Σχολιασμός
Ο κόσμος αντιμετωπίζει μια ανθρωπογενή διατροφική καταστροφή. Φτάνει σε επίπεδα κρίσης.
Οι τρέχουσες πολιτικές σε πολλά μέρη του κόσμου θέτουν ως προτεραιότητα την κλιματική αλλαγή για την υλοποίηση μιας πράσινης νέας συμφωνίας. Εν τω μεταξύ, αυτές οι πολιτικές θα συμβάλουν στο να πεθαίνουν παιδιά από σοβαρό υποσιτισμό λόγω των διαλυμένων συστημάτων διατροφής, με ελλείψεις σε τρόφιμα και νερό, άγχος, αγωνία, φόβο και επικίνδυνη έκθεση σε χημικά.
Περισσότερη αρνητική πίεση στους αγρότες και το διατροφικό σύστημα είναι σαν να ζητάμε μια καταστροφή. Το ανοσοποιητικό σύστημα πολλών ανθρώπων, ιδιαίτερα των παιδιών, έχει χάσει την ανθεκτικότητά του και έχει αποδυναμωθεί πάρα πολύ με υψηλούς κινδύνους για δηλητηριάσεις, λοιμώξεις, μη μεταδοτικές και μολυσματικές ασθένειες, θανάτους και υπογονιμότητα.
Οι Ολλανδοί αγρότες, από τους οποίους πολλοί θα αντιμετωπίσουν κρίση κόστους ζωής μετά το 2030, έχουν τραβήξει κόκκινη γραμμή. Υποστηρίζονται από έναν αυξανόμενο αριθμό αγροτών και πολιτών παγκοσμίως.
Δεν είναι οι αγρότες η κύρια αιτία ρύπανσης του περιβάλλοντος, αλλά οι βιομηχανίες που κατασκευάζουν τα προϊόντα που απαιτούνται για την τεχνοκρατική επανάσταση προς την πράσινη ενέργεια, την εξόρυξη δεδομένων και την τεχνητή νοημοσύνη. Καθώς όλο και περισσότερα από τα σχέδια του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) αναπτύσσονται από τους πολιτικούς, οι ανισότητες αυξάνονται και οι συγκρούσεις αυξάνονται σε όλο τον κόσμο.
Η έντονη εξέγερση των αγροτών στην Ολλανδία είναι μια έκκληση για μια επείγουσα μετάβαση σε έναν κόσμο προσανατολισμένο στον άνθρωπο, ελεύθερο και υγιή, με θρεπτικά τρόφιμα που καλλιεργούνται και συλλέγονται με σεβασμό στις φυσικές διαδικασίες. Η συνεργασία των απλών ανθρώπων σε όλο τον κόσμο βρίσκεται σε άνοδο για να αποτραπεί μια μαζική καταστροφή πείνας που θα προκληθεί από το σχέδιο του επιστημονισμού και της τεχνοκρατίας για την κυριαρχία και τον έλεγχο του κόσμου από μη εκλεγμένους επιστήμονες και ελίτ.
Η πρόσβαση στα τρόφιμα είναι το πρόβλημα
Οι αγρότες σε όλο τον κόσμο συνήθως καλλιεργούν αρκετές θερμίδες (2.800) ανά άτομο (ενώ 2.100 θερμίδες/ημέρα θα ήταν αρκετές) για να συντηρήσουν έναν πληθυσμό εννέα έως δέκα δισεκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως. Παρόλα αυτά, πάνω από 828 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν πολύ λίγα τρόφιμα να φάνε σε καθημερινή βάση. Το πρόβλημα δεν είναι πάντα η τροφή- είναι η πρόσβαση. Τα Ηνωμένα Έθνη έγραψαν το 2015 στον στόχο 2 των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης: «Δεν θα επιτευχθεί η εξάλειψη της πείνας και του υποσιτισμού για όλους το 2030».
Κατά τη διάρκεια της ιστορίας πολλές φορές φυσικές ή ανθρωπογενείς καταστροφές οδήγησαν σε επισιτιστική ανασφάλεια για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα, με αποτέλεσμα την πείνα, τον υποσιτισμό και τη θνησιμότητα. Η πανδημία COVID-19 επιδείνωσε την κατάσταση. Από την έναρξη της παγκόσμιας πανδημίας, οι εκτιμήσεις για την πρόσβαση σε τρόφιμα δείχνουν ότι η επισιτιστική ανασφάλεια έχει πιθανότατα διπλασιαστεί, αν όχι τριπλασιαστεί σε ορισμένα μέρη του κόσμου.
Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η παγκόσμια πείνα αυξήθηκε σε 150 εκατομμύρια και τώρα επηρεάζει 828 εκατομμύρια ανθρώπους, με 46 εκατομμύρια στα πρόθυρα της πείνας να αντιμετωπίζουν επίπεδα πείνας έκτακτης ανάγκης ή και χειρότερα. Στα μέρη που έχουν πληγεί περισσότερο, αυτό σημαίνει λιμό ή συνθήκες που μοιάζουν με λιμό. Τουλάχιστον 45 εκατομμύρια παιδιά υποφέρουν από δυστροφία, η οποία είναι η πιο ορατή και σοβαρή μορφή υποσιτισμού και δυνητικά απειλητική για τη ζωή.
Με τις παγκόσμιες τιμές των τροφίμων και των λιπασμάτων να έχουν ήδη φθάσει σε ανησυχητικά υψηλά επίπεδα, οι συνεχιζόμενες επιπτώσεις της πανδημίας, οι πολιτικές δυνάμεις για την υλοποίηση των στόχων της κλιματικής αλλαγής και ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας δημιουργούν σοβαρές ανησυχίες για την επισιτιστική ασφάλεια τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα.
Ο κόσμος βρίσκεται αντιμέτωπος με μια περαιτέρω έξαρση της έλλειψης τροφίμων, ωθώντας περισσότερες οικογένειες παγκοσμίως σε κίνδυνο σοβαρού υποσιτισμού. Οι κοινότητες που επιβίωσαν από προηγούμενες κρίσεις μένουν πιο ευάλωτες σε ένα νέο σοκ από ό,τι πριν και θα συσσωρεύσουν τις επιπτώσεις, βουτώντας στον λιμό (οξεία πείνα και απότομη αύξηση της θνησιμότητας).
Επιπλέον, η μεγέθυνση των οικονομιών και η ανάπτυξη των εθνών επιβραδύνεται σήμερα λόγω της έλλειψης εργατικού δυναμικού λόγω της απότομης μείωσης της ευημερίας και των υψηλότερων ποσοστών θνησιμότητας.
Στον απόηχο των νέων ορίων αζώτου που απαιτούν από τους αγρότες να περιορίσουν ριζικά τις εκπομπές αζώτου κατά 70% μέσα στα επόμενα οκτώ χρόνια, δεκάδες χιλιάδες Ολλανδοί αγρότες ξεσηκώθηκαν σε ένδειξη διαμαρτυρίας κατά της κυβέρνησης.
Οι αγρότες θα αναγκαστούν να χρησιμοποιούν λιγότερα λιπάσματα και να μειώσουν ακόμη και τον αριθμό των ζώων τους, σε ορισμένες περιπτώσεις έως και 95%. Για τις μικρότερες οικογενειακές φάρμες θα είναι αδύνατο να επιτύχουν αυτούς τους στόχους. Πολλές θα αναγκαστούν να κλείσουν, συμπεριλαμβανομένων ανθρώπων των οποίων οι οικογένειες καλλιεργούν εδώ και οκτώ γενιές.
Επιπλέον, η σημαντική μείωση και ο περιορισμός των Ολλανδών γεωργών θα έχει τεράστιες επιπτώσεις στην παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα τροφίμων. Η Ολλανδία είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εξαγωγέας γεωργικών προϊόντων στον κόσμο μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες. Παρόλα αυτά, η ολλανδική κυβέρνηση επιδιώκει την ατζέντα της για την κλιματική αλλαγή, ενώ δεν υπάρχει προς το παρόν νόμος που να υποστηρίζει την εφαρμογή της, ενώ δεν θα αλλάξει πολλά στη μεγάλη ατμοσφαιρική ρύπανση του πλανήτη. Τα μοντέλα που χρησιμοποιήθηκαν για να καταλήξει η ολλανδική κυβέρνηση στην απόφασή της συζητούνται από αναγνωρισμένους επιστήμονες.
Σε καμία ανακοίνωση οι Ολλανδοί πολιτικοί δεν εξέτασαν τις επιπτώσεις της απόφασής τους στην παραβίαση ενός πολύ σημαντικού στόχου της συμφωνίας του ΟΗΕ: τον τερματισμό της πείνας, της επισιτιστικής ανασφάλειας και του υποσιτισμού σε όλους το 2030.
