Από τον ιστότοπο Minghui.org
Η Αψίδα του Δαρβίνου, μια φυσική διαμόρφωση βράχων στον Ειρηνικό Ωκεανό κοντά στην ακτή της Νοτίου Αμερικής, κατέρρευσε στις 17 Μαΐου 2021. Το υπουργείο Περιβάλλοντος του Εκουαδόρ ανακοίνωσε τα νέα την ίδια μέρα. Εικόνες δείχνουν ότι η κορυφή της αψίδας έχει πέσει στον ωκεανό, και παραμένουν μόνο οι δύο στήλες.
Η ταξιδιωτική εταιρεία Aggressor Adventures επιβεβαίωσε επίσης το συμβάν. Αρκετοί τουρίστες της Aggressor Adventures είδαν την αψίδα να καταρρέει μπροστά στα μάτια τους στις 11:20 π.μ. τοπική ώρα.
Η αψίδα βρίσκεται λιγότερο από δύο χιλιόμετρα από το Νησί του Δαρβίνου, που είναι ένα από τα μικρότερα νησιά στο Αρχιπέλαγος Γκαλαπάγκος και θεωρείται ο τόπος γέννησης της θεωρίας εξέλιξης του Δαρβίνου. Η πτώση της Αψίδας του Δαρβίνου δημιούργησε ευρύ ενδιαφέρον, όπως έντονες συζητήσεις για τα κενά στην θεωρία εξέλιξης του Δαρβίνου.
Ασυμβατότητες με ανακαλύψεις απολιθωμάτων
Ο Δαρβίνος πρότεινε την θεωρία 150 χρόνια πριν το 1871. Αλλά «πρότεινε προσοχή έως ότου περισσότερα απολιθώματα βρεθούν – ο Ευρωπαϊκός Δρυοπίθηκος ήταν ο μόνος αναγνωρισμένος απολιθωμένος πίθηκος εκείνο τον καιρό», έγραψε το περιοδικό Science στις 7 Μαΐου 2021, σε άρθρο με τίτλο «Απολιθωμένοι πίθηκοι και ανθρώπινη εξέλιξη». Αλλά μετά από 150 χρόνια συνεχών ανακαλύψεων, «απαραίτητες πληροφορίες για την ανθρώπινη προέλευση παραμένουν άγνωστες» λόγω μιας ασυνέπειας των δεδομένων απολιθωμάτων.
Διαβάστε επίσης: Νέα απολιθώματα αποκλείουν τις θεωρίες ανθρώπινης εξέλιξης, βρίσκει έρευνα
«Όταν κοιτάτε το αφήγημα για την ανθρώπινη προέλευση, είναι απλώς ένα μεγάλο χάος – δεν υπάρχει καμία συμφωνία», είπε ο Σέρχιο Αλμέσιχα, ερευνητής στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και επικεφαλής συντάκτης σχετικής ερευνητικής εργασίας. «Άνθρωποι δουλεύουν υπό τελείως διαφορετικά πλαίσια ιδεών, και αυτό είναι κάτι που δεν βλέπω να συμβαίνει σε άλλα επιστημονικά πεδία.»
Ο Αλμέσιχα έκανε αυτό το σχόλιο όταν έδωσε συνέντευξη στην Science Daily, σύμφωνα με ένα άρθρο της 6ης Μαΐου της Science Daily με τίτλο «Οι περισσότερες ιστορίες για την ανθρώπινη προέλευση δεν είναι συμβατές με τα γνωστά απολιθώματα». Μια συνεργάτιδα συντάκτρια, η Άσλυ Χάμμοντ, μια βοηθός υπεύθυνη εκθεμάτων στο τμήμα ανθρωπολογίας του μουσείου, αναφέρθηκε επίσης στο ίδιο άρθρο να λέει: «Όταν λαμβάνουμε υπόψη όλα τα στοιχεία – δηλαδή, ζωντανούς και απολιθωμένους πιθήκους και ανθρώπους – είναι σαφές ότι μια εξελικτική ιστορία με βάση τα λίγα είδη πιθήκων που είναι σήμερα ζωντανά χάνει πολύ από την μεγαλύτερη εικόνα.»
