Σχολιασμός
Πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν πόσο προβληματικό θα ήταν για έναν πρόεδρο ή έναν υπουργό Δικαιοσύνης να πιαστεί επ’ αυτοφώρω να παρεμβαίνει σε ένα γραφείο ειδικού συμβούλου που ερευνά τις ευρέως διαδεδομένες εικασίες ότι ομοσπονδιακές υπηρεσίες επιβολής του νόμου και εξουσίες εποπτείας στόχευσαν την πολιτική εκστρατεία ενός υποψηφίου προέδρου κατά τη διάρκεια προεδρικών εκλογών.
Το γεγονός είναι – και φαίνεται ότι πολλοί το έχουν ξεχάσει σε αυτό το σημείο και πρέπει να το υπενθυμίσουμε – ο Γενικός Επιθεωρητής του Υπουργείου Δικαιοσύνης Μάικλ Χόροβιτς εξέδωσε μια καταδικαστική έκθεση τον Δεκέμβριο του 2019 (pdf) που έδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ένα ομοσπονδιακό ένταλμα παρακολούθησης σε βάρος ενός πρώην συμβούλου της προεκλογικής εκστρατείας του Τραμπ εκδόθηκε μέσω εσκεμμένης απάτης που διαπράχθηκε εναντίον του Εξωτερικού Ινστιτούτου Επιτήρησης (FISC) από την ομάδα του FBI, Crossfire Hurricane, και τους πολιτικούς πράκτορες που χρησιμοποιούσαν ως πληροφοριοδότες.
Πέραν αυτού, στη συνέχεια αποδείχθηκε ότι αυτοί οι πολιτικοί πράκτορες που εργάζονταν ως πληροφοριοδότες του FBI, στην πραγματικότητα ήταν αμειβόμενοι υπάλληλοι της αντίπαλης εκστρατείας στις εκλογές του 2016 – αυτή της υποψήφιας προέδρου Χίλαρι Κλίντον.
Τώρα, αν αυτό μοιάζει με κάτι που δεν θα έπρεπε ποτέ να επιτραπεί να συμβεί – μια εκστρατεία που τροφοδοτεί το FBI με ψεύτικες καταγγελίες εναντίον της άλλης, για να αναγκάσει μια ομοσπονδιακή υπηρεσία να χρησιμοποιήσει τις εξουσίες που κατέχει της επιτήρησης και επιβολής του νόμου για να στοχεύσει και να βλάψει πολιτικά τον υποψήφιο αντίπαλό της, λίγο πριν τις προεδρικές εκλογές στην Αμερική – θα είχατε απόλυτο δίκιο.
Ας υποθέσουμε ότι δεν είχαμε μια ομοσπονδιακή κυβέρνηση όπου θα μπορούσαν ακόμη και να επιχειρηθούν τέτοιου είδους πράγματα, πόσο μάλλον να τα διαπράξουν με επιτυχία. Οι αμειβόμενοι πράκτορες δεν θα έπρεπε να έχουν καταφέρει να γίνουν βασικοί πληροφοριοδότες του FBI σε μια έρευνα που στοχεύει την εκστρατεία Τραμπ. Πριν τα στοιχεία δουν το φως της δημοσιότητας, πολλοί άνθρωποι ισχυρίζονταν με σιγουριά ότι αυτό που συνέβη στο σκάνδαλο Spygate ήταν κάτι το αδύνατο.
Κι όμως συνέβη.
Κάθε προσεκτικά τοποθετημένη δικλίδα ασφαλείας, ομοσπονδιακός κανονισμός και πολιτική που θα έπρεπε να είχαν αποτρέψει την εμφάνιση αυτού του σκανδάλου, κατά κάποιο τρόπο παρακάμφθηκε ή ανατράπηκε.
Το καθήκον του εισαγγελέα Τζον Ντάραμ ήταν να μπει και να αναλύσει τον τρόπο με τον οποίο προέκυψε ολόκληρο αυτό το φιάσκο της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, για να καθοριστεί ποιος έκανε τι και ποιος θα έπρεπε να λογοδοτήσει για οποιαδήποτε εγκληματική συμπεριφορά.
Διαρροές αρχίζουν να ξεπηδούν από μάρτυρες
Πρόσφατα, πολλαπλές διαρροές που υποδεικνύουν ότι τόσο οι έρευνες για τον Χάντερ Μπάιντεν όσο και του Spygate είναι ενεργές, εμφανίστηκαν στα καθιερωμένα μέσα ενημέρωσης.