Δυστυχώς, η Σρι Λάνκα, μια χώρα της οποίας ο πολιτικός ηγέτης εισήγαγε πολιτική μηδενικών εκπομπών αζώτου και CO2, αντιμετωπίζει τώρα οικονομικά προβλήματα, σοβαρή πείνα και δυσκολίες στην πρόσβαση σε τρόφιμα μετά από πολιτική απόφαση ότι οι αγρότες δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιούν λιπάσματα και φυτοφάρμακα. Παρόλα αυτά, οι πολιτικοί που είναι υπεύθυνοι για τις εκπομπές αζώτου/κλιματική αλλαγή σε άλλες χώρες ακολουθούν την ίδια πράσινη πολιτική.
Επιπλέον, οι εμπειρογνώμονες προειδοποιούν ότι η ζέστη, οι πλημμύρες, η ξηρασία, οι πυρκαγιές και άλλες καταστροφές έχουν προκαλέσει οικονομικό όλεθρο, με τα χειρότερα να έρχονται. Οι ελλείψεις τροφίμων και νερού έχουν απασχολήσει τα μέσα ενημέρωσης.
Συν τοις άλλοις, οι Αυστραλοί ειδικοί ανακοινώνουν κίνδυνο για ξέσπασμα μιας ιογενούς ασθένειας στα βοοειδή. Αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει πλήγμα 80 δισεκατομμυρίων δολαρίων Αυστραλίας στην οικονομία της Αυστραλίας και ακόμη πιο πραγματικά προβλήματα στην αλυσίδα εφοδιασμού. Αμέτρητες επιχειρήσεις και παραγωγοί χρεοκοπούν. Η συναισθηματική επιβάρυνση που αντιμετωπίζουν για την ευθανασία των υγιών κοπαδιών τους είναι τεράστια και δύσκολα υποφερτή. Αυτό ωθεί όλο και περισσότερους αγρότες να βάλουν τέλος στη ζωή τους.
Ας ελπίσουμε ότι η ανάγκη να ζητήσει συγγνώμη η κυβέρνηση της Δανίας, καθώς μια ερευνητική έκθεση σχετικά με τη θανάτωση περισσότερων από 15 εκατομμυρίων μινκ τον Νοέμβριο του 2020 επέκρινε την ενέργεια που οδήγησε στην παραπλάνηση των εκτροφέων μινκ και του κοινού και τις σαφώς παράνομες οδηγίες προς τις αρχές, θα βοηθήσει τους πολιτικούς να επανεξετάσουν τέτοια δραστικά μέτρα για τους αγρότες.
Παγκοσμίως, οι διαμαρτυρίες των αγροτών αυξάνονται, υποστηριζόμενες από όλο και περισσότερους πολίτες που αντιστέκονται στις δαπανηρές εντολές για αλλαγές στις «πράσινες πολιτικές» που ήδη έφεραν μαζικές δυστυχίες και αστάθεια.
Σε μια υπουργική διάσκεψη για την επισιτιστική ασφάλεια στις 29 Ιουνίου 2022, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες προειδοποίησε ότι η επιδεινούμενη έλλειψη τροφίμων θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια παγκόσμια «καταστροφή».
Ο υποσιτισμός ευθύνεται για περισσότερες ασθένειες από οποιαδήποτε άλλη αιτία
Ο αυξημένος κίνδυνος έλλειψης τροφίμων και νερού που αντιμετωπίζει τώρα ο κόσμος θα φέρει την ανθρωπότητα στο χείλος του γκρεμού. Η πείνα είναι ένα πολυκέφαλο τέρας. Εδώ και δεκαετίες η πάταξη της παγκόσμιας πείνας έχει γίνει πολιτικό ζήτημα με τρόπο που δεν θα μπορούσε να είναι στο παρελθόν. Η χρήση της αυταρχικής πολιτικής εξουσίας οδήγησε σε καταστροφικές κυβερνητικές πολιτικές, καθιστώντας αδύνατο για εκατομμύρια ανθρώπους να κερδίσουν τα προς το ζην. Η χρόνια πείνα και η επανάληψη των ιογενών λιμών πρέπει να θεωρηθούν ηθικά εξωφρενικές και πολιτικά απαράδεκτες, λένε οι Ντρέζε και Σεν στο «Hunger and Public Action» (Πείνα και δημόσια δράση) που δημοσιεύτηκε το 1991.
