Στους κόλπους της κοινότητας του Φάλουν Γκονγκ, η σημερινή ημέρα είναι γνωστή και ως επέτειος της «Ειρηνικής Έκκλησης της 25ης Απριλίου». Σαν σήμερα, πριν από 26 χρόνια, 10.000 ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ συγκεντρώθηκαν στο Πεκίνο, στο Τζόνγκνανχάι, για να διεκδικήσουν το δικαίωμα να εξασκούν ελεύθερα την πίστη τους.
Στο πλαίσιο της δίωξης που εξαπέλυσε το κινεζικό καθεστώς ενάντια στην άσκηση στις 20 Ιουλίου 1999, λίγους μόλις μήνες μετά την έκκληση, οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ ανά τον κόσμο οργανώνουν εκδηλώσεις με στόχο την ευαισθητοποίηση του κοινού και τον τερματισμό της δίωξης.
Στην Ελλάδα, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση έξω από το κινεζικό προξενείο, στο Π. Ψυχικό, παρουσίᾳ της αστυνομίας, με ομιλίες και επίδειξη των ασκήσεων. Προσκεκλημένη ήταν η Έφη Γκανά, εκπρόσωπος των DAFOH (Doctors Against Forced Organ Harvesting) στην Ελλάδα.
Το τέλος της εύνοιας
Η συγκέντρωση στο Τζόνγκνανχάι, το 1999, ήταν αποτέλεσμα περιστατικών αστυνομικής βίας κατά ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ και συκοφαντικών δημοσιευμάτων που είχαν κάνει την εμφάνισή τους στον κινεζικό Τύπο, παρουσιάζοντας μία διαστρεβλωμένη εικόνα της άσκησης.
Επρόκειτο για μία αντιστροφή του κλίματος που επικρατούσε μέχρι τότε στην Κίνα, όπου το Φάλουν Γκονγκ έχαιρε μεγάλης εκτίμησης και ευρείας αποδοχής από όταν άρχισε να διδάσκεται δημοσίως, το 1992. Με σημαντικές επιτυχίες στη θεραπεία ανίατων ασθενειών, πλήθος βραβεύσεων σε ασιατικά συνέδρια υγείας και διακρίσεις του δασκάλου της άσκησης κου Λι Χονγκτζί, και με το κύριο βιβλίο του, το «Τζούαν Φάλουν» να βρίσκεται στην κορυφή του καταλόγου των πλέον ευπώλητων βιβλίων, το Φάλουν Γκονγκ (ή αλλιώς Φάλουν Ντάφα) μέσα σε επτά χρόνια είχε κατακτήσει την κινεζική κοινωνία, κερδίζοντας την έγκριση ακόμα και κυβερνητικών αξιωματούχων. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, μέχρι το 1999 αριθμούσε περί τα 70-100 εκατομμύρια ακολούθους μόνο στην Κίνα.
Μέσα σε αυτήν την περίοδο ξεκίνησε και η διάδοσή του στο εξωτερικό, με την αρωγή της κινεζικής κυβέρνησης, η οποία κάλεσε τον κο Λι, το 1995, να δώσει διαλέξεις στην πρεσβεία της στο Παρίσι, σηματοδοτώντας την έναρξη της επίσημης παρουσίασής του σε χώρες εκτός Κίνας.
Το πρώτο δείγμα κρατικής εναντίωσης έκανε την εμφάνισή του το 1996, με τη μορφή άρθρου άποψης σε εφημερίδα ελεγχόμενη από την κυβέρνηση (όπως άλλωστε το σύνολο των μέσων ενημέρωσης στην Κίνα) που χαρακτήριζε το Φάλουν Γκονγκ ‘ψευδοεπιστήμη’. Δύο χρόνια αργότερα, τηλεοπτικός σταθμός μετέδωσε εκπομπή στην οποία το Φάλουν Γκονγκ παρουσιαζόταν με τόσο αλλοιωμένο τρόπο, που πολλοί ασκούμενοι ένιωσαν την ανάγκη να επικοινωνήσουν με τον σταθμό για να διευκρινίσουν την αλήθεια. Ως αποτέλεσμα, ο σταθμός παραδέχτηκε το λάθος του και ο υπεύθυνος για την εκπομπή απολύθηκε.
