Η κομμουνιστική Κίνα βρίσκεται εδώ και δεκαετίες σε μια προσπάθεια διεύρυνσης των χερσαίων και θαλάσσιων διεκδικήσεών της, χωρίς να προκαλεί ανοιχτό πολεμικό επεισόδιο, σύμφωνα με όσα ακούστηκαν σε συνεδρίαση του Κογκρέσου.
Μιλώντας στις 7 Οκτωβρίου στην Υποεπιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας αρμόδια για την Ανατολική Ασία, τον Ειρηνικό και την πολιτική διεθνούς κυβερνοασφάλειας, ο γερουσιαστής Κρις Κουνς τόνισε πως διαδοχικές αμερικανικές κυβερνήσεις απέτυχαν να αντιμετωπίσουν το πρόγραμμα κινεζικής επέκτασης, επειδή το Πεκίνο κινείται κάτω από το όριο που θα οδηγούσε σε διεθνή στρατιωτική σύρραξη.
«Η Κίνα προσπαθεί να αλλάξει την πραγματικότητα στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού ακριβώς όπως έκανε ο Πούτιν με την Κριμαία το 2014», δήλωσε ο Κουνς.
Η τοποθέτησή του συνοψίζει την ευρύτερη κατάθεση ειδικών, οι οποίοι παρουσίασαν στο Κογκρέσο τις μεθοδεύσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας να διευρύνει την εδαφική του κυριαρχία και την επιρροή του μέσω κακόβουλων και συχνά παράνομων ενεργειών.
Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στη συνεχή στρατιωτική παρενόχληση της Ταϊβάν, αλλά και στη διεκδίκηση κυριαρχίας επί φυσικών πόρων και νησιών στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, εκατοντάδες ναυτικά μίλια μακριά από τα εθνικά κινεζικά σύνορα.
Η πολιτική εδαφικής επέκτασης που ακολουθά στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας περιλαμβάνει την κατασκευή τεχνητών νησιών και τη διεκδίκηση της κυριαρχίας σε τεράστιες θαλάσσιες εκτάσεις με πλούσιους φυσικούς πόρους, πέραν των διεθνών υδάτων.
Το ΚΚΚ υποστηρίζει πως όλα τα νησιά, βράχοι, ύφαλοι και άλλες εδαφικές δομές της Θάλασσας της Νότιας Κίνας ανήκουν παραδοσιακά στην Κίνα, αν και η πρώτη επίσημη διεκδίκηση από κομμουνιστικές αρχές έγινε μόλις το 1947.
Το 2009, το Πεκίνο υπέβαλε δήλωση στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, με την οποία διατεινόταν πως έχει αδιαμφισβήτητη κυριαρχία σε όλα τα νησιά της Θάλασσας της Νότιας Κίνας και τα παρακείμενα ύδατα, καθώς και δικαιώματα κυριαρχίας και δικαιοδοσίας περίπου στα τέσσερα πέμπτα της συνολικής θαλάσσιας έκτασης, μαζί με τον βυθό και το υπέδαφος αυτών των περιοχών.
Το 2016, διεθνές δικαστήριο, έπειτα από προσφυγή των Φιλιππινών, έκρινε πολλές από τις διεκδικήσεις του ΚΚΚ παράνομες.
Το Πεκίνο απέρριψε το πόρισμα, δηλώνοντας πως «η Κίνα ούτε αποδέχεται ούτε συμμετέχει στη διαιτησία για το ζήτημα αυτό».
Η επιθετικότητα του Πεκίνου στην περιοχή εντάθηκε περαιτέρω τα επόμενα χρόνια, με σκάφη της κινεζικής ακτοφυλακής ή ναυτικού να έχουν ανάμειξη στο 79% των σημαντικών περιστατικών στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας την περίοδο 2010-2020, σύμφωνα με στοιχεία του Center for Strategic and International Studies, με έδρα την Ουάσιγκτον. Αυτή η στάση αποτελεί μέρος μιας σαφώς ευρύτερης εκστρατείας επιρροής στον Ινδικό-Ειρηνικό.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν, διαπιστώθηκαν περιστατικά όπως ο διάπλους κινεζικών πολεμικών πλοίων γύρω από την Αυστραλία, εμβολισμοί ακταιωρών των Φιλιππίνων, παραβιάσεις της ζώνης αεράμυνας της Ταϊβάν, ακόμη και πιθανές επιθέσεις σε υποθαλάσσια καλώδια.
Ο Κρεγκ Σίνγκλετον, ανώτερος ερευνητής του ιδρύματος Foundation for Defense of Democracies (Ίδρυμα για την υπεράσπιση των Δημοκρατιών), κατέθεσε πως η κινεζική επέκταση στη συγκεκριμένη ζώνη είναι σκόπιμα βραδεία και αμφίσημη, σχεδιασμένη προσεκτικά ώστε να μην ξεπερνά τις «κόκκινες γραμμές» των ΗΠΑ, ενώ παράλληλα διαβρώνει διαρκώς την αυτοπεποίθηση της Ταϊβάν για το μέλλον της.
Εκτός από την υφαρπαγή, χωρίς νόμιμα ερείσματα, της Θάλασσας της Νότιας Κίνας, ο Σίνγκλετον σημείωσε πως το ΚΚΚ «καλλιεργεί αργά και σταθερά τις συνθήκες για την υποταγή της Ταϊβάν».
Οι στρατιωτικές ασκήσεις της Κίνας στην περιοχή έχουν πλέον τέτοια συχνότητα και μέγεθος, ώστε «οι ΗΠΑ ίσως να μην μπορούν να εντοπίσουν εγκαίρως πότε μια επίθεση κατά της Ταϊβάν βρίσκεται σε εξέλιξη».
Ο Ρέυμοντ Πάουελ, εκτελεστικός διευθυντής της μη κερδοσκοπικής SeaLight Foundation, ανέφερε πως αξιωματούχοι του στρατού των Φιλιππινών έχουν χαρακτηρίσει τις τακτικές του ΚΚΚ ως «παράνομες, εξαναγκαστικές, επιθετικές και παραπλανητικές».
«Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους δεν καταφέρουν να συγκροτήσουν μια πιο ισχυρή άμυνα και αποτροπή απέναντι σε τέτοιες ενέργειες», προειδοποίησε ο Πάουελ, «το ΚΚΚ απλώς θα συνεχίσει να επεκτείνει την κυριαρχία του».
«Για πάνω από 50 χρόνια, η Κίνα ελέγχει συστηματικά τεράστιες θαλάσσιες περιοχές με σταδιακή και υπομονετική εδαφική επέκταση», προσέθεσε.
«Βρισκόμαστε εδώ και δεκαετίες σε έναν πόλεμο ‘γκρίζας ζώνης’, αλλά δεν έχουμε αντιληφθεί καν ότι πρέπει να πολεμήσουμε».