Τον Απρίλιο ανώνυμες πηγές πήγαν στους The New York Times για να αποκαλύψουν πώς το Brookings Institution, το think tank με έδρα την Ουάσινγκτον, κλήθηκε να παραδώσει έγγραφα στο γραφείο του ειδικού συμβούλου Ντάραμ σχετικά με τον Ίγκορ Νταντσένκο.
Αν θυμάστε, ο πολιτικός πράκτορας της Κλίντον, Κρίστοφερ Στιλ, είχε αναφέρει στο FBI τον Νταντσένκο ως την κύρια πηγή του για τις φανταστικές φήμες περί συμπαιγνίας Τραμπ-Ρωσίας που εμφανίστηκαν στον πλέον διαβόητο «Φάκελο Steele». Όταν ανακρίθηκε από το FBI σχετικά με αυτό, αφού είχε ήδη εκδοθεί ένταλμα παρακολούθησης από το Δικαστήριο FISA βάσει των ψευδών ισχυρισμών του φακέλου, ο Νταντσένκο αρνήθηκε αυστηρά στην ανάκρισή του από πράκτορες ότι ήταν η πηγή του Στιλ. (Παρά την άρνηση του Νταντσένκο ότι είναι η πηγή, το ένταλμα παρακολούθησης ανανεώθηκε στη συνέχεια δύο ακόμη φορές.)
Αυτό που κατέστησε σαφές αυτή η διαρροή είναι ότι ο Ντάραμ ερευνά σε βάθος πώς ακριβώς οι μη επαληθευμένοι και ψεύτικοι ισχυρισμοί στον φάκελο Steele χρησιμοποιήθηκαν για την έκδοση εντάλματος παρακολούθησης για να στοχεύσουν τον πρώην σύμβουλο της προεκλογικής εκστρατείας του Τραμπ, Κάρτερ Πέιτζ.
Ένα από τα βασικά πράγματα για τον Ντάραμ θα είναι να απαντήσει σε αυτήν την ερώτηση: Εάν ο Νταντσένκο δεν ήταν η πηγή των ψευδών ισχυρισμών του φακέλου που κατέληξαν να αποτελέσουν τη βάση για ένα δόλιο ένταλμα παρακολούθησης σε βάρος ενός Αμερικανού πολίτη, τότε ποιος ήταν;
Στη συνέχεια, μέσα στις τελευταίες δύο εβδομάδες, εμφανίστηκαν τρεις διαρροές σε άλλα μέσα ενημέρωσης. Οι ιστορίες της Wall Street Journal, της Washington Post και της Washington Examiner αποδεικνύουν ότι όχι μόνο η έρευνα του Ντάραμ πάνω στο Spygate συνεχίζεται, αλλά ότι έχει αρχίσει επίσης να δημιουργεί αντιδράσεις μεταξύ των στόχων της.
Φαίνεται ότι οι άνθρωποι που κλήθηκαν να προσέλθουν υπό όρκο στο ομοσπονδιακό σώμα ενόρκων του Ντάραμ άρχισαν να παραπονιούνται έντονα ότι ο Γενικός Εισαγγελέας Μέρικ Γκάρλαντ έπρεπε να κάνει κάτι σύντομα για να θέσει υπό έλεγχο αυτόν τον Ντάραμ.
Το μόνο που παίρνουμε από τη σιωπή είναι η σιωπή. Δεν αποδεικνύεται κάτι
Είναι εύκολο να υποθέσουμε ότι ο Τζο Μπάιντεν ή ο Γκάρλαντ κινήθηκαν άμεσα για να κλείσουν τις υποθέσεις του φορητού υπολογιστή του Χάντερ και του Spygate. Το πιο δύσκολο είναι να το επαληθεύσετε.
Επειδή και οι δύο αυτές έρευνες, από την έναρξή τους, εξελίχθηκαν υπό πλήρη σιωπή ασυρμάτου, αυτό επέτρεψε στους ανθρώπους να «διαβάσουν» τη σιωπή με τρόπο που πάντα κατέληγε να επιβεβαιώνει τις δικές τους προκαταλήψεις. Η σιωπή θεωρήθηκε ότι «τίποτα δεν συμβαίνει».
