Σχολιασμός
Διδάσκω οικονομικά σε μεγάλα αμερικανικά πανεπιστήμια για πάνω από 40 χρόνια. Συχνά δίδασκα σε υπερπληθείς τάξεις και έτσι πιθανότατα συνάντησα αρκετές χιλιάδες Κινέζους φοιτητές όλα αυτά τα χρόνια. Πολλοί από αυτούς ήταν από τους πιο ευγενικούς φοιτητές που έχω γνωρίσει – άλλοι πάλι από τους λιγότερο ευγενικούς.
Αυτό που μου φαίνεται ανησυχητικό είναι ότι οι αναλογίες αυτών των δύο κατηγοριών στα αμερικανικά πανεπιστήμια μοιάζει να έχουν αλλάξει με την πάροδο του χρόνου, τουλάχιστον στον προπτυχιακό πληθυσμό. Αυτοί οι εξαιρετικά ευγενικοί Κινέζοι φοιτητές που ήρθαν στις πανεπιστημιουπόλεις στις αρχές της δεκαετίας του 1980 φαίνεται τώρα να αποτελούν τη μειοψηφία μεταξύ των ομοεθνών τους που φοιτούν στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι ιστορικοί και οι κοινωνιολόγοι μπορούν πιθανώς να δώσουν διάφορες εξηγήσεις για αυτό το φαινόμενο — την αξιοσημείωτη οικονομική επιτυχία της Κίνας τα τελευταία χρόνια, η οποία ενισχύει την επιθετική, εθνοκεντρική και ευθυγραμμισμένη με το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ) στάση των Κινέζων, τα αποτελέσματα των πολιτικών αγώνων που ανταμείβουν τα παιδιά κορυφαίων (και συχνά διεφθαρμένων) στελεχών του ΚΚΚ και πολλούς άλλους πιθανούς λόγους. Εδώ θα περιγράψω απλώς τι παρατήρησα στις εμπειρίες μου με προπτυχιακούς Κινέζους φοιτητές και πώς πιστεύω ότι μπορεί να επηρεάζει ορισμένες πτυχές της αμερικανικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Οι πρώτοι Κινέζοι φοιτητές φρόντιζαν πάντα να πειθαρχούν σε όλους τους κανονισμούς και να μην ξεφεύγουν από τα όρια, ώστε να μην θέσουν σε κίνδυνο τη θέση τους ως διεθνείς φοιτητές ή προσβάλουν άθελά τους κάποιους ντόπιους. Αυτό σταδιακά άλλαξε και το πρώτο δείγμα της αλλαγής ήταν η εξαπάτηση. Αν και αυτό παρατηρείται σε όλες τις ομάδες στην τριτοβάθμια εκπαίδευση των ΗΠΑ, εξελίχθηκε σε ένα ιδιαίτερο πρόβλημα με τους Κινέζους φοιτητές στα μαθήματά μου και έχει συζητηθεί αλλού ως τάση στα κολέγια σε εθνικό επίπεδο (Wall Street Journal, 2015–2016).
Την τελευταία δεκαετία της ενεργού διδασκαλίας μου, σχεδόν όλες οι υποθέσεις αντιγραφής που αντιμετώπισα αφορούσαν Κινέζους φοιτητές. Κινέζοι φοιτητές μού εμπιστεύτηκαν μάλιστα ότι εξεπλάγησαν πολύ όταν ήρθαν στην Αμερική και είδαν πόσο χαλαρή ήταν η παρακολούθηση των φοιτητών κατά τη διάρκεια των εξετάσεων. Είπαν ότι στην Κίνα, όλοι οι φοιτητές έδιναν εξετάσεις κάτω από οθόνες τηλεόρασης, ενώ στις Ηνωμένες Πολιτείες βασιζόμασταν στην παρουσία μερικών καθηγητών ή βοηθών μαθημάτων για να κρατάμε την αντιγραφή υπό έλεγχο.
