Μετάφραση: Αλία Ζάε
Τα «Παραμύθια με σοφία από τα αρχαία χρόνια» φέρνουν κοντά μας παραδόσεις και ηθικές αξίες από πολλούς παλαιούς πολιτισμούς του κόσμου. Ας απολαύσουμε τις ιστορίες και ας επιτρέψουμε στα διδάγματά τους να ανυψώσουν τις καρδιές και τη σκέψη μας.
«Ο θάνατος ενός γέρικου δέντρου» αφηγείται τη συνάντηση ενός ξερού γέρικου δέντρου με μια πάπια και πώς αυτή μαθαίνει για την απώλεια, την προσφορά και τη μεταθανάτιο ζωή.
Υπήρχε κάποτε σ’ ένα δάσος ένα ξερό γέρικο δέντρο. Το χειμώνα χιόνιζε και έκανε πάρα πολύ κρύο. Μια μέρα, πέρασε πάνω από αυτό το δάσος μια πάπια, που ερχόταν από μακριά. Κουρασμένη και πεινασμένη όπως ήταν, έκατσε για να ξεκουραστεί σ’ ένα από τα κλαδιά του γέρικου δέντρου.
– Φίλη μου, έρχεσαι από πολύ μακριά; τη ρώτησε το δέντρο.
– Ναι, έρχομαι από πάρα πολύ μακριά και, περνώντας πάνω από εδώ, σε είδα και αποφάσισα να έρθω για να ξεκουραστώ λιγάκι, απάντησε η πάπια.
– Είναι όμορφο το μέρος απ’ όπου έρχεσαι; ρώτησε πάλι το γέρικο δέντρο.
– Ναι, είναι πολύ όμορφα εκεί. Υπάρχουν λουλούδια, γρασίδι, ρυάκια και λίμνες. Υπάρχουν επίσης οι φίλοι μου: ψαράκια, κουνελάκια, σκίουροι. Ζούμε πολύ ευτυχισμένοι εκεί, είναι ένα θαυμάσιο μέρος και πολύ ζεστό, όχι παγωμένο, μπρρρ!, όπως αυτό.
– Ώστε έτσι λοιπόν! αναστέναξε το γέρικο δέντρο. Είσαι πολύ τυχερή. Εδώ δεν είναι καθόλου ζεστά, τον χειμώνα κάνει παγωνιά. Εγώ δεν έχω φύγει ποτέ από εδώ ούτε έχω φίλους. Η ζωή μου είναι πολύ μοναχική.
– Καημενούλη μου, έκανε λυπημένη η πάπια. Πόση μοναξιά πρέπει να νιώθεις – η ζεστασιά που έχεις γνωρίσει στη ζωή σου είναι ελάχιστη.
Εκείνη τη στιγμή, φάνηκαν άνθρωποι να πλησιάζουν. Ήταν εξαντλημένοι και παγωμένοι γιατί περπατούσαν μέσα στο δάσος για ώρα πολύ.
– Αχ, αν είχαμε μια φωτίτσα, έκανε ένας από αυτούς, θα μπορούσαμε να ζεσταθούμε και να ξεκουραστούμε λιγουλάκι.
Ξαφνικά, είδαν το ξερό γέρικο δέντρο. Πήγαν προς το μέρος του ενθουσιασμένοι. Όταν η πάπια είδε ότι κρατούσαν τσεκούρια, πέταξε γρήγορα και έκατσε σε ένα άλλο δέντρο λίγο παραδίπλα. Κάποιοι από αυτούς σήκωσαν τα τσεκούρια τους κι έκοψαν το γέρικο δέντρο. Ύστερα, κομμάτιασαν τα κλαδιά του.
Λίγο αργότερα, μια ωραία φωτιά έκαιγε καταμεσής του δάσους παρά το χιόνι και την παγωνιά. Οι άνθρωποι κάθονταν γύρω από τη φωτιά, απολαμβάνοντας τη ζεστασιά και χαμογελώντας ευχαριστημένοι.
– Τι άτυχο δέντρο που ήσουν! φώναξε η πάπια. Ζούσες τόσο μόνο σ’ αυτόν τον τόσο κρύο κόσμο και το τέλος σου ήταν τόσο κακό!
Αλλά το σοφό γέρικο δέντρο χαμογέλασε μέσα από τις φλόγες.
– Μικρή μου φίλη, της είπε, όσο μόνος κι αν έζησα τη ζωή μου, το τέλος μου έφερε φως και ζεστασιά σε άλλους. Μάθε επίσης ότι στην πραγματικότητα η ζωή μου δεν τελειώνει εδώ.
Ανάμεσα στα μεγάλα κύματα της ζωής, μόνο προσφέροντας μπορούμε να πάμε σε ένα αληθινά καλύτερο μέρος.
Ακούστε την ιστορία
Στον παρακάτω σύνδεσμο, μπορείτε να ακούσετε την ιστορία στα αγγλικά:
https://www.theepochtimes.com/ancient-tales-of-wisdom-death-of-an-old-tree_3934384.html
Αυτός ο μύθος, «Ο θάνατος ενός γέρικου δέντρου», αναδημοσιεύεται με την έγκριση του «Ancient Tales of Wisdom—Student Workbook», εκδόσεις Sound of Hope Radio Network. Copyright © 2012 για τον ήχο και την εικονογράφηση: Sound of Hope Radio Network.. All rights reserved.
