Προστέθηκε βίντεο στις 30 Σεπτεμβρίου.
Από την Celia Farber.
Τον Μάρτιο 2019, η αμερικανική Epoch Times πήρε συνέντευξη από τον Βλαντιμίρ Μπουκόφσκυ, τον συγγραφέα της «Κρίσης στη Μόσχα: Σοβιετικά εγκλήματα και δυτική συνενοχή» για την ζωή και το έργο του.
Παρακάτω είναι το δεύτερο μέρος της συνέντευξης.
The Epoch Times: Ποιες είναι οι σκέψεις σας σχετικά με το Russiagate, την έρευνα για το κατά πόσον ο πρόεδρός μας συνεργάστηκε με την Ρωσία, με τον Πούτιν, για να κερδίσει τις εκλογές;
Βλαντιμίρ Μπουκόφσκυ: Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να γελάσω γιατί πιθανώς η πλειοψηφία των συμπατριωτών σας δεν το συνειδητοποιεί, αλλά η Σοβιετική Ένωση εμπλεκόταν πάντοτε στις εκλογές και σε κόλπα ακόμη και πριν εμφανιστούν οι υπολογιστές. Δεν υπάρχει τίποτα νέο εδώ. Φυσικά, πάντα ήθελαν να επηρεάσουν τις αμερικανικές εκλογές, αλλά συνήθως ήταν πολύ περιθωριακό και γελοίο. Το πιο αξιοσημείωτο αποτέλεσμα ήταν όταν εξελέγη ο Ρόναλντ Ρέιγκαν και ο Κάρτερ ηττήθηκε – οι Σοβιετικοί χειραγωγούσαν τους Ιρανούς να μην απελευθερώσουν εκείνους τους ομήρους μέχρι τις εκλογές. Και τώρα έχουν τον Ρόναλντ Ρέιγκαν. Αυτό σας δείχνει πόσο στενή ήταν η κρίση τους σε αυτές τις διαμάχες.
- Διαβάστε περισσότερα
Ο Τελευταίος Μαχητής: Η θριαμβευτική επιστροφή του Βλαντιμίρ Μπουκόφσκυ και η σκοτεινή αλήθεια για την ΕΣΣΔ και την Δύση
Ήταν πάντα καλοί στις μηχανορραφίες, αλλά η γνώση τους για την αμερικανική πραγματικότητα ήταν πάντα πολύ κακή. Δεν είχαν ιδέα πώς ζει η Αμερική, πώς κυβερνάται, τι πρόκειται να επικρατήσει, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα αυτής ή αυτής της δράσης. Λόγω του μαρξισμού, θεωρούσαν πάντα την έννοια της αμερικανικής πολιτικής ως μια τεράστια συνωμοσία, με μεγάλες επιχειρήσεις να έχουν όλους στην τσέπη τους και τέτοια πράγματα. Αυτή ήταν η ιδέα για την λειτουργία όλου αυτού. Ήταν τόσο μακριά από την πραγματικότητα που ό,τι πέτυχαν στην τακτική το έχασαν στρατηγικά.
The Epoch Times: Ο Αμερικανός αριστερός σήμερα, επειδή είναι ένα σημείο επίθεσης εναντίον του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, είναι άγρια αντι-Ρωσικός, Ρωσοφοβικός. Τώρα. Ξαφνικά.
Β. Μπουκόφσκυ: Ναι. Το γεγονός ότι η Ρωσία σήμερα είναι πολύ πιο αδύναμη από ό,τι ήταν η Σοβιετική Ένωση, και ως εκ τούτου λιγότερο επικίνδυνη, δεν επηρεάζει την αμερικανική γνώμη. Τώρα αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο πολύ σοβαρά. Και για πρώτη φορά στην ιστορία, στην πραγματικότητα εφάρμοσαν κυρώσεις και τέτοια πράγματα, τα οποία ελπίζαμε ότι θα είχαν εφαρμοστεί σε αυτούς αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά ποτέ δεν εφαρμόστηκαν. Και τώρα εφαρμόζουν όλες αυτές τις κυρώσεις όταν η επιρροή της Ρωσίας είναι πολύ μικρότερη.
The Epoch Times: Τόσο μεγάλο μέρος της δουλειάς σας ήταν για να προσπαθήσετε να ξυπνήσετε την Δύση, να καταλάβει ότι ο κομμουνισμός ήταν ένα κακό. Λένε ότι το 55 τοις εκατό των γεννημένων στην νέα χιλιετία στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι υπερήφανοι που αυτοαποκαλούνται σοσιαλιστές. Τι ελπίδα υπάρχει;
Β. Μπουκόφσκυ: Πολύ λίγη ελπίδα. Μην ξεχνάτε, μην ξεχνάτε ότι ο κομμουνισμός εξακολουθεί να είναι πολύ ισχυρός σε μέρη όπως η Κίνα, το Βιετνάμ, και παρόμοιες, και όταν συζητούνται αυτές οι χώρες σπάνια ακούτε κάτι για τον κομμουνισμό. Σαν να μην είναι η Κίνα η μεγαλύτερη κομμουνιστική χώρα στον κόσμο. Πρόσφατα είχαν το Κομμουνιστικό Κογκρέσο στην Κίνα και ανακοίνωσαν τα στοιχεία: 84 εκατομμύρια Κινέζοι είναι μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος. 84 εκατομμύρια. Είναι απλώς γελοίο. Έτσι ο κομμουνισμός μεγαλώνει και μεγαλώνει. Εξακολουθούν να ελέγχουν τα πάντα. Η απειλή αυτή καθαυτή δεν πέρασε. Αλλαγές στην γεωγραφία, αλλά δεν εξαφανίστηκαν.
The Epoch Times: Το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου ζείτε, σας κάνει να νιώθετε σαν σε μια σοσιαλιστική χώρα;
Β. Μπουκόφσκυ: Κοιτάξτε την πολιτική σύνθεση. Το Νο 2 κόμμα, που θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές, θα διευθύνεται από έναν μαρξιστή. Στις μέρες μας και στο σήμερα- ένας μαρξιστής επικεφαλής της Βρετανίας; Αυτό είναι γελοίο. Αλλά όλες οι δομές παραμένουν οι ίδιες. Ο σοσιαλισμός που πέτυχαν στα μεταπολεμικά χρόνια είναι ακόμα εδώ.
The Epoch Times: Όταν αναφέρεστε στην ΕΕ ως τέρας, ποιο είναι το χειρότερο χαρακηριστικό της; Τι κάνει την Ευρωπαϊκή Ένωση να φαίνεται ως τέρας;
Mr.Bukovsky: Λοιπόν, έκανα αυτήν την σύγκριση πριν από 15 χρόνια όταν μιλούσα στο Βρετανικό Κοινοβούλιο και εξακολουθεί να βρίσκεται στο YouTube.
