Ο Πάτρικ Μουρ ήταν μόλις 24 ετών όταν ίδρυσε την Greenpeace στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Σύντομα αυτός θα γινόταν η κινητήρια δύναμη πίσω από τις πολλές καμπάνιες της περιβαλλοντικής ακτιβιστικής ομάδας, όπως η διακοπή των πυρηνικών δοκιμών, η προστασία των φαλαινών υπό εξαφάνιση και η παρεμπόδιση της απόρριψης τοξικών απορριμάτων.
«Όλα ξεκίνησαν το 1971 με το πρώτο ταξίδι για να σταματήσει τις δοκιμές βόμβας υδρογόνου των ΗΠΑ στην Αλάσκα, κάτι που έγινε», δήλωσε ο Μουρ στην Epoch Times. «Και μετά ακολούθησαν οι ατμοσφαιρικές πυρηνικές δοκιμές της Γαλλίας στον Νότιο Ειρηνικό».
Η Greenpeace θα ξεκινήσει την εκστρατεία «Save the Whales» (Σώστε τις Φάλαινες) το 1975, και το 1976 θα ακολουθήσει η εκστρατεία για τον τερματισμό της θανάτωσης της φώκιας για τη γούνα της. Αργότερα, την ίδια δεκαετία θα αρχίσει η εκστρατεία για τον τερματισμό των τοξικών απορριμάτων στα ποτάμια από εργοστάσια της Ευρώπης.
Αλλά καθώς η Greenpeace αποκτούσε επιρροή, ο Μουρ έβλεπε ότι ο οργανισμός λεηλατούνταν από αυτό που αυτός χαρακτηρίζει ως άτομα με αριστερές πολιτικές ιδεολογίες.
«Κανείς από εμάς όταν ξεκίνησε η ομάδα δεν ήταν εκεί για να βγάλει χρήματα. Ήμασταν όλοι εθελοντές», αναφέρει. «Αλλά οι ακροαριστεροί ανέλαβαν την οργάνωσή μου, όταν συνειδητοποίησαν ότι υπήρχαν πολλά χρήματα και εξουσία».
Αναφέρει ότι κατά τη διάρκεια της καμπάνιας «Save The Whales», οι άνθρωποι άρχισαν να δωρίζουν χρήματα στην Greenpeace σε μεγαλύτερη κλίμακα, και τότε ήταν που η ομάδα δημιούργησε έναν τραπεζικό λογαριασμό και ξεκίνησε να νοικιάζει ένα γραφείο.
«Έτσι, καθώς ο χρόνος περνούσε διανύοντας την δεκαετία του 1970, η Greenpeace μετατράπηκε σε ένα είδος επιχείρησης», σημειώνει. «Πολύ σύντομα μετατράπηκε σε μια επιχείρηση όπου η συγκέντρωση κεφαλαίων άρχισε να γίνεται όλο και πιο σημαντική».
Από το 1986 όπου ο Μουρ έφυγε από την οργάνωση μετά από παρουσία 15 χρόνων, «η συγκέντρωση χρημάτων είχε γίνει πλέον η πιο σημαντική προτεραιότητα και θα προχωρούσαν σε μια εκστρατεία για την οποία δεν υπήρχε επιστημονική βάση», αναφέρει.
Έφυγε από την Greenpeace για «φιλοσοφικούς και πολιτικούς» λόγους, όπως λέει, αφού διετέλεσε διευθυντής, πρόεδρος και διευθυντής εξωτερικού.
«Η Greenpeace ξεκίνησε με έναν ισχυρό ανθρωπιστικό προσανατολισμό, αλλά και ένα πιστεύω για τη διάσωση του περιβάλλοντος», αναφέρει. «Το «green» (πράσινο), είναι για το περιβάλλον, το «peace» (ειρήνη) αναφέρεται στους ανθρώπους που δεν θα πρέπει να σκοτώνονται από πυρηνικούς πολέμους μεταξύ άλλων, ή από την ρύπανση».
