Από την ιστοσελίδα The Conversation.
Οι καθεδρικοί ναοί και οι μικρές εκκλησίες έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του χριστιανικού πολιτισμού.
Ως λόγιος της Βίβλου, του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού, κατάλαβα σταδιακά την ιστορική σημασία αυτών των κτισμάτων και την μεγάλη σημασία που έχουν για την άσκηση της πίστης πολλών Χριστιανών.
Πρώιμη χριστιανική αρχιτεκτονική
Οι καθεδρικοί ναοί και οι μικρές εκκλησίες (chapels) δεν παρέχουν μόνο χώρο για λατρεία, αλλά είναι επίσης μέρη για την παρουσίαση της θρησκευτικής εικονογραφίας και τέχνης.
Μέχρι τις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ., ένα μεγάλο μέρος της παλαιοχριστιανικής τέχνης και των χώρων λατρείας, βρίσκονταν σε κατακόμβες — υπόγειες περιοχές όπου οι Χριστιανοί έθαβαν τα μέλη της κοινότητάς τους.
Παραδοσιακά πιστεύεται ότι οι Χριστιανοί χρησιμοποίησαν τέτοιες κατακόμβες λόγω των διώξεων της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ωστόσο, αυτές οι διώξεις ήταν περιοδικές και διακοπτόμενες. Άλλοι λένε πως η χρήση των κατακόμβων ήταν κάτι συνηθισμένο.
Όπως κι αν είναι, οι κατακόμβες έγιναν αποθετήρια εκφράσεων τέχνης, στις πρώιμες δεκαετίες της θρησκείας.
Σημαντικές σκηνές περιλαμβάνουν απεικονίσεις της Βίβλου, που τονίζουν την απελευθέρωση από τον θάνατο.
Στις κατακόμβες αυτές εμφανίζονται απεικονίσεις του Ιησού της Ναζαρέτ, αλλά συχνά μοιάζουν με τον θεό Ερμή, ο οποίος λειτούργησε ως αγγελιαφόρος θεός καθώς και φορέας ψυχών προς την μεταθανάτια ζωή.
Ο σταυρός, ως δημοφιλές σύμβολο της χριστιανικής πίστης, θα εμφανιζόταν πιο συχνά αφότου ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ασπάστηκε την πίστη τον 4ο αιώνα.
Η ανάπτυξη των καθεδρικών ναών
Με την υποστήριξη της Αυτοκρατορίας, οι Χριστιανοί ξεκινούν να χτίζουν πάνω από το έδαφος, τους χώρους λατρείας τους γνωστούς και ως «εκκλησίες» (churches). Η αγγλική ονομασία προέρχεται από την ελληνική λέξη «Κυριακή», την «ημέρα Κυρίου».
Η αρχιτεκτονική των επίγειων πλέον κτισμάτων πάρθηκε από τους αρχαίους ναούς και τα μέρη της Ρωμαϊκής διοίκησης.
Οι αρχαίοι ναοί ανά τους πολιτισμούς, συμπεριλαμβανομένου του Ναού της Ιερουσαλήμ, θεωρούνταν γενικά ως μέρη όπου ο θεός ή η θεά διέμενε.
Πολλοί αρχαίοι και σύγχρονοι Χριστιανοί πιστεύουν ότι ο Ιησούς είναι παρών στην Κοινωνία – στο μυστήριο, που σύμφωνα με κάποια χριστιανικά πιστεύω, περιλαμβάνει την πραγματική μετατροπή του άρτου και οίνου, σε σώμα και αίμα του Ιησού.
Ως εκ τούτου, καθεδρικοί ναοί όπως η Βασιλική του Σαν Βιτάλε στην Ιταλία, που κατασκευάστηκε τον 6ο αιώνα μ.Χ., περιέχουν ψηφιδωτά που απεικονίζουν τον Ιησού παρόντα στην Θεία Κοινωνία. Αυτά τα κτήρια απεικονίζουν ένα ευρέως διαδεδομένο θρησκευτικό πιστεύω, που λέει πως η θεότητα κατοικεί μέσα στον ιερό τόπο.
