Η Ινδία αποτελεί κοιτίδα ορισμένων από τους αρχαιότερους πολιτισμούς του κόσμου, με ίχνη ανθρώπινης δραστηριότητας που χρονολογούνται από 400.000 έως 200.000 π.Χ. Η μακραίωνη ιστορία της χώρας αυτής είναι γεμάτη από εκπληκτικές ιστορίες βασιλείων, δυναστειών και θρησκειών, που επηρέασαν και ακόμη επηρεάζουν τον κόσμο.
Ο χαμένος πολιτισμός της Χαράπα
Ένας από τους πρώτους εξελιγμένους πολιτισμούς που άφησε το αποτύπωμά του στην ινδική γη ήταν ο λαός της Χαράπα, που πιθανότατα υπήρχε κατά τη διάρκεια των πρώτων χιλιετιών π.Χ. Εγκατεστημένος κατά μήκος του ποταμού Ινδού, ο πολιτισμός αυτός διέθετε το δικό του σύστημα γραφής, προηγμένο κοινωνικό και οικονομικό σύστημα, καθώς και εντυπωσιακές αστικές πόλεις και αρχιτεκτονική.
Παραμένει άγνωστο γιατί αυτός ο πολιτισμός κατέρρευσε γύρω στο 1500 π.Χ., αλλά ορισμένοι αποδίδουν την πτώση του στις συνεχείς πλημμύρες και άλλες φυσικές καταστροφές της περιοχής, ή ενδεχομένως σε εισβολείς από τη Δυτική και Κεντρική Ασία.
Η εποχή των Βέδων και η γέννηση του Ινδουισμού
Ο επόμενος πολιτισμός που άφησε το στίγμα του στα ινδικά βιβλία ιστορίας ήταν οι Βεδικοί Άρυοι. Αυτοί οι λαοί ήταν αρχικά μετανάστες που μιλούσαν μια πρώιμη μορφή των σανσκριτικών και ήταν αποφασισμένοι να παραμείνουν πιστοί στη δική τους φυλετική ταυτότητα.
Το όνομα που τους έχει δοθεί, Βεδικοί λαοί, προέρχεται από τέσσερα ιερά κείμενα, τις Βέδες, που παρουσίασαν στους ερευνητές μια ματιά στη ζωή και τις πεποιθήσεις αυτού του πολιτισμού. Οι Βέδες θεωρούνται συχνά ως τα παλαιότερα ινδουιστικά κείμενα, και πιστεύεται ότι ο Βεδικός πολιτισμός εξαπλώθηκε σε ένα μεγάλο μέρος της Ινδίας περίπου το 1000 π.Χ.
Μαζί τους, οι Βεδικοί Άρυοι έφεραν τις φιλοσοφικές τους πεποιθήσεις. Αυτές οι ιδέες αντιπροσωπεύουν μια θεωρία ότι η ευτυχία και η σωτηρία προέρχονται από την ηθική και τα ήθη ενός ατόμου, και η πορεία κάποιου πρέπει να βασίζεται στη θέση του στη ζωή, αλλά πάντα να είναι δίκαιη και καλή.
Η Αυτοκρατορία των Μαουρία και ο Αυτοκράτορας Ασόκα
Το βασίλειο της Μαγάντα άνθισε ιδιαίτερα υπό την κυβέρνηση του Τσαντραγκούπτα Μαουρία κατά τον 4ο αιώνα π.Χ., καθώς άρχισε να επεκτείνεται και ο ηγέτης του να αυξάνει τη δική του εξουσία, εργαζόμενος για να σχηματίσει την Αυτοκρατορία των Μαουρία, που πιστεύεται ότι ήταν η πρώτη ινδική αυτοκρατορική δύναμη.
Η Αυτοκρατορία των Μαουρία εγκατέστησε την πρωτεύουσά της στην Πατλιπούτρα, κοντά στη σημερινή Πάτνα, και κατασκεύασε ναούς, βιβλιοθήκες, παλάτια, ακόμη και πανεπιστήμιο. Η εμπορική επιτυχία του αυτοκράτορα ήταν εντυπωσιακή, και διατηρούσε ένα αξιοσημείωτο κυβερνητικό σύστημα και ισχυρό στρατό.
Ωστόσο, την εποχή του τρίτου αυτοκράτορα, του εγγονού του Τσαντραγκούπτα, υιοθετήθηκε μια στάση μη βίας μετά από μια αιματηρή μάχη εναντίον του βασιλείου της Καλίνγκα εξαιτίας των νέων βουδιστικών πεποιθήσεων του αυτοκράτορα. Ο Σιντάρθα Γκαουτάμα, ο Βούδας, είχε γεννηθεί το 560 π.Χ., και την εποχή της βασιλείας του Αυτοκράτορα Ασόκα, το θρησκευτικό σύστημα που είχε ιδρύσει γινόταν όλο και πιο διαδεδομένο.
Η Χρυσή Εποχή των Γκούπτα
Η Αυτοκρατορία των Γκούπτα έγινε το πρόσωπο της βόρειας Ινδίας κατά την Κλασική Εποχή και η πλειοψηφία της περιοχής ενώθηκε υπό την εξουσία τους κατά τη διάρκεια αυτού που συχνά περιγράφεται ως η Χρυσή Εποχή της βόρειας Ινδίας.
Η περίοδος της αυτοκρατορίας των Γκούπτα θεωρείται εποχή νόμου και τάξης, καθώς και πολιτιστικής άνθησης. Οι κυβερνήτες της αυτοκρατορίας δεν ήταν άμαθοι σε στρατιωτικές εκστρατείες, αλλά επεδίωκαν να επεκτείνουν την επικράτειά τους μάλλον μέσω ειρηνικών μέσων όπως γαμήλιες συμμαχίες, παρά μέσω στρατιωτικής δράσης.
Η άφιξη του Ισλάμ και το Σουλτανάτο του Δελχί
Η επόμενη μεγάλη ανακατάταξη του ινδικού πολιτισμού ήρθε με την άφιξη του Ισλάμ. Μουσουλμάνοι εισβολείς άρχισαν να στέλνουν αποστολές στην Ινδία μετά τον θάνατο του Προφήτη Μωάμεθ. Μια σειρά μουσουλμάνων σουλτάνων άρχισε να ηγείται εκστρατειών στην Ινδία, διεκδικώντας μέρη όπως το Μουλτάν και το Σομνάθ.
Οι Ραζπούτοι στέκονταν ως ένας από τους πιο αποφασισμένους υπερασπιστές ενάντια στους εισβολείς Σουλτάνους, αλλά τελικά ηττήθηκαν το 1192 από τον Μωάμεθ Γκόρι και τις δυνάμεις του.
Με την αρχή του 13ου αιώνα, προέκυψε η εποχή της κυριαρχίας του Σουλτανάτου του Δελχί. Η πρώτη δυναστεία των σκλάβων μέσα στο Σουλτανάτο του Δελχί ιδρύθηκε από τον Κουτούμπ-ουντ-ντιν Άιμπακ. Η δυναστεία των σκλάβων ήλεγχε το σουλτανάτο μέχρι περίπου το 1290, όταν η δυναστεία των Χιλτζί ανέλαβε την εξουσία.
Η μεγαλειώδης Αυτοκρατορία των Μογγόλων
Απελευθερωμένος από τον ανταγωνισμό της δυναστείας των Λόντι, ο Μπάμπουρ εγκαθίδρυσε τη δυναστεία των Μογγόλων, η οποία κατέληξε να γίνει μια από τις μεγαλύτερες στην ιστορία. Η αρχική τουρκο-μογγολική αυτοκρατορική δύναμη κυβέρνησε τη συντριπτική πλειοψηφία της Ινδίας για πάνω από δύο αιώνες και έφερε σημαντικές πολιτιστικές αλλαγές.
Τα πρώτα σημάδια της παρακμής της Αυτοκρατορίας των Μογγόλων εμφανίστηκαν στις αρχές του 18ου αιώνα, καθώς διαδοχικές εξεγέρσεις άρχισαν να κλονίζουν τα θεμέλια της δύναμής της, σε συνδυασμό με την απειλή των Μαράτα και των Βρετανών.
Η βρετανική κυριαρχία και ο αγώνας για την ανεξαρτησία
Η Βρετανική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών βρισκόταν ήδη στην περιοχή για κάποιο χρόνο, αλλά η κατάσταση με τους Βρετανούς άρχισε να κλιμακώνεται λίγο μετά την πτώση των Μογγόλων.
Το 1857, η Ινδία υφίστατο αυξανόμενο έλεγχο από την Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών, κάτι στο οποίο οι ντόπιοι αντιδρούσαν. Αυτό που άρχισε ως μια απλή εξέγερση Ινδών στρατιωτών στο Μεερούτ, γρήγορα εξελίχθηκε σε μια γενικευμένη εξέγερση, η οποία έγινε γνωστή ως η Ινδική Εξέγερση του 1857. Αυτή η εξέγερση αργότερα θα ονομαζόταν Α΄Πόλεμος της Ινδικής Ανεξαρτησίας.
Η επόμενη σημαντική κίνηση προς την ανεξαρτησία ήρθε όταν ο Μαχάτμα Γκάντι και το Ινδικό Εθνικό Κογκρέσο αποφάσισαν να αρνηθούν κάθε συνεργασία με τη βρετανική κυβέρνηση, ξεκινώντας το κίνημα της μη συνεργασίας μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Όταν αυτή η στρατηγική δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα, ο Γκάντι υιοθέτησε μια νέα τεχνική με τη μορφή του Κινήματος Πολιτικής Ανυπακοής τον Δεκέμβριο του 1929. Ουσιαστικά, το κίνημα αποτελούνταν από τη διακήρυξη μιας Ινδικής Ημέρας Ανεξαρτησίας που θα εορταζόταν στις 16 Ιανουαρίου και την πλήρη ανυπακοή σε οποιεσδήποτε εντολές της βρετανικής κυβέρνησης.
Η επόμενη προσπάθεια του Γκάντι, το Κίνημα «Φύγετε από την Ινδία», πάλι δεν έκανε δραστική πρόοδο. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος έφερε νέα προβλήματα καθώς η Ινδία εξαναγκάστηκε από τους Βρετανούς να μπει στον πόλεμο, αλλά στο τέλος της σύγκρουσης, ένα νέο εργατικό κόμμα ήρθε στην εξουσία στην Ινδία και έδειξε συμπάθεια στον αγώνα για ανεξαρτησία.
Τελικά, στα μέσα Αυγούστου το 1947, η Ινδία έγινε ανεξάρτητο έθνος, κλείνοντας έναν από τους πιο εκπληκτικούς ιστορικούς κύκλους στον κόσμο – από τους αρχαίους πολιτισμούς του Ινδού μέχρι την πολιτική και πνευματική ανεξαρτησία μιας χώρας που συνεχίζει να επηρεάζει τον κόσμο με την πλούσια κληρονομιά της.
