ΛΟΝΔΙΝΟ / ΣΙΓΚΑΠΟΥΡΗ— «Έχω δει ενήλικους άντρες να κλαίνε», λέει ο καπετάνιος Τάιτζιντερ Σινγκ, ο οποίος δεν έχει πατήσει το πόδι του στην ξηρά για περισσότερο από επτά μήνες και δεν είναι σίγουρος για το πότε θα επιστρέψει σπίτι.
«Είμαστε ξεχασμένοι και θεωρούμαστε δεδομένοι», αναφέρει σχετικά με την κατάσταση που αντιμετωπίζουν δεκάδες χιλιάδες ναυτικοί σαν και αυτόν, καθώς η παραλλαγή Δέλτα του κορωνοϊού ταλαιπωρεί τους ανθρώπους στην στεριά.
«Οι άνθρωποι δεν είναι ενήμεροι για το πώς είναι διαθέσιμα τα προϊόντα τους στο σούπερ μάρκετ».
Ο Σινγκ, καθώς και τα 20 μέλη του πληρώματός του, έχουν διασχίσει τον κόσμο σε μια εξαντλητική οδύσσεια: από την Ινδία έως τις Ηνωμένες Πολιτείες και μετά στην Κίνα, όπου είχαν κολλήσει για εβδομάδες στην γεμάτο συμφόρηση από άλλα πλοία ακτή, περιμένοντας την εκφόρτωση του φορτίου.
Είναι μεταξύ των περίπου 100.000 ναυτικών που έχουν εγκλωβιστεί στη θάλασσα πέρα από τις κανονικές συμβάσεις εργασίας τους, που φτάνουν τυπικά τους 3 με 9 μήνες. Οι υπόλοιποι 100.000 είναι κολλημένοι στην στεριά, ανίκανοι να επιβιβαστούν στα πλοία που χρειάζονται για να κερδίσουν τα προς το ζην.
Η παραλλαγή Δέλτα που είναι ολέθρια για ορισμένα μέρη της Ασίας – όπου φιλοξενεί πολλούς από τους 1,7 εκατομμύρια ναυτικούς του κόσμου – ώθησε πολλά έθνη να διακόψουν την πρόσβαση στην στεριά σε πληρώματα – σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και για ιατρική περίθαλψη. Μόνο το 2,5% των ναυτικών – ένας στους 40 έχει εμβολιαστεί, εκτιμά το Διεθνές Ναυτιλιακό Επιμελητήριο (ICS).
Τα Ηνωμένα Έθνη περιγράφουν την κατάσταση ως ανθρωπιστική κρίση στη θάλασσα και αναφέρουν ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να χαρακτηρίσουν τους ναυτικούς ως βασικούς εργαζόμενους (Key Workers). Ωστόσο, ενώ την προηγούμενή περίοδο υπήρχαν προσπάθειες χωρών μεταξύ άλλων και η Ελλάδα που αναγνώρισαν τους ναυτικούς ως βασικούς εργαζόμενους, τα προβλήματα δεν έπαψαν να υπάρχουν.
Δεδομένου ότι τα πλοία μεταφέρουν περίπου το 90% του παγκόσμιου εμπορίου, η εμβάθυνση της κρίσης αποτελεί επίσης μεγάλη απειλή για τις αλυσίδες εφοδιασμού στις οποίες βασιζόμαστε για τα πάντα, από το πετρέλαιο το σίδηρο έως τα τρόφιμα και τα ηλεκτρονικά.
Ο Σινγκ, πλοίαρχος φορτηγών πλοίων από τη βόρεια Ινδία, δεν είναι αισιόδοξος για το αν θα πατήσει στεριά σύντομα. Η τελευταία του θητεία στη θάλασσα διήρκεσε 11 μήνες.
«Το να είσαι στη θάλασσα για πολύ καιρό είναι δύσκολο» αναφέρει, ενώ προσθέτει ότι είχε ακούσει αναφορές για ναυτικούς που αυτοκτόνησαν σε άλλα πλοία.
Η Ινδία και οι Φιλιππίνες, δύο χώρες που κλονίζονται από τα κύματα της COVID-19, αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το ένα τρίτο των ναυτικών του κόσμου, δήλωσε ο Γκαι Πλάτεν γενικός γραμματέας της ICS, η οποία αντιπροσωπεύει πάνω από το 80 τοις εκατό του παγκόσμιου εμπορικού στόλου.
«Είμαστε σοβαρά ενοχλημένοι που μια δεύτερη παγκόσμια κρίση αλλαγής πληρωμάτων βρίσκεται στον ορίζοντα», είπε στους Reuters, αναφερόμενος στην κρίση του 2020, όταν 200.000 ναυτικοί στα πλοία δεν μπορούσαν να επαναπατριστούν.
