Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα όλοι μας παρακολουθούμε την γέννηση ενός κινήματος που μέρα με την ημέρα γιγαντώνεται. Είναι το κίνημα των βασανισμένων, των θυμάτων που επιλέγουν να λύσουν την σιωπή τους και να δείξουν σε όλους μας τις ανοικτές πληγές τους. Εξαπολύουν το λυτρωτικό «κατηγορώ» δείχνοντας σε όλους μας τους θύτες.
Πολλά κάδρα καθαιρέθηκαν, ιερά τέρατα του θεάτρου έχασαν την λάμψη τους και τον σεβασμό όλων μέσα σε μια στιγμή. Είναι οι άνθρωποι εκείνοι που καταχώστηκαν την αγάπη που τους έδειξε ο κόσμος που τους ανέδειξε. Κατηγορίες για ανάρμοστες, σεξιστικές, αντιδεοντολογικές, ρατσιστικές, αντιεπαγγελματικές συμπεριφορές. Μια εξαιρετικά λάθος ερμηνεία και διαχείριση της εξουσίας που τους δόθηκε. Κακοποίηση και ψυχολογική καταπίεση, ψυχικά τραύματα που ποτέ δεν θα επουλωθούν και τίποτα δεν θα είναι ξανά το ίδιο για τα θύματα αυτά.
Οι παραπάνω ωστόσο κατηγορίες δεν είναι ο πάτος του βαρελιού. Βρισκόμαστε στο μέσο των αποκαλύψεων της υπόθεσης Λιγνάδη. Ένας άνθρωπος που με τα έως τώρα δεδομένα και συμφώνα πάντοτε με τις κατηγορίες φαίνεται πως ασέλγησε κατ’εξακολούθηση πάνω σε ανήλικα μικρά παιδιά. Η ιστορία ωστόσο δεν είναι καινούρια. Μάθαμε πως ο συγκεκριμένος «κύριος» έχει απασχολήσει ξανά τις αρχές. Για πρώτη φορά μπήκε στο στόχαστρο των αρχών το μακρινό σε εμάς σήμερα, 1984 με τις ίδιες κατηγορίες που αντιμετωπίζει και σήμερα. Αν αυτό ωστόσο σας φαίνεται μακρινό, τότε τι έχετε να πείτε για την πιο πρόσφατη εμπλοκή και διερεύνηση του «κυρίου» αυτού από τις αρχές στο κοντινό μας 2012; οπόταν τέθηκε στο στόχαστρο των αρχών στην ερευνά για την εξάρθρωση ενός εγχώριου κυκλώματος trafficking.
Όπως είπαμε ωστόσο το βαρέλι δεν έχει πάτο. Η Υπουργός Πολιτισμού και σύσσωμη η κυβέρνηση σχεδιάζει εδώ και μέρες την πλήρη απεμπλοκή της σε οτιδήποτε αφορά την υπόθεση Λιγνάδη, με την αποποίηση κάθε ευθύνης. Τα δεδομένα ωστόσο δεν μπορούν να διαψευστούν τόσο εύκολα. Όσο και αν ιδρώνει η κύρια Μενδώνη αλλά και ο Πρωθυπουργός να μας πείσουν πως δεν γνώριζαν τον Λιγνάδη, τόσο η πραγματικότητα θα τους διαψεύδει. Στο τραπέζι υπάρχουν κάποια δεδομένα που δύσκολα μπορούν να παραβλεφθούν. Ο Λιγναδης μέχρι και πριν μερικές μέρες ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου. Μια θέση που του δόθηκε, αφού δεν υπήρξε κανένας σχετικός διαγωνισμός και ανοικτή πρόσκληση για την πλήρωση της συγκεκριμένης θέσης. Επομένως η θέση ανατέθηκε στον Λιγνάδη. Η θεωρία του επιτελικού κράτους που με τόσο ωραίο τρόπο διαφημίστηκε από τον Πρωθυπουργό και όλα τα ΜΜΕ αναφέρει κάτι πολύ συγκεκριμένο. Η πλήρωση κάθε θέση ευθύνης σε κάθε τομέα του δημόσιου τομέα, γίνεται από άτομα του στενού κύκλου του Πρωθυπουργού που διακρίνονται για τις δεξιότητες και ικανότητες τους. Πως γίνεται επομένως ο Πρωθυπουργός και το περιβάλλον του να μην γνώριζαν τον κύριο Λιγνάδη προσωπικά αλλά και το ποιον ενός ανθρώπου που ήδη είχε απασχολήσει τις αρχές και η δράση του ήταν ένα κοινό μυστικό όπως αποκαλύφθηκε;
Βρισκόμαστε λίγο πριν το μάτι του κυκλώνα. Η συνεχεία θα είναι καθηλωτική και κάθε ψέμα θα καταρρεύσει, κάθε πολιτική ευθύνη θα αποδοθεί. Θα χρειαστούν πολλοί Κούγιες για να καταφέρουν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη με την ακραία ρατσιστική και ομοφοβική ρητορική τους. Επιτέλους πρέπει να επέλθει η επιζητούμενη κάθαρση ώστε να βρουν την γαληνή τους όλα εκείνα τα θύματα που βρήκαν το θάρρος και μας έδειξαν τις ματωμένες τους πληγές.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι η γνώμη του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
Ακολουθήστε μας στο Telegram @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο Parler @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο SafeChat @epochtimesgreece
