Του Jeff Perkin
Μετάφραση: Αλία Ζάε
Σε ένα από τα πιο απομακρυσμένα σημεία της Ινδίας, χιλιόμετρα μακριά από τη μικρή πόλη της Ατζάντα (ή Αγιάντα/Ajanta), περίπου 76 μέτρα πάνω από το ρέμα που διασχίζει την κοιλάδα, βρίσκονται κάποια σπήλαια που κατασκευάστηκαν από τον άνθρωπο στην αρχαιότητα. Πρόκειται για έναν θαυμαστό τόπο, του είδους που βλέπουμε συνήθως στον κινηματογράφο.
Κι όμως, τα μυστηριώδη σπήλαια της Ατζάντα είναι απολύτως πραγματικά. Πρόκειται για ένα ιερό και περίπλοκο σύνολο ναών, πρώην βουδιστικών μοναστηριών και ενός πλήθους τοιχογραφιών και αναθηματικών γλυπτών. Το συγκρότημα αποτελείται από τριάντα σπήλαια, που το ένα δίπλα στο άλλο σχηματίζουν μια πεταλοειδή αψίδα. Ανακαλύφθηκαν σταδιακά, με τις πρώτες ανασκαφές να χρονολογούνται από την ινδική περίοδο Σατβαχάνα μέχρι και την Γκούπτα, δηλαδή από τον 2ο αιώνα π.Χ. μέχρι και τον 6ο αιώνα μ.Χ.
Αυτή η ιερή βουδιστική τοποθεσία μαρτυρά τις εξαιρετικές ικανότητες και τεχνικές των ανθρώπων χιλιάδες χρόνια πριν. Το εσωτερικό των σπηλαίων διαχωρίζεται και υποστηρίζεται από κίονες και τοίχους, ενώ ορισμένα από τα σπήλαια είναι διακοσμημένα με απομιμήσεις δοκών και άλλων ξύλινων κατασκευών.
Αναρίθμητοι σκαλιστοί Βούδες και αγάλματα διαφόρων ουράνιων όντων υπάρχουν σε όλο το συγκρότημα των σπηλαίων. Σε κάποιες από τις σπηλιές οι τοίχοι είναι καλυμμένοι με τοιχογραφίες γεμάτες λεπτομέρειες, που φτάνουν μέχρι την οροφή. Όταν έγιναν αυτοί οι χώροι κατοικήσιμοι, οι μοναχοί από τις βιχάρες (βουδιστικά μοναστήρια) άρχισαν να συγκεντρώνονται στις τσαΐτυα-γκρίχες (ναούς) και να διαλογίζονται σε απομόνωση στα πόδια του ενός ή του άλλου αγάλματος του Βούδα. Πέτρινα σκαλοπάτια, που τα έχει καταπιεί ο χρόνος, παρείχαν πρόσβαση στους μοναχούς και τους εργάτες στο νερό του ρέματος που περνούσε από κάτω.
Αφότου «ανακαλύφθηκαν» το 1819 από έναν αξιωματικό του βρετανικού στρατού, τα σπήλαια της Ατζάντα έγιναν γρήγορα ένας δημοφιλής προορισμός για τους πλούσιους και γενναίους βικτωριανούς Εγγλέζους, οι οποίοι αναζητούσαν την περιπέτεια στις ζούγκλες της Ινδίας. Μετά από 200 χρόνια, έχουν ανακηρυχθεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ και δέχονται εκατομμύρια επισκέπτες από όλον τον κόσμο. Ειδικοί φωτισμοί, που έχουν προστεθεί τα τελευταία χρόνια, δημιουργούν ένα ιδιαίτερο αισθητικό αποτέλεσμα. Το άλλοτε μοναχικό και θρησκευτικό μέρος έχει μετατραπεί σε τουριστικό αξιοθέατο για όσους μπαίνουν στον κόπο να ταξιδέψουν μέχρι εκεί, ζωντανή απόδειξη για την εφήμερη φύση των πραγμάτων και τη μυστηριακή σχέση ανάμεσα στο ιερό και το εγκόσμιο.









