων με τα ζώα. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα, οι άνθρωποι παίρνουν μαθήματα ζωής.»
Σε κάθε συμμετέχοντα στο πρόγραμμα ανατίθεται το άλογο που ταιριάζει με τον χαρακτήρα του και τον τρόπο επικοινωνίας του, ώστε τα αποτελέσματα της σχέσης τους να είναι τα καλύτερα δυνατά.
«Τα άλογά μας προέρχονται και αυτά από δύσκολα περιβάλλοντα, όπως και οι περισσότεροι συμμετέχοντες, και το κάθε ένα έχει τις δικές του ιδιορρυθμίες. Για παράδειγμα, κάποιο θέλει να οδηγεί, άλλο να ακολουθεί, ενώ κάποιο άλλο μπορεί να είναι ‘φευγάτο’ και ανίκανο να παραμείνει συγκεντρωμένο. Αντίστοιχα, τα παιδιά, κάποια απλά ακολουθούν τους συνομηλίκους τους σε παραβατικές πράξεις και συμπεριφορές, άλλα είναι κυριαρχικά και κάνουν τους νταήδες και άλλα πάσχουν από ΔΕΠΥ χάνοντας εύκολα την αυτοσυγκέντρωσή τους.»
Τα άλογα διδάσκουν βασικές δεξιότητες
Για να πείσεις ένα άλογο να σε ακούσει, χρειάζονται αρετές όπως υπομονή και αυτοπεποίθηση σε σωστές δόσεις. Έτσι, οι έφηβοι μαθαίνουν να χειρίζονται το άγχος τους και αναπτύσσουν μεγαλύτερο αυτοέλεγχο.
«Κάθε μάθημα ξεκινά με ασκήσεις αναπνοής, που βοηθούν στην αυτοσυγκέντρωση. Οι νέοι αναπτύσσουν ενσυναίσθηση και μαθαίνουν να χρησιμοποιούν τη γλώσσα του σώματος για να κάνουν τα άλογα να τους εμπιστευθούν ώστε να τους υπακούσουν», λέει ο Άντριου.
«Τα παιδιά που αναλαμβάνουμε είναι συνήθως από 11 χρονών και πάνω, που έχουν αρχίσει να χάνουν την επαφή με το σχολείο και εμπλέκονται σε δραστηριότητες που τραβούν την προσοχή της αστυνομίας.
»Πολλές φορές, πρόκειται για παιδιά που βρίσκονται σε μεταβατικό στάδιο, από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο και από την παιδικότητα στην εφηβεία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται… Οι αλλαγές στο σώμα τους και η ανάγκη τους για ανεξαρτησία και για την επιδοκιμασία των ομοίων τους τους κάνουν αρκετά ευάλωτους, ιδιαίτερα αν οι παρέες τους δεν είναι και τόσο καλές.»
Κάνοντας μια καινούρια αρχή
Ο Άντριου πιστεύει ότι το σωστό περιβάλλον τη σωστή στιγμή μπορεί να κάνει θαύματα όσον αφορά την πρόληψη της νεανικής παραβατικότητας.
Ένα 15χρονο κορίτσι είχε 12 κατηγορίες για βίαιη συμπεριφορά σε διάρκεια λίγων μηνών. Δεν πήγαινε τακτικά στο σχολείο και, όταν ήρθε στο πρόγραμμα, είχε επιπλέον και μια ποινή για κλοπή και ήταν ελεύθερη με εγγύηση.
Αφότου ολοκλήρωσε το πρόγραμμα, επέστρεψε στο σχολείο της και δεν έχει επαναλάβει καμία αξιόποινη πράξη.
Μια 13χρονη είχε μπλέξει με μια εφηβική συμμορία και είχε ήδη λάβει δυο προειδοποιήσεις για αδικήματα κατά της ιδιοκτησίας. Μετά από τη συμμετοχή της στο ιππικό πρόγραμμα, δεν κάνει πια παρέα με τις συμμορίες και δεν έχει διαπράξει κανένα αδίκημα.
«Ωστόσο, ποτέ δεν είναι απλό. Συνήθως υπάρχουν διάφορα ζητήματα που εμπλέκονται, όπως η ενδοοικογενειακή βία, η χρήση ουσιών, η ψυχική/διανοητική υγεία, πράγματα που ένα μόνο πρόγραμμα αποκλείεται να αντιμετωπίσει στο σύνολό τους.
»Αυτό που κάνουμε με τα άλογα είναι μια άλλη πλευρά της αστυνόμευσης. Οι συλλήψεις είναι ένας τρόπος, αλλά όταν εμπλέκονται παιδιά υπάρχουν και καλύτεροι τρόποι για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας. Ο ιππικός τρόπος είναι ένας ολιστικός τρόπος, ο οποίος απαιτεί μεν περισσότερη προσπάθεια εκ μέρους μας, αλλά εγώ προσωπικά ευχαριστιέμαι αυτή την πρόκληση.
»Μερικές φορές οι γονείς δεν υποστηρίζουν τη δουλειά μας και αυτό μπορεί να είναι πολύ απογοητευτικό. Επίσης, είναι δύσκολο να αξιολογήσουμε την επιτυχία μας, γιατί αυτό που κάνουμε είναι πρόληψη.
»Όταν όμως γνωρίζουμε ότι έχουμε πραγματικά βοηθήσει κάποιο παιδί να γυρίσει σελίδα στη ζωή του, νιώθουμε δικαιωμένοι για τους κόπους μας. Αυτό συμβαίνει αρκετά συχνά ώστε να μας δίνει τη δύναμη να συνεχίζουμε!»
Η χαρά και η αξία της περιπέτειας
Ένας άλλος νεωτερισμός που εφαρμόζεται στο Κουήνσλαντ είναι η βοήθεια επανασύνδεσης των νέων με την οικογένειά τους, την κοινότητα και την εκπαίδευση μέσω ενός προγράμματος μάθησης και προσαρμογής βασισμένου στην περιπέτεια.
Περισσότεροι από 100 έφηβοι ξεκίνησαν πρόσφατα το πρόγραμμα, διάρκειας 16 εβδομάδων, που περιλαμβάνει μια πληθώρα επικίνδυνων/έντονων δραστηριοτήτων όπως το αλεξίπτωτο πλαγιάς, οι διαδρομές εμποδίων με σχοινιά και η ποδηλασία στο βουνό.
Ο διευθυντής της πρωτοβουλίας Τζέημς Στέγκινγκα λέει ότι σε αυτό το πρόγραμμα αναδεικνύονται τα δυνατά σημεία και οι ικανότητες των παιδιών και όχι τα προβλήματά τους.
«Στην αρχή του προγράμματος, συχνά έχουμε να αντιμετωπίσουμε διάφορες δύσκολες συμπεριφορές, οι οποίες στην πορεία αλλάζουν καθώς αυξάνεται η αυτοπεποίθηση των νέων – αυτή είναι και η ανταμοιβή μας», λέει ο Στέγκινγκα.
«Για αυτά τα παιδιά τα σπίτια, οι γειτονιές ή οι παρέες είναι συνήθως πηγή προβλημάτων και αντιξοοτήτων.
»Αυτό που θέλουμε είναι να τα δούμε να επιστρέφουν στο σχολείο ή τη σχολή ή τη δουλειά τους και αυτό προσπαθούμε να πετύχουμε.»