Δεν θα διόρθωνα ούτε ένα γράμμα σε αυτήν. Όλα όσα είπα ήταν σωστά και εξακολουθούν να είναι. Προέβλεψα ότι αν δοθεί ποτέ στη Βρετανία η ευκαιρία του δημοψηφίσματος, θα ψηφίσουν να αποχωρήσουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό πριν από 15 χρόνια, και έγινε ακόμη χειρότερο. Ο έλεγχος από τις Βρυξέλλες, οι γραφειοκρατικές διαδικασίες που καθιστούν την ζωή πολύ δύσκολη, εξακολουθούν να ενισχύονται πάντα. Γίνεται πιο δύσκολο και πιο δύσκολο.
The Epoch Times: Πιστεύετε ότι το Brexit θα ολοκληρωθεί ποτέ;
Β. Μπουκόφσκυ: Όχι, δεν νομίζω. Νομίζω ότι θα είναι κάποιο είδος σαμποτάζ. Θα προσποιούνται ότι εφαρμόζουν το Brexit, αλλά δεν θα κάνουν τίποτα. Εν τω μεταξύ, άλλες χώρες ενδέχεται να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Βρετανίας. Έχουμε την Ιταλία, η οποία εξετάζει τώρα την επιλογή αποχώρησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και αυτό θα είναι ένα μεγάλο χτύπημα ειδικά επειδή η Ιταλία βρίσκεται στην ευρωζώνη. Θα συνεχίσει. Η διαδικασία αντίστασης στην Ευρωπαϊκή Ένωση στην Ευρώπη θα αυξάνεται.
The Epoch Times: Φαίνεται ότι τα νέα στοιχεία – μεταλλάξεις του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού – εξαπλώνονται μέσω των μέσων ενημέρωσης, των νέων τεχνολογιών και του Big Tech (μεγάλων εταιρειών Διαδικτύου και τεχνολογίας).
Β. Μπουκόφσκυ: Ναι. Επίσης μην ξεχνάτε ότι οι νεότερες γενιές είναι πολύ πιο παθητικές πολιτικά. Φαίνονται να αδιαφορούν παντελώς.
The Epoch Times: Ναι. Και υπάρχει μια απόλυτη μανία για τους Ναζί, για τον φόβο να μην σε αποκαλέσουν Ναζί. Κανένας φόβος να μην τους αποκαλέσουν κομμουνιστές ή σοσιαλιστές. Το επόμενο πράγμα θα είναι ότι θα γίνει κομπλιμέντο.
Β. Μπουκόφσκυ: Σωστά.
The Epoch Times: Η Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτές ήταν υποψήφια ως σοσιαλίστρια. Έχουμε τον Μπέρνι Σάντερς υποψήφιο πρόεδρο, ο οποίος έκανε μήνα του μέλιτος στη Σοβιετική Ένωση…
Mr. Bukovksy: Ναι.
The Epoch Times: Πώς αισθάνεστε τώρα που το «Κρίση στην Μόσχα» κυκλοφορεί στα Αγγλικά; Τι απόκριση υπήρξε;
Β. Μπουκόφσκυ: Είναι λίγο αργά. Γράφτηκε πριν από 25 χρόνια. Πολιτικά, είναι λίγο αργά.
The Epoch Times: Διαφωνώ, νομίζω ότι θα είναι μια βόμβα. Είναι σε ιδανικό χρόνο δεδομένου του τι έρχεται στο φως σε όλο τον κόσμο. Έχει ήδη μια τεράστια ανταπόκριση.
Β. Μπουκόφσκυ: Είναι μια καλή απόκριση. Αλλά υποψιάζομαι ότι μόνο στους ειδικούς θα είναι πολύ σημαντικό. Επειδή το βιβλίο είναι πολύ ειδικό, πολύ τεχνικό, περιέχει πολλά έγγραφα – δεν είναι εύκολο να το διαβάσετε. Θα επηρεάσει κυρίως τους ειδικούς.
The Epoch Times: Είναι ένα επικίνδυνο βιβλίο για δημοσίευση στον σημερινό κόσμο;
Β. Μπουκόφσκυ: Όντας ένας μικρός εκδότης, δεν το φοβούνται. Σε τελική ανάλυση, εξακολουθείτε να έχετε την Πρώτη Τροποποίησή σας και τέτοια πράγματα. Δεν φοβούνται την αντίθεση.
The Epoch Times: Ποιο πιστεύετε ότι είναι το πιο αμφιλεγόμενο πράγμα στο βιβλίο σας που προκάλεσε την καταστολή ή την αποτροπή του πριν από 25 χρόνια;
Β. Μπουκόφσκυ: Η αντίδραση εδώ ήταν πιο έντονη σε σχέση με ορισμένα άτομα, όχι με τα έγγραφα. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με εμένα. Αυτά είναι έγγραφα του Politburo (Πολιτικής Υπηρεσίας της ΕΣΣΔ), δεν τα εφηύρα. Όμως, ορισμένα ονόματα που σχετίζονται με φιλοσοβιετικές εκστρατείες και δραστηριότητες, αυτό ήταν σοκαριστικό για πολλούς ανθρώπους.
The Epoch Times: Ονόματα όπως ο Φράνσις Φορντ Κόπολα;
Β. Μπουκόφσκυ: Για παράδειγμα. Κάποιοι στην βιομηχανία ή στην πολιτική που γνωρίζεις και ξαφνικά – αυτό ανοίγει τα μάτια τους και τους δείχνει την άλλη πλευρά, την σκοτεινή πλευρά της πολιτικής. Πολλοί άνθρωποι σοκαρίστηκαν πολύ από αυτό.
The Epoch Times: Η ιστορία σχετικά με το πώς ο Έπστιν αντιμετώπισε το κείμενο, επιδιώκοντας να το υποτιμήσει – φαίνεται μάλλον σκανδαλώδης. Γιατί βρεθήκατε σε αυτήν την κατάσταση;
Β. Μπουκόφσκυ: Οι Γάλλοι εκδότες [όταν δημοσιεύτηκε αρχικά] είχαν επαφή με αυτούς, εγώ δεν τους προσέγγισα. Οι Γάλλοι εκδότες το πρόσφεραν στο [αμερικανικό] Random House. Δεν ήταν προετοιμασμένοι για τέτοιου είδους αντίδραση. Ήμουν ήδη προετοιμασμένος. Είχα κάποια εμπειρία με το Random House στο παρελθόν, οπότε ήξερα ότι δεν πρόκειται να δείξουν συμπάθεια, αλλά ο Γάλλος εκδότης μου δεν είχε ιδέα τι να περιμένει. Είναι πολύ χαρακτηριστικό των εκδοτικών οίκων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αντιμετωπίζουν τα βιβλία απλά σαν κάποιος που ασχολείται με προπαγάνδα: «Αυτό είναι ένα χρήσιμο βιβλίο». «Αυτό δεν είναι χρήσιμο βιβλίο».