Επειδή με τον ειδικό σύμβουλο Μιούλερ υπήρξαν συχνά διαρροές -πολλές από τις οποίες ήταν ψεύτικες- θεωρήθηκε ότι υπήρχε πολύ έντονη δραστηριότητα που αποδεικνύει την υποτιθέμενη συμπαιγνία Τραμπ-Ρωσίας. Μόνο στο τέλος της έρευνας Μιούλερ, όταν έπρεπε να ανακοινώσει τα πραγματικά του ευρήματα αποκαλύφθηκε η αλήθεια. Όσον αφορά την πραγματική συμπαιγνία, απολύτως τίποτα δεν συνέβαινε για σχεδόν δύο χρόνια παρ’ όλες τις ιστορίες που είχαν εμφανιστεί στον Τύπο.
Έχουμε μια διαμετρικά αντίθετη κατάσταση τώρα στις έρευνες των Χάντερ Μπάιντεν και Spygate.
Μετά από χρόνια εκκωφαντικής σιωπής, αρχίζουμε να έχουμε διαρροές που σχετίζονται με τις έρευνες των Μπάιντεν και Spygate, και αρχίζουν να εμφανίζονται με αυξανόμενη συχνότητα μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του Τζο Μπάιντεν και του Γκάρλαντ.
Ενώ ήταν εύκολο να υποθέσουμε ότι και οι δύο έρευνες είχαν τελειώσει όταν επικρατούσε σιωπή, καθίσταται δυσκολότερο να διατηρηθεί αυτό το αφήγημα ενόψει των πρόσφατων διαρροών που αναδύονται.
Και είναι ολοένα και πιο σαφές ότι πρόκειται για έναν ‘καυτό’ γύρο πρόσφατων νέων δραστηριοτήτων από ομοσπονδιακά σώματα ενόρκων που είναι υπεύθυνα για τις έρευνες Μπάιντεν και Spygate και προκαλούν αυτές τις ανώνυμες διαρροές.
Ποιος είναι υπεύθυνος για αυτές τις ξαφνικές διαρροές;
Οι πληροφοριοδότες δεν είναι ποτέ στην πραγματικότητα αυτοί που θέλουν τα καθιερωμένα μέσα ενημέρωσης να φανταστούμε. Όταν αυτοί οι ειδησεογραφικοί οργανισμοί δημοσιεύουν μια ιστορία για μια ομοσπονδιακή ποινική έρευνα που προέρχεται από ανώνυμη πηγή, προσπαθούν να δώσουν την εντύπωση ότι ο πληροφοριοδότης ασχολείται εκ των έσω με την έρευνα. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει συχνά.
Και όσον αφορά την έρευνα του Ντάραμ, βρίσκεται στα ίχνη των πληροφοριοδοτών του Spygate από τον Απρίλιο του 2017. Μετά από περισσότερα από τέσσερα χρόνια σιωπής, οι άνθρωποι μέσα στο γραφείο του ξαφνικά φτάνουν να διαρρεύσουν στα μέσα ενημέρωσης; Αμφιβάλλω γι ‘αυτό.
Μου φαίνεται ότι τα άτομα που λαμβάνουν εντάλματα έρευνας για έγγραφα και κλητεύονται ως μάρτυρες από το ομοσπονδιακό σώμα ενόρκων του Ντάραμ είναι αυτοί που πηγαίνουν σε αυτά τα ειδησεογραφικά πρακτορεία προκειμένου να διαρρεύσουν ανώνυμα στον Τύπο.
Όπως και με τη διαρροή στην ιστορία του Ινστιτούτου Μπρούκινγκ από τον Απρίλιο, οι πιο πρόσφατοι πληροφοριοδότες προσπαθούν επίσης να βρουν μια αμυντική περιστροφή των γεγονότων και να διαμορφώσουν ένα αφήγημα στον Τύπο ενός γραφείου ειδικού συμβούλου που βρίσκεται εκτός ελέγχου και ασχολείται με ένα κομματικό κυνήγι μαγισσών.
Η ιστορία του Washington Examiner που σημειώθηκε παραπάνω καθιστά σαφές ότι κάποιοι ελπίζουν πραγματικά ότι ο Γενικός Εισαγγελέας Γκάρλαντ θα ενεργήσει σύντομα για να σταματήσει τον Ντάραμ.
Αυτό θέτει το ερώτημα που πρέπει όλοι να κάνουν +τώρα: Εάν επρόκειτο να καλέσει τον Ντάραμ και να τον σταματήσει ή να περιορίσει την έρευνά του, γιατί δεν το έκανε ο Γκάρλαντ μήνες πριν;
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις των The Epoch Times.
