Τι κάνει μερικούς ανθρώπους πιο ευάλωτους στον Covid-19;

Του Joseph Mercola

Η ταινία “COVID Chronicles” δίνει μια συνοπτική ματιά στην πανδημία, απαντώντας σε μερικά από τα ερωτήματα πολλών ανθρώπων, επειδή η πραγματικότητα και η επιστήμη δεν φαίνεται να ταιριάζουν με αυτά που αναφέρουν τα μέσα ενημέρωσης.

Ο Ivor Cummins είναι βιοχημικός μηχανικός με εμπειρία στη μηχανική ιατρικών συσκευών και στην ηγεσία ομάδων για την επίλυση σύνθετων προβλημάτων. Στην ιστοσελίδα του, TheFatEmperor.com, προσφέρει καθοδήγηση για το πώς να αποκωδικοποιήσετε την επιστήμη για να μεταμορφώσετε την υγεία σας. Είναι παραγωγός του “COVID Chronicles” μαζί με τον Donal O’Neill, σκηνοθέτη ντοκιμαντέρ στον τομέα της υγείας.

Υπήρχαν κόκκινες σημαίες στην πανδημία από την αρχή. Επειδή τα συμπτώματα του COVID-19 επικαλύπτονται με τόσες πολλές άλλες ασθένειες, ο μόνος τρόπος για να ξέρετε ότι τον έχετε είναι να το εξετάσετε.

Τα τεστ αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης (PCR) που χρησιμοποιούνται για τον COVID-19 είναι τόσο ευαίσθητα που μπορούν να ανιχνεύσουν ακόμη και τα υπολείμματα ενός νεκρού ιού πολύ καιρό μετά τη μόλυνση, εξηγεί ο Cummins. Αλλά ακόμη και πέρα από αυτό, κάθε θετική εξέταση COVID-19 θεωρείται “κρούσμα” – και εκεί έγκειται ένα σημαντικό πρόβλημα.

Ένα θετικό τεστ δεν είναι το ίδιο με ένα κρούσμα

Ο Δρ. Wolfgang Wodarg, γιατρός εσωτερικής ιατρικής και πρώην επικεφαλής του τομέα υγείας στο Συμβούλιο της Ευρώπης, είναι μεταξύ εκείνων που αναφέρθηκαν στην πανδημία COVID-19 ως “πανδημία δοκιμών” λόγω της εξέτασης PCR.

«Έγινε αποδεκτό από τον ΠΟΥ και είπαν ότι όταν το τεστ είναι θετικό, έχουμε κρούσμα COVID-19. Και έτσι άρχισαν να μετρούν τα κρούσματα», λέει ο Wodarg. «Αυτό που μετρούσαν ήταν η δραστηριότητα της εξέτασης. Και όσο περισσότερο εξέταζαν, τόσο περισσότερα κρούσματα έβρισκαν». Έτσι καταλήγουμε σε έναν υπερβολικά υπερεκτιμημένο αριθμό θετικών εξετάσεων, οδηγώντας σε μια επιδημία ψευδώς θετικών αποτελεσμάτων.

Ο Wodarg λέει ότι η COVID-19 «ήταν μια πανδημία “δοκιμής”. Δεν ήταν πανδημία ιών», επειδή οι δοκιμές PCR μπορεί να δώσουν θετικό αποτέλεσμα όταν ανιχνεύουν κορονοϊούς που υπάρχουν εδώ και 20 χρόνια. Στο “COVID Chronicles”, ο Cummins μιλάει με τον John Lee, πρώην κλινικό καθηγητή παθολογίας στην Ιατρική Σχολή του Hull York και σύμβουλο ιστοπαθολόγο στο Γενικό Νοσοκομείο του Rotherham, ο οποίος αργότερα έγινε διευθυντής υπηρεσιών καρκίνου του Rotherham NHS Foundation Trust.

Επαναλαμβάνει την άποψη του Wodarg, δηλώνοντας ότι κατά τη διάρκεια της πανδημίας, κάθε θετική εξέταση θεωρείται κρούσμα, αλλά «πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα». Κανονικά, αν έχετε ένα τυπικό κρυολόγημα, για παράδειγμα, γίνεστε “κρούσμα” μόνο αν νοσηλευτείτε, αλλά όλα αυτά άλλαξαν με την πανδημία. Λέει ο Lee:

«Στον κορονοϊό, υπολογίζαμε κάθε θετικό τεστ ως θετικό κρούσμα. Τώρα αυτό είναι επιστημονικά και ιατρικά λάθος. Μπορεί να έχετε θετικό τεστ κορονοϊού και να είστε απολύτως καλά. Μπορεί να έχεις θετικό τεστ κορονοϊού και να εκκρίνεις ελάχιστες ποσότητες του ιού.

Το να συγχέουμε τις θετικές εξετάσεις με τα κρούσματα είναι απλώς λάθος, και όμως τα θετικά κρούσματα έχουν καθοδηγήσει την κυβερνητική πολιτική και όλο το φάσμα των περιοριστικών μέτρων που έχουν ληφθεί».