The Epoch Times: Απευθυνόμενοι στο μέρος του ανθρώπινου μυαλού που ήδη γνωρίζει τι σκέφτεται, στοχεύοντας σε αυτό, σαν να είναι όλα εντάξει, και χωρίς εκπλήξεις.
Β. Μπουκόφσκυ: Ναι.
The Epoch Times: Τα πράγματα που συμβαίνουν τώρα, [κάποιοι] μαίνονται παντού στο όνομα της πολιτικής ορθότητας, της λογοκρισίας, της αποβολής από διαδικτυακές πλατφόρμες, της διαγραφής ανθρώπων – είναι αυτές οι νέες μορφές του ίδιου παλιού θηρίου;
Β. Μπουκόφσκυ: Η ερώτηση είναι: Πόσο νέες; Αν κοιτάξετε πίσω στη δεκαετία του ’30, ο «Υπέροχος Καινούριος Κόσμος» (Brave New World), παρουσιάζει λίγο πολύ αυτήν την εικόνα. Αυτά τα πράγματα είχαν ήδη ρυθμιστεί. Αλλά δεν έγινε καθολική γνώση. Οι άνθρωποι δεν περίμεναν να συμβεί.
The Epoch Times: Εδώ θεωρείται από την αριστερά ως σημείο πίστης ότι ο Πούτιν ελέγχει τον Ντόναλντ Τραμπ και διέρρηξε τα ηλεκτρονικά μηνύματα του DNC των Δημοκρατικών και ούτω καθεξής, τι θα λέγατε σε ένα τέτοιο άτομο που το πιστεύει;
Β. Μπουκόφσκυ: Δεν έχει νόημα καθόλου. (γέλια) Οι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν ότι ο πρόεδρός τους είναι πολύ περιορισμένος στην εξουσία του. Οι ιδρυτές πατέρες των ΗΠΑ μιλούν για αυτό. Ο πρόεδρος περιορίζεται από την νομοθεσία, από το Κογκρέσο, από άλλα επίσης. Δεν είναι στη δύναμή του να αλλάξει την πορεία της χώρας όσο αυτοί λένε. Ο πρόεδρος είναι μόνο ένας εκτελεστικός σύμβουλος, μέχρι εκεί. Η ιδέα ότι ήταν αρχικά κάπως σύμμαχος με την Μόσχα, είναι γελοία. Θέλω να πω ότι εκτελεί τα καθήκοντά του, με κάποιους περιορισμούς στην κατανόησή του για τη Ρωσία. Αλλά το να τον αποκαλέσω πράκτορα της Μόσχας είναι γελοίο. Μπορεί να σας αρέσει ή να μην σας αρέσει. Έχει ισχυρό χαρακτήρα, δεν είναι πολύ επικριτικός για τον εαυτό του και ούτω καθεξής, αλλά το να λέμε ότι είναι πράκτορας της Μόσχας είναι απολύτως γελοίο.
The Epoch Times: Θριαμβεύσατε επί των εχθρών σας με έναν εξαιρετικό τρόπο. Πώς το κάνατε; Πώς επιβιώσατε, ψυχολογικά;
Β. Μπουκόφσκυ: Νομίζω ότι όλα εξαρτώνται από την δύναμη του χαρακτήρα σου. Εάν είναι αρκετά ισχυρός, θα γίνει ισχυρότερος. Αν είναι πιο αδύναμος, μπορεί να καταρρεύσει. Επομένως, δεν είμαι ο μόνος που επωφελήθηκε από αυτήν την εμπειρία. Γνώριζα πολλά άλλα άτομα που έγιναν πιο δυνατά.
The Epoch Times: Μπορείτε να κοιτάξετε πίσω σε όλα αυτά τώρα και να αντλήσετε δύναμη και ίσως ακόμη και χαρά από αυτό που ζήσατε και μπορέσατε να εκθέσετε;
Β. Μπουκόφσκυ: Ω, ναι. Ναι φυσικά.
The Epoch Times: Ωραία.
Β. Μπουκόφσκυ: (Γέλια.)
The Epoch Times: Τι εννοούν όταν λένε «παγκοσμιοποίηση» και τι σημαίνει για εσάς η λέξη «παγκοσμιοποίηση»;
Β. Μπουκόφσκυ: Συνήθως εννοούν παγκόσμιες κυβερνήσεις. Μια ενιαία κυβερνητική δομή σε ολόκληρο τον κόσμο.
The Epoch Times: Γιατί το θέλουν αυτό; Γιατί θέλουν μια κυβέρνηση και γιατί μισούν τα έθνη;
Β. Μπουκόφσκυ: Τα έθνη – αν κοιτάξετε την ιστορία της αριστεράς- τα έθνη θεωρούνταν πάντα ως εχθρός επειδή κάνουν τους ανθρώπους άνισους. Η βασική ιδέα της αριστεράς από πολύ παλιά είναι η ισότητα των ανθρώπων. Οτιδήποτε κάνει τους ανθρώπους διαφορετικούς είναι κακό. Έτσι, για παράδειγμα, ιδιωτική ιδιοκτησία, εισοδήματα, ικανότητες – είναι όλα κακά. Οι άνθρωποι υποτίθεται ότι θα πρέπει να είναι ίσοι, που σημαίνει ίδιοι. Επομένως, τα έθνη είναι πάντα κακά. Τα έθνη έχουν διαφορετικές ιστορίες, διαφορετικά προνόμια, διαφορετικές παραδόσεις. Δεν μπορείτε να τα κάνετε ίσα, έτσι η αριστερά ήταν πάντα ενάντια στα έθνη.
The Epoch Times: Γιατί αγαπούν την μαζική μετανάστευση στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες; Άνοιγμα συνόρων…
Β. Μπουκόφσκυ: Ακριβώς για τον ίδιο λόγο, γιατί αυτό τους βοηθά να εξαλείψουν τις παραδόσεις, τις συνήθειες που συσσωρεύονται από τα έθνη. Και να τα κάνουν όλο και πιο παρόμοια.
The Epoch Times: Και ποια είναι η σχέση μεταξύ του εξισλαμισμού και του κομμουνισμού; Ο κομμουνισμός συνεχίζει να μεταμορφώνεται – πολλά κεφάλια. Το Δημοκρατικό Κόμμα εδώ είναι ριζοσπαστικά σοσιαλιστικό τώρα, ανοιχτά. Αλλά όταν πιέζονται να πουν τι πιστεύουν, λένε, ξέρετε, Δανία.
Β. Μπουκόφσκυ: Ναι.