Ωστόσο, σε επόμενο συκοφαντικό δημοσίευμα, οι ασκούμενοι που επιχείρησαν να παρουσιάσουν την αλήθεια για την άσκηση στα γραφεία του περιοδικού δεν αντιμετωπίστηκαν με ανάλογη αβρότητα – αντίθετα, κλήθηκε η αστυνομία που χτύπησε πολλούς από αυτούς και συνέλαβε 45. Αυτό ήταν το γεγονός που πυροδότησε την «Ειρηνική Έκκληση της 25ης Απριλίου» στο κεντρικό γραφείο προσφυγών, στο Τζόνγκνανχάι.
Η αυθόρμητη συγκέντρωση ενός τόσο μεγάλου πλήθους και η εύτακτη συμπεριφορά του χωρίς καμία μορφή έξωθεν οργάνωσης ήταν κάτι που εντυπωσίασε βαθιά την κυβέρνηση του Πεκίνου, αλλά και τον κόσμο εντός και εκτός Κίνας. Εκείνη την ημέρα, μια μικρή αντιπροσωπεία που σχηματίστηκε επί τόπου συναντήθηκε με τον τότε πρωθυπουργό της χώρας, Τζου Ρονγκτζί, ο οποίος διέταξε την αποφυλάκιση των 45 συλληφθέντων.
Τίποτα δεν προμήνυε την έναρξη της δίωξης που ξέσπασε λίγους μήνες μετά, στις 20 Ιουλίου 1999.
Για τον τερματισμό μίας πολυετούς και ανηλεούς δίωξης και μίας εγκληματικής πρακτικής
Η μακρά διάρκεια και η βαναυσότητα της δίωξης των ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ στην Κίνα, η οποία συνεχίζεται με αμείωτη ένταση από τότε μέχρι σήμερα, κινητοποιεί την κοινότητα των ασκουμένων ανά τον κόσμο να γνωστοποιήσουν τα γεγονότα με την ελπίδα ότι η γνώση και η ευαισθητοποίηση του κόσμου και των κρατών θα συμβάλει στον τερματισμό της.
Ελπιδοφόρο είναι ότι οι δυτικές κυβερνήσεις έχουν αρχίσει να ανταποκρίνονται θετικά, αναγνωρίζοντας τη δίωξη, καταδικάζοντας το ΚΚΚ (Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας) για τα εγκλήματά του και νομοθετώντας υπέρ της προστασίας του Φάλουν Γκονγκ και κατά της ακούσιας συμμετοχής των πολιτών τους στις δολοφονίες που διαπράττει το ΚΚΚ.
Χαρακτηριστικό όλων των εκδηλώσεων που οργανώνονται, είτε για να τιμήσουν την Ημέρα Φάλουν Γκονγκ στις 13 Μαΐου είτε για την επέτειο της Ειρηνικής Έκκλησης της 25ης Απριλίου είτε για την έναρξη της δίωξης στις 20 Ιουλίου, είναι ο ειρηνικός τους χαρακτήρας και η εστίαση στην ομορφιά και τις υψηλές αξίες της άσκησης: την αλήθεια, την καλοσύνη και την ανεκτικότητα.
Η σημερινή επέτειος τιμήθηκε σε πολλές χώρες με μεγάλες, εντυπωσιακές παρελάσεις και ολονυκτίες με κεριά στη μνήμη των θυμάτων της δίωξης.
Οι Έλληνες ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ επέλεξαν να οργανώσουν μία ειρηνική διαμαρτυρία μπροστά από το κινεζικό προξενείο στο Π. Ψυχικό. Έγινε επίδειξη των ασκήσεων, μοιράστηκε έντυπο ενημερωτικό υλικό στους περαστικούς και ακούστηκαν ομιλίες.
