Σε μια πνευματική έρημο που άφησαν πίσω τους δεκαετίες αθεϊστικής κομμουνιστικής διακυβέρνησης, μια πίστη στην Κίνα αναδύθηκε για να γεμίσει το κενό, εμπνέοντας δεκάδες εκατομμύρια στα επόμενα χρόνια.
Αυτή η πίστη είναι το Φάλουν Γκονγκ, ή Φάλουν Ντάφα, μια πνευματική άσκηση που εμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 καθώς οι άνθρωποι στη χώρα άρχισαν να αναζητούν το παρελθόν τους για να βρουν βαθύτερο νόημα.
Σε λίγα χρόνια, εξαπλώθηκε από στόμα σε στόμα σε κάθε γωνιά της χώρας, με πάνω από 100 εκατομμύρια ανθρώπους να ασκούνται μέχρι το τέλος της δεκαετίας.
Και όλα ξεκίνησαν σε μια μικρή τάξη σε μια βορειοανατολική πόλη.
Στις 13 Μαΐου 1992, ο κ. Λι Χονγκτζί, από τη βορειοανατολική Κίνα, ανέβηκε σε ένα βήμα σε ένα αμφιθέατρο λυκείου για να απευθυνθεί σε ένα πλήθος περίπου 180 ατόμων. Ήταν τα 41α γενέθλιά του, μια ημέρα που πλέον σηματοδοτείται σε όλο τον κόσμο ως Παγκόσμια Ημέρα Φάλουν Ντάφα. Σε κάθε ακροατή δόθηκε ένα φυλλάδιο 12 σελίδων με τίτλο «Φάλουν Γκονγκ» που περιείχε σχέδια των ασκήσεων διαλογισμού. Κάθε μέρα μετά τη διάλεξη, για εννέα ημέρες, εξηγούσε τις κινήσεις λεπτομερώς και περπατούσε τριγύρω για να διορθώσει τη στάση του καθενός.
Σε αντίθεση με τους περισσότερους δασκάλους τσιγκόνγκ και υψηλόβαθμους αξιωματούχους εκείνης της εποχής, ο κ. Λι μιλούσε χωρίς να διαβάζει από κάπου, κρατώντας μόνο ένα μικρό κομμάτι χαρτί με μερικές σημειώσεις, ρίχνοντάς του μια ματιά μόνο περιστασιακά κατά τη διάρκεια των ωριαίων διαλέξεων.
Οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες ήταν μακροχρόνιοι λάτρεις του τσιγκόνγκ που είχαν παρακολουθήσει μαθήματα με πολλούς διαφορετικούς δασκάλους, αλλά ο κ. Λι τους φάνηκε διαφορετικός. Αντί να επικεντρώνεται στην ενεργειακή θεραπεία, ανέλυε πνευματικές έννοιες με απλούς όρους, απαντώντας σε ερωτήματα που πολλοί είχαν εδώ και χρόνια.
Σύντομα, τα αιτήματα για ομιλίες έρχονταν καταρρακτωδώς. Τα επόμενα δύο χρόνια, ο κ. Λι ταξίδεψε σε όλη τη χώρα και έδωσε 56 σεμινάρια σε περισσότερους από 60.000 ανθρώπους. Αυτοί οι άνθρωποι στη συνέχεια διέδωσαν το μήνυμα και μέσα σε λίγα χρόνια, περίπου ένας στους 10 ανθρώπους σε μια χώρα 1 δισεκατομμυρίου τότε, είχε ξεκινήσει την πρακτική.
«Αυτό που έψαχνα»
Η υπάλληλος δανείων της κρατικής τράπεζας Λιού Γιατσίν παρακολούθησε ένα από τα τελευταία σεμινάρια τον Ιούλιο του 1994, ταξιδεύοντας επτά ώρες από την Ντάλιαν στην Τσάνγκτσουν για να φτάσει εκεί.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του μαθήματος, η Λιού ήταν τόσο ενθουσιασμένη που συνέχιζε να χτυπάει τον μηρό της φίλης της δίπλα της κάθε φορά που λέγονταν κάτι που της έκανε εντύπωση.
