Η άνευ προηγουμένου επίθεση στο Ισραήλ, στην οποία ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου απάντησε με αεροπορικές επιδρομές και κήρυξη πολέμου στη Χαμάς, την παλαιστινιακή τρομοκρατική οργάνωση, είναι η τελευταία έξαρση αυτού που εξελίσσεται σε παγκόσμια ομαλοποίηση της ακραίας βίας.
Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Οι απειλητικές κινήσεις της Κίνας κατά της Ιαπωνίας, της Ινδίας, των Φιλιππινών και του Βιετνάμ. Οι απειλές της Βόρειας Κορέας για πυρηνικό πόλεμο εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών και της Νότιας Κορέας. Η εργαλειοποίηση των προσφύγων από τη Βενεζουέλα εναντίον των νότιων συνόρων των ΗΠΑ. Τα σχέδια του Περού για αυτό που πιθανότατα θα γίνει μια κινεζική ναυτική βάση. Τα σχέδια της Κούβας να φιλοξενήσει έναν κινεζικό σταθμό ακρόασης. Η υποστήριξη του Ιράν στην τελευταία αιφνιδιαστική επίθεση στο Ισραήλ, η οποία φέρεται να επιβεβαιώθηκε από τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ, τη λιβανέζικη ισλαμική ένοπλη οργάνωση.
«Ιρανοί αξιωματούχοι ασφαλείας βοήθησαν στο σχεδιασμό της αιφνιδιαστικής επίθεσης της Χαμάς στο Ισραήλ και έδωσαν το πράσινο φως για την επίθεση του Σαββάτου σε συνάντηση στη Βηρυτό την περασμένη Δευτέρα, σύμφωνα με ανώτερα μέλη της Χαμάς και της Χεζμπολάχ, μιας άλλης στρατιωτικής οργάνωσης που υποστηρίζεται από το Ιράν», γράφουν οι Summer Said, Benoit Faucon και Stephen Kalin στην εφημερίδα The Wall Street Journal.
«Αξιωματικοί του Σώματος Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης του Ιράν συνεργάζονταν με τη Χαμάς από τον Αύγουστο σχεδιάζοντας εναέριες, χερσαίες και θαλάσσιες εισβολές – την πιο σημαντική παραβίαση των συνόρων του Ισραήλ από τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1973 – είπαν οι άνθρωποι αυτοί.»
Αν και σχετικά αναμενόμενη, η εμπλοκή του Ιράν με τη Χαμάς παραμένει καταδικαστέα. Η αγριότητα των επιθέσεων και το θράσος των μελών των εμπλεκόμενων τρομοκρατικών ομάδων που παραδέχονται τη φερόμενη ανάμειξη του Ιράν είναι τόσο ακατανόητη όσο και φρικιαστική. Η αδιαφορία τους για την ανθρώπινη ζωή ξεπερνά κάθε όριο.
Ο μιλιταρισμός, οι απειλές και η βία είναι πλέον τόσο συνηθισμένα εκδηλώσεις του Ιράν, της Κίνας, της Ρωσίας και της Βόρειας Κορέας, που τα μάτια μας δεν σοκάρονται πια από τις φρικαλεότητες. Αυτή η αναμφισβήτητα ρατσιστική εξομάλυνση της βίας και του μίσους για τη Δύση και τους συμμάχους της προμηνύει κακό για το μέλλον, ειδικά σε μια εποχή υπερηχητικών πυρηνικών πυραύλων, γενετικά τροποποιημένων ιών και στρατιωτικής τεχνητής νοημοσύνης.
Ωστόσο, διακρίνεται και ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο, πέρα από τον ρατσισμό, στη σημερινή δίνη, δυστυχώς. το οποίο αναδεικνύει μια σχέση όλων των αντιδυτικών οργανώσεων με την Κίνα. Η Χαμάς υποστηρίζεται από το Ιράν, το οποίο υποστηρίζεται από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ). Αντίστοιχα, οι Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν είχαν την υποστήριξη των πακιστανικών μυστικών υπηρεσιών και στοιχείων ασφαλείας κατά τη διάρκεια εκείνου του πολέμου – η πακιστανική κυβέρνηση, με τη σειρά της, υποστηρίζεται σε μεγάλο βαθμό από το Πεκίνο.
