Για το μαρξιστικό-λενινιστικό δόγμα, το οποίο αποτελεί τη βάση του δόγματος του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας (ΚΚΚ), όλες οι θρησκείες αλλοτριώνουν [τον άνθρωπο]. Οι οπαδοί όλων των δογμάτων ή θρησκειών πάσχουν από ψυχικές διαταραχές και πρέπει να θεραπευτούν. Το κράτος, ενεργώντας ως γιατρός, αστυνομικός και νταντά ταυτόχρονα, δημιουργεί εγκαταστάσεις για να «θεραπεύσει» και να «αναμορφώσει» αυτές τις καημένες ψυχές. Στη Σοβιετική Ένωση και στις δορυφορικές της χώρες αυτό ήταν μια βιομηχανία. Συνέβαινε σε όλα τα κομμουνιστικά καθεστώτα του κόσμου. Συμβαίνει ακόμα στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (ΛΔΚ).
Ψυχιατρικές κλινικές νοσηλεύουν πιστούς παρά το γεγονός ότι είναι καλά στην υγεία τους: για παράδειγμα, τους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ, επίσης γνωστού ως Φάλουν Ντάφα, ενός νέου πνευματικού κινήματος. Είναι «προφανώς» ψυχικά διαταραγμένοι, αφού αντιστέκονται στην εξάλειψη της θρησκείας. Κατά καιρούς, αυτοί οι «άρρωστοι» άνθρωποι γίνονται ακόμη και «επικίνδυνοι» και πρέπει να ληφθούν αυστηρότερα μέτρα.
Στις 23 Ιανουαρίου 2001, «το ΚΚΚ οργάνωσε ένα προπαγανδιστικό κόλπο στην πλατεία Τιενανμέν, κατά το οποίο ηθοποιοί που παρίσταναν τους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ άρχισαν να αυτοπυρπολούνται». Το βίντεο που προέκυψε «μεταδιδόταν συνεχώς από τα κρατικά μέσα ενημέρωσης και έστρεψε την κοινή γνώμη εναντίον του Φάλουν Γκονγκ. Μια εβδομάδα αργότερα, ο υπουργός Παιδείας εξέδωσε διαταγή με την οποία προέτρεπε όλα τα σχολεία στην Κίνα να ξεκινήσουν εκστρατείες κατά του Φάλουν Γκονγκ. Ως αποτέλεσμα, πολλά νεαρά μυαλά έχουν δηλητηριαστεί και παραπλανηθεί ώστε να μισούν το Φάλουν Γκονγκ. Περίπου οκτώ εκατομμύρια νέοι από εκατό πόλεις υπέγραψαν για να συκοφαντήσουν το Φάλουν Γκονγκ. Τον ίδιο μήνα, νέοι από περισσότερες από 1.500 κοινότητες ξεκίνησαν εκστρατείες και συγκέντρωσαν υπογραφές από δώδεκα εκατομμύρια κατοίκους αποκηρύσσοντας το Φάλουν Γκονγκ.»
Το επεισόδιο αυτό παρουσιάζεται στην 38η σελίδα από τις 190 που αποτελούν τη «Δίωξη του Φάλουν Γκονγκ: Έκθεση του Minghui για την περίοδο 2020-2022» – μια αιματηρή ανοησία που υποθέσαμε ότι είχε βγει από τη μόδα μετά την ήττα της εθνικοσοσιαλιστικής εγκληματικής προπαγάνδας κατά των Εβραίων. Κάναμε λάθος. Η «Δίωξη του Φάλουν Γκονγκ», που δημοσιεύτηκε τον Ιούλιο του 2023, επικαιροποιεί τη λεπτομερή αναφορά που δημοσιεύτηκε στις 450+ σελίδες της έκθεσης του Μίνγκχουι του 2020 με τίτλο «Η 20ετής δίωξη του Φάλουν Γκονγκ στην Κίνα». Και τα δύο κείμενα δημοσιεύονται σε πολλές γλώσσες στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής από το Minghui.org (μια λέξη στα κινεζικά μανδαρίνικα, 明慧, που σημαίνει «καθαρή σοφία»). Πρόκειται για μια εθελοντική οργάνωση που λειτουργεί ως κεντρικός κόμβος επικοινωνίας για την κοινότητα του Φάλουν Γκονγκ στον κόσμο, μέσω ενός πολύγλωσσου ιστότοπου και ενός εκδοτικού κλάδου.
Όλα ξεκίνησαν στις 20 Ιουλίου 1999, όταν άρχισε η μεγάλη δοκιμασία των ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ, καθώς θεωρήθηκαν – και ακόμα θεωρούνται – πρωτεύοντες εχθροί της ΛΔΚ από το ΚΚΚ. Για λίγα χρόνια μετά την ίδρυση του κινήματος το 1992, το κινεζικό καθεστώς ανέχθηκε και μάλιστα ενέκρινε το Φάλουν Γκονγκ ως μια υγιή πρακτική τσιγκόνγκ (ενεργειακή άσκηση, Σ.τ.Μ.) για τους πολίτες του. Αλλά το υλιστικό καθεστώς δεν ήταν σε θέση να αποσιωπήσει την ουσιαστική πνευματική διάσταση του Φάλουν Γκονγκ ούτε και το γεγονός ότι ένα πνευματικό κίνημα αυξανόταν ραγδαία σε αριθμούς, σε αντίθεση με την άθρησκη ιδεολογία του. Το Φάλουν Γκονγκ καταγγέλθηκε δημοσίως ως σίε τζιάο (αίρεση, Σ.τ.Μ.) και ξεκίνησε η αιματηρή καταστολή του.
Ο Τζιανγκ Ζεμίν (1926-2022), Γενικός Γραμματέας του ΚΚΚ από το 1989 έως το 2002, Πρόεδρος της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής της Κίνας από το 1989 έως το 2004 και Πρόεδρος της ΛΔΚ από το 1993 έως το 2003, ήταν ο εμπνευστής και ο εγκέφαλος πίσω από τη συγκλονιστική δίωξη του Φάλουν Γκονγκ. Πέθανε στις 30 Νοεμβρίου 2022, ενώ ολοκληρωνόταν η συμπληρωματική έκθεση για το 2023 από το Minghui, «αφήνοντας πίσω του μια παρακαταθήκη διαφθοράς, παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ηθικής παρακμής» (σελίδα 33). Αυτό περιελάμβανε ένα κράτος επιτήρησης, στρατόπεδα συγκέντρωσης, σεξουαλικές κακοποιήσεις κρατουμένων υπό κράτηση και εξαναγκαστικές φαρμακευτικές αγωγές ανθρώπων στους οποίους «χορηγούνταν ενέσιμα νευροβλαβή φάρμακα ή το φαγητό ή το νερό τους ήταν γεμάτο με τέτοια φάρμακα», καθώς θεωρούνταν «επικίνδυνοι» και «ψυχικά κατεστραμμένοι» θρησκευτικοί εγκληματίες. Ορισμένοι «έμειναν ανάπηροι και άλλοι έχασαν τη ζωή τους» (σελίδα 37). Αυτή η φρίκη είναι η κληρονομιά του Τζιανγκ, την οποία το ΚΚΚ συνέχισε και ο πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ τελειοποίησε. Είναι «Το σημερινό οργουελιανό κράτος», όπως λέει ο τίτλος της παραγράφου 2.7 στο Κεφάλαιο 2 του Μέρους Α΄της έκθεσης του Μίνγκχουι για το 2020, και όπως περιγράφει λεπτομερώς το Κεφάλαιο 4, «Μέθοδοι βασανιστηρίων».
Η έκθεση του Μίνγκχουι του 2020 το περιγράφει λεπτομερώς στο 7ο Κεφάλαιο του Α΄Μέρους, αναφέροντας και μια ακόμη αποτρόπαιη πρακτική που εφήρμοσε το ΚΚΚ: τις εξαναγκαστικές αφαιρέσεις οργάνων, «ένα πρωτοφανές έγκλημα» που «ήρθε για πρώτη φορά στο φως το 2006» (σελ. 171). Θυμάμαι ακόμα καθαρά την πρώτη φορά που άκουσα αυτή την ιστορία και το πόσο δυσκολεύτηκα να την πιστέψω. Ήταν όταν συνάντησα και συζήτησα το θέμα με τον αείμνηστο Γου «Χάρι» Ονγκντά (1937-2016), ο οποίος πέρασε 19 χρόνια σε λάογκαϊ ή στρατόπεδο «αναμόρφωσης δια της εργασίας» του ΚΚΚ. Ο Γου έφερε στη δημοσιότητα μαρτυρίες, έγγραφα, φωτογραφίες και βίντεο. Το ίδιο το Μίνγκχουι επικεντρώθηκε στο θέμα αυτό στην έκθεση του Μίνγκχουι για τα ανθρώπινα δικαιώματα, 2016 με τίτλο «Οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ δολοφονούνται συστηματικά στην Κίνα για τα όργανά τους». Υπάρχει πλέον πληθώρα αποδεικτικών στοιχείων, τα οποία είναι αδύνατο να αγνοηθούν.
Από τη σωρεία εγγράφων που προσφέρει η έκθεση Minghui, 2020 στους αναγνώστες, εκείνα που παρουσιάζονται στο 8ο Κεφάλαιο του Α΄Μέρους παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Στις σελίδες αυτές εξηγείται πώς το ΚΚΚ καταφέρνει να διώκει τα θύματά του και εκτός των συνόρων της ΛΔΚ, χρησιμοποιώντας το διαβόητο Γραφείο 610 (που τώρα λέγεται ότι δεν είναι πλέον ενεργό), αλλά και τις πρεσβείες της ΛΔΚ σε ξένες χώρες. Η ειρωνεία εδώ είναι κατάμαυρη: όπως οι πρεσβείες προωθούν τη χώρα τους στο εξωτερικό, έτσι και οι πρεσβείες της ΛΔΚ ανά τον κόσμο προωθούν τη χαρακτηριστική πρακτική του ΚΚΚ – τον έλεγχο των Κινέζων πολιτών.
Η νέα έκθεση για το 2023 προχωρά ένα βήμα παραπέρα, φέρνοντας στο φως μια καινούρια στρατηγική δίωξης. Τον Μάρτιο του 2020, το τμήμα της Επιτροπής Πολιτικών και Νομικών Υποθέσεων (ΕΠΝΥ) της επαρχίας Γκουιτζόου, που μερικές φορές αναγράφεται και απλά ως Επιτροπή και η οποία είναι ένας οργανισμός της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΚ, «εξέδωσε εντολή για την πλήρη “μεταμόρφωση” όλων των ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ μεταξύ του 2020 και του 2023» (σελίδα 3). Αυτό βασίστηκε σε οδηγίες της ΕΠΝΥ του Πεκίνου, έναν από τους κύριους βραχίονες της δίωξης του Κόμματος κατά του κινήματος. Φυσικά, «μεταμόρφωση των ασκουμένων σημαίνει να εξαναγκαστούν να απαρνηθούν την πίστη τους, συχνά μέσω πλύσης εγκεφάλου και βασανιστηρίων. Στους ασκούμενους που ενδίδουν μπορεί να προσφερθεί πρόωρη αποφυλάκιση, αν και πολλοί αναγκάζονται στη συνέχεια να βοηθήσουν στη “μεταμόρφωση” και την κακοποίηση άλλων ασκουμένων» (σελίδα 3). Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, «οι αξιωματούχοι δημιούργησαν εγκαταστάσεις πλύσης εγκεφάλου σε όλη την Κίνα για να στοχοποιήσουν τους ασκούμενους που αρνούνταν να απαρνηθούν την πίστη τους»(σελίδα 13). Η διάσημη πλέον πόλη Γούχαν, κοιτίδα του νέου κορωνοϊού, «αναγνωρίστηκε επίσης ως “εθνικό πρότυπο” όσον αφορά την πλύση εγκεφάλου των ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ. Με περισσότερα από 60 κέντρα πλύσης εγκεφάλου ήδη σε λειτουργία, οι αρχές της Γούχαν άνοιξαν άλλα εννέα σε όλη την πόλη το 2021» (σελίδα 13). Παρενθετικά, η παρούσα ιστοσελίδα δεν πιστεύει ότι η «πλύση εγκεφάλου» είναι η κατάλληλη ορολογία για τις ψυχολογικές πιέσεις που δέχονται οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ, αλλά σίγουρα οι πιέσεις αυτές στην Κίνα είναι τεράστιες.
Η έκθεση ισχυρίζεται ότι «το Γραφείο 610, μια οργάνωση που μοιάζει με την Γκεστάπο και ιδρύθηκε στις 10 Ιουνίου 1999 ειδικά για την εξάλειψη του Φάλουν Γκονγκ, εξακολουθεί να διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στη δίωξη, παρά το ότι το ΚΚΚ ανακοίνωσε τη διάλυση της υπηρεσίας το 2018» (σελίδα 4).
Τα χρόνια της πανδημίας του COVID-19 ήταν ένας εφιάλτης για ολόκληρο τον κόσμο, αλλά στην Κίνα τα πράγματα ήταν ακόμη χειρότερα. Ο νέος παγκόσμιος απολογισμός των θανάτων από τον κορωνοϊό δεν σταμάτησε στην πραγματικότητα το ΚΚΚ, το οποίο συνέχισε αμείλικτα να διώκει το Φάλουν Γκονγκ. Στο ξέσπασμα των πανδημιών, με όλες τις καθυστερήσεις και τις συγκαλύψεις, το ΚΚΚ ξεκίνησε την πολιτική των λουκέτων και τη στρατηγική του «μηδενικού COVID», ό,τι κι αν σήμαινε αυτό στην πραγματικότητα, και το Bitter Winter, όπως και άλλοι, ανέφερε συχνά πολλά ύποπτα γεγονότα. Όμως, είχε προηγηθεί μια άλλη «μηδενική» επιχείρηση: η πανεθνική εκστρατεία «μηδενικών ασκουμένων» κατά του Φάλουν Γκονγκ, η οποία θεωρήθηκε από την κινεζική εξουσία ως το τελικό χτύπημα εναντίον μιας ήδη αποδεκατισμένης ομάδας.
Από τον Ιανουάριο του 2020 έως τον Δεκέμβριο του 2022, 16.033 ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ συνελήφθησαν, 22.939 παρενοχλήθηκαν, 2.427 καταδικάστηκαν σε φυλάκιση και 360 επιβεβαιώθηκε ότι πέθαναν από τη δίωξη. «Μόνο τον Δεκέμβριο του 2020», γράφει η συμπληρωματική έκθεση του 2023, «1.714 ασκούμενοι παρενοχλήθηκαν. Συγκριτικά, αναφέρθηκαν συνολικά 3.582 περιπτώσεις παρενοχλήσεων σε όλο το 2019»(σελίδα IX.) Επίσης, “[τ]ο ΚΚΚ κλιμάκωσε την παρενόχληση των ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ πριν από τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου τον Φεβρουάριο του 2022 και κατά τους μήνες που προηγήθηκαν του 20ού Συνεδρίου του Κόμματος τον Οκτώβριο του 2022» (σελίδες IX-X).
Μια διευκρίνιση από το Κέντρο Πληροφοριών του Φάλουν Ντάφα επισημαίνει ότι ο συνολικός αριθμός των πιστών του Φάλουν Γκονγκ που τεκμηριωμένα έχουν πεθάνει λόγω των διώξεων σε σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα ξεπερνά τους 5.000, και από τον Ιανουάριο έως τον Ιούνιο του 2023 υπήρξαν 3.133 τεκμηριωμένες περιπτώσεις συλλήψεων και παρενοχλήσεων, μια αύξηση 15,7% από την αντίστοιχη περίοδο του 2022.
Το Minghui.org και άλλα δίκτυα πληροφοριών για το Φάλουν Γκονγκ έκαναν σημαντικό έργο. Μαζί με τις προσπάθειες πολλών άλλων οργανώσεων και ατόμων, καθώς και τον τεράστιο όγκο δεδομένων που κατέστησαν διαθέσιμα από το Δικαστήριο για την Κίνα που ασχολήθηκε με την υπόθεση στο Λονδίνο το διάστημα 2018-2019, καταγράφουν τραγωδίες της εποχής μας που δεν μπορούν πλέον να αγνοηθούν. Υπάρχει ένας κατάλογος δραστών αυτών των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, ο οποίος θα συζητηθεί στο δεύτερο άρθρο αυτής της σειράς. Μόλις χρησιμοποίησα μια κοινή έκφραση, «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας», η οποία κινδυνεύει να γίνει κάτι σαν σύνθημα ή ακόμη και ένα κλισέ. Γι’ αυτό τα άρθρα γ΄ και δ΄ αυτής της σειράς θα προσπαθήσουν να εξορκίσουν αυτή την υποβάθμιση του προβλέψιμου που αγγίζει τα όρια του κυνισμού, αποφεύγοντας τη χρήση μόνο αριθμών και στατιστικών στοιχείων. Θα παρουσιάσω πραγματικές ιστορίες πραγματικών ανθρώπων: την πρόσφατη σύλληψη των γονέων του Ντινγκ Λεμπίν και την περίπτωση των Μα Σιουγιούν και Τανγκ Πινγκσούν, συζύγων. Υπάρχει ακόμη χρόνος για να τους σώσουμε – αρκεί να υπάρχει και η βούληση.
Του Marco Respinti
Μετάφραση και αναδημοσίευση από το Bitter Winter
Επιμέλεια: Αλία Ζάε