«Είχα την αίσθηση ότι αυτό ήταν αυτό που έψαχνα», είπε στην Epoch Times.
Αφού έγινε μητέρα στα 40 της, η Λιού υπέφερε από μακροχρόνιες επιπλοκές υγείας και κουραζόταν εύκολα. Αλλά μετά την διάλεξη της τρίτης ημέρας, οι δύο φίλες κατέβηκαν από το τραμ και περπάτησαν μισή ώρα πίσω στο κατάλυμά τους. Από τότε και στο εξής, είπε η Λιού, ένιωθε σαν διαφορετικός άνθρωπος. Κάποια στιγμή, η χρόνια κόπωση και οι παθήσεις της στη χοληδόχο κύστη και το στομάχι της εξαφανίστηκαν.
Το 1998, μια έρευνα σε περίπου 44.000 ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ σε διάφορα μέρη της Κίνας διαπίστωσε ότι μεταξύ 95 και 99 τοις εκατό των ερωτηθέντων ανέφεραν βελτιώσεις στην υγεία μέσω της εξάσκησης. Και περισσότερο από τη σωματική ευεξία, είπαν οι ασκούμενοι, η πίστη είχε βοηθήσει στην αναμόρφωση του χαρακτήρα τους.
Ένα μήνα αφότου η Λιού παρακολούθησε τη σειρά διαλέξεων, η 20χρονη Κορεάτισσα-Κινέζα Τζιν Τσενγκτσιουέν συμμετείχε με περίπου 4.000 άλλους σε ένα σεμινάριο στο Γιανμπιέν, μια περιοχή ανατολικά της Τσάνγκτσουν, η οποία φιλοξενεί τη μεγαλύτερη κορεατική κοινότητα της Κίνας.
Η διδασκαλία του κ. Λι ότι «η ύλη και το μυαλό είναι ένα» έμεινε στην Τζιν. Αν τα δύο είναι αλληλένδετα, είπε η Τζιν, είναι λογικό ο εσωτερικός κόσμος κάποιου να αντανακλάται στο εξωτερικό.
Η έμφαση στην ενδοσκόπηση και την αυτοβελτίωση είναι ενσωματωμένη στις διδασκαλίες του Φάλουν Γκονγκ, οι οποίες βασίζονται στις αρχές της αλήθειας, καλοσύνης, και ανεκτικότητας. Μέρος αυτού περιλαμβάνει το να παίρνεις τα υλικά κέρδη ελαφρά.
Αργότερα, ως ιδιοκτήτρια καταστήματος χαρτικών, η Τζιν κέρδισε την εμπιστοσύνη ενός προμηθευτή κάνοντας ακριβώς αυτό.
Η Τζιν προμηθεύτηκε προϊόντα από έναν χονδρέμπορο που βρισκόταν μια ώρα μακριά με το τρένο. Κάποτε, η Τζιν συνειδητοποίησε επιστρέφοντας σπίτι ότι είχε παραλείψει κατά λάθος μια πληρωμή 350 γιουάν — τότε περισσότερο από έναν μηνιαίο μισθό για τον μέσο Κινέζο. Η Κίνα ήταν ακόμα μια κοινωνία που βασιζόταν στα μετρητά, οπότε ο πωλητής δεν γνώριζε το θέμα, δεδομένου του όγκου των καθημερινών συναλλαγών, και δεν υπήρχε τρόπος να εντοπιστεί η έλλειψη της Τζιν.
Όταν η Τζιν παρέδωσε τα χρήματα στην επόμενη επίσκεψή της, ο προμηθευτής σοκαρίστηκε. «Πού βρίσκεις τέτοιους ανθρώπους στις μέρες μας;» θυμήθηκε η Τζιν να λέει ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης.
