Tώρα που δεν είναι πλέον απασχολημένος με τους φίλους του από τη φυλή, με το κυνήγι καγκουρό και τη συλλογή εντόμων στις ζούγκλες της Ινδονησίας, ο Χάντσον Γουάιλντ ασχολείται με την παραγωγή βίντεο και προσπαθεί να μην κάθεται στον καναπέ στο σπίτι του στο Νάισβιλ, στη Φλόριντα των ΗΠΑ.
Είκοσι πέντε ετών τώρα, αφηγείται στην Epoch Times για τη ζωή του στα στα άγρια υψίπεδα της Παπούα, στην Ινδονησία, σε ένα μέρος όπου μπορείς να πας μόνο με ελικόπτερο. Εκεί μεγάλωσε, από πέντε ετών, μαζί με τα τέσσερα αδέλφια του και τους γονείς του, δίπλα στη φυλή Ουάνο.
Ο καλύτερός του φίλος ανήκε επίσης σε μια μη Ουάνο οικογένεια, αλλά έγινε δεκτός στη φυλή. Τώρα που ο Χάντσον βρίσκεται στην Αμερική, μπορούν να κρατάνε επαφή, αφού σήμα κινητής τηλεφωνίας υπάρχει πλέον και στο έδαφος των Ουάνο. Φυσικά, μιλάνε στη γλώσσα των Ουάνο.
«Για εμένα και τα αδέλφια μου, είναι σχεδόν δεύτερη φύση, μάθαμε τη γλώσσα των Ουάνο πολύ γρήγορα, από τους φίλους μας, και σήμερα τη μιλάμε άπταιστα», λέει ο Χάντσον. Εκτός από τη γλώσσα, οι Ουάνο δίδαξαν στα πέντε αδέλφια και διάφορες τεχνικές επιβίωσης στη ζούγκλα, όπως το να περπατάς ξυπόλητος μέσα στη πυκνή ζούγκλα, να εντοπίζεις ίχνη ζώων και να στήνεις παγίδες. «Μάθαμε πολλά πράγματα από αυτούς», αναφέρει.
Επιστρέφοντας στις Ηνωμένες Πολιτείες, μοιράζονται τις μοναδικές εμπειρίες και δεξιότητές τους με τους νέους της εποχής μας μέσω ταινιών και κοινωνικών μέσων. Το ριάλιτι σόου «Off the Couch Into Creation» είναι μια ελκυστική πρόσκληση προς τους νεαρούς Αμερικανούς να ζήσουν περιπέτειες όπου κι αν βρίσκονται.
«Οι αδελφοί μου και εγώ θέσαμε στον εαυτό μας την πρόκληση να δούμε αν μπορούμε να ζήσουμε περιπέτειες στις Ηνωμένες Πολιτείες», εξηγεί ο Χάντσον. «Όταν επιστρέψαμε, καθόμασταν συνέχεια στον καναπέ. Οι περιπέτειες που ζούσαμε στο παρελθόν, δεν είχαν καμία σχέση με την πραγματικότητα [στις ΗΠΑ]».
Δημιούργησαν επίσης το «Trail Hacks», όπου μοιράζονται τις δεξιότητές τους με μικρά βίντεο των τεσσάρων λεπτών.
Η πρώτη προσπάθεια, ωστόσο, επαφής με το κοινό έγινε από τους γονείς τους με το ριάλιτι σόου «Growing Up Wild», όπου έδειχναν για πρώτη φορά ζωή τους με τους Ουάνο.
Έξι ή επτά ετών τότε, ο Γουάιλντ θυμάται με νοσταλγία εκείνο τον καιρό: τις συναντήσεις με την κοινότητα και τα κοινοτικά κυνήγια, το βάψιμο των προσώπων με τους φίλους πριν από τις μεγάλες γιορτές, τον σαμάνο που βρήκε τον Θεό και απελευθερώθηκε από μια εφιαλτική ζωή…
Το 2005, όλα τα μάτια των Ουάνο ήταν στραμμένα στα λευκά παιδιά, καθώς εκείνα έβγαιναν από το ελικόπτερο που τους μετέφερε στην παρθένα ζούγκλα. Οι χαιρετισμοί γίνονταν με χαμόγελα και χειρονομίες, καθώς τα αγόρια «περνούσαν από χέρι σε χέρι» ανάμεσα στις γυναίκες και τους άνδρες της φυλής.