Με την πάροδο του χρόνου το «peace» σταδιακά σταμάτησε και η Greenpeace, μαζί με το υπόλοιπο περιβαλλοντικό κίνημα, παρασύρθηκαν στην πεποίθηση που βλέπει το «ανθρώπινο είδος ως εχθρό της φύσης, εχθρό της Γης», αναφέρει ο Μουρ.
Η Epoch Times ζήτησε από την Greenpeace συνέντευξη χωρίς ωστόσο να υπάρχει ανταπόκριση.
Έμφαση στη συγκέντρωση χρημάτων μέσω της επιστήμης
Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, ο Μουρ, που κατέχει διδακτορικό στην οικολογία, λέει ότι βρέθηκε ο μόνος διευθυντής με επίσημη επιστημονική εκπαίδευση στο διεθνές συμβούλιο της Greenpeace και ο μόνος που θα διαφωνούσε με το τι θα πρότειναν οι υπόλοιποι στη συνέχεια.
«Όλοι συμφωνούσαν ότι η επόμενη εκστρατεία για την Greenpeace θα πρέπει να είναι η «απαγόρευση του χλωρίου παγκοσμίως».… Ονόμασαν το χλώριο «το στοιχείο του διαβόλου», είπε.
Ο Μουρ λέει ότι επεσήμανε στο διοικητικό συμβούλιο ότι το χλώριο είναι ένα από τα δομικά στοιχεία της Γης και είναι υψίστης σημασίας για τη δημόσια υγεία, καθώς προστίθεται στο «πόσιμο νερό, τις πισίνες και τα ιαματικά λουτρά. Έχει τερματίσει μεταδοτικές ασθένειες όπως η χολέρα».
Είπε επίσης ότι το χλώριο είναι ζωτικής σημασίας για την ιατρική επειδή το 25 τοις εκατό των φαρμάκων περιέχουν χλώριο και η χημεία του χλωρίου είναι απαραίτητη για την παραγωγή περίπου του 85 τοις εκατό των φαρμάκων.
Ωστόσο, η Greenpeace International προχώρησε στην έναρξη της εκστρατείας, καθώς «βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη συγκέντρωση χρημάτων», σύμφωνα με τον Μουρ, και έτσι αποφάσισε ότι ήταν καιρός να αποχωρίσει.
Πιστεύει πως τότε ήταν η εποχή που οι ιστορίες τρόμου για επικείμενες καταστροφές και το τέλος του κόσμου ξεκίνησαν. «Ξεκινά με τους πολιτικούς και τους γραφειοκράτες τους να χρηματοδοτούν τους επιστήμονες στους οποίους μπορεί κανείς να εμπιστευτεί ότι θα τους δώσουν μια καλή ιστορία τρόμου».
Η σημασία του διοξειδίου του άνθρακα
Όσον αφορά την κλιματική αλλαγή, η συνεχής αφήγηση πως το διοξειδίου του άνθρακα είναι «κακό» και «καταστρέφει τον κόσμο» είναι αντίθετη με ότι έχει διαπιστώσει η επιστημονική κοινότητα, σημειώνει ο Μουρ.
Ο Μουρ σήμερα είναι διευθυντής του CO2 Coalition, που ιδρύθηκε το 2015 με σκοπό την δημιουργία εκπαιδευτικού υλικού για τη σημασία του διοξειδίου του άνθρακα. Ο οργανισμός έχει δημοσιεύσει έγγραφα που παρουσιάζουν επιστημονικά δεδομένα που αμφισβητούν ότι οι εκπομπές CO2 προκαλούν την υπερθέρμανση του πλανήτη.
Σε αντίθεση με ότι ισχυρίζονται οι κινδυνολόγοι τις κλιματικής αλλαγής, «το διοξείδιο του άνθρακα είναι η βάση όλης της ζωής στην γη», αναφέρει ο Μουρ.
«Κάνει τους ωκεανούς λιγότερο αλκαλικούς, καθιστώντας τους κατάλληλους για ζωή» και «στην ξηρά, το διοξείδιο του άνθρακα δημιουργεί το πράσινο της Γης και κάνει τα φυτά πιο αποτελεσματικά με το νερό».
