Σχολιασμός
Παρακολούθησα μία παράσταση του Shen Yun πέρυσι: οι χορευτές πετούσαν πάνω στην σκηνή μέσα σε σύννεφα από μετάξι, και η κάθε τους κίνηση ήταν σαν ένας ψίθυρος από κάτι αρχαίο και άθραυστο.
Το θέατρο ήταν γεμάτο, όπως σε κάθε παράσταση του θιάσου, κάθε μίας από τις οκτώ ομάδες του που περιοδεύουν κάθε χρόνο την υφήλιο τα τελευταία χρόνια.
Το κοινό μιλά για «έμπνευση», «ελπίδα», «συγκίνηση», «ψυχική ανάταση». Η αίγλη και ο σεβασμός που έχει κερδίσει επάξια ο θίασος απηχούν διεθνώς.
Ωστόσο, προσφάτως άρχισαν να εμφανίζονται χυδαία πρωτοσέλιδα και άρθρα που αποσκοπούν στη σπίλωση του Shen Yun.
Από τον Αύγουστο του 2024, η New York Times συγκεκριμένα έχει δημοσιεύσει περισσότερα από δέκα άρθρα που ρίχνουν μία σκιά στο Shen Yun, με αναφορές σε μία «κακή θρησκεία» και σε «προπαγάνδα». Τι σημαίνει αυτό;
Τα άρθρα που επικρίνουν με εμμονή το Shen Yun και τους καλλιτέχνες του, λοιδορώντας τη σχέση του με το Φάλουν Γκονγκ, αδιαφορούν για ένα σημαντικό σημείο: ότι οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ στην Κίνα μετρούν τις τελευταίες τους ανάσες — κρατούμενοι, βασανιζόμενοι, χάνοντας τη ζωή τους κάθε μέρα.
Το Shen Yun δεν είναι απλώς μια παράσταση. Είναι σανίδα σωτηρίας.
Και μια μεγάλη αμερικανική ιστορία επιτυχίας, που τα μέσα ενημέρωσης είναι πολύ τυφλά ή προκατειλημμένα για να δουν.
Αυτό είναι κακό για κάθε αναγνώστη – και για όλους τους ανθρώπους στην Κίνα που υφίστανται αυτή την αδιανόητη δίωξη, για τους οποίους το Shen Yun είναι φάρος ελπίδας.
Η Κίνα για την οποία δεν μιλάνε
Επιτρέψτε μου να σχεδιάσω την εικόνα για την οποία δεν μιλάνε.
Αυτή τη στιγμή, σε ένα εκτεταμένο δίκτυο φυλακών, κρυφών φυλακών, και κέντρων πλύσης εγκεφάλου σε όλη την Κίνα, ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ — άνθρωποι που διαλογίζονται και προσπαθούν να είναι ειλικρινείς και ευγενικοί — είναι κλεισμένοι σε κελιά, ξυλοκοπούνται, λιμοκτονούν, και βασανίζονται.
Συμβαίνει αυτή τη στιγμή, καθώς διαβάζετε αυτήν την πρόταση.
Από το 1999, όταν το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ) απαγόρευσε την άσκησή μας, οι αριθμοί είναι συγκλονιστικοί: εκατομμύρια κρατούνται, δεκάδες χιλιάδες βασανίστηκαν ή κακοποιήθηκαν, χιλιάδες βασανίστηκαν μέχρι θανάτου. Και αυτό είναι μόνο ό,τι μπορεί να αποφύγει τον φραγμό πληροφοριών του ΚΚΚ.
Το Δικαστήριο για την Κίνα, μια ανεξάρτητη έρευνα του 2019 με επικεφαλής τον Σερ Τζόφρεϋ Νάις, έκρινε ότι η βίαιη αφαίρεση ζωτικών οργάνων «διαπράττεται επί σειρά ετών σε ολόκληρη την Κίνα σε σημαντική κλίμακα».
Το δικαστήριο εκτίμησε ότι 60.000 έως 100.000 μεταμοσχεύσεις οργάνων πραγματοποιούνται ετησίως από τα τέλη της δεκαετίας του 2000 — πολύ πέρα από τον γελοίο ισχυρισμό του καθεστώτος για 10.000 — και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι φυλακισμένοι συνείδησης του Φάλουν Γκονγκ είναι η κύρια πηγή οργάνων. Δεκάδες χιλιάδες δολοφονούνται κάθε χρόνο για τα όργανά τους.
Αυτό προκύπτει από μαρτυρίες επιζώντων, μαρτυρίες εργαζομένων σε νοσοκομεία, και από ψυχρά δεδομένα — δεν είναι εικασίες.