Οι άνθρωποι είναι απελπισμένοι
Σε ένα στιγμιότυπο της κατάστασης για αυτόν το μήνα, σχεδόν το 9% των εμπορικών ναυτικών έχουν κολλήσει στα πλοία τους αφότου έληξε η σύμβαση εργασίας τους, σύμφωνα με στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό Global Maritime Forum, από 10 διαχειριστές πλοίων που είναι υπεύθυνοι για περισσότερους από 90.000 ναυτικούς.
Η μέγιστη επιτρεπόμενη διάρκεια της σύμβασης είναι 11 μήνες, όπως ορίζεται από την σύμβαση ναυτικής εργασίας του ΟΗΕ.
Σύμφωνα με φορείς της βιομηχανίας, σε κανονικές συνθήκες, περίπου 50.000 ναυτικοί εναλλάσσονται το μήνα κατά μέσο όρο, αλλά οι αριθμοί είναι τώρα ένα πολύ μικρό μέρος αυτού.
Η νέα κρίση των ναυτικών πληρωμάτων προέρχεται από περιορισμούς που επιβάλλονται από μεγάλα ναυτιλιακά έθνη σε ολόκληρη την Ασία, συμπεριλαμβανομένης της Νότιας Κορέας, της Ταϊβάν και της Κίνας, τα οποία φιλοξενούν πολλά από τα πιο πολυσύχναστα λιμάνια εμπορευματοκιβωτίων στον κόσμο. Οι απαιτήσεις κυμαίνονται από υποχρεωτικές δοκιμές COVID-19 για πληρώματα που προέρχονται από ή έχουν επισκεφτεί συγκεκριμένες χώρες, έως απόλυτες απαγορεύσεις για αλλαγές πληρωμάτων και ελλιμενισμό πλοίων.
«Η Ασία αντιμετωπίζει δυσκολίες και οι μόνες χώρες που μπορεί κάποιος να κάνει αλλαγές πληρωμάτων σε ορισμένο βαθμό είναι η Ιαπωνία και η Σιγκαπούρη», δήλωσε ο Ρατζές Ούνι, διευθύνων σύμβουλος της Synergy Marine Group, που είναι υπεύθυνη για 14.000 ναυτικούς.
Η κρίση έχει οδηγήσει σχεδόν στους μισούς ναυτικούς είτε να σκεφτούν να εγκαταλείψουν τη βιομηχανία, είτε να μην είναι σίγουροι για το αν θα μείνουν σπίτι ή αν θα ταξιδέψουν, σύμφωνα με έρευνα της Διεθνούς Ομοσπονδίας Εργαζομένων για τις Μεταφορές (ITF) που διεξήχθη τον Μάρτιο.
Αυτό υποδηλώνει μια επικείμενη εργατική κρίση που θα επιβαρύνει τον ισχυρό εμπορικό στόλο και θα απειλήσει την ακεραιότητα των παγκόσμιων εφοδιαστικών αλυσίδων.
Η έλλειψη πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων που μεταφέρουν καταναλωτικά προϊόντα σε λιμάνια σε όλο τον κόσμο δημιουργεί ήδη ανακατατάξεις στη βιομηχανία λιανικής, η οποία έχει δει τα ναύλα να αυξάνονται σε επίπεδα ρεκόρ, αυξάνοντας τις τιμές των αγαθών.
«Δεν έχεις αρκετό πλήρωμα ούτως ή άλλως. Η ναυτιλιακή βιομηχανία λειτουργούσε σε ένα πολύ αδύνατο μοντέλο», δήλωσε ο Μαρκ Ο’Νιλ, Διευθύνων Σύμβουλος της Columbia Shipmanagement και πρόεδρος της διεθνούς ένωσης για τους διαχειριστές πλοίων και πληρωμάτων.
«Αλλά τώρα έχουμε όλα αυτά τα προβλήματα και έχουμε έναν μεγάλο αριθμό ναυτικών που έχουν αφαιρεθεί από τα διαθέσιμα πληρώματα» αναφέρει, προσθέτοντας ότι το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι ότι κάποια πλοία δεν θα μπορούσαν να αποπλεύσουν.
Ο Στήβεν Κόττον, γενικός γραμματέας του ITF, δήλωσε ότι οι ναυτικοί ωθούνται στα σωματικά και διανοητικά τους όρια.«Μερικοί στη βιομηχανία εκτιμούν ότι έως και 25 τοις εκατό λιγότεροι ναυτικοί εισέρχονται στα πλοία από την εποχή προ-πανδημίας» αναφέρει.
Ακολουθήστε μας στο Telegram @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο SafeChat @epochtimesgreece