«Για εκείνους που βρίσκονται στο υψηλότερο σημείο της κοινωνικής κλίμακας, ο τερματισμός της πείνας στον κόσμο θα ήταν καταστροφή. Για εκείνους που χρειάζονται διαθεσιμότητα φτηνού εργατικού δυναμικού, η πείνα είναι το θεμέλιο του πλούτου τους, είναι ένα πλεονέκτημα», έγραψε ο Δρ Τζορτζ Κεντ το 2008 στο δοκίμιο «The Benefits of World Hunger» (Τα οφέλη της παγκόσμιας πείνας).
Ο υποσιτισμός δεν επηρεάζεται μόνο από την έλλειψη τροφής και νερού, αλλά και από την έκθεση σε ακραίο στρες, φόβο, αβεβαιότητα ασφάλειας και τροφής, κοινωνικούς παράγοντες, χημικά, μικροπλαστικά, τοξίνες και υπερ-ιατρικοποίηση. Καμία χώρα στον κόσμο δεν έχει την πολυτέλεια να παραβλέπει αυτή την καταστροφή σε όλες τις μορφές της, η οποία πλήττει κυρίως τα παιδιά και τις γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία. Σε παγκόσμιο επίπεδο, περισσότεροι από 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα για υγιεινή διατροφή. Και αυτό έρχεται σε αντίθεση με αυτό που πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι μόνο ένα πρόβλημα των χωρών με χαμηλό εισόδημα.
Ακόμη και πριν ξεκινήσει η πανδημία COVID-19, περίπου το 8% του πληθυσμού στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη δεν είχε τακτική πρόσβαση σε θρεπτικά και επαρκή τρόφιμα. Το ένα τρίτο των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας είναι αναιμικές, ενώ το 39% των ενηλίκων στον κόσμο είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι. Κάθε χρόνο περίπου 20 εκατομμύρια μωρά γεννιούνται λιποβαρή. Το 2016 το 9,6 τοις εκατό των γυναικών ήταν λιποβαρείς. Σε παγκόσμιο επίπεδο, το 2017, το 22,2 τοις εκατό των παιδιών κάτω των πέντε ετών είχαν καχεξία, ενώ ο υποσιτισμός εξηγεί περίπου το 45 τοις εκατό των θανάτων μεταξύ των παιδιών κάτω των πέντε ετών.
Όπως δήλωσε ο Λόρενς Χαντάντ, συμπροεδρεύων της ανεξάρτητης ομάδας εμπειρογνωμόνων της Παγκόσμιας Έκθεσης Διατροφής, «ζούμε πλέον σε έναν κόσμο όπου το να υποσιτίζεται κανείς είναι το νέο φυσιολογικό. Είναι ένας κόσμος που όλοι πρέπει να διεκδικήσουμε ως εντελώς απαράδεκτο». Ενώ ο υποσιτισμός είναι ο κυριότερος παράγοντας πρόκλησης ασθενειών με σχεδόν το 50% των θανάτων να οφείλονται σε μη μεταδοτικές ασθένειες που σχετίζονται με τη διατροφή το 2014, δόθηκαν μόνο 50 εκατομμύρια δολάρια από δωρητές.
Ο υποσιτισμός σε όλες του τις μορφές επιβάλλει απαράδεκτα υψηλό κόστος -έμμεσο και άμεσο- σε άτομα, οικογένειες και έθνη. Ο εκτιμώμενος αντίκτυπος στην παγκόσμια οικονομία από τον χρόνιο υποσιτισμό 800 εκατομμυρίων ανθρώπων θα μπορούσε να ανέλθει σε 3,5 τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, όπως αναφέρεται σε παγκόσμια έκθεση για τη διατροφή το 2018. Ενώ οι παιδικοί θάνατοι, η πρόωρη θνησιμότητα των ενηλίκων και οι λοιμώδεις και μη μεταδοτικές ασθένειες που σχετίζονται με τον υποσιτισμό μπορούν να προληφθούν με τη σωστή διατροφή.
Αυτό θα γίνει πολύ περισσότερο αυτή την κρίσιμη στιγμή, καθώς ο πληθυσμός αυξάνει απότομα την υπερβάλλουσα θνησιμότητα και τις μη μεταδοτικές ασθένειες μεταξύ των ατόμων σε ηλικία εργασίας, όπως πρόσφατα έδειξαν οι ασφαλιστικές εταιρείες.