Στη συνέχεια, κάθε φορά που ο χονδρέμπορος έφερνε νέα είδη, φρόντιζε να επιλέγει πρώτα η Τζιν.
Αυξανόμενη δημοτικότητα
Ο κ. Λι έδινε το παράδειγμα. Δεκάδες που παρακολούθησαν αυτές τις διαλέξεις τον περιέγραψαν ως απλό και φιλικό, αλλά με μια ευγενική και χαρισματική γοητεία.
Η Όουγιανγκ Γιαν, που κατάγεται από το Πεκίνο, πήγε την 6χρονη κόρη της σε ένα τοπικό σεμινάριο το 1993. Όταν είδε τον κ. Λι να μπαίνει, το κορίτσι δήλωσε ότι «της άρεσε αυτός ο κύριος», θυμήθηκε η Όουγιανγκ.
Η κόρη της είχε διαγνωστεί με σύνδρομο απόσπασης προσοχής και κανονικά δεν μπορούσε να καθίσει ακίνητη κατά τη διάρκεια του μαθήματος, ωστόσο ήταν πλήρως παρούσα κατά τη διάρκεια αυτών των διαλέξεων. Αργότερα, σε ένα γεμάτο μετρό, οι δυο τους βρέθηκαν πρόσωπο με πρόσωπο με τον κ. Λι και τη μικρή του κόρη. Πριν η Όουγιανγκ συνειδητοποιήσει τι συνέβαινε, η κόρη της έτρεξε προς τον άντρα που είχε δει στη σκηνή και κάθισε μαζί του, χαμογελώντας.
Οι διαλέξεις του κ. Λι πάντα γέμιζαν γρήγορα, οδηγώντας κατά καιρούς τους χώρους φιλοξενίας να ανοίγουν και άλλες αίθουσες για να καλύψουν τη ζήτηση. Κατά τη διάρκεια μιας δεκαήμερης έκθεσης υγείας στο Πεκίνο τον Δεκέμβριο του 1993, η βοηθός εθελόντρια Μι Ρουίτζινγκ θυμήθηκε ότι ο κόσμος κατέκλυζε το περίπτερο του Φάλουν Γκονγκ, όπως είπε στην Epoch Times.
Παρά την αυξανόμενη φήμη του, ο κ. Λι δεν την εκμεταλλεύτηκε για κέρδος. Χρέωνε μια συμβολική αμοιβή, ισοδύναμη με περίπου 10 δολάρια ή λιγότερο, για τις δέκα μέρες διαλέξεων και έδινε στους δεύτερους συμμετέχοντες έκπτωση στη μισή τιμή — ήταν μετά βίας αρκετά για να καλύπτονται τα κόστη. Ακόμα και τότε, σε περισσότερες από μία περιπτώσεις, δώριζε τα έσοδα σε φιλανθρωπικά ιδρύματα και θύματα από καταστροφές όπως οι πλημμύρες.
Διατήρησε έναν απλό τρόπο ζωής, θυμήθηκαν οι συμμετέχοντες στη διάλεξη.
Περισσότερα από ένα άτομα που ταξίδεψαν με τον κ. Λι κατά τη διάρκεια των διαλέξεων θυμήθηκαν ότι ζούσαν με μακαρόνια ράμεν. Ανάμεσά τους ήταν και ο Γιε Χάο, ένας συνταξιούχος ανώτερος αστυνομικός. Η ομάδα συχνά έβαζε πάνω στα μακαρόνια το φθηνότερο είδος λουκάνικου, είπε.
Ο Γιε θυμήθηκε τον κ. Λι να πλένει τα ρούχα του στο χέρι και να τα στεγνώνει στον αέρα όλη τη νύχτα. Η Μι, ως εθελόντρια βοηθός, θυμάται να παρατηρεί σημάδια φθοράς στο πουλόβερ και τα παπούτσια του κ. Λι, αλλά «ούτε μια κουκκίδα σκόνης».
Ο κ. Λι, σύμφωνα με τη Μι, είχε πάντα ένα ευχάριστο χαμόγελο στο πρόσωπό του. Ήταν συνεπής — μερικές φορές παραλείποντας γεύματα για να αναπληρώσει τον χρόνο ταξιδιού. Αν χρειαζόταν την Μι για οτιδήποτε, ρωτούσε: «Μπορείς να το κάνεις; Είναι εντάξει;»
Μέσω αυτού, είπε η Μι, έμαθε να ρυθμίζει τη δική της φυσικά υψηλή φωνή και να μιλάει στους άλλους με πιο ήπιο τόνο.
Στο πρώτο του ταξίδι στις Ηνωμένες Πολιτείες για μια σειρά σεμιναρίων, ο κ. Λι εμφανίστηκε με μόνο μία χειραποσκευή, θυμήθηκε ο Τζανγκ Έρπινγκ, ο οποίος φιλοξένησε τον κ. Λι κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του. Ο κ. Λι δανείστηκε ένα σετ ραπτικής από τον Τζανγκ για να επιδιορθώσει τα ρούχα του.
Μια νέα αρχή
Μια ανοιξιάτικη μέρα του 1993, η Χαν Λιανσιάνγκ συνάντησε μια χούφτα ανθρώπων που κρατούσαν τα χέρια τους ψηλά σε μια στάση διαλογισμού σε ένα πάρκο κοντά στο σπίτι της.
Μη γνωρίζοντας τι ήταν, σήκωσε τα χέρια της για να μιμηθεί τη στάση τους και ένιωσε τα χέρια της να ζεσταίνονται. Μέσα σε λίγες εβδομάδες, αυτή και ο έφηβος γιος της Χου Γιανγκ βρίσκονταν και οι δύο στο Γυμναστήριο Τζίτσε του Νταλιάν, στην ίδια αίθουσα διαλέξεων όπου η υπεύθυνη τραπεζικών δανείων Λιού βίωσε μια αλλαγή στην κοσμοθεωρία της.
Κάθε άσκοπη φλυαρία μεταξύ του κοινού είχε κοπάσει τη δεύτερη μέρα. Οι άνθρωποι σταμάτησαν να συνωστίζονται για καλύτερες θέσεις και πήγαιναν τα χαμένα τιμαλφή που έβρισκαν στο προσωπικό, το οποίο φρόντιζε τα αντικείμενα να επιστρέφονται στους ιδιοκτήτες τους, συνήθως την επόμενη μέρα. Η Χαν και ο Χου έδωσαν τα εισιτήριά τους πρώτης σειράς σε ορισμένους συμμετέχοντες που έρχονταν από άλλες πόλεις.
Ο Χου είπε ότι ήταν ευγνώμων που γνώρισε το Φάλουν Γκονγκ σε μια ηλικία που ο ίδιος διαμορφωνόταν.
Τότε στα 15 του, έμπλεκε συνεχώς σε καβγάδες και έκανε παρέα με παιδιά της γειτονιάς που έκλεβαν πράγματα για να αγοράσουν τσιγάρα. Η Χαν είπε ότι ήταν σίγουρη ότι κάποια στιγμή θα κατέληγε στη φυλακή.
Παρά την προηγούμενη συμπεριφορά του, είπε ο Χου, οι αξίες που ενυπήρχαν στην άσκηση γρήγορα ριζώθηκαν μέσα του. Η οικογένειά του θαύμασε την αλλαγή 180 μοιρών, σχολιάζοντας την ξαφνική ευγένεια και στοχασμό που δεν είχαν ξαναδεί σε αυτόν. Ανέλαβε τις δουλειές του σπιτιού χωρίς να του ζητηθεί, χαιρετούσε τους γείτονες και μετέφερε χαρούμενα βαριά αντικείμενα για αυτούς στις σκάλες.
«Είναι σαν όλα να ξεκίνησαν από την αρχή», είπε στην Epoch Times.
Η κάποτε κυριαρχική Λιού μίλησε για μια παρόμοια μετατόπιση στην προσωπικότητά της.
Συνήθιζε να φωνάζει για να πετύχει το δικό της και δεν επέτρεπε καμία αντίθετη άποψη στο σπίτι. Αφού έμαθε το Φάλουν Γκονγκ, ο σύζυγός της της υπενθύμιζε τις λέξεις «αλήθεια, καλοσύνη, ανεκτικότητα» μόλις η οργή της ανέβαινε. Αμέσως έλεγχε τα συναισθήματά της.
«Δεν μπορώ απλώς να συνεχίσω να ελέγχω τους ανθρώπους — πρέπει να ακούω τι έχουν να πουν», είπε στην Epoch Times.
Στο «Zhuan Falun», ένα βιβλίο που γράφτηκε από τις διαλέξεις του κ. Λι και έγινε εθνικό μπεστ σέλερ στην Κίνα, ο κ. Λι μιλάει για τη διατήρηση μιας καρδιάς καλοσύνης ως προστατευτικού φράγματος όταν κάποιος αντιμετωπίζει ξαφνικές συγκρούσεις.
Ο Τζορτζ Μιάο αντιμετώπισε μια τέτοια δοκιμασία του χαρακτήρα του σε ένα ταξίδι με το τρένο επιστρέφοντας από τη νοτιοανατολική πόλη Γκουανγκτζόου το 1994.
Μπροστά στην οικογένεια και τους φίλους του Μιάο, η αδερφή του άρχισε να τον κατηγορεί για τον τρόπο που λειτουργούσε το εργοστάσιο εκτύπωσης συσκευασιών του. Νιώθοντας ταπεινωμένος, ο Μιάο ανταπέδωσε και στη συνέχεια συγκρατήθηκε μετά από μερικές προτάσεις, υπενθυμίζοντας στον εαυτό του να σκεφτεί την αξία των λόγων της, ανεξάρτητα από το πώς εκφωνήθηκαν. Γρήγορα βρήκαν ειρήνη.
Αυτή η διαδικασία αναστοχασμού έχει πλέον γίνει τόσο ρουτίνα που είναι «σαν την αναπνοή», δήλωσε ο Μιάο στην Epoch Times. «Δεν υπάρχει τίποτα αξιοσημείωτο σε αυτό, επειδή έτσι ζω καθημερινά».
Ένα σημείο καμπής
Η φήμη για την άσκηση και τα οφέλη της εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα.
Η Γουάνγκ Γιουγκουάνγκ, από μια από τις βορειότερες πόλεις της Κίνας, το Χαρμπίν, είπε ότι περισσότερα από 100 άτομα στην ευρύτερη οικογένειά της άρχισαν να εξασκούνται στο Φάλουν Γκονγκ αφότου ξεκίνησε.
Σε ένα δημόσιο πάρκο κοντά στο σπίτι της, έστησε ένα πρόγραμμα αναπαραγωγής μουσικής για να παίζει τη μουσική άσκησης του Φάλουν Γκονγκ. Μέσα σε ένα μήνα, εκατοντάδες την ακολουθούσαν για ασκήσεις διαλογισμού κάθε πρωί. Η ομάδα μεγάλωσε τόσο πολύ που σύντομα χωρίστηκε σε δύο.
Η τάση ήταν η ίδια και αλλού.
Μόνο η πρωτεύουσα της Κίνας είχε εκατοντάδες χώρους άσκησης Φάλουν Γκονγκ. Περπατώντας στο Πεκίνο ένα Σαββατοκύριακο πρωί, έβλεπε κανείς εκατοντάδες ανθρώπους να κάνουν ασκήσεις Φάλουν Γκονγκ σε δημόσια πάρκα και ανοιχτές πλατείες, είπαν οι Όουγιάνγκ και Μι.