Πολλοί από αυτούς τους αρχαίους, προχριστιανικούς ναούς, συμπεριλαμβανομένου του Ναού της Ιερουσαλήμ, ήταν προσανατολισμένοι από τα ανατολικά προς τα δυτικά. Ως επί το πλείστον, οι χριστιανικοί καθεδρικοί ναοί τόσο στον αρχαίο όσο και στον σύγχρονο κόσμο χρησιμοποίησαν αυτόν τον οριζόντιο άξονα, Ανατολή προς Δύση. Ορισμένες παραδόσεις τοποθέτησαν την Κοινωνία προς τα ανατολικά, και τις αποκαλούμε «προσανατολισμένες», και άλλες προς τα δυτικά, τις ονομάζουμε «δυτικές».
Κάποιες αξιοσημείωτες εξαιρέσεις παρουσιάστηκαν, όπως η εκκλησία Ρόκεφελερ στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, αρχικά ένα πανεπιστήμιο Βαπτιστών, του οποίου η εκκλησία είναι προσανατολισμένη από Βορρά προς Νότο.
Η δεύτερη σημαντική πηγή για τους παλαιοχριστιανικούς ναούς, ήταν τα ρωμαϊκά διοικητικά κτήρια. Το ίδιο το όνομα «καθεδρικός» σημαίνει «από την έδρα», και στην Ρωμαϊκή κοινωνία αναφερόταν στο μέρος όπου οι κυβερνήτες εκδίκαζαν υποθέσεις και έφεραν εις πέρας την διοίκηση των περιοχών τους. Όταν ο Πάπας μιλά από την έδρα του, μιλάει «ex cathedra».
Οι προχριστιανικοί Ρωμαϊκοί ναοί είχαν μια διαφορετική δομή, αλλά η Ρωμαϊκή Βασιλική, με τους συμβολισμούς της διακυβέρνησης και της υποστήριξης της αυτοκρατορίας, επιλέχθηκε, μαζί με τον προσανατολισμό ανατολικά προς δυτικά των αρχαίων ναών, ως βασικό σχέδιο για τους καθεδρικούς ναούς.
Πως έγιναν οι μικρές εκκλησίες
Σε αντίθεση με τα συχνά μεγάλα και εντυπωσιακά αρχιτεκτονικά σχέδια των καθεδρικών ναών, οι μικρές εκκλησίες (chapels) στον δυτικό Χριστιανισμό προέρχονται από μια άποψη θρησκευτικής λατρείας μικρότερης κλίμακας.
Ο όρος «μικρή εκκλησία» (chapel) προέρχεται από τον Μαρτίνο της Τουρ, έναν επίσκοπο στην πρώιμη εκκλησία της Γαλλίας, ο οποίος φορώντας τον μανδύα του, προσπέρασε έναν φτωχό άντρα. Ο Μαρτίνος θυμήθηκε τα λόγια του Ιησού στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου ότι η βοήθεια στους φτωχούς ήταν στην πραγματικότητα το να βοηθάς και να λατρεύεις τον Θεό. Ο Μαρτίνος έδωσε τον μανδύα του στον φτωχό άντρα και αυτός αποκαλύφθηκε ως ο ίδιος ο Ιησούς.
Τα κομμάτια αυτού του μανδύα, έχοντας αγγίξει τον Ιησού, θεωρήθηκαν ως κάτι πολύ πολύτιμο. Ως αποτέλεσμα, δημιουργήθηκαν μικρά κτίσματα για να τα στεγάσουν. Αυτά τα μικρά κτήρια ήταν γνωστά και ως μικρές εκκλησίες (chapels), μια λέξη από το λατινικό «capella» που σημαίνει «μικρός μανδύας» (little cloak).
Αυτοί οι χώροι λατρείας δεν είχαν μουσικά όργανα για να συνοδεύσουν την λειτουργία. Ως αποτέλεσμα, ο όρος «a capella», που σημαίνει «σύμφωνα με την μικρή εκκλησία» ή «στην μικρή εκκλησία», δείχνει τον τρόπο λατρείας στην μικρή εκκλησία.
Ο Samuel L. Boyd είναι επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο Μπόουλντερ. Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στην Conversation.
Πώς διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;
Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.
Αν εκτιμάτε την ανεξάρτητη δημοσιογραφία μας, βοηθήστε μας να συνεχίσουμε. Στηρίξτε την αλήθεια και την παράδοση.
[give_form id=”3924″]
