Ο στρατός των Ηνωμένων Πολιτειών δεν είναι προς το παρόν έτοιμος να κερδίσει έναν πόλεμο με την Κίνα για την Ταϊβάν, σύμφωνα με τον Βουλευτή Γκάλαχερ.
«Είναι σαφές για μένα ότι αν πηγαίναμε σε πόλεμο στο Στενό της Ταϊβάν αύριο, πιθανότατα θα χάναμε», δήλωσε ο Γκάλαχερ. «Είναι επίσης σαφές για μένα ότι η νέα απειλή στον ορίζοντα για το σενάριο της Ταϊβάν πλησιάζει μέρα με τη μέρα».
Ο Γκάλαχερ, ο οποίος έχει διατελέσει στο παρελθόν αξιωματικός πληροφοριών των πεζοναυτών των ΗΠΑ, έκανε τα σχόλια κατά τη διάρκεια διαδικτυακού σεμιναρίου για τον στρατηγικό ανταγωνισμό, το οποίο φιλοξενήθηκε από το Ινστιτούτο Project 2049, μια δεξαμενή σκέψης με έδρα την Ουάσινγκτον αφιερωμένη σε ζητήματα ασφάλειας στον Ινδο-Ειρηνικό.
Ο βουλευτής σημείωσε τάσεις στα πολεμικά σενάρια τα τελευταία χρόνια, στα οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες έχαναν συνεχώς από την Κίνα σε προσομοιωμένες εισβολές στην Ταϊβάν από την ηπειρωτική χώρα. Εξέφρασε επίσης ανησυχία για την έλλειψη ανάπτυξης των Ηνωμένων Πολιτειών σε πλεονέκτημα σκληρής ισχύος, όπως ναυτικά σκάφη.
«Ανησυχώ πολύ για την αποτυχία μας να κατασκευάσουμε μεγαλύτερο ναυτικό», δήλωσε ο Γκάλαχερ. «Νομίζω ότι βλέπεις μια λιγότερο ευνοϊκή ισορροπία δυνάμεων μέρα με τη μέρα».
Ο Γκάλαχερ είπε ότι τα πλοία και άλλα μέσα που, επί του παρόντος, έχουν προϋπολογισμό από το Πεντάγωνο είναι σημαντικά, αλλά δεν θα κατασκευαστούν, πόσο μάλλον έτοιμα να πολεμήσουν, μέχρι το 2025 ή το 2026. Εν τω μεταξύ, ορισμένοι στρατιωτικοί αξιωματούχοι των ΗΠΑ έχουν εκφράσει ανησυχίες ότι μια κινεζική εισβολή στην Ταϊβάν θα μπορούσε να συμβεί εντός αυτού του χρονικού πλαισίου.
Ως εκ τούτου, ο Γκάλαχερ είπε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να εξετάσουν το ενδεχόμενο βρούνε νέα χρήση για υφιστάμενους πόρων και να εργαστούν για την αποτελεσματικότερη ανάπτυξη βασικών δυνάμεων σε ολόκληρο τον Ινδο-Ειρηνικό.
«Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να βρούμε τρόπους ώστε να μπορέσουμε να υπερβούμε γρήγορα την πολεμική ισχύ στην περιοχή με καινοτόμες επιλογές που μπορούμε να παρουσιάσουμε τα επόμενα τρία με πέντε χρόνια», ανέφερε ο βουλευτής.
Πρότεινε την ανάπτυξη μιας διασκορπισμένης δύναμης κατά μήκος του Ινδο-Ειρηνικού, πιθανότατα αποτελούμενο κυρίως από Πεζοναύτες μαζί με δυνατότητες πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, τοποθετημένες σε μέρη όπως το Γκουάμ, η Ατόλλη Μίντγουεϊ, και ίσως ακόμα και το Παλάου.
Για τον Γκάλαχερ, η ύπαρξη σκληρής δύναμης στην περιοχή ήταν απαραίτητη για την προβολή ήπιας ισχύος στο εξωτερικό. Αλλά το Πεντάγωνο, κατά την άποψη του νομοθέτη, δεν αισθάνεται μια αίσθηση επείγοντος για την κατάσταση με την Ταϊβάν, και αντ ‘αυτού πρόκειται να κάνει ένα «τεράστιο βήμα προς τα πίσω» στην προσέγγισή του για την αντιμετώπιση της Κίνας.
Αμφισβήτησε τη χρησιμότητα της αναδυόμενης έννοιας της «ολοκληρωμένης αποτροπής» που υποστήριξε ο υπουργός Άμυνας Λόιντ Όστιν, η οποία επικεντρώνεται περισσότερο στην ανάπτυξη κοινής διαλειτουργικότητας μεταξύ των δυνάμεων και στη χρήση τεχνολογιών όπως η τεχνητή νοημοσύνη παρά στη δημιουργία και διατήρηση νέων οπλικών συστημάτων.
«Πιστεύω πραγματικά ότι είναι ένα χρεοκοπημένο σύνθημα που θα χρησιμοποιηθεί ως προπέτασμα καπνού για να καλύψει το γεγονός ότι πρόκειται να αποεπενδύσουμε σε σκληρή δύναμη ή σε συμβατική αποτροπή και να βάλουμε όλα τα αυγά μας στο καλάθι μιας “τεχνολογικής Τρίτης Αντιστάθμισης”», δήλωσε ο Γκάλαχερ.
Η «Τρίτη Αντιστάθμιση» ήταν μια στρατηγική που προωθήθηκε από το Υπουργείο Άμυνας το 2014 και εστίασε τους πόρους στον σχεδιασμό της έρευνας και της ανάπτυξης, καθώς και στην αυξημένη συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα, ως βασικές μεθόδους μετριασμού των πλεονεκτημάτων άλλων μεγάλων δυνάμεων όπως η Κίνα και η Ρωσία.
Ο Γκάλαχερ υποστήριξε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να αναπτύξουν μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση η οποία θα ενσωματώσει την πλήρη κατανόηση των παγκόσμιων φιλοδοξιών του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, χωρίς να θυσιάζει μακροπρόθεσμους στρατηγικούς στόχους σε βραχυπρόθεσμες κρίσεις.
Ως εκ τούτου, ο βουλευτής τόνισε τη σημασία της Αυστραλίας και της Ιαπωνίας για τη διασφάλιση της σταθερότητας στην περιοχή, και χαιρέτισε πρόσφατες αναφορές ότι τα αμερικανικά στρατεύματα βρίσκονταν στην Ταϊβάν και τις εκπαιδευτικές δυνάμεις εκεί. Θα πρέπει να γίνει περισσότερη δουλειά, πρόσθεσε, για να αναπτυχθεί ένας κοινός μηχανισμός διοίκησης και ελέγχου με την Ιαπωνία και την Αυστραλία, και να ενσωματωθεί ο επιχειρησιακός σχεδιασμός μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους.
Συνολικά, ο Γκάλαχερ τόνισε ότι η σχέση των Ηνωμένων Πολιτειών με την Κίνα και η αντίστοιχη στρατηγική κατάσταση δεν θα επιστρέψουν στο status quo που υπήρχε πριν από τον εμπορικό πόλεμο που ξεκίνησε το 2018. Σύμφωνα με τον Γκάλαχερ, ο κινεζικός τυχοδιωκτισμός απλά δεν θα το επέτρεπε.
«Ο Γενικός Γραμματέας Σι Τζινπίνγκ δεν θα μας αφήσει [να επιστρέψουμε]», δήλωσε ο Γκάλαχερ. «Γίνεται όλο και πιο επιθετικός μέρα με τη μέρα».