Στις 13 Ιανουαρίου 2021, «ο ΠΟΥ αμφισβήτησε τελικά την ακρίβεια των δοκιμών PCR», σημειώνει η ταινία, και εξέδωσε ενημερωτική ανακοίνωση που διευκρίνισε τις οδηγίες για την ερμηνεία των αποτελεσμάτων των δοκιμών PCR, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι “απαιτείται προσεκτική ερμηνεία των ασθενών θετικών αποτελεσμάτων”. «Τα αναφερόμενα ποσοστά κρουσμάτων κατέρρευσαν στις ΗΠΑ την επόμενη ημέρα», επισημαίνει το COVID Chronicles.

Τα λοκντάουν δεν λειτούργησαν

Τα λοκντάουν μπορεί να είναι αποτελεσματικά εάν εφαρμόζονται όταν κανείς δεν έχει την ασθένεια, αλλά όταν αυτή έχει ήδη εξαπλωθεί στον πληθυσμό σας, δεν λειτουργούν. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, το λοκντάουν εφαρμόστηκε πολύ αργά και προκάλεσε πολύ μεγαλύτερη ζημιά παρά όφελος.

Η ταινία αναδεικνύει τα αποτελέσματα του COVID-19 σε όλο τον κόσμο, μεταξύ άλλων σε πολλές διαφορετικές περιοχές, όπως η πυκνοκατοικημένη Khayelitsha στη Νότια Αφρική. Αρχικά θεωρήθηκε ότι ο COVID-19 θα κατέστρεφε την περιοχή. Ήταν αυστηρά κλειδωμένη μαζί με την υπόλοιπη Νότια Αφρική, αλλά λόγω του πυκνού πληθυσμού, το κλείδωμα στην Khayelitsha το μόνο που έκανε ήταν να αναγκάσει τους ανθρώπους να έρθουν ακόμη περισσότερο ο ένας πάνω στον άλλο.

Επειδή η περιοχή έχει μακρά ιστορία στην καταπολέμηση ασθενειών όπως ο HIV και η φυματίωση, ήταν εύκολο για τους αξιωματούχους να χρησιμοποιήσουν δεδομένα από την περιοχή, τα οποία γρήγορα έδειξαν ότι εκείνοι που κινδύνευαν περισσότερο από τον COVID-19 ήταν οι ηλικιωμένοι, οι αδύναμοι ή πάσχοντες από άλλες παθήσεις όπως ο διαβήτης τύπου 2. Αυτό που εξέπληξε πολλούς, ωστόσο, είναι ότι η Khayelitsha τα πήγε σχεδόν το ίδιο καλά κατά τη διάρκεια της πανδημίας όπως και παντού αλλού στη Νότια Αφρική.

Περαιτέρω, καθώς χτύπησε το δεύτερο και το τρίτο κύμα, οι κάτοικοι της Khayelitsha ήταν πολύ καλύτερα προστατευμένοι, ακόμη και όταν εμφανίστηκαν νέες παραλλαγές. Αργότερα διαπιστώθηκε ότι το 68% των κατοίκων της περιοχής είχε αντισώματα COVID-19.13 Όπως σημειώνεται στο “COVID Chronicles”:

«Καθώς η Δέλτα εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο και στη Νότια Αφρική, ήταν μεγαλύτερη εδώ από οποιοδήποτε προηγούμενο κύμα ή παραλλαγή που είχαμε δει. Αλλά στην Khayelitsha, αυτό το 68% επίπεδο αντισωμάτων σε όλη την κοινότητα αποδείχθηκε εξαιρετικά ισχυρό και πολύ, πολύ προστατευτικό, ακόμη και έναντι της νέας μετάλλαξης Δέλτα.

Έτσι, ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο βρισκόταν σε πλήρη σύγχυση, εδώ είχαμε έναν άτυπο οικισμό σε μια οικονομικά υποβαθμισμένη περιοχή με πληθυσμό μισού εκατομμυρίου που ξεπερνούσε το Ηνωμένο Βασίλειο και πολλά έθνη του Πρώτου Κόσμου … δεν είχαν σκοπό … να εξαπλωθεί ο COVID σε όλη την κοινότητα. Αλλά με τον τρόπο αυτό, έφτασαν σε ένα σημείο όπου η ανοσία της αγέλης, αν θέλετε, είχε επιτευχθεί».

Άλλες κοινότητες απολάμβαναν επίσης υψηλά επίπεδα αντισωμάτων COVID-19 στην κοινότητα, μεταξύ άλλων στην Ινδία, στην ορθόδοξη εβραϊκή κοινότητα του Λονδίνου και στις κοινότητες των Άμις στις Η.Π.Α. Έτσι, όταν ο ιός αυτός αφέθηκε να συμπεριφερθεί με τρόπο που θα του επέτρεπε να εξαπλωθεί μεταξύ των υγιών, έφταναν συνήθως σε περίπου δύο τρίτα του πληθυσμού που εμφάνιζαν επίπεδα αντισωμάτων.