Τον Απρίλιο του 2016, ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Nature και χρηματοδοτήθηκε εν μέρει από την NASA, διαπίστωσε ότι η γονιμοποίηση CO2 είχε ένα σημαντικό αντίκτυπο στο πράσινο του πλανήτη.
«Από το ένα τέταρτο έως το μισό του εδάφους της Γης έχει παρουσιάσει σημαντική αύξηση στο πράσινο τα τελευταία 35 χρόνια, κυρίως λόγω των αυξανόμενων επιπέδων ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα», σύμφωνα με μια ανάρτηση στην ιστοσελίδα της NASA.
«Μελέτες έχουν δείξει ότι οι αυξημένες συγκεντρώσεις διοξειδίου του άνθρακα αυξάνουν τη φωτοσύνθεση, βοηθώντας στην ανάπτυξη των φυτών», προσθέτει το άρθρο.
Μηδενικές εκπομπές ένας «Πολιτικός Στόχος»
Ο Μουρ αναφέρει ότι η προώθηση για μηδενικές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο, είναι ένα «καθαρά πολιτικό σύνθημα».
«Δεν είμαι σίγουρος πώς θα μπορέσουν να μειώσουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα αν δεν σταματήσουν καθολικά να χρησιμοποιούν τα ορυκτά καύσιμα», είπε, αμφισβητώντας το πώς θα μπορούσαν να λειτουργήσουν οι τομείς των μεταφορών, της γεωργίας, της εξόρυξης και της δασοκομίας.
«Πιστεύω ότι αυτός είναι ένας ανέφικτος πολιτικός στόχος για την κοινωνία και πιστεύω επίσης ότι είναι ένας στόχος που θα φέρει μεγαλύτερες δυσκολίες στους ανθρώπους από τους μεγάλους πολέμους ή τις μεγάλες επιδημίες του παρελθόντος».
Ο Μουρ λέει ότι υπάρχει μια ισχυρή σύγκλιση συμφερόντων μεταξύ των βασικών ελίτ στη δυτική κοινωνία, που ωθούν ιστορίες τρόμου για το περιβάλλον.
«Τοποθετεί [πολιτικούς] στα ΜΜΕ τα οποία βγάζουν πολλά χρήματα μέσω του κίτρινου τύπου. Οι ακτιβιστές στη συνέχεια αυξάνουν τα χρήματά τους», αναφέρει.
Το Χόλιγουντ διαδραματίζει έναν σημαντικό ρόλο καθώς οι διασημότητες αλλά και πολλοί επιστήμονες συμμετέχουν για να υποστηρίξουν την αφήγηση της κλιματικής αλλαγής, προσθέτει.
«Σχεδόν όλο το χρήμα που πηγαίνει στους επιστήμονες που γράφουν για αυτά τα πράγματα είναι δημόσιο χρήμα, οπότε όλα πρέπει να εγκριθούν από πολιτικούς και γραφειοκράτες που εργάζονται για τους πολιτικούς», σημειώνει, προσθέτοντας ότι οι επιστήμονες που έχουν αντίθετη άποψη ακυρώνονται.
Στο τελευταίο του βιβλίο, «Ψευδείς Αόρατες Καταστροφές και Απειλές για το Τέλος του Κόσμου», ο Μουρ γράφει για το πώς οι υπερβολικές περιβαλλοντικές καταστροφές και οι απειλές δημιουργούν φόβο.
«Υπάρχει τόση προπαγάνδα και τόσα ψέματα, αλλά η ενιαία θεωρία των ιστοριών τρόμου είναι αυτό που ονομάζω, επειδή έχουν κάτι κοινό – όλα βασίζονται σε πράγματα που είναι αόρατα ή τόσο απομακρυσμένα που ο μέσος πολίτης δεν μπορεί να τα παρατηρήσει και δεν μπορεί να επαληθεύσει τι λένε αυτοί οι άνθρωποι».
Ακολουθήστε μας στο Telegram @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο SafeChat @epochtimesgreece