Οι λιμοί προκαλούν διαγενεακές επιπτώσεις
Ο λιμός είναι μια ευρέως διαδεδομένη κατάσταση κατά την οποία ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων σε μια χώρα ή περιοχή έχει ελάχιστη ή καθόλου πρόσβαση σε επαρκή αποθέματα τροφίμων. Η Ευρώπη και άλλα ανεπτυγμένα μέρη του κόσμου έχουν ως επί το πλείστον εξαλείψει την πείνα, αν και από την ιστορία είναι γνωστοί εκτεταμένοι λιμοί που σκότωσαν χιλιάδες και εκατομμύρια ανθρώπους, όπως ο Ολλανδικός λιμός της πατάτας από το 1846-1847, ο Ολλανδικός χειμώνας της πείνας 1944-1945 και ο Κινεζικός λιμός του 1959-1961.
Ο τελευταίος ήταν ο σοβαρότερος λιμός τόσο από άποψη διάρκειας όσο και από άποψη αριθμού ανθρώπων που επλήγησαν (600 εκατομμύρια και περίπου 30 εκατομμύρια θάνατοι) και οδήγησε σε εκτεταμένο υποσιτισμό του κινεζικού πληθυσμού την περίοδο 1959-1961. Επί του παρόντος, η υποσαχάρια Αφρική και η Υεμένη είναι χώρες με αναγνωρισμένο λιμό.
Δυστυχώς, η παγκόσμια αποσταθεροποίηση, η πείνα και η μαζική μετανάστευση αυξάνονται με ταχείς ρυθμούς, ενώ αναμένονται περισσότεροι λιμοί, αν δεν δράσουμε σήμερα.
Οι επιδημιολογικές μελέτες του Μπάρκερ και αργότερα του Χέιλς δείχνουν μια σχέση μεταξύ της διαθεσιμότητας της διατροφής στα διάφορα στάδια της εγκυμοσύνης και στα πρώτα χρόνια της ζωής και των ασθενειών αργότερα στη ζωή. Οι μελέτες τους έδειξαν ότι τα μωρά με μεταβολικό σύνδρομο και καρδιαγγειακά νοσήματα ήταν συχνά μικρότερα κατά τη γέννηση. Όλο και περισσότερες έρευνες αποδεικνύουν το ρόλο των μηχανισμών που σχετίζονται με τη διατροφή και επηρεάζουν την έκφραση των γονιδίων. Ακόμα και η περίοδος πριν από την εγκυμοσύνη μπορεί να επηρεάσει έναν μεταγενέστερο κίνδυνο για αντίσταση στην ινσουλίνη ή άλλες επιπλοκές του εμβρύου.
Όπως αποδείχθηκε σε μια μελέτη με 3.000 συμμετέχοντες στη Βόρεια Κίνα, η προγεννητική έκθεση σε λιμό αύξησε σημαντικά την υπεργλυκαιμία στην ενήλικη ζωή σε δύο διαδοχικές γενιές. Η σοβαρότητα της πείνας κατά την προγεννητική ανάπτυξη σχετίζεται με τον κίνδυνο για διαβήτη τύπου 2. Τα ευρήματα αυτά συνάδουν με ζωικά μοντέλα που έχουν δείξει την επίδραση της προγεννητικής διατροφικής κατάστασης σε νευροενδοκρινικές αλλαγές που επηρεάζουν τον μεταβολισμό και μπορούν να προγραμματιστούν να μεταδοθούν φυσιολογικά σε πολλές γενιές μέσω αρσενικών και θηλυκών γενεών. Οι συνθήκες υγειονομικού σοκ στην πρώιμη ζωή μπορούν να προκαλέσουν επιγενετικές αλλαγές στον άνθρωπο που επιμένουν καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής, επηρεάζουν τη θνησιμότητα σε μεγάλη ηλικία και έχουν επιπτώσεις σε πολλές γενεές. Ανάλογα με το ποιο τρίμηνο το έμβρυο εκτίθεται σε στέρηση τροφής ή ακόμη και μόνο σε στρες μια σχετική ασθένεια αργότερα στη ζωή μπορεί να ποικίλλει από σχιζοφρένεια, διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) έως νεφρική ανεπάρκεια και υπέρταση, μεταξύ άλλων. Άλλες μελέτες έκθεσης σε λιμό σε ανθρώπους έχουν δώσει στοιχεία για αλλαγές στο ενδοκρινικό σύστημα και στην προγεννητική έκφραση γονιδίων στα αναπαραγωγικά συστήματα.