Οι εντολές μάσκας δεν λειτούργησαν

Όπως και τα λοκντάουν, οι εντολές για μάσκες είναι ένα άλλο μέτρο ελέγχου της πανδημίας που έχει προωθηθεί ως ευαγγέλιο παρά την έλλειψη αποτελεσματικότητας και τα στοιχεία για βλάβη. Η μελέτη “Danmask-19 Trial”, που δημοσιεύθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2020 στο Annals of Internal Medicine, διαπίστωσε ότι μεταξύ των ατόμων που φορούσαν μάσκες το 1,8% (42 συμμετέχοντες) κατέληξε σε θετική εξέταση για SARS-CoV-2, σε σύγκριση με το 2,1% (53) μεταξύ των ατόμων ελέγχου.

Όταν αφαίρεσαν τα άτομα που ανέφεραν ότι δεν τηρούσαν τις συστάσεις χρήσης, τα αποτελέσματα παρέμειναν τα ίδια – 1,8% (40 άτομα), γεγονός που υποδηλώνει ότι η τήρηση δεν κάνει σημαντική διαφορά. Αρχικά, πολυάριθμα ερευνητικά περιοδικά αρνήθηκαν να δημοσιεύσουν τα αποτελέσματα, γεγονός που έθεσε υπό αμφισβήτηση τις ευρέως διαδεδομένες εντολές μάσκας.

Αν οι μάσκες λειτουργούν, επισημαίνει η ταινία, θα πρέπει να δείτε αμέσως μια δραματική αλλαγή στην καμπύλη, μέσα σε 14 ημέρες. «Αν κοιτάξετε περίπου 10 ή 12 χώρες στις οποίες έφεραν εντολές για μάσκες, δεν υπήρξε καμία επίδραση στην καμπύλη … καθόλου, οπότε η εμπειρική επιστήμη των ίδιων μας των ματιών μας φωνάζει: οι μάσκες και τα λουκέτα δεν μετακινούν πραγματικά πολύ τη βελόνα, ίσως λίγο, αλλά κανείς δεν θέλει να το ξέρει. Είναι μια ιδεολογία πλέον. Είναι μια θρησκεία», λέει ο Cummins.

Ο Δρ. Reid Sheftall μελέτησε επίσης εκτενώς τη χρήση μάσκας και διαπίστωσε ότι οι εντολές για μάσκες δεν μεταβάλλουν αισθητά τον αριθμό των κρουσμάτων ή των θανάτων με τον τρόπο που θα έπρεπε, αν όντως μειώνουν τη μεταδοτικότητα. Οι χώρες που χρησιμοποιούσαν ελάχιστες μάσκες δεν ήταν σε χειρότερη κατάσταση από τις γειτονικές χώρες με εντολή χρήσης μάσκας.

«Αυτό είναι λογικό», λέει ο Cummins, «επειδή 40 χρόνια επιστήμης ήταν ομόφωνα, λίγο πολύ, ότι για τους ιούς της γρίπης, οι χειρουργικές μάσκες και τα καλύμματα είναι εξαιρετικά αναποτελεσματικά. Επομένως, συμφωνεί με την επιστήμη». Ωστόσο, τα μέσα ενημέρωσης ισχυρίζονται ότι οι μάσκες είναι αποτελεσματικές, με βάση έναν “καταιγισμό εγγράφων” που ήρθαν γύρω στον Ιούνιο του 2020 και έλεγαν ότι οι μάσκες μπορεί να είναι καλές. «Έτσι, μερικές εβδομάδες εγγράφων ανέτρεψαν μερικές δεκαετίες επιστημονικής λογικής», προσθέτει.

Αν δεν υπήρχαν τα μέσα ενημέρωσης, θα γνωρίζατε ότι υπάρχει πανδημία;

Η ταινία αφήνει να εννοηθεί ότι ο COVID-19 παρουσίασε μια ευκαιρία την οποία χρησιμοποίησαν πολλές οντότητες για να προωθήσουν τα δικά τους σχέδια, ενώ τα μέσα ενημέρωσης χρησίμευσαν ως εργαλείο για την παράκαμψη της επιστήμης και της κοινής λογικής. Είναι σημαντικό να παραμείνουμε προσγειωμένοι και να σκεφτόμαστε κριτικά για να αποφύγουμε να πέσουμε θύματα περιττού πανικού και άγχους. Ο Cummins σημειώνει:

«Ένα βασικό πράγμα που πρέπει να θυμάστε, νομίζω, είναι ότι αν κλείνατε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, κανείς δεν θα ήξερε ότι υπάρχει επιδημία. Ακόμη και κατά τη διάρκεια των εξάρσεων στην Ιρλανδία, και στις δύο εποχές, αν δεν είχατε πρόσβαση στα μέσα ενημέρωσης, δεν θα το γνωρίζατε ποτέ.

Κανείς δεν ήξερε πραγματικά κανέναν που πέθανε – εκτός από κάποιον σε γηροκομείο, κάποιον σε μεγάλη ηλικία ή με καρκίνο σταδίου 4 – οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνώριζαν κανέναν που πέθανε. Σωστά; Δεν είναι απίστευτο αυτό, σε μια μαζική πανδημία, όπως μας είπαν»;

Πηγές: