Σε ένα καταφύγιο άγριας ζωής στο βουνό, ταξιδιώτες φωτογράφοι στρέφουν τους τηλεφακούς τους μέσα στα υγρά, νεφελώδη δάση του Εκουαδόρ (Δημοκρατία του Ισημερινού), αναζητώντας ένα φωτεινό πορτοκαλί πουλί που εκτελεί ένα θεαματικό τελετουργικό.
Είναι νωρίς το πρωί και η Κλαούντια Μπραζιλέιρο, 48 ετών, έχει φτάσει από τη Βραζιλία, όπου εργάζεται σε τράπεζα, στο καταφύγιο (Refugio) Paz de Las Aves στις Άνδεις για να φωτογραφίσει τα αρσενικά κοκοράκια των Άνδεων κατά τη διάρκεια της περιόδου ζευγαρώματος.
Η Μπραζιλέιρο και ο ξεναγός της, Ξαβιέρ Μουνιόζ, επέλεξαν ένα συγκεκριμένο σημείο στο καταφύγιο που βρίσκεται στους πρόποδες, τρεις ώρες βορειοανατολικά του Σάντο Ντομίνγκο, όπου τα αρσενικά εκτελούν τα τελετουργικά τους. Μετά το ζευγάρωμα, τα πουλιά εκτελούν μια περίτεχνη επίδειξη συμπεριφορών: συγκρουσιακό κτύπημα φτερών, υποκλίσεις σε άλλα αρσενικά και μια ηχηρή κακοφωνία.
Αλλά αυτό το πρωινό είναι πολύ ήσυχο.
«Ένα πουλί εμφανίστηκε στο βάθος, με κακό φως και πολύ γρήγορα», είπε η Μπραζιλέιρο στην Epoch Times. «Απογοητεύτηκα, γιατί ήθελα να τραβήξω καλές φωτογραφίες, να παρατηρήσω καλά τη συμπεριφορά αυτού του καταπληκτικού πουλιού, και δεν πήγε καλά».
Το ζευγάρι ήξερε τι να ψάξει. Το πουλί των Άνδεων είναι σχεδόν αδύνατο να μην το βρεις. Με το μεγαλύτερο μέρος του σώματός του να είναι καλυμμένο με βαθύ πορτοκαλί ή κόκκινο πτέρωμα, που έρχεται σε έντονη αντίθεση με το πράσινο της ζούγκλας, το πιο χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι η μεγάλη δισκοειδής λοφιοφόρος κορυφή στο μέτωπό του. Τα φτερά της ουράς αυτού του μεγάλου πουλιού είναι μαύρα και εκείνα στην ωμοπλάτη ανοιχτόγκριζα.
Εδώ, στα ομιχλώδη δάση του Εκουαδόρ, ο καιρός είναι σχεδόν πάντα συννεφιασμένος. Στο πάντα υγρό καταφύγιο Paz de Las Aves είναι εύκολη η παρατήρηση πολλών ειδών πουλιών, λόγω της εύκολης πρόσβασης σε αυτό. Το κοκοράκι των Άνδεων ζει στις τροπικές ζούγκλες κατά μήκος της οροσειράς των Άνδεων κοντά στον ισημερινό και δεν απειλείται από την καταστροφή του βιοτόπου του.
Αυτή η τοποθεσία είναι κατάλληλη και για κτίσιμο φωλιάς. Κατά τη διάρκεια της περιόδου ζευγαρώματος, τα αρσενικά επιδεικνύουν το λαμπερό φτέρωμά τους ενώ ανταγωνίζονται για τα θηλυκά, χοροπηδώντας, πηδώντας και εκπέμποντας διάφορες φωνές. Μετά το ζευγάρωμα, τα θηλυκά συνήθως χτίζουν μια φωλιά με λάσπη κάτω από ένα βραχώδες εξόγκωμα, όπου στη συνέχεια επωάζουν τα αυγά μόνα τους. Τα θηλυκά έχουν πιο θαμπά, καφετιά φτερά και πολύ λιγότερο εμφανές λοφίο.
Αν και αυτό το εντυπωσιακό πουλί τρέφεται κυρίως με φρούτα και έντομα, τρώει και βατράχια, μικρά ερπετά, ακόμη και ποντίκια. Ωστόσο, αντί να κυνηγούν για να ταΐσουν τα θηλυκά που φωλιάζουν μετά το ζευγάρωμα, τα αρσενικά μαζεύονται για να συμμετάσχουν σε τελετουργικούς χορούς για να προσελκύσουν νέες συντρόφους, καθώς τα κοκοράκια των Άνδεων είναι πολυγαμικά. Αυτήν την εποχή έφτασαν η Μπραζιλέιρο και ο σύντροφός της. Τέλεια συγκυρία, αλλά… δεν υπήρχαν πουλιά.
Μέχρι τώρα. Αν και η μέρα ξεκίνησε αργά, οι φωτογράφοι επέμειναν στην αναζήτησή τους. Η εποχή του ζευγαρώματος σήμαινε ότι πολλά αρσενικά θα έβγαιναν για να κάνουν την επίδειξή τους.
Αλλά όχι ακόμα.
Η Μπραζιλέιρο ήταν εμφανώς απογοητευμένη που δεν είχαν εμφανιστεί το πρωί.
«Ο Ξαβιέρ με είδε να κλαίω», είπε η Μπραζιλέιρο. Είπε ότι τα πουλιά μερικές φορές επιστρέφουν γύρω στο ηλιοβασίλεμα, και έτσι αποφάσισαν να επιστρέψουν το βράδυ. Και πράγματι, η τύχη τους άλλαξε.
«Περιμέναμε πάνω από μία ώρα και δεν είδαμε τίποτα. Σκεφτόμασταν να τα παρατήσουμε, αλλά τελικά μείναμε», είπε η Μπραζιλέιρο. «Τότε άκουσα ένα πουλί να φωνάζει και να κουρνιάζει λίγο μακριά από την κρυψώνα. Και ύστερα κι άλλα. Πάνω από τρία πουλιά άρχισαν να φωνάζουν, να χορεύουν και να έρχονται όλο πιο κοντά. Ο Ξαβιέρ και εγώ τρελαθήκαμε και εγώ έκλαψα ξανά… έκλαψα για να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για το δώρο που μου έκαναν τα πουλιά».
Η Μπραζιλέιρο χαρακτήρισε «εκπληκτική εμπειρία» το να ακούει τις ψιλές φωνές τους και να τα βλέπει να επιδεικνύονται. Δεν ήταν καθόλου ντροπαλά, είπε, αλλά άλλαζαν συνεχώς κλαδί, πλησιάζοντας ακόμη πεςριασότερο τους φωτογράφους.
Ωστόσο, δεν ήταν το μόνο είδος που εμφανίστηκε.
Σε πολλά από τα μέρη του κόσμου που επισκέπτεται η Μπραζιλέιρο – από την Ινδία μέχρι το Μάτσου Πίτσου – ρωτά τους ξεναγούς για τα ταναγκέρ, τους τουκάνους, τους μακάους, τα κολιμπρί και άλλα πουλιά, για να ικανοποιήσει το ακόρεστο πάθος της για την παρατήρηση και τη φωτογράφιση πουλιών. Το ίδιο και σε αυτή την επίσκεψη. Φωτογράφησε τον εξωτικό τουκάνο με το πορφυρό στήθος, το ταναγκέρ με τα μπλε φτερά και το χρυσοκέφαλο ταναγκέρ. Και υπήρχαν κι άλλα.
«Έχω ήδη 222 είδη κολιμπρί», είπε, «από ένα σύνολο 363 ειδών. Έχω θέσει ως στόχο να φτάσω τα δύο τρίτα όλων των ειδών μέχρι το 2026, πριν γίνω 50». Έχοντας ακόμα είκοσι να φωτογραφίσει, παραδέχεται ότι «είναι όλο και πιο δύσκολο να βρω περισσότερα από δέκα είδη σε ένα ταξίδι».
Η Μπραζιλέιρο, που έχει φωτογραφίσει χιλιάδες είδη πουλιών και έχει δημιουργήσει πολλά φωτογραφικά άλμπουμ, αποκαλεί τον εαυτό της «τρελή» παρατηρήτρια πουλιών που έχει φτάσει στα άκρα για να καταγράψει τα «lifers» της, δηλαδή τα πουλιά που βλέπει για πρώτη φορά.
Θυμάται ένα ταξίδι: «Έξι ώρες με το τρένο, 12 ώρες με το αυτοκίνητο και μετά, δύο ώρες με μουλάρι», για να φωτογραφίσει το μονάλ των Ιμαλαΐων.
«Έχω κάνει τρελά πράγματα, όπως να αγοράσω εισιτήριο για το Κίτο επειδή εμφανίστηκε ένα πολύ ιδιαίτερο κολιμπρί», είπε, προσθέτοντας ότι μπορεί τότε να της είχαν μείνει μόνο λίγα κέρματα στην τσέπη, αλλά κατάφερε να τραβήξει την εικόνα.
«Ήταν ένα καταπληκτικό ταξίδι, έμεινα τρεις μέρες στο σημείο όπου βρισκόταν το κολιμπρί και βρέθηκαν μερικές ευκαιρίες για να το φωτογραφίσω», είπε. «Την τελευταία μέρα, ήταν πιο συνεργάσιμο, αλλά μετά εξαφανίστηκε ξανά».
Γκαλερί