Ένας φίλος μου είπε κάποτε ότι ακούει τις κραυγές τους κάθε βράδυ. Κι εγώ. Και παράλληλα, διαβάζουμε τα άρθρα της New York Times που ανησυχούν για το αν οι χορευτές του Shen Yun, που ζουν εξαιρετικές ζωές στην Αμερική, υπόκεινται σε —και δεν το επινοώ αυτό— «ντροπή για τον σωματότυπό τους».
Το πραγματικό Shen Yun
Το Shen Yun δεν είναι μόνο τέχνη. Είναι το επείγον σε κίνηση.
Κάθε άλμα στη σκηνή, κάθε νότα από την ορχήστρα, κάθε εισιτήριο που πωλείται μεταφέρει ένα μήνυμα που φωνάζουμε εδώ και δεκαετίες: Η δικτατορία της Κίνας είναι κακή και ασύστολη και μια απειλή για όλους μας.
Το αίμα της οικογένειας και των φίλων μας χύνεται στην Κίνα καθώς αγωνιζόμαστε να ξυπνήσουμε ανθρώπους σε μακρινές, πιο ήρεμες ακτές.
Αυτοί οι χορευτές; Δεν κάνουν υπερωρίες για έναν μισθό.
Χύνουν την ψυχή τους σε κάτι μεγαλύτερο: μια ευκαιρία να δείξουν στον κόσμο την ομορφιά που θέλει να σβήσει το καθεστώς, ένα πνεύμα ελευθερίας που θέλει να συντρίψει, μια δίωξη που οι τίτλοι ειδήσεων αγνοούν.
Οι κριτικοί αγνοούν και αυτό ακόμη: Το Shen Yun είναι ένας θρίαμβος που γεννήθηκε σε αμερικανικό έδαφος, ένα λαμπρό παράδειγμα του αμερικανικού ονείρου.
Ιδρύθηκε από Κινέζους μετανάστες, μορφωμένους, καλλιεργημένους, μέρος της κοινωνίας, που ήρθαν εδώ νόμιμα, και χτίστηκε από το τίποτα. Χωρίς κρατικές επιχορηγήσεις και εταιρικούς χορηγούς. Μόνο με όραμα και επιμονή.
Αυτό που ξεκίνησε ως ένα τρεμόπαιγμα ελπίδας έχει εξελιχθεί σε παγκόσμιο φαινόμενο, τώρα με οκτώ θιάσους να ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο, σε μια εποχή περικοπών προσωπικού και προϋπολογισμών. Το κοινό δεν χορταίνει το Shen Yun. Είναι μια απόδειξη τού τι μπορεί να κάνει δυνατό η ελευθερία και η πίστη.
Τι δεν καταλαβαίνει η NY Times
Η New York Times μπορεί να μετρήσει τις ώρες όσο θέλει — περισσότερες από 20 παραστάσεις σε όλη την πολιτεία της Νέας Υόρκης την περασμένη σεζόν, όλα τα εισιτήρια πωλημένα — αλλά δεν γνωρίζει γιατί αυτό έχει σημασία. Αυτό δεν είναι δουλειά. Είναι επιβίωση και ελπίδα.
Τους καταλαβαίνω, εν μέρει. Για έναν εξωτερικό παρατηρητή, η επιμονή του Shen Yun ως ελίτ χορευτικού θιάσου φαίνεται έντονη – εκατοντάδες ερμηνευτές, περιοδείες ανά την υφήλιο, ρυθμός που δεν μειώνεται. Και μια ομάδα που είναι λιγότερο κατανοητή από όσο θα έπρεπε.
Φυσικά, τα μέσα ενημέρωσης αγαπούν μια ‘ζουμερή’ οπτική γωνία: Δεν είναι καταπονημένοι; Δεν είναι πολύ πειθαρχημένο; Δεν χειραγωγούνται αυτοί οι νέοι καλλιτέχνες;
Ας κάνουμε όμως ένα βήμα πίσω.
Στο καθεστώς του ΚΚΚ, «καταπονημένος» σημαίνει καταναγκαστική εργασία έως ότου το σώμα σας να μην αντέχει άλλο. «Πειθαρχία» σημαίνει χτυπήματα με ηλεκτροφόρα ρόπαλα για να αποκηρύξετε τις πνευματικές πεποιθήσεις σας. «Χειραγωγημένος» σημαίνει ότι αποβάλλεστε από το σχολείο για την πίστη σας, σας αρνούνται την εκπαίδευση, και καταδικάζεστε στη φτώχεια απλώς και μόνο για το ποιος είστε.
Η ένταση του Shen Yun δεν είναι εκμεταλλευτική — είναι άρνηση υποταγής.