Η εναρκτήρια ομιλία έγινε από τον εκπρόσωπο της Ελληνικής Ένωσης Φάλουν Ντάφα, Γιώργο Τζόκα, ο οποίος περιέγραψε τα περιστατικά στο Τζόνγκνανχάι, επισημαίνοντας τη νομιμότητα των κινήσεων των ασκουμένων: «Σύμφωνα με την ισχύουσα κινεζική νομοθεσία, οι πολίτες και οι οργανώσεις μπορούν να αναφέρουν τα παράπονά τους μέσω επιστολών, τηλεφωνημάτων ή με επισκέψεις σε γραφεία. Οι παραλήπτες μπορεί να είναι κυβερνητικές υπηρεσίες σε οποιοδήποτε επίπεδο, ιδίως εκείνες που βρίσκονται σε επίπεδο νομού ή πάνω από αυτό.»
Επιπλέον, αναφέρθηκε στη σταδιακή απώλεια της ελευθερίας των ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ στα χρόνια που προηγήθηκαν της έναρξης της δίωξης, καθώς και στην ίδρυση του διαβόητου Γραφείου 610 για τη «στοχοποίηση του Φάλουν Γκονγκ».
Έκλεισε την ομιλία του αναφερόμενος στην εγκληματική πρακτική των εξαναγκαστικών αφαιρέσεων οργάνων, τις οποίες υποθάλπει η κινεζική κυβέρνηση στα κρατικά νοσοκομεία της χώρας, με θύματα κυρίως ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ, αλλά και Ουιγούρους, χριστιανούς και άλλους φυλακισμένους συνείδησης, και έδωσε τον λόγο στην Έφη Γκανά, μέλος των Γιατρών Κατά των Εξαναγκαστικών Αφαιρέσεων Οργάνων (DAFOH).
Το έργο των DAFOH
Η κα Γκανά αναφέρθηκε στις προσπάθειες του οργανισμού για την αποκάλυψη και τεκμηρίωση των ιατρικών εγκλημάτων του ΚΚΚ, καθώς και στις πρόσφατες νομοθεσίες των ΗΠΑ και της ΕΕ (τον νόμο περί προστασίας του Φάλουν Γκονγκ H.R. 1540 και S.817 που ψηφίστηκε στις ΗΠΑ από τη Βουλή των Αντιπροσώπων στις 25 Ιουνίου 2024, και το ψήφισμα 2024/2504 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 18ης Ιανουαρίου του 2024), που «ζητούν το αυτονόητο, να σταματήσει αυτή η απάνθρωπη πρακτική».
Στην ομιλία της τόνισε ότι «τα θύματα είναι ακόμα ζωντανά» την ώρα της αφαίρεσης των οργάνων τους και κάλεσε τον κόσμο να συμμετάσχει στην τρέχουσα μείζονα διεθνή προσπάθεια των DAFOH: τη συλλογή δισεκατομμυρίων υπογραφών που θα υποβάλλονται στις συνόδους των G7+7, μέσα στα επόμενα χρόνια.
«Αν σιωπήσουμε είμαστε μέρος του προβλήματος. Αν μιλήσουμε, γινόμαστε μέρος της λύσης», είπε, παρακινώντας να υπογράψουμε την αίτηση στο fohpetition.org.
Όπως δήλωσε στην Epoch Times:
«Η βίαιη καταστολή, οι αυθαίρετες συλλήψεις, τα βασανιστήρια και η φρικαλέα πρακτική της αφαίρεσης οργάνων από κρατούμενους συνείδησης αποτελούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Δεν διαδηλώνουμε μόνο για όσους έχουν χάσει τη φωνή τους, αλλά και για να καλέσουμε κάθε υπεύθυνη φωνή στον κόσμο να αναλάβει δράση. Η σιωπή είναι συνενοχή. Η αλήθεια πρέπει να ακουστεί. Και η δικαιοσύνη πρέπει να αποδοθεί.»