Κατά μήκος της οδού Τσανγκ’αν, μιας σημαντικής λεωφόρου του Πεκίνου, ήταν τόσο εντυπωσιακό που «κάθε φορά που περνούσαν λεωφορεία, όλα τα μάτια κοιτούσαν έξω από τα παράθυρα», είπε η Όουγιανγκ.
Αξιωματούχοι του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ) αρχικά ενθάρρυναν τους ανθρώπους να ξεκινήσουν την άσκηση. Το 1995, η κινεζική πρεσβεία στη Γαλλία προσκάλεσε τον κ. Λι στο Παρίσι για να μιλήσει για την άσκηση και κανόνισε το πρώτο εβδομαδιαίο σεμινάριο Φάλουν Γκονγκ της χώρας.
Το κινεζικό κρατικό μέσο «Καθημερινή της Ντάλιαν» δημοσίευσε το 1997 ένα άρθρο για τον ασκούμενο του Φάλουν Γκονγκ Σενγκ Λιτζιάν, έναν άνδρα άνω των 70 ετών που μέσα σε ένα χρόνο κατασκεύασε τέσσερις δρόμους σε ένα τοπικό χωριό χρησιμοποιώντας χρήματα από τις δικές του οικονομίες. Η Yangcheng Evening News, τον Νοέμβριο του 1998, δημοσίευσε ένα πρωτοσέλιδο άρθρο σε ένα χώρο άσκησης Φάλουν Γκονγκ με 5.000 άτομα, με φωτογραφίες ενός 2χρονου και ενός 93χρονου να ασκούνται, στην πρώτη σελίδα της.
Αυτή η θετική ιστορία το 1998 αποδείχθηκε μια από τις τελευταίες στην Κίνα.
Κορυφαίοι κομμουνιστές αξιωματούχοι τότε έβλεπαν με επιφυλακτικότητα τη δημοτικότητα και την επιρροή του Φάλουν Γκονγκ. Η Τζιν, η Κορεάτισσα Κινέζα ασκούμενη, θυμήθηκε ότι άκουσε μια κυβερνητική πηγή να μιλάει για το πώς ο τότε επικεφαλής του ΚΚΚ, Τζιανγκ Τζεμίν, είχε επισκεφθεί μια πόλη που είχε πληγεί σοβαρά κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης πλημμύρας. Ο Τζιανγκ παρατήρησε μια ομάδα εθελοντών που εργάζονταν σκληρά στην πρώτη γραμμή και πίστευε ότι ήταν μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος, σύμφωνα με την Τζιν. Το πρόσωπο του Τζιανγκ σκοτείνιασε όταν άκουσε ότι ήταν όλοι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ. Το βιβλίο «Αχαλίνωτο Κακό: Η Διαφθαρμένη Βασιλεία του Τζιανγκ Τζεμίν στην Κίνα» (Unbridled Evil: The Corrupt Reign of Jiang Zemin in China), το οποίο η εφημερίδα Epoch Times δημοσίευσε στα Κινέζικα το 2012 και στα Αγγλικά μετέπειτα, περιγράφει επίσης το περιστατικό.
Τον επόμενο Απρίλιο, το 1999, η αστυνομία στη μεγαλούπολη Τιαντζίν, κοντά στο Πεκίνο, ξυλοκόπησε και συνέλαβε δεκάδες ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ, οι οποίοι ζητούσαν ανάκληση του άρθρου, μετά τη δημοσίευση ενός άρθρου που επιτίθετο στην άσκηση σε κρατικό περιοδικό.
Οι ασκούμενοι της Τιαντζίν απευθύνθηκαν στους δημοτικούς αξιωματούχους για να ασκήσουν έφεση κατά των συλλήψεων. Η είδηση του περιστατικού διαδόθηκε και σε άλλους ασκούμενους σε όλη τη χώρα, οι οποίοι στη συνέχεια απευθύνθηκαν επίσης σε τοπικούς αξιωματούχους για να ασκήσουν έφεση. Παντού, τους είπαν το ίδιο πράγμα: Πηγαίνετε στο Πεκίνο για να υποστηρίξετε την υπόθεσή σας.