Το ΚΚΚ είναι αναμφισβήτητα μια τρομοκρατική ομάδα, παρόλο που τα οικονομικά οφέλη που έχουν οι μεγαλύτερες εταιρείες των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης, αλλά και οι δωρεές που λαμβάνουν οι πολιτικοί μας για τις προεκλογικές εκστρατείες τους από την Κίνα, έχουν συντελέσει σε μια σχετική σιωπή απέναντι στην απειλή που η χώρα συνιστά. Το ΚΚΚ υποστηρίζει την τρομοκρατία σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της κρατικής μορφής της, για να αποσταθεροποιεί τα υπάρχοντα πολιτικά συστήματα και να ανοίγει διόδους μέσω επιχειρήσεων πολιτικής επιρροής και διπλωματίας παγίδων χρέους.
Ο Κινέζος ηγέτης Σι Τζινπίνγκ πιθανότατα υποστήριξε την επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία πριν ξεκινήσει. Η συνάντησή του στο Πεκίνο με τον Βλαντίμιρ Πούτιν λίγο πριν από την επίθεση και μετά την εισβολή στην Κριμαία περιελάμβανε μια σημαντική συμφωνία για το φυσικό αέριο, η οποία προστάτεψε τη Μόσχα από τις κυρώσεις που αναμένονταν από την προγραμματισμένη επίθεσή της κατά του Κιέβου. Το πυρηνικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας υποστηρίζεται σε μεγάλο βαθμό από το ΚΚΚ. Ένας από τους ισχυρότερους διεθνείς υποστηρικτές της Βενεζουέλας είναι η Κίνα. Το Πεκίνο αντέδρασε στις τελευταίες επιθέσεις κατά του Ισραήλ όχι με καταδίκη, αλλά με έκκληση για μια «λύση δύο κρατών», η οποία ουσιαστικά ενισχύει τη βία της Χαμάς και προϋποθέτει απώλειες για το Ισραήλ.
Μετά τις επιθέσεις, όπως έγινε και μετά από παλιότερες επιθέσεις της Χαμάς, οι Παλαιστίνιοι θα χάσουν πιθανότατα ακόμη περισσότερο τον έλεγχο των εδαφών και των ελευθεριών τους. Εάν το Ιράν κινεί τα νήματα της Χαμάς ή την προμηθεύει με όπλα, κάτι που είναι πολύ πιθανό, πρόκειται για μια σκοτεινή στρατηγική χωρίς τη δέουσα φροντίδα για τους Παλαιστίνιους, οι οποίοι είναι βέβαιο ότι θα σηκώσουν το κύριο βάρος των αντιποίνων.
Η τελευταία επίθεση στο Ισραήλ έχει ήδη σκοτώσει πάνω από 1.000 Ισραηλινούς. Δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι πιθανότατα θα πεθάνουν, κρίνοντας από προηγούμενες επιθέσεις της Χαμάς και την ισραηλινή αντίδραση.
Το ΚΚΚ και οι σύμμαχοί του παγκοσμίως υποδαυλίζουν τα τοπικά παράπονα για να αυξήσουν την αστάθεια για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους. Το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία επρόκειτο να υπογράψουν μια ειρηνευτική συμφωνία που πιθανότατα θα περιελάμβανε βελτιώσεις για τους Παλαιστίνιους και θα περιελάμβανε ακόμη και περισσότερες αντλήσεις πετρελαίου από τους Σαουδάραβες, κάτι που θα οδηγούσε στη μείωση της τιμής της βενζίνης. Η συμφωνία επρόκειτο να αποτελέσει μια όμορφη νίκη της λογικής στη Μέση Ανατολή. Δυστυχώς, η πρόσφατη επίθεση καταέστρεψε πιθανότατα αυτήν τη διπλωματική πρόοδο, τουλάχιστον για ένα διάστημα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ισραήλ και οι σύμμαχοί τους πρέπει να βρουν έναν τρόπο να μειώσουν τη δύναμη της Χαμάς, του Ιράν, του ΚΚΚ και των άλλων εγκληματικών οντοτήτων, ώστε να μην μπορούν να επιβάλλουν τις καταστροφικές αυταρχικές ιδεολογίες τους σε αθώους σε όλο τον κόσμο. Δυστυχώς, καθώς οι βίαιες μέθοδοι τους κανονικοποιούνται, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι άλλες χώρες της G7 αρχίζουν να τις θεωρούν φυσιολογικές. Μια τέτοια αντίληψη είναι πολύ επικίνδυνη, καθώς θα συντείνει στην περαιτέρω εξάπλωση αυτού που η φιλόσοφος Χάννα Άρεντ αποκαλούσε «κακό» σε όλα τα προηγουμένως σχετικά ειρηνικά διεθνή μας συστήματα.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
Του Anders Corr
Επιμέλεια: Αλία Ζάε