«Πήραμε τα πράγματά μας και πήγαμε να δούμε το καινούργιο σπίτι που είχε χτίσει ο πατέρας μου», είπε ο Γουάιλντ, προσθέτοντας ότι το σπίτι ήταν στρογγυλό — στο στυλ των Ουάνο, αν και κάπως μεγαλύτερο, με τρεχούμενο νερό και βασική ηλεκτρική ενέργεια. «Υπήρχαν πολλά αδιάκριτα βλέμματα που μας παρακολουθούσαν από τα παράθυρα».
Έτσι, τα αδέλφια έτρεξαν έξω και κάθισαν στον μπροστινό κήπο για να γνωριστούν με τους ιθαγενείς. Σύντομα ανακάλυψαν ότι τα παιδιά των Ουάνο έπαιζαν κυνηγητό, κουτσό και άλλα οικεία παιχνίδια, και άρχισαν να χτίζουν μακροχρόνιες φιλίες.
Μεγαλώνοντας, άρχισαν να συμμετέχουν και στις αντρικές δραστηριότητες. «Μου άρεσε να συμμετέχω στα τοπικά κυνήγια», ομολογεί ο Χάντσον, ο οποίος έχει πιάσει πολλά θηράματα, αλλά παραδέχεται ότι «δεν ήταν τόσο καλός όσο κάποιοι φίλοι του».
Οι γονείς τους τους επέτρεπαν να ντύνονται όπως οι φίλοι τους και να απορροφούν τις όμορφες πτυχές της κουλτούρας των Ουάνο, θέτοντας όρια μόνο σε αυτά που η χριστιανική θρησκεία θεωρεί αμαρτία.
Στην ηλικία των δέκα ετών περίπου, τα παιδιά των Ουάνο τρυπούν το διάφραγμα της μύτης τους και βάζουν πολύχρωμα ράμφη πουλιών. Οι περισσότεροι Ουάνο φορούν φτερά πουλιών, ενώ οι άνδρες έχουν συνήθως ράστες, που τις τυλίγουν σε υφάσματα. Τα αγόρια των Γουάιλντ έκαναν το ίδιο.
Σε μεγάλες εκδηλώσεις και γιορτές, οι νεαροί Γουάιλν έβαφαν τα πρόσωπά τους όπως και οι Ουάνο, με χρωστικές ουσίες που παρήγαγαν από διάφορα φυτά. «Ήταν κάπως σαν τσίχλα», θυμάται ο Χάντσον. «Γίνεται μια πολύ κόκκινη πάστα στο στόμα σου». Ήταν ένα τελετουργικό εντελώς φυσιολογικό για τα παιδιά. «Ετοιμαζόμασταν μαζί με τους φίλους μας».
Το μόνο στο οποίο δεν συμμετείχαν ήταν η λατρεία των πνευμάτων. Οι Γουάιλντ ήταν εκεί ως ιεραπόστολοι, για να απελευθερώσουν τους Ουάνο από τη φυλακή της αμαρτίας και του φόβου, όπως έλεγαν οι ίδιοι.
«Φοβούνται τον φυσικό κόσμο», εξηγεί ο Γουάιλντ. «Πιστεύουν ότι τα πνεύματα της γης ελέγχουν τα πάντα — την υγεία σου, την ανάπτυξη των καλλιεργειών σου, την επιτυχία σου στο κυνήγι — και έτσι κάθε πνεύμα της γης πρέπει να εξευμενιστεί».
Ο εξευμενισμός μπορεί να προϋποθέτει το κόψιμο ενός ή περισσότερων δακτύλων ή άλλες μορφές ακρωτηριασμού· μερικές φορές ακόμη και ανθρωποθυσία. Οι Ουάνο πίστευαν ότι οι γυναίκες μπορούσαν να γίνουν μάγισσες τη νύχτα, και μερικές είχαν σκοτωθεί για αυτήν την αιτία. Ο ξυλοδαρμός των γυναικών ήταν κάτι το συνηθισμένο, σύμφωνα με τον Χάντσον.
Περιγράφει έναν τοπικό μάγο, έναν «χαρούμενο, καλό τύπο», που φαινόταν ευτυχισμένος και ήταν διασκεδαστικός, αν και είχε και μια πολύ σκοτεινή πλευρά και ήταν βαθιά διαταραγμένος εσωτερικά «Επικοινωνούσε με τα πνεύματα της περιοχής, για να το πω έτσι, και συχνά λάμβανε νέα για έναν θάνατο που είχε συμβεί πρόσφατα, αλλά ήταν τρεις μέρες δρόμο», θυμάται ο νεαρός Γουάιλντ.
«Θα έλεγα ότι ήταν ‘στοιχειωμένος’, πιθανώς δεν κοιμόταν ποτέ, ήταν πάντα τρομοκρατημένος από τους εφιάλτες του», ανέφερε. Αλλά αυτό άλλαξε όταν ο μάγος κατάλαβε την «αλήθεια και την ελευθερία που βρίσκεται στον Χριστό, ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός όλων των πραγμάτων, συμπεριλαμβανομένων των κακών πνευμάτων».
Αφού ασπάστηκε τον χριστιανισμό, ο πρώην σαμάνος είπε στον Γουάιλντ ότι πρώτη φορά στη ζωή του κοιμήθηκε τόσο καλά. Ο Χάντσον εντυπωσιάστηκε από τη μεταμόρφωση ολόκληρης της φυλής. Η ζωή τους δεν κυριαρχούνταν πλέον από το φόβο· τους ένωνε η αγάπη του ενός για τον άλλον.
Εκτός από τα ιεραποστολικά του καθήκοντα, ο Γουάιλντ είχε και άλλα ενδιαφέροντα ως έφηβος στην Ινδονησία.
«Μου άρεσε να περπατώ και να ανακαλύπτω μέρη όπου πραγματικά δεν είχε πάει κανείς πριν», είπε. Το έδαφος των Ουάνο είναι εξαιρετικά εκτεταμένο. Ζουν μόνο στα περίχωρα μιας σχεδόν ανεξερεύνητης ορεινής ζούγκλας. Υπάρχουν ακόμη και θρύλοι των Ουάνο για μυστηριώδη πλάσματα, που άναψαν την εφηβική φαντασία του Γουάιλντ.
«Η έρευνά μας διήρκεσε περίπου πέντε χρόνια», είπε. «Προσπαθούσαμε να εντοπίσουμε αυτό το μυστηριώδες σκυλί που ζούσε στα πολύ ψηλά βουνά της γης των Ουάνο. Οι ντόπιοι το ονόμαζαν «mbakngge» (ιμ-μπα-ν-γκε).
Κανείς δεν είχε δει αυτό το ζώο, που σύμφωνα με τις αναφορές ήταν υπερβολικά άγριο και επιθετικό και ζούσε στις ομιχλώδεις κορυφές των βουνών, σε υψόμετρο άνω των 3.600 μέτρων. Οι αδελφοί Γουάιλντ συμπέραναν ότι επρόκειτο είτε για έναν θυλακίνο (ή τίγρης της Τασμανίας, ζώο που σήμερα θεωρείται εξαφανισμένος) είτε για έναν σκύλο-τραγουδιστή της Νέας Γουινέας.
«Ποτέ δεν καταφέραμε να αποκτήσουμε φωτογραφικές αποδείξεις. Κάποτε το συνάντησα τη νύχτα ενώ κυνηγούσα», είπε ο Γουάιλντ. «Και από αυτά που ανακαλύψαμε, τα αποτυπώματα των ποδιών του και άλλα στοιχεία, πιστεύουμε ότι ήταν σκυλί της Νέας Γουινέας».
Σήμερα, οι νεαροί Γουάιλντ ζουν τις περιπέτειές τους με το Trail Life USA, παράγοντας βίντεο που θυμίζουν τον «Κροκοδειλάκια» («Crocodile Dundee»), αλλά με περισσότερες οδηγίες ασφαλείας. Μέσω του Angel Studios, οι Γουάιλντ κάνουν καριέρα στην τηλεόραση.