The Epoch Times: Είναι ο Τζορτζ Σόρος κομμουνιστής;
Β. Μπουκόφσκυ: Όχι, ο Τζορτζ Σόρος δεν είναι κομμουνιστής, αλλά είναι πολύ κοντά στον σοσιαλισμό. Είναι πραγματικά υπέρ των αριστερών θεωριών, γενικά. Η κατανόησή του για τον κόσμο είναι πιο πρωτόγονη – ανοιχτή κοινωνία και τέτοια πράγματα, αλλά στην πραγματικότητα είναι όλα αριστερά. Ο Σόρος δεν ήταν τόσο αριστερός παλιότερα. Έγινε έτσι αργότερα. Τον γνώριζα τη δεκαετία του ’80. Βλέπαμε ο ένας τον άλλον αρκετά συχνά. Άλλαζε. Κινούνταν προς τα αριστερά εξαιρετικά γρήγορα.
The Epoch Times: Γιατί;
Β. Μπουκόφσκυ: Νομίζω ότι είναι μόνο λογικό.
The Epoch Times: Αυτός ήταν ο δρόμος που πήρε ο ελίτ κόσμος;
Β. Μπουκόφσκυ: Ναι.
The Epoch Times: Σε αυτήν την χώρα, οι σοσιαλιστές δεν μιλάνε για τον εργάτη. Όλα αφορούν την πολιτική ορθότητα και την σεξουαλικότητα, την ταυτότητα φύλου. Είναι πολύ διαφορετικό από τον «σοσιαλισμό», για παράδειγμα, στον οποίον μεγάλωσα στη Σουηδία στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Τέλος η συζήτηση για το προλεταριάτο. Τι σχέση έχει η σεξουαλικότητα με τον μαρξισμό;
Β. Μπουκόφσκυ: Στη σοβιετική ιστορία, υπήρχε μια πρώιμη περίοδος στις αρχές της δεκαετίας του ’20, μετά την επανάσταση όταν πειραματίστηκαν με αυτές τις ιδέες – ελεύθερο σεξ και ούτω καθεξής και ούτω καθεξής. Υπήρχε μια γυναίκα που ονομαζόταν [Αλεξάντρα] Κολοντάι, η οποία διέδωσε την ιδέα του «ελεύθερου έρωτα». Είχε αρκετή επιρροή. Στην αρχή ήταν πρέσβειρα στην Σουηδία, η Σουηδία ήταν μία από τις λίγες χώρες που αναγνώρισαν την Σοβιετική Ένωση.
The Epoch Times: Πιστεύετε ότι η Σοβιετική Ένωση φύτεψε σπόρους σε αυτήν τη χώρα για αυτό που βλέπουμε σήμερα, ώστε ο κομμουνισμός να εμφανιστεί τελικά εδώ;
Β. Μπουκόφσκυ: Νομίζω ότι οι σπόροι υπήρχαν πολύ πριν από την Σοβιετική Ένωση. Το αριστερό κίνημα στον κόσμο είναι παλαιότερο από τη Σοβιετική Ένωση. Τον 19ο αιώνα, θα το βρείτε να ευημερεί. Η μεγάλη ώθηση για αυτό συνέβη κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης.
The Epoch Times: Πιστεύετε ότι το Brexit θα πετύχει; Ότι η Βρετανία θα βγει από την Ευρωπαϊκή Ένωση;
Β. Μπουκόφσκυ: Νομίζω ότι θα εγκαταλείπουν την Ευρωπαϊκή Ένωση για τα επόμενα 100 χρόνια.
The Epoch Times: Τόσο άσχημα; Το ξέρατε ήδη όταν έγινε το δημοψήφισμα;
Β. Μπουκόφσκυ: Ναι. Το είχα προβλέψει 15 χρόνια πριν συμβεί. Αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση θα καταρρεύσει ακόμα κι αν είναι επώδυνο για πολλές χώρες, και θα είναι επώδυνο για πολλές, θα συμβεί όμως ούτως ή άλλως.
The Epoch Times: Γιατί;
Β. Μπουκόφσκυ: Επειδή είναι καταδικασμένη. Είναι νεκρή, όλη η ιδέα.
The Epoch Times: Είναι η πολιτική ορθότητα όπως την αποκαλούμε εμείς, το ίδιο με την κολλεκτίβα σκέψης που ζήσατε, αλλά η δυτική εκδοχή;
Β. Μπουκόφσκυ: Ναι, αλλά ο ορισμός της αριστεράς έχει αλλάξει, έχει μετακινηθεί σε όλες αυτές τις ατομικές, ακόμη και πολύ προσωπικές σχέσεις. Τότε ήταν όλα σχετικά με τις ταξικές σχέσεις. Τώρα είναι πολύ πιο προσωπικό και ακόμη και σε σχέση με την σεξουαλικότητα. Αυτός δεν ήταν ο ορισμός της αριστεράς στο παρελθόν. Ήταν ακόμη ασαφές. Σχετικά με την ισότητα των φύλων, την οικογένεια και ούτω καθεξής. Η αντιπαράθεση δεν είχε τελειώσει τη δεκαετία του ’20. Είχε παγώσει. Και μετά, ήρθε πάλι. Ανανεώθηκε στη δεκαετία του ’60, ανανεώνεται τώρα. Ανανεώνεται κάθε τόσο, όταν η κυρίως αριστερά μπαίνει σε κρίση ή πρόβλημα, επιστρέφει στις ρίζες της και αυτά τα προβλήματα ανασύρονται.
The Epoch Times: Είναι ο κομμουνισμός ένα ασώματο παράσιτο που δεν πεθαίνει ποτέ;
Β. Μπουκόφσκυ: Η βασική ιδέα μάλλον δεν θα πεθάνει ποτέ. Ο κομμουνισμός ήταν ένα πολύ πιο λεπτομερές πρόγραμμα. Ως τέτοιο, είναι ήδη νεκρό κατά το ήμισυ. Το ίδιο το πρόγαμμα που είχε ο Μαρξ και οι άλλοι, έχει φαλιρίσει. Έτσι οι θεωρητικοί της αριστεράς σήμερα δεν θέλουν να θυμούνται τις βασικές θέσεις της αριστεράς τότε. Για βιομηχανικές σχέσεις, ταξικές σχέσεις, δεν θέλουν να το σκέφτονται τώρα, δεν θέλουν ούτε να το συζητήσουν. Αλλά μετακινήθηκαν σε ένα πιο γενικό πεδίο, της ισότητας γενικά και διαμόρφωσαν πολιτικά μέτρα από αυτήν την οπτική. Επομένως, η πολιτική ορθότητα σήμερα ασχολείται όλο και περισσότερο με προσωπικά θέματα, ιδιωτικά θέματα των ανθρώπων, το οποίο δεν υπήρξε στο παρελθόν.
The Epoch Times: Είχατε ποτέ ονειρευτεί ότι η Αμερική θα γινόταν η κοινωνία παρακολούθησης που είναι σήμερα;
Β. Μπουκόφσκυ: Κάποιοι το είχαν πραγματικά προβλέψει την δεκαετία του ’30, αν θυμάστε στον «Θαυμαστό καινούριο κόσμο», το μοντέλο του μέλλοντος περιελάμβανε αυτόν τον απόλυτο έλεγχο, απόλυτη παρακολούθηση και ούτω καθεξής. Το ίδιο αν διαβάσετε Όργουελ. Αυτό το στοιχείο θεωρήθηκε αναπόφευκτο για το μελλοντικό μοντέλο και έχει γίνει πραγματικότητα τώρα, πολύ γρηγορότερα από ότι περίμενα λόγω της ανάπτυξης της τεχνολογίας.
Βέβαια, δεν περίμενα να είναι όλο καταγραφές και αποθηκεύσεις για το μέλλον – αυτές τις λεπτομέρειες. Παρακολούθηση. Το σκεφτόμασταν πιο γενικά. Τώρα είναι πράγματι πολύ προσωπικό και πολύ ακριβές αλλά ως έννοια ήταν πάντα μέρος των αριστερών ιδεολογιών.
The Epoch Times: Στις διαδηλώσεις των κίτρινων γιλέκων στην Γαλλία, στην αντίθεση στον Μακρόν και στους ελίτ της ΕΕ, βλέπουμε παρ’ όλα αυτά εικόνες του Τσε Γκεβάρα μεταξύ τους.
Ναι. Ο Τσε Γκεβάρα φαίνεται να έχει κολλήσει στα πόστερ για πάντα. Δεν γνωρίζουν πολλοί άνθρωποι στην πραγματικότητα τι πράγματα έκανε, τι έκανε στην πραγματικότητα. Αλλά η εικόνα ήταν πολύ ρομαντική. Ήταν ένας μαζικός δολοφόνος. Αλλά αυτό κανείς δεν το θυμάται πλέον.
The Epoch Times: Οι αρχιτέκτονες του κομμουνισμού πίστευαν πραγματικά στον κομμουνισμό;
Β. Μπουκόφσκυ: Εξαρτάται, ανά περίπτωση. Ο Λένιν ήταν ο πρώτος που συνειδητοποίησε ότι είχε υπολογίσει λάθος. Το 1921, είδε ότι η παγκόσμια επανάσταση δεν ήρθε, και κατά κάποιον τρόπο στηριζόταν σε αυτήν. Ήταν η βασική ιδέα του ότι ένα σοσιαλιστικό πραξικόπημα στην Ρωσσία θα εκκινούσε την παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση. Φτάνοντας στο 1921, ήταν προφανές ότι η παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση δεν πρόκειται να έρθει. Και έπρεπε να το παραδεχθεί. Μπορείτε να το βρείτε αυτό στα γραπτά του. Ήταν πολύ σαφής για αυτό. Είχε αφήσει την ψευδαίσθηση. «Αναβλήθηκε» είπε. Και έτσι άλλαξε τα πολιτικά του μέτρα κάνοντας την Νέα Οικονομική Πολιτική, ΝΟΠ. Άφησε την χώρα να αναπνεύσει λίγο. Αλλά είπε επίσης ότι ήταν προσωρινό, δεν θα ήταν για πολύ καιρό. Ήταν ο πρώτος που κατάλαβε ότι ήταν ένας βασικός λανθασμένος υπολογισμός.
Ο Στάλιν κατάλαβε το ίδιο πράγμα όταν οι Γερμανοί του επιτέθηκαν το 1941 και η Σοβιετική Ένωση άρχισε να καταρρέει, διαιρούμενη σε διαφορετικά μέρη. Ξαφνικά κατάλαβε ότι το όλο πράγμα είναι ένας μεγάλος λανθασμένος υπολογισμός. Η νέα οντότητα, όπως την αποκαλούσαν, οι Σοβιετικοί άνθρωποι, δεν είχαν γεννηθεί. Και ο Ερυθρός Στρατός το έσκαγε σαν τρελός. Δεν ήθελαν να πολεμήσουν. Ώστε αυτή ήταν η κατάρρευση των ιδεών του, συμπεριλαμβανομένων της κολλεκτιβοποίησης και άλλων παρόμοιων.
Ο Χρουστσόφ το κατάλαβε αυτό μόνο αφότου πήρε σύνταξη, καθόταν στην ντάτσα και το σκεφτόταν αρκετά. Είπε κάτι λίγο για αυτό στο ημερολόγιό του αλλά όχι πολλά. Αλλά μπορείς να δεις ότι αμφέβαλλε έντονα για τις βασικές αρχές. Όσον αφορά άτομα μετά τον Χρουστσόφ, δεν νομίζω ότι πίστεψαν ποτέ σε κάτι. Πίστευαν στην εξουσία, στο δικαίωμά τους να αναδιανέμουν πλούτο, και στο να είναι ένα είδος μόνιμης ελίτ. Οι περισσότεροι εξ αυτών έβλεπαν την ιδεολογία ως κάτι που στην πραγματικότητα εμπόδιζε την κίνησή τους προς τα εμπρός. Την έκανε δυσκολότερη. Και ξεφορτώθηκαν την ιδεολογία. Αλλά είχαν ακόμα την κομμουνιστική νοοτροπία. Τον καιρό του Μπρέζνιεφ δεν νομίζω ότι πίστευαν σε οτιδήποτε, πέρα από το δικαίωμά τους να είναι η νομενκλατούρα [τα ελίτ μέλη της σοβιετικής γραφειοκρατίας].
The Epoch Times: Μπορείτε να πείτε για το στοιχείο της μαζικής δολοφονίας στον κομμουνισμό, για το οποίο τόσο πολλοί δυτικοί φαίνεται να μην γνωρίζουν;
Β. Μπουκόφσκυ: Αυτό ήταν αποτέλεσμα της διάδοσης της ιδεολογίας τους στον κόσμο, που επίτηδες αντικαθιστούσε τις ανθρώπινες αξίες με ταξικές αξίες και ως εκ τούτου τους «απελευθέρωσε» από την ευθύνη. Αυτό ήταν αυτό που αποκαλούσαν «ιστορικό αναπόφευκτο» και ως εκ τούτου κανείς δεν ήταν ένοχος. Οι παλιές τάξεις θεωρείτο πως θα πέθαιναν ούτως ή άλλως και έτσι η δολοφονία τους δεν ήταν έγκλημα και έτσι πήγε. Μέχρι που δεν γινόταν αντιληπτό ως έγκλημα. Θεωρούνταν ως πτυχή της πάλης των τάξεων. Η ερώτηση είναι, φυσικά, πόσο εύκολο είναι να κάνεις απάνθρωπα τα ανθρώπινα όντα; Όπως φαίνεται είναι πολύ εύκολο.
The Epoch Times: Ποιά είναι η βασική διαφορά μεταξύ ναζισμού και κομμουνισμού;
Β. Μπουκόφσκυ: Ο ναζισμός αναγκαστικά είναι μια πιο στενή έννοια ενός έθνους που υπερέχει των άλλων, που είναι οι άρχοντες, και οι άλλοι πρέπει να υποταχθούν. Στην σοβιετική εκδοχή μιλάμε για τάξεις – μία τάξη είναι ο άρχοντας, όχι ένα έθνος, όπως στην εκδοχή των Ναζί. Αλλά αυτή είναι η μόνη διαφορά. Κατά τα άλλα αμφότερα ήταν σοσιαλιστικά. Ας μην ξεχνάμε ότι το κόμμα των Ναζί ονομαζόταν Εθνικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα έτσι και αυτοί μιλούσαν παρόμοια για δημιουργία ενός παραδείσου, μόνο που θα ήταν για το έθνος τους, εις βάρος των άλλων. Αυτή είναι η μόνη διαφορά.
The Epoch Times: Ο μέσος δυτικός λέει πάντα πως οι ναζί ήταν ακραίοι δεξιοί, ενώ οι κομμουνιστές ήταν αριστεροί. Για αυτό αρέσουν οι κομμουνιστές στον κόσμο.
Β. Μπουκόφσκυ: (Γελά.) Αυτό είναι πολύ απλοϊκό. Οι ναζί δεν ήταν ποτέ δεξιοί, ήταν πάντα αριστεροί. Ήταν σοσιαλιστές. Είναι μια εκδοχή του σοσιαλισμού.
The Epoch Times: Πως το ορίζετε;
Β. Μπουκόφσκυ: Τα πάντα, συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών μέτρων πολιτικής. Εάν εξετάσετε την εργατική νομοθεσία υπό τον Χίτλερ, θα βρείτε ότι δημιούργησαν τεράστια, μαζική εργατική νομοθεσία υπέρ των εργατικών τάξεων. Περιορισμούς στα δικαιώματα των έτσι αποκαλούμενων καπιταλιστών. Η διαφορά μεταξύ της δικής μας εκδοχής σοσιαλισμού και του έτσι αποκαλούμενου βόρειου σοσιαλισμού που εφάρμοσαν οι Γερμανοί ήταν ότι δεν έκαναν δημόσιες τις επιχειρήσεις. Θα έκοβαν τα κέρδη με τεράστιους φόρους, θα το έκοβαν ολοκληρωτικά – αυτή είναι η διαφορά με τεχνικούς όρους.
The Epoch Times: Η εμπειρία της ανατροφής μου σε μια ριζοσπαστικά σοσιαλιστική Σουηδία στο τέλος της δεκαετίας του ’70 ήταν ότι η κεντρική ιδέα ήταν να χτίσουν έναν νέο άνθρωπο, τον νέο Σουηδό, που θα έχει μόνο αλτρουιστικές, και κολλεκτιβιστικές τάσεις, και θα έχει αποβάλλει όλες τις ανθρώπινες αδυναμίες. Ένα πολύ λειτουργικό ανθρώπινο ον που θα μπορούσε να προβλεφθεί, μπορείτε να πείτε, σαν ένα ρομπότ. Πείτε μου για την σοβιετική εκδοχή αυτού.
Β. Μπουκόφσκυ: Το ίδιο σε εμάς. Μας έλεγαν επίσης ότι δημιουργούσαν μια νέα ιστορική οντότητα που ονομάζεται «σοβιετικοί άνθρωποι». Ο Νέος Άνθρωπος έχει όλες αυτές τις ποιότητες που ανέφερες – κολλεκτιβιστικές και λοιπά και δεν έχει έθνος, δεν ανήκει σε κάποιο έθνος.
The Epoch Times: Τι απόγινε ο ρωσσικός εθνικισμός;
Β. Μπουκόφσκυ: Υπήρξε μια πολύ σύντομη περίοδος στα τελευταία χρόνια του Στάλιν όπου ξαφνικά είχαμε αυτόν τον εθνικισμό. Ο ρωσσικός εθνικισμός ξαφνικά πήρε τον έλεγχο. Ήταν πολύ ασυνήθιστο για όλη την ιστορία της σοβιετικής ένωσης. Αν κοιτάξετε στα μέσα των δεκαετιών ’20 και ’30 και πέρα δεν υπήρχε εθνικισμός. Ο εθνικισμός θεωρούνταν πάντα εχθρός. Ξαφνικά τα τελευταία χρόνια του Στάλιν χαρακτηρίστηκαν από πολύ καθαρό ρωσσικό εθνικισμό που εκκινήθηκε από την κορυφή, όχι από την βάση.
Εκκινήθηκε στο Κρεμλίνο, η εκστρατεία κατά των αποκαλούμενων κοσμοπολιτισμού και των Εβραίων συνωμοτών, γιατρών και παρόμοιων. Αλλά ήταν μια πολύ σύντομη περίοδος. Μόλις πέθανε ο Στάλιν, πέθανε και αυτή, επίσης. Και δεν συνεχίστηκε.
Αργότερα η αντισημιτική πλευρά κατά κάποιον τρόπο ανανεώθηκε υπό την κάλυψη της μάχης κατά του Σιονισμού. Ο Σιονισμός ήταν η λέξη σύνθημα, όπως γνωρίζετε, δεν θα έλεγαν «Εβραίοι» θα έλεγαν «Σιονιστές», και η εκστρατεία ήταν κατά του Σιονισμού, αν και το νόημα είναι πολύ σαφές. Αλλά δεν οδήγησε σε ρωσσικό εθνικισμό. Δημιούργησε ένα κύμα αντισημιτισμού, αλλά δεν οδήγησε σε ρωσσικό εθνικισμό όπως έγινε υπό τον Στάλιν. Τον ανέσυραν πάλι όταν η σοβιετική ένωση κατέρρευσε.
Και αν κοιτάξετε την σημερινή στρατηγική, εσωτερικά μέτρα, προπαγάνδα, είναι καθαρά ρωσσικός εθνικισμός με πολλή επιρροή από την Ορθόδοξη Εκκλησία, που είναι πολύ ασυνήθιστο στην ρωσσική ιστορία. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είχε ποτέ σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση ρωσσικών μέτρων πολιτικής και τώρα έχει. Είναι ένα είδος αντικαταστάτη για την κομμουνιστική ιδεολογία. Έτσι αυτά έχουμε πλέον.
The Epoch Times: Οι νέοι Ρώσσοι γνωρίζουν την ιστορία του σοβιετικού κομμουνισμού;
Β. Μπουκόφσκυ: Όχι. Είναι όπως οπουδήποτε αλλού. Δυστυχώς μόνο οι μεγαλύτερες γενιές θυμούνται. Οι νεότερες γενιές δεν γνωρίζουν τίποτα και δεν θέλουν να γνωρίζουν. Δεν μπορείς να τους διδάξεις, διότι απλώς αντιστέκονται σε κάθε διδασκαλία. Δεν διαβάζουν βιβλία. Βλέπουν τηλεόραση, και ό,τι μπορέσουν να κοιτάξουν στα γρήγορα από τους υπολογιστές, και αυτό είναι. Η γνώση της ρωσσικής ιστορίας σήμερα στην γενιά κάτω των 40 είναι μηδενική. Δεν θυμούνται πάντα ούτε ποιος ήταν ο Λένιν.
The Epoch Times: Ποιός από τους Ρώσσους κομμουνιστές τυράννους ήταν ο χειρότερος;
Β. Μπουκόφσκυ: Η ιστορία έχει την δική της λογική, δεν ήταν λόγω των ανθρώπινων όντων και των ποιοτήτων τους. Μάλλον, διαφορετικά στάδια ανάπτυξης απαίτησαν διαφορετικούς ανθρώπους. Η μαύρη λατρεία της προσωπικότητας του Στάλιν υπερίσχυσε σε σχέση με όλα τα άλλα, και αυτό είναι πραγματικά κάτι που δεν αναμενόταν. Είναι κάπως σχιζοφρενικό διότι σχεδόν δεν υπάρχει οικογένεια στην Ρωσσία που δεν υπέφερε διώξεις υπό τον Στάλιν, και παρ’ όλα αυτά είναι ακόμα εθνικό σύμβολο. Υπάρχουν ακόμα ιστορίες που κυκλοφορούν ότι υπό την διακυβέρνησή του υπήρχε τάξη στην χώρα, το οποίο είναι απόλυτη ανοησία. Θυμάμαι τον καιρό του Στάλιν, αν και ήμουν παιδί: Δεν υπήρχε καθόλου περισσότερη τάξη σε σύγκριση με κάποια άλλη εποχή. Πλήρης ανοησία. Αλλά παρ’ όλα αυτά το περίεργο φαινόμενο είναι ότι η μαύρη λατρεία της προσωπικότητας του Στάλιν επιβίωσε δια μέσου όλων των αλλαγών στην ρωσσική κοινωνία.
The Epoch Times: Τι ήταν αυτό σε εσάς, ως νέο άντρα, που σας έδωσε την δύναμη να της αντισταθείτε;
Β. Μπουκόφσκυ: Το σημείο αλλαγής για εμένα ήταν ακριβώς ο θάνατος του Στάλιν. Ήμουν 10 ετών όταν πέθανε και ξαφνικά κατάλαβα ότι δεν ήταν θεός. Μεγαλώναμε με την ιδέα ότι ήταν θεός, και ξαφνικά ο θεός πέθανε. Αυτό ήταν το είδος σοκ που σε αναγκάζει να σκεφτείς. Ξαφνικά κατάλαβα ότι η χώρα συνέχιζε να ζει χωρίς τον Στάλιν, κάτι που δεν μπορούσα να φανταστώ. Τίποτα δεν μπορούσε να υπάρχει ή να λειτουργεί χωρίς τον Στάλιν και όμως πέθανε, αλλά η ζωή συνεχιζόταν. Πολλοί άνθρωποι περιγράφουν την αλλαγή στις απόψεις τους μετά τον θάνατο του Στάλιν.
The Epoch Times: Ποια η συμπεριφορά των γονιών σας;
Β. Μπουκόφσκυ: Οι γονείς μου ήταν σιωπηλοί. Δεν έλεγαν λέξη. Γενικά, η μεγαλύτερη γενιά έμεινε σιωπηλή. Δεν εμπιστεύονταν κανέναν και γνώριζαν ότι όλα μπορεί να αλλάξουν αύριο, και αν δείξεις συναισθήματα ή προτιμήσεις αύριο, θα το θυμούνται. Έτσι έμειναν τελείως σιωπηλοί. Δεν θα έλεγαν λέξη.
The Epoch Times: Γιατί ήταν τόσο σημαντικό να παγιδεύον ανθρώπους ώστε να μην μπορούν να βγουν από την χώρα;
Β. Μπουκόφσκυ: Πάντα μας έλεγαν ότι υπό τον καπιταλισμό όλα τα έθνη λιμοκτονούν και εμείς είμαστε οι τυχεροί, διότι δεν πεινάμε. Αλλά ο Ερυθρός Στρατός, αφότου πήγε στην Ευρώπη στο τέλος του πολέμου, διαπίστωσε ότι τα άλλα έθνη ευημερούν παρά τον πόλεμο. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη αποκάλυψη και φυσικά ο Στάλιν αύξησε τις καταστολές επίσης και κατά εκείνων που ήταν στο εξωτερικό με τον στρατό, διότι ήταν μια πηγή γνώσης που ήταν ανεπιθύμητη στην μηχανή. Αυτοί που βρίσκονταν σε κατακτημένες περιοχές και αυτοί που ήταν στο εξωτερικό, ήταν φορείς κάποιου είδους βακτηρίου υπό τον Στάλιν.
The Epoch Times: Λέτε ότι η Δύση δεν νίκησε στον Ψυχρό Πόλεμο. Μπορείτε να εξηγήσετε;
Β. Μπουκόφσκυ: Αντιλαμβάνομαι τον Ψυχρό Πόλεμο ως έναν ιδεολογικό πόλεμο. Φιλελεύθερη δημοκρατία έναντι κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού. Από αυτήν την άποψη δεν νικήσαμε. Αντιθέτως, η φιλελεύθερη δημοκρατία μολύνθηκε με πολλά στοιχεία σοβιετικής ιδεολογίας και η σοβιετική ιδεολογία δεν εξαφανίστηκε. Μεταλλάχθηκε, έτσι δεν υπήρξε κάποια μεγάλη νίκη. Συνήθως λένε ότι η Δύση κέρδισε τον Ψυχρό Πόλεμο, εννοώντας ότι την στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ Συνθήκης Βαρσοβίας και ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ είναι ακόμα εν ζωή και η Συνθήκη Βαρσοβίας εξαφανίστηκε, έτσι αυτό το μετέφρασαν ως νίκη.
Αλλά εγώ πάντοτε αντιλαμβανόμουν αυτόν τον πόλεμο ως πολύ βαθύτερο, ως σύγκρουση ιδεολογιών, και σε αυτήν την σύγκρουση δεν νικήσαμε. Ο κομμουνισμός δεν έχει ποτέ καταδικαστεί παγκοσμίως ως έγκλημα. Δεν τους δίκασαν. Δεν εξαναγκάστηκαν να λογοδοτήσουν για τα εγκλήματά τους. Η ιδιότητα μέλους σε κομμουνιστικές οργανώσεις δεν έγινε ποτέ αντιληπτή ως έγκλημα. Επειδή δεν είχαμε ένα είδος δίκης Νυρεμβέργης στην Μόσχα, ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει.
The Epoch Times: Είναι κατηγορηματικά πολύ αργά για να γίνει αυτό τώρα;
Β. Μπουκόφσκυ: Μην ξεχνάτε ότι έχουν περάσει 25 χρόνια από την κατάρρευση του σοβιετικού καθεστώτος. Σε αυτά τα 25 χρόνια, νέα εγκλήματα διαπράχθησαν. Η απίστευτη διαφθορά, η μαζική κλοπή δημόσιου χρήματος και τα παρόμοια, επίσης πολιτικές δολοφονίες. Έτσι είναι δύσκολο για τον κόσμο να συγκεντρωθούν στα προηγούμενα γεγονότα όταν έβλεπαν τα νέα γεγονότα να εκτυλίσσονται. Να τους κάνεις να έχουν επαρκές ενδιαφέρον στην βαθύτερη ιστορία γίνεται δύσκολο.
The Epoch Times: Πούτιν. Εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες, αν ξέρουμε κάτι, το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι ήταν άνθρωπος της KGB. Πόσο κακός ήταν; Σε ποια πράγματα συμμετείχε;
Β. Μπουκόφσκυ: Δεν ήταν πολύ υψηλά. Ήταν ένας από τους χιλιάδες. Καθόλου εξέχων, δεν κατάφερε τίποτα. Η θέση του, ο ρόλος του, δεν ήταν καθόλου σημαντικός. Ήταν στην GDR στην Ανατολική Γερμανία, υπεύθυνος για κάποια ένωση φιλίας ή κάτι τέτοιο. Δεν ήταν επιτυχής ως πράκτορας της KGB, δεν πέτυχε τίποτα. Ήταν ταγματάρχης στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του. Έγινε αντισυνταγματάρχης μόνο όταν παραιτήθηκε από την KGB, κάτι συνηθισμένο. Δεν ήταν καθόλου σημαντικός για την οπτική της KGB αλλά η νοοτροπία που πήρε είναι αυτή της KGB και έμεινε σε αυτόν. Αυτό είναι σημαντικό, τα άλλα όχι. Δεν πέτυχε τίποτα.
The Epoch Times: Τότε πως μπορεί να εξηγηθεί η άνοδός του;
Β. Μπουκόφσκυ: Απλώς έτυχε να βρίσκεται στο σωστό μέρος στην σωστή στιγμή. Ο Γέλτσιν αναζητούσε διάδοχο, από την KGB κατά προτίμηση. Ήθελε μια εξασφάλιση έναντι ποινικής δίωξης. Μόλις θα παραιτούνταν, η οικογένειά του θα βρισκόταν εκτεθιμένη. Και ήθελε μια εγγύση ότι δεν θα διωχθεί ποινικά.
Ο Πούτιν δεν είναι καθόλου, καθόλου σημαντικός. Είναι υπάλληλος της KGB και πίσω του βρίσκεται ολόκληρη η οργάνωση που είναι πολύ ισχυρή, αλλά ο ίδιος ο Πούτιν είναι μικροσκοπικός, όχι πολύ έξυπνος, πάντα στηρίζεται σε εκβιασμούς. Είναι σύμπτωμα όχι αιτία. Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει το σύμπτωμα στην Ρωσσία καθώς εξελίσσεται μέσω του κομμουνισμού. Υπάρχει ένα είδος ιστορικού σχεδόν 100 χρόνων προπαγάνδας.
The Epoch Times: Ποιος υποψήφιος πιστεύετε ότι θα ήθελε ο Πούτιν να κερδίσει το 2016, η Κλίντον ή ο Τραμπ;
Β. Μπουκόφσκυ: Πολύ δύσκολο να πω. Δεν γνώριζαν τίποτα για τον Τραμπ. Και να προβλέψουν τι θα ήταν ο Τραμπ ως πρόεδρος ήταν πολύ δύσκολο. Με την Κλίντον γνώριζαν σίγουρα ότι θα ήταν ένας μηχανισμός του Δημοκρατικού κόμματος, με τον οποίον ήδη είχαν εμπειρία υπό Κλίντον και Ομπάμα. Είχαν κάνει τα λάθη τους με αυτόν, δεν ήταν πολύ χαρούμενοι με ένα μέρος του. Έτσι φαίνεται να πίστευαν ότι θα συνέβαινε αλλαγή. Δεν γνωρίζω, δύσκολο να πω. Μερικές φορές να καταλάβεις το μυαλό τους είναι σχεδόν αδύνατον.
The Epoch Times: Θεωρείται τον εαυτό σας συγγραφέα; Αντιφρονούντα; Σύμβολο ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Πόσο σημαντικός είναι ο «συγγραφέας»;
Β. Μπουκόφσκυ: Έγινα συγγραφέας κατά τύχη. Είμαι στην πραγματικότητα επιστήμονας. Απλώς επειδή είχα ένα συμβόλαιο να γράψω ένα βιβλίο όταν απελευθερώθηκα, έτσι συμφώνησα να προσπαθήσω να το γράψω. Δεν είχα γράψει βιβλίο παλιότερα. Ήταν ένα τελείως νέο εγχείρημα για εμένα. Δεν θεώρησα ποτέ τον εαυτό μου συγγραφέα. Αλλά πρέπει να δοκιμάσεις πολλά πράγματα στην ζωή.
The Epoch Times: [Ο Μπουκόφσκυ είχε ανταλλαχθεί με έναν Χιλιανό κομμουνιστή στην Ζυρίχη το 1976.] Θυμάστε, όταν ήρθατε στην Δύση την δεκαετία του ’70; Θυμάστε την προσγείωση; Νιώσατε ελεύθερος; Νιώσατε την Δύση όπως την είχατε φανταστεί;
Β. Μπουκόφσκυ: Πως να το θέσω, υπάρχει μια αίσθηση ελευθερίας φυσικά. Μόλις περνάς τα σύνορα, όλα αλλάζουν, όλα είναι επιλογή σου. Θυμάμαι που δυσκολευόμουν πάνω από έναν κατάλογο εστιατορίου. Ποιο από τα 16 είδη παγωτού να παραγγείλω. Αυτό ήταν ένα είδος τιμήματος για την ελευθερία. Είχαμε συνηθίσει σε μια πολύ απλή ζωή. Το παγωτό ήταν το παγωτό. Με κεφαλαίο Π. Και αυτό ήταν. Δεκαέξι ποικιλίες. Δεκαέξι!
The Epoch Times: Η ελευθερία μπορεί να γίνει τυραννία, επίσης.
Β. Μπουκόφσκυ: Ναι. Σίγουρα ένα βάρος.