Ορισμένοι Κινέζοι φοιτητές που πιάστηκαν επ’ αυτοφώρω επέδειξαν ακόμη και μια προνομιακή στάση που τους έθετε πάνω από «τον νόμο», όπως συμβαίνει με εκείνους που ανεβαίνουν στις τάξεις του ΚΚΚ. Με τις διδασκαλίες του Κομφούκιου και του ταοϊστή Λάο Τζι να έχουν μείνει για πολύ καιρό στο περιθώριο στην Κίνα, φάνηκε ότι το «σύστημα τιμής» μας σήμαινε λίγα για αυτούς τους νέους Κινέζους που διαπαιδαγωγούνται έτσι ώστε να απορρίπτουν οτιδήποτε θυμίζει θρησκεία ως δεισιδαιμονία, και μαζί και τις ηθικές αξίες που συνήθως συνοδεύουν τη θρησκευτική σκέψη.
Τελικά, εμφανίστηκαν ιστορίες για Κινέζους φοιτητές που παραβίαζαν κι άλλους κανόνες. Για να παρακάμψουν την απαίτηση για τους πρωτοετείς φοιτητές να ζουν σε φοιτητικές εστίες, υπέγραφαν το συμβόλαιο της εστίας, πλήρωναν το δωμάτιο και τη διατροφή και στη συνέχεια μετακόμιζαν σε ένα πολυτελές διαμέρισμα εκτός πανεπιστημιούπολης. Μερικές φορές έπαιρναν θέση στάθμευσης για τα πολύ ακριβά σπορ αυτοκίνητά τους σε γκαράζ που προορίζονταν για καθηγητές και προσωπικό, πληρώνοντας ένα μέλος του προσωπικού για να τους επιτρέψει να καταχωρήσουν το αυτοκίνητο με την ταυτότητά του.
Ακόμα χειρότερα ήταν τα πολιτικά υποκινούμενα αιτήματα που άρχισε να κάνει η Ένωση Κινέζων Φοιτητών και Ακαδημαϊκών, η οποία υποστηρίζεται από το ΚΚΚ, σε ορισμένα πανεπιστήμια. Στο πανεπιστήμιό μου, αυτή η ομάδα προσπάθησε να διακόψει τις κανονικές δραστηριότητες φοιτητικών ομάδων Φάλουν Γκονγκ και Ταϊβανών, απαιτώντας να καταργηθεί η πρόσβασή τους στο email του πανεπιστημίου και να τους απαγορευτεί το δικαίωμά τους να εκθέτουν έργα τέχνης σε μια βιβλιοθήκη. Σε μια περίπτωση, όταν συμμετείχα σε μία παρέλαση με τη φοιτητική ομάδα Φάλουν Γκονγκ, στην οποία υπηρετούσα ως Σύμβουλος Διδακτικού Προσωπικού, ένας Κινέζος φοιτητής με πλησίασε, ήρθε σε απόσταση τριών εκατοστών από το πρόσωπό μου και μου είπε «[βωμολοχία] εσύ!» Και είπε μία λέξη την οποία παραλείπω εδώ για λόγους ευγένειας.
Πιστεύω ότι αυτές οι ατυχείς συμπεριφορές ενός αυξανόμενου αριθμού Κινέζων προπτυχιακών φοιτητών έχουν αναγνωριστεί ευρέως εδώ και αρκετό καιρό, αλλά όλοι κάνουν τα στραβά μάτια επειδή οι Κινέζοι πληρώνουν καλά και τα πανεπιστήμια θέλουν τα χρήματά τους. Κάποτε, ένας διοικητικός υπάλληλος μού ζήτησε να σταματήσω να εγγράφω Αμερικανούς φοιτητές σε ένα από τα μαθήματά μου, επειδή οι λίγες διαθέσιμες θέσεις «κρατούνταν» για τους Κινέζους. Και δεν θα ξεχάσω ποτέ μία καλή Αμερικανίδα φοιτήτρια που έκλαιγε στο γραφείο μου επειδή δεν μπορούσε να μπει στο πρόγραμμα λογιστικής που ήταν γεμάτο με Κινέζους, ενώ ο λογιστής πατέρας της την περίμενε να ενταχθεί στην επιχείρησή του.