Όταν ο Δαρβίνος πρότεινε την θεωρία της εξέλιξης, την θεώρησε μια υπόθεση λόγω της έλλειψης συμπαγών στοιχείων. Από τότε, ωστόσο, δεν έχουν βρεθεί απολιθώματα που υποστηρίζουν την θεωρία. Αντ΄αυτού, οι αρχαιολογικές ανακαλύψεις είναι επαρκείς για να δείξουν πως η θεωρία εξέλιξης δεν ισχύει.
Ένα παράδειγμα είναι η «έκρηξη» Κάμβριας περιόδου, η ξαφνική αύξηση ειδών περίπου 541 εκατομμύρια χρόνια πριν. Αυτό έρχεται σε άμεση αντίθεση με την θεωρία του Δαρβίνου της φυσικής επιλογής, που λέει ότι η εξέλιξη ήταν σταδιακή σε ένα διάστημα εκατομμυρίων χρόνων. «Στην ερώτηση γιατί δεν βρίσκουμε πλούσια απολιθωματικά αποθέματα που ανήκουν σε αυτές… τις περιόδους πριν από το Καμβριανό σύστημα, δεν μπορώ να δώσω ικανοποιητική απάντηση», παραδέχθηκε ο Δαρβίνος το 1859.
Στοιχεία απολιθωμάτων της καμβριανής έκρηξης συνέχισαν να εμφανίζονται τα τελευταία 150 χρόνια. Μετά από τον εντοπισμό περισσότερων απολιθωμάτων το 1984 στην κομητεία Τσενγκτζιάνγκ, επαρχία Γιουνάν, Κίνα, περισσότεροι επιστήμονες αμφισβήτησαν την θεωρία της εξέλιξης.
Ανθρώπινα όντα σε μακρινές εποχές
Επιπλέον της αντίθεσης στην θεωρία του Δαρβίνου, μια πληθώρα αρχαιολογικών ευρημάτων που έχουν ταυτοποιηθεί έως σήμερα έχει δείξει ότι πλάσματα όπως οι σύγχρονοι άνθρωποι υπήρχαν σε πολύ παλιότερες εποχές. Δυστυχώς, πολλά τέτοια ευρήματα έχουν αποκρυφθεί.
«Ανά τους αιώνες, ερευνητές έχουν βρει κόκκαλα και αντικείμενα που αποδεικνύουν ότι άνθρωποι όπως εμείς υπήρχαν για εκατομμύρια χρόνια. Η καθιερωμένη επιστήμη, ωστόσο, έχει καταστείλει αυτά τα στοιχεία. Προκαταλήψεις βασισμένες στην τρέχουσα επιστημονική θεωρία λειτουργούν ως ένα “φίλτρο γνώσης”, δίνοντάς μας μια εικόνα της προϊστορίας που είναι κυρίως λανθασμένη», γράφεται στο βιβλίο «Απαγορευμένη Αρχαιολογία: Η κρυμμένη ιστορία της ανθρώπινης φυλής», από τους Μάικλ Α. Κρέμο και Ρίτσαρντ Λ. Τόμπσον το 1993.
Ένα παράδειγμα είναι τα αποτυπώματα πέλματος που βρέθηκαν από ερευνητές το 1979 στο Λαετόλι, Τανζανία. Αποτεθιμένα σε ηφαιστειακή στάχτη πάνω από 3,6 εκατομμύρια χρόνια πριν, αυτά τα αποτυπώματα ήταν «πανομοιότυπα με αυτά των σύγχρονων ανθρώπων». Παρομοίως, το 1965, αρχαιολόγοι βρήκαν ένα εκπληκτικά όμοιο με σύγχρονου ανθρώπου βραχίονα στο Κανάποϊ, Κένυα, που υπήρξε 4 εκατομμύρια χρόνια πριν και ήταν «σχεδόν πανομοιότυπος» με αυτόν των σύγχρονων ανθρώπων.
Μαζί με εκατοντάδες επιπλέον παραδείγματα, τέτοια στοιχεία έχουν αποδείξει ότι ανθρώπινα όντα έχουν υπάρξει για εκατομμύρια χρόνια ή ακόμα παραπάνω.