Δέκα χιλιάδες άνθρωποι από όλα τα μέρη της Κίνας έφτασαν στην πρωτεύουσα. Η ειρηνική συγκέντρωση στο Τζονγκνανχάι, το συγκρότημα της κορυφαίας ηγεσίας του ΚΚΚ, είναι πλέον γνωστή ως η έκκληση της 25ης Απριλίου. Οι ασκούμενοι έφυγαν αφού οι αρχές υποσχέθηκαν να απελευθερώσουν τους κρατούμενους και εγγυήθηκαν ότι θα τους επιτρεπόταν να ασκούν ελεύθερα την πίστη τους.
Αυτό δεν συνέβη ποτέ. Αντ’ αυτού, τρεις μήνες αργότερα, ο Τζιανγκ ξεκίνησε μια αδίστακτη εκστρατεία εξάλειψης που στόχευσε όλους τους πιστούς, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Τα τελευταία 26 χρόνια, απλώς επειδή ήθελαν να ασκήσουν την πίστη τους, αυτοί οι κάποτε υποδειγματικοί πολίτες στάλθηκαν σε φυλακές και στρατόπεδα εργασίας, όπου βασανίστηκαν, πολλοί μέχρι θανάτου.
Η Μι υπέφερε από ψώρα και διάτρηση στομάχου ενώ βρισκόταν υπό κράτηση και ως αποτέλεσμα έχασε τα τρία τέταρτα του στομάχου της. Τελικά δραπέτευσε από την Κίνα και εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη.
Από το 2000, ο κ. Λι έχει προταθεί τέσσερις φορές για το Νόμπελ Ειρήνης. Περισσότερα από 25 μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον πρότειναν για το Βραβείο Ζαχάρωφ, το οποίο τιμά όσους αφιερώνουν τη ζωή τους στα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία της σκέψης.
Κάθε χρόνο στις 13 Μαΐου, αξιωματούχοι παγκοσμίως εκδίδουν χαιρετισμούς για να τιμήσουν την Παγκόσμια Ημέρα Φάλουν Ντάφα, την επέτειο της δημοσιοποίησης του Φάλουν Γκονγκ. Δράττουν επίσης την ευκαιρία να καταδικάσουν τα συνεχιζόμενα εγκλήματα του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Κίνα.
Σε ένα βίντεο που κοινοποιήθηκε στην Epoch Times πριν από την περίσταση φέτος, ο βουλευτής Πατ Ράιαν (Δ-ΝΥ) δήλωσε ότι δεν μπορούσε να σκεφτεί πιο κατάλληλη στιγμή για να ανακοινώσει την ψήφιση του διακομματικού νόμου για την προστασία του Φάλουν Γκονγκ, τον οποίο συνυποστήριξε για να «καταστήσει το ΚΚΚ υπεύθυνο για την κατάφωρη αφαίρεση οργάνων και άλλες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
«Θα συνεχίσω να πιέζω για να περάσει αυτό από τη Γερουσία, να υπογραφεί από τον Πρόεδρο και θα αγωνίζομαι πάντα για την προστασία της θρησκευτικής ελευθερίας για κάθε έναν από τους ψηφοφόρους μου», είπε.
Σε ψήφισμα της Γερουσίας της Νέας Υόρκης που εγκρίθηκε τον Ιανουάριο, οι νομοθέτες σημείωσαν ότι το Φάλουν Γκονγκ είχε λάβει περισσότερα από 3.000 βραβεία.
«Για τον λαό της Κίνας, το Φάλουν Ντάφα παρέχει μια πηγή δύναμης απέναντι στην καταπίεση», αναφέρει το ψήφισμα. Σε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, το Φάλουν Γκονγκ έχει φέρει «καλύτερη υγεία και εσωτερική γαλήνη».
