Πυλώνες, στηρίγματα και σπήλαια είναι όλα στοιχεία του Ιδανικού Παλατιού του Φερντινάν Σεβάλ, το οποίο είναι ένα από τα πιο πρωτότυπα αξιοθέατα της Γαλλίας.
Ο Φερντινάν Σεβάλ (1836-1924), Γάλλος ταχυδρόμος, ξεκίνησε την κατασκευή του παλατιού των ονείρων του στις αρχές του 19ου αιώνα. Σύμφωνα με την ιστορία, το 1879, ο Σεβάλ σκόνταψε σε μια πέτρα. Όταν τη σήκωσε και την παρατήρησε, έμεινε τόσο έκπληκτος από το μοναδικό της σχήμα που γεννήθηκε μέσα του η επιθυμία να χτίσει ένα πέτρινο, μοναδικό παλάτι. Στην καρδιά ενός πλούσιου κήπου, φαντάστηκε ένα παλάτι γεμάτο από ένα πλήθος ζώων – χταπόδι, ελάφι, καϊμάν, ελέφαντας, πελεκάνος, αρκούδα, πουλιά – αλλά και μυθικών πλασμάτων, όπως γίγαντες και νεράιδες, και καταρράκτες, με αρχιτεκτονικά στοιχεία από όλες τις ηπείρους.
Ο Σεβάλ είχε ολοκληρώσει μόνο το δημοτικό σχολείο και δεν είχε καμία αρχιτεκτονική εμπειρία, ωστόσο αυτό δεν τον πτόησε. Για να υλοποιήσει το όραμα του άρχισε να μελετά και αφιέρωσε τα επόμενα τριάντα τέσσερα χρόνια χτίζοντας το παλάτι των ονείρων του βήμα βήμα, παρά τις επικρίσεις και τη χλεύη του κόσμου.
Παράλληλα με τα καθήκοντα του ως ταχυδρόμου, φόρτωνε πέτρες ασυνήθιστου σχήματος σε ένα καρότσι. Αργότερα, στον ελεύθερο χρόνο του, μέρα και νύχτα, με οποιονδήποτε καιρό, χρησιμοποιώντας τα πιο απλά εργαλεία, έδινε σιγά σιγά ζωή στο όνειρο του.
Όταν ολοκλήρωσε το τιτάνιο έργο του – γράφοντας πάνω από την είσοδο: «Plus opiniatre que moi se mettre a l’oeuvre» («Αφήστε κάποιον πιο επίμονο από μένα τώρα να αναλάβει το έργο») – ο Σεβάλ δεν αφήσε το μυστρί του για πολύ. Καθώς οι τοπικές αρχές αρνήθηκαν το αίτημά του να ταφεί στο παλάτι του μετά το θάνατό του, πέρασε άλλα οκτώ χρόνια μετατρέποντας την κρύπτη της οικογένειας σε ‘Τάφο της Σιωπής και της Ατελείωτης Ειρήνης’.
Ένα αρχιτεκτονικό έργο που δεν χωράει σε καμία κατηγορία
Μοναδικό στον κόσμο, το Ιδανικό Παλάτι εμπνέει καλλιτέχνες για πάνω από έναν αιώνα. Ανεξάρτητο από οποιοδήποτε καλλιτεχνικό κίνημα, χτισμένο χωρίς αρχιτεκτονικούς κανόνες, το Ιδανικό Παλάτι ήταν αντικείμενο θαυμασμού των υπερρεαλιστών. Το 1969, χαρακτηρίστηκε ως ιστορικό μνημείο ‘ναΐφ’ τέχνης από τον Αντρέ Μαλρώ, τότε υπουργό Πολιτισμού.
Πηγή: Kudatotam