Ένα θερμό επεισόδιο
Μία από τις ομιλίες έγινε στην κινεζική γλώσσα από την Α. (η οποία επιθυμεί να παραμείνει ανώνυμη για λόγους ασφαλείας), που κατέφυγε στη χώρα μας πρόσφατα για να γλυτώσει από τη δίωξη. Η Α. περιέγραψε με λεπτομέρειες τα περιστατικά της 25ης Απριλίου 1999, αποκαλύπτοντας στοιχεία που αναδείκνυαν τόσο την αρετή των ασκουμένων όσο και την αποφασιστικότητά τους. Μίλησε ακόμη εις βάθος για το Φάλουν Γκονγκ, την ομορφιά του και τον ρόλο του στους σκοτεινούς καιρούς στους οποίους ζούμε, με την ελπίδα να αγγίξει τις καρδιές όσων βρίσκονταν εντός του προξενείου, και έκλεισε την ομιλία της με ένα ποίημα με θέμα την αποστολή του Φάλουν Γκονγκ.
Ο λόγος της διακόπηκε απότομα, στην αρχή του περίπου, όταν μία γυναίκα περίπου 40 ετών πετάχτηκε από το προξενείο και κατευθύνθηκε κατά πάνω της φωνάζοντας στα κινέζικα και χειρονομώντας. Ασκούμενοι που ήταν κοντά αλλά και η αστυνομία μπήκαν στη μέση και προστάτεψαν την Α. από τη γυναίκα, η οποία φαινόταν ιδιαίτερα αγριεμένη και δεν σταματούσε να φωνάζει. Όταν οι αστυνομικοί την οδήγησαν στο απέναντι πεζοδρόμιο με ήπιο τρόπο ακούστηκε να τους λέει στα αγγλικά να «μην την αφήσουν [την Α.] να μιλήσει άλλο».
Λίγο αργότερα προσπάθησε και πάλι να πλησιάσει την ομάδα των ασκουμένων, ωστόσο οι αστυνομικοί που παρέμεναν κοντά της όλη την ώρα την εμπόδισαν και τελικά την έπεισαν να φύγει.
Παρά τη διακοπή, η Α. ολοκλήρωσε την ομιλία της, αν και ταραγμένη από την επίθεση που δέχθηκε. Όπως είπε αργότερα στην Epoch Times, η γυναίκα φώναζε κυρίως ότι το Φάλουν Γκονγκ δεν είναι καλό, αλλά λόγω της ταραχής της δεν μπόρεσε να μεταφέρει με ακρίβεια τα διαμειφθέντα.
Ασκούμενη που παρακολούθησε τη σκηνή είπε στην Epoch Times ότι ήταν η δεύτερη φορά που έβλεπε παρόμοια «φραστική επίθεση (κι αν δεν τη σταματούσε η αστυνομία, μπορεί να ήταν και σωματική) κατά τη διάρκεια ειρηνικής συγκέντρωσης [του Φάλουν Γκονγκ]. Η πρώτη φορά ήταν στο Φλάσινγκ, στη Νέα Υόρκη». Προσέθεσε ότι μερικές φορές οι επιτιθέμενοι είναι «πράκτορες του ΚΚΚ που παριστάνουν τους πολίτες ή μπορεί να είναι Κινέζοι που γίνονται επιθετικοί, παραπλανημένοι από την προπαγάνδα του ΚΚΚ».
Αξίζει να σημειωθεί η διαφορά μεταξύ της συμπεριφοράς της γυναίκας και της στάσης των ασκουμένων, οι οποίοι δεν έχασαν την ψυχραιμία τους ούτε προέβησαν σε επιθετικές κινήσεις ούτε ενεπλάκησαν σε διαμάχη μαζί της, αλλά παρέμειναν ήρεμοι καθ’ όλη τη διάρκεια του επεισοδίου, στεκόμενοι στο ύψος όσων πρεσβεύουν.
Τη συγκέντρωση παρακολουθούσαν αδιαλείπτως άτομα από το κινεζικό προξενείο, οι οποίοι ενίοτε έβγαιναν στο πεζοδρόμιο για να παρατηρήσουν καλύτερα ή και να φωτογραφίσουν. Την προσοχή τους τράβηξε η παρουσία της Α. και η ομιλία της, καθώς και η παρουσία ασκουμένης στο πεζοδρόμιο του προξενείου, που φάνηκε να τους ενοχλεί, αφού έκαναν χειρονομίες προς τους αστυνομικούς σαν να τους ζητούσαν να τη διώξουν, σύμφωνα με μαρτυρία άλλης ασκουμένης.