Είναι μια κοινότητα που λέει: «Δεν θα μας σπάσετε». Οι καλλιτέχνες λένε: «Θέλουμε να είμαστε οι καλύτεροι, για έναν ανώτερο σκοπό». Το καθεστώς της Κίνας προσπαθεί να μας σταματήσει εδώ και 25 χρόνια και κάθε άλμα ή χαμόγελο στη σκηνή αποδεικνύει ότι απέτυχαν.
Γιατί δεν είναι αυτή η ιστορία στα άρθρα; Γιατί δεν μιλάμε για τα βασανιστήρια αντί για τις πολύωρες πρόβες;
Η New York Times έχει ξεφουρνίσει πολλαπλές «έρευνες» για τη δομή μας και επιτέθηκαν στην αντι-δικτατορική μας στάση, αποκαλώντας την ακόμη και «πολιτική». Πολιτική; Πείτε το στη νεαρή χορεύτρια της οποίας ο πατέρας χάθηκε σε μια κινεζική φυλακή επειδή διαλογιζόταν στο σαλόνι του και πέθανε μήνες αργότερα από βασανιστήρια. Πείτε της ότι το να χορεύει παρουσιάζοντας ιστορίες ανθρώπων σαν του πατέρα της είναι πολιτικό.
Ένα άλλο από τα άρθρα τους εμβαθύνει στη χρηματοδότησή μας — λες και το πάθος, οι πωλήσεις εισιτηρίων, και η ζωντάνια των μεταναστών δεν μπορούν να εξηγήσουν ένα φαινόμενο που άγγιξε τις ζωές εκατομμυρίων θεατών.
Η New York Times χάνει το δάσος για τα δέντρα — ή μήπως επιλέγει να μην το δει;
Για 25 χρόνια, το κομμουνιστικό καθεστώς της Κίνας συκοφαντεί το Φάλουν Γκονγκ, την πίστη μας, κολλώντας μας την ετικέτα της «αίρεσης» για να δικαιολογήσει την εξόντωσή μας. Το κρατικό ειδησεογραφικό πρακτορείο Xinhua (Σινχουά), η μηχανή προπαγάνδας του, ξεφουρνίζει τα ψέματα. Η New York Times, εν τω μεταξύ, συνεχίζει το παράδειγμά τους, με καλοσμιλεμένες λέξεις.
Δεν θα έπρεπε η ομοιότητα να τους κάνει να σταματήσουν και να σκεφτούν σοβαρά; Η δημοσιογραφία δεν λειτουργεί στο κενό, χωρίς συνέπειες.
Η New York Times έχει αφιερώσει περισσότερο χρόνο και μελάνι «διερευνώντας» τα παρασκήνια του Shen Yun από ό,τι έκανε ποτέ για τη διερεύνηση 25ετών βασανιστηρίων, φυλακίσεων και βίαιων αφαιρέσεων οργάνων — μια γενοκτονία που μόλις και μετά βίας έχει αγγίξει.
Αντίθετα, η αντικειμενική κάλυψη αυτών των γεγονότων από τη Wall Street Journal της χάρισε ένα βραβείο Πούλιτζερ που το άξιζε. Σίγουρα, κόστισε στον δημοσιογράφο την πρόσβαση στην Κίνα, αλλά το να πεις την αλήθεια για την εξουσία δεν ήταν ποτέ εύκολο. Το να παρενοχλείς μετανάστες-καλλιτέχνες στο έδαφός σου είναι πολύ πιο εύκολο.
Τα κρίσιμα θέματα
Το Δικαστήριο για την Κίνα στο Λονδίνο το έθεσε ωμά: «Πολλοί άνθρωποι πέθαναν με απερίγραπτα φρικτούς θανάτους χωρίς λόγο».
Επιζώντες από την Κίνα αφηγούνται ότι τους έκαναν αιματολογικές εξετάσεις, ακτινογραφίες και μια σειρά από ασυνήθιστες εξετάσεις όσο βρίσκονταν υπό κράτηση — προετοιμασία για τον πάγκο του κρεοπώλη, όχι ιατρικό έλεγχο.
Ένας γιατρός, ο Ένβερ Τότι, κατέθεσε ότι έκοψε έναν ζωντανό άνδρα για να αφαιρέσει τα νεφρά και το συκώτι του. Θυμόταν το αίμα που παλλόταν καθώς η καρδιά χτυπούσε ακόμα.
Αυτή είναι η πραγματικότητα: αρπάζουν τα όργανα από το σώμα για να τροφοδοτήσουν ένα εμπόριο μεταμοσχεύσεων δισεκατομμυρίων δολαρίων, ενώ το καθεστώς της Κίνας, όπως συνήθως, τα αρνείται όλα.