Οι επιπτώσεις των περιόδων πείνας ή υποσιτισμού έχουν παρατηρηθεί κυρίως σε άτομα με χαμηλό κοινωνικό οικονομικό εισόδημα. Ωστόσο, 1 στα 3 άτομα στον κόσμο υπέφερε από κάποια μορφή υποσιτισμού το 2016. Οι γυναίκες και τα παιδιά αποτελούν το 70% των πεινασμένων. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο υποσιτισμός αυξήθηκε περαιτέρω τα τελευταία έξι χρόνια. Η καχεξία και η δυστροφία αυξήθηκαν στα πιο ευάλωτα άτομα. Δύο στα τρία παιδιά δεν τρέφονται με την ελάχιστη ποικιλόμορφη διατροφή που χρειάζονται για να αναπτυχθούν και να αξιοποιήσουν πλήρως τις δυνατότητές τους.
Οι πεινασμένοι άνθρωποι σε χώρες όπως η Σρι Λάνκα, η Αϊτή, η Αρμενία και ο Παναμάς είναι η κορυφή του παγόβουνου, ανοίγοντας τα μάτια πολλών πολιτών παγκοσμίως σε ένα ταχέως αυξανόμενο πρόβλημα ως αποτέλεσμα των εγκλεισμών, των εντολών και των καταναγκαστικών πολιτικών στην κλιματική αλλαγή, την ξηρασία και τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Οι πολίτες του κόσμου αντιμετωπίζουν εδώ και χρόνια: υπερβολική θνησιμότητα, ταχεία μείωση της υπογονιμότητας και των γεννήσεων με απειλή για τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών και περισσότερες ασθένειες.
Σοκαριστικές εκθέσεις του ΟΗΕ και του ΠΟΥ αναγνώρισαν ότι η υγεία των ανθρώπων και του περιβάλλοντος μειώνεται. Ο κόσμος κινείται προς τα πίσω όσον αφορά την εξάλειψη της πείνας και του υποσιτισμού. Ο πραγματικός κίνδυνος είναι ότι οι αριθμοί αυτοί θα ανέβουν ακόμη περισσότερο τους επόμενους μήνες.
Η αλήθεια είναι ότι οι κόμβοι καινοτομίας τροφίμων, τα διαμερίσματα τροφίμων (κάθετη γεωργία), τα τεχνητά κρέατα και η χειραγώγηση γονιδίων και μυαλού δεν θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την καταθλιπτική κατάσταση που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα.
Η πολιτική μηδενικού COVID έχει θέσει σε κίνδυνο την ανθρωπότητα στην ύπαρξή της. Τα εμβόλια COVID-19 με κίνδυνο βλάβης από παρενέργειες έχουν κυκλοφορήσει ακόμη και για παιδιά κάτω των πέντε ετών, που ελάχιστα κινδυνεύουν από κάποια σοβαρή ασθένεια, αλλά η υποθρεψία που αυξάνει σημαντικά την ευαισθησία σε σημαντικές ανθρώπινες μολυσματικές ασθένειες δεν έχει ληφθεί μέριμνα.
Οι συγκρούσεις αυξάνονται παγκοσμίως, αυξάνοντας την αστάθεια. Οι πολίτες δεν θα αποδέχονται πλέον πολιτικές χωρίς σαφή ανάλυση βλάβης-κόστους-οφέλους.
Πρέπει να δράσουμε τώρα για να μειώσουμε άμεσα τις τιμές των τροφίμων και των καυσίμων, στηρίζοντας τους αγρότες και τα αποτελεσματικά συστήματα τροφίμων για θρεπτικά τρόφιμα που θα θεραπεύσουν τους πιο υποσιτισμένους (παιδιά και γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία) του πληθυσμού.
Ας ελπίσουμε στην επιστροφή της αρχής του Ιπποκράτη: «Η τροφή ας είναι το φάρμακό σου και το φάρμακο η τροφή σου».
Από το Ινστιτούτο Brownstone
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι γνώμες του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
Η Κάρλα Πίτερς είναι ιδρύτρια και διευθύνουσα σύμβουλος της COBALA Good Care Feels Better. Απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα στην Ανοσολογία από την Ιατρική Σχολή της Ουτρέχτης, σπούδασε Μοριακές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Wageningen και στην Έρευνα και ακολούθησε τετραετή κύκλο σπουδών στην Ανώτατη Φυσική Επιστημονική Εκπαίδευση με εξειδίκευση στην ιατρική εργαστηριακή διάγνωση και έρευνα. Σπούδασε σε διάφορες σχολές διοίκησης επιχειρήσεων, όπως το London Business School, το INSEAD και το Nyenrode Business School.