Η τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι μια από τις μεγάλες ιστορίες επιτυχίας της αμερικανικής εργασίας. Μέχρι το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, κάθε πολιτεία είχε εξαιρετικά ιδρύματα που εξυπηρετούσαν τους πληθυσμούς που είχαν συμβάλει σε αυτό το μεγαλείο μέσω της αφοσιωμένης υπηρεσίας τους, της επιμελούς δημόσιας πολιτικής και των φόρων τους. Όταν οποιοσδήποτε φοιτητής, είτε Αμερικανός είτε Κινέζος, πληρώνει τα δίδακτρα για να φοιτήσει σε ένα κολέγιο, αυτά τα δίδακτρα καλύπτουν ένα πολύ μικρό μέρος των ανθρώπινων και οικονομικών πόρων που έχουν δαπανηθεί εδώ και πολλά χρόνια για να καταστήσουν αυτό το κολέγιο έναν τόπο πραγματικά ανώτερης μάθησης.
Μέρος του μεγαλείου αυτών των ιδρυμάτων έγκειται στις αξίες — συμπεριλαμβανομένων των ηθικών και πνευματικών αξιών — που οι ιδρυτές και οι υποστηρικτές τους ενσωμάτωσαν σε κάθε πτυχή της εκπαίδευσης. Δεν είναι τυχαίο ότι έξι από τα οκτώ κολέγια της Ivy League, που θεωρούνται από πολλούς ως η αφρόκρεμα της αμερικανικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ιδρύθηκαν από ομάδες με θρησκευτικούς δεσμούς. Για να συνεχίσουμε αυτή την παράδοση, θα πρέπει να επιμείνουμε ότι όλοι οι φοιτητές μας πρέπει να ενεργούν ειλικρινά, να υπακούν στους κανόνες και να φέρονται σε όλα τα μέλη της πανεπιστημιούπολης με σεβασμό, ανεξάρτητα από το πόσα χρήματα πληρώνουν.
Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες άνοιξαν τις πόρτες τους στους Κινέζους, οι νέοι που άρχισαν να έρχονται στις πανεπιστημιουπόλεις μας μου έλεγαν ότι είχαν παππούδες και γιαγιάδες που εξακολουθούσαν να τους παραθέτουν τον Κομφούκιο ή να καίνε θυμίαμα στον Βούδα. Ήταν γλυκείς, αξιαγάπητοι άνθρωποι που σέβονταν την αμερικανική αίσθηση ηθικής και τον κώδικα δεοντολογίας που έφερνε στην εκπαιδευτική διαδικασία. Όμως, οι γιαγιάδες έχουν πεθάνει προ πολλού και οι Κινέζοι που έρχονται σήμερα γνωρίζουν μεν καλύτερα Αγγλικά χάρη στο διαδίκτυο, αλλά από τη σοφία του Κομφούκιου γνωρίζουν λιγότερα πράγματα. Η ανατροφή και η στάση τους διαμορφώνονται πλέον από το ΚΚΚ και αυτό είναι εμφανές.
Οι επικριτές της προσπάθειας που γίνεται τώρα να κρατηθούν οι Κινέζοι φοιτητές μακριά από τα αμερικανικά πανεπιστήμια συνήθως επικεντρώνονται στην οικονομική ζημία και στην απώλεια ταλέντων, ενώ οι υποστηρικτές της επικεντρώνονται κυρίως στην κατασκοπεία και την κλοπή τεχνολογίας. Θα έλεγα ότι στην πραγματικότητα αυτές οι συζητήσεις θα πρέπει να εστιάσουν στη ζημιά που θα μπορούσε να προκληθεί στην ηθική στην τριτοβάθμια εκπαίδευση εάν οι Κινέζοι που έχουν υποστεί κατήχηση από το ΚΚΚ συνεχίσουν να εισρέουν στα κολέγια και τα πανεπιστήμιά μας.
Μακάρι να μπορούσαμε να επιστρέψουμε σε εκείνες τις αθώες εποχές που οι ευγενείς, ντροπαλοί Κινέζοι με το μυαλό τους γεμάτο από τα λόγια του Κομφούκιου κάθονταν στις τάξεις μας και ταίριαζαν με τις ηθικές μας αντιλήψεις. Είμαι βέβαιη ότι δεν έχουν χαθεί. Αλλά όπως συνήθως συμβαίνει, οι αθώοι πληρώνουν το τίμημα.
Της Lucia Dunn
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