Μια νέα οπτική γωνία
Ο Φίλιπ Ι. Τζόνσον, καθηγητής νομικής στο UC Berkeley, υπηρετούσε ως βοηθός του Επικεφαλής Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ Έαρλ Γουόρεν. Όταν διάβαζε υλικό για την θεωρία της εξέλιξης, βρήκε πολλά κενά λογικής. Ως ειδικός στην νομική, αμφισβήτησε σοβαρά την νομική της βάση.
Στο «Ο Δαρβίνος σε Δίκη», βιβλίο που έγραψε το 1991, ο Τζόνσον κατέγραψε στοιχεία για να αποδείξει ότι η θεωρία της εξέλιξης είναι λανθασμένη. Για παράδειγμα, απολιθώματα έδειξαν την ξαφνική εμφάνιση ενός νέου οργανισμού χωρίς σημάδια σταδιακής εξέλιξης. Επιπλέον, όταν αυτοί οι οργανισμοί εμφανίζονταν, δεν άλλαζαν για εκατομμύρια χρόνια ακόμα και αν συνέβαιναν κλιματικές αλλαγές. Αν η θεωρία του Δαρβίνου είναι αλήθεια, αυτές οι συνθήκες θα έπρεπε να είχαν δημιουργήσει τεράστιες αλλαγές στα είδη.
Το «Αποτυπώματα των Θεών: Τα στοιχεία για τον χαμένο πολιτισμό της γης» είναι βιβλίο που γράφτηκε το 1995 από τον Βρετανό συγγραφέα και δημοσιογράφο Γκράχαμ Χάνκοκ. Βάσει αρχαιολογικών ανακαλύψεων στην Νότια Αμερική, Αίγυπτο, και άλλους πολιτισμούς, κέρδισε μια νέα άποψη της ανθρώπινης ιστορίας.
«Η αρχαία Αίγυπτος, όπως οι Ολμέκοι (Βολιβία), εμφανίστηκε σε μία στιγμή και πλήρως διαμορφωμένη. Πράγματι, η περίοδος μετάβασης από την πρωτόγονη στην ανεπτυγμένη κοινωνία φαίνεται να είναι τόσο μικρή που δεν βγάζει κανένα είδος ιστορικού νοήματος», έγραψε ο Χάνκοκ. «Αυτό που είναι αξιοθαύμαστο είναι ότι δεν υπάρχουν ίχνη εξέλιξης από το απλό στο εξεζητημένο.»
Υπάρχουν πολλά άλλα τέτοια βιβλία σαν αυτό. Για παράδειγμα, οι Κρις Μόρτον και Σερί Λουίζ Τόμας έγραψαν το «Μυστήριο των Κρυστάλλινων Κρανίων: Ξεκλειδώνοντας τα μυστικά του παρελθόντος, παρόντος, και μέλλοντος». Η Ρεμπέκα Στέφοφ έγραψε το «Βρίσκοντας τις χαμένες πόλεις».
Συνεχιζόμενη έρευνα και εκδόσεις έχουν οδηγήσει περισσότερους να αμφισβητήσουν την θεωρία εξέλιξης του Δαρβίνου. Ο Μάικλ Ντέντον, ειδικός στις γενετικές ασθένειες, έγραψε ένα βιβλίο το 1985 με τίτλο «Εξέλιξη: Μια θεωρία σε κρίση». Σε αυτό το βιβλίο, περιέγραψε τον δαρβινισμό ως ένα μεγάλο ψέμα.
«Η πολυπλοκότητα του απλούστερου γνωστού τύπου κυττάρου είναι τόσο τεράστια που είναι αδύνατον να αποδεχθούμε ότι ένα τέτοιο αντικείμενο θα μπορούσε να φτιαχτεί κατά τύχη ξαφνικά από κάποιο είδος περίεργου, αχανώς απίθανου, συμβάντος. Ένα τέτοιο γεγονός δεν θα ήταν διαφορετικό από ένα θαύμα», έγραψε στο βιβλίο.
Τίτλος και σύνδεσμος πρωτοτύπου:
The Fall of Darwin’s Arch,
https://en.minghui.org/html/articles/2021/5/24/193309.html
Ακολουθήστε μας στο Telegram @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο SafeChat @epochtimesgreece