Το Shen Yun δεν μας διασκεδάζει απλώς — ενισχύει την συνείδησή μας. Φωτίζει τις περιοχές που λίγοι τολμούν να πατήσουν. Ενδεικτική περίπτωση: Μια πρώην ανταποκρίτρια της New York Times, η Ντίντι Κίρστεν Τάτλοου, κατέθεσε στο δικαστήριο ότι η προσπάθειά της να αναφέρει πληροφορίες σχετικά με την βίαιη αφαίρεση ζωτικών οργάνων κατεστάλη από τους συντάκτες της στην Times.
Στο θέατρο, το έχω δει αμέτρητες φορές — θεατές δακρυσμένοι, να ρωτούν πώς γίνεται να μην ήξεραν για την αφαίρεση οργάνων, για τα στρατόπεδα. Μια γυναίκα μού είπε ότι ένιωσε ελπίδα για πρώτη φορά μετά από χρόνια, βλέποντας κάτι αγνό να νικά το σκοτάδι.
Αυτό λείπει από τη New York Times: Το Shen Yun δεν μιλά για εμάς. Μιλά για αυτούς — τους κρατούμενους, τους βασανισμένους, τους νεκρούς. Μιλά και για εσάς, επίσης, κατ’ επέκταση, είτε το συνειδητοποιείτε είτε όχι. Η εμβέλεια του καθεστώτος δεν περιορίζεται στην Κίνα. Είναι στο τηλέφωνό σας, στην εφοδιαστική αλυσίδα προϊόντων σας, στην δημοσιογραφία που διαβάζετε.
Αυτό δεν είναι αφηρημένο για εμένα. Είναι προσωπικό. Έχω παρακολουθήσει το Shen Yun να μεγαλώνει από σπόρος σε μεγάλο δέντρο. Και ξέρω ότι κάθε μέρα που δεν μιλάμε, πεθαίνουν περισσότεροι. Οι επικριτές λένε ότι είμαστε πολύ πολιτικοί, ότι η τέχνη δεν πρέπει να κηρύττει.
Αλλά η σιωπή είναι επίσης πολιτική — αφήνοντας τη σκιά του ΚΚΚ να σέρνεται ανεξέλεγκτη ενώ πίνουμε λάτε και κάνουμε περιήγηση στο X.
Το Shen Yun είναι μια δύναμη για το καλό, που εκθέτει τα ψέματα και δείχνει έναν πολιτισμό που θέλουν να τον δουν κατεστραμμένο – είναι ένα πνεύμα που δεν μπορούν να σκοτώσουν.
Γι’ αυτό έχουμε κίνητρο. Γι’ αυτό δεν σταματάμε.
Είμαστε σε πόλεμο, με όπλα την ομορφιά και την αλήθεια. Κάθε παράσταση είναι μια μάχη κερδισμένη.
Με ποια πλευρά είστε;
Έτσι, [λέω] στη New York Times και σε κάθε εταιρεία που σπαταλά πίξελς και μελάνι για τα υποτιθέμενα ελαττώματα του Shen Yun: Δεν είστε απλώς εκτός θέματος — είστε συνένοχοι.
Κοιτάξτε καλύτερα. Μετράτε τα δέντρα, ενώ ένα δάσος καίγεται.
Δεν είμαστε τέλειοι — ποιος είναι; — αλλά παλεύουμε για ζωές, όχι για πρωτοσέλιδα, και προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο σε έναν ταραγμένο κόσμο.
Φανταστείτε αν αυτοί οι πόροι των μέσων ενημέρωσης πήγαιναν στην αποκάλυψη της βαρβαρότητας, της αδικίας και της λογοκρισίας του κινεζικού καθεστώτος αντί να αντηχούν — και να ενισχύουν — τις συκοφαντίες τους.
Φανταστείτε αν οι συγγραφείς έβλεπαν το αίμα πίσω από την ομορφιά —συκώτια κομμένα στην Χενάν, κραυγές πνιγμένες στο Πεκίνο — ή το όνειρο αυτών των μεταναστών να δείχνουν αυτές τις ιστορίες στην παγκόσμια σκηνή.
Δεν έχουμε χρόνο για αυτόν τον θόρυβο. Οι άνθρωποί μας πεθαίνουν. Διακυβεύεται ο κόσμος μας.
Το Shen Yun χορεύει, όχι επειδή είναι εύκολο, αλλά επειδή είναι επείγον.
Βγείτε από την γυάλα σας και ακούστε.
Η πραγματική ιστορία δεν έχει ποτέ σταματήσει να φωνάζει.
Tου Levi Browde
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα την άποψη της Epoch Times.
