Σχολιασμός
Το τι ακριβώς συνέβη τον Φεβρουάριο του 2020, όταν ο Άντονι Φάουτσι και οι συνεργάτες του σχεδίαζαν την αντιμετώπιση της πανδημίας, εξακολουθεί να αποτελεί μυστήριο. Ο Τζέρεμι Φάραρ, από το Wellcome Trust, στο βιβλίο του για το θέμα αναφέρει ότι κατά τη διάρκεια αυτών των εβδομάδων, πήγαιναν σε καρτοκινητά τηλέφωνα, κρυφές βιντεοκλήσεις και προειδοποιούσαν τα μέλη της οικογένειας ότι κάτι τρομερό θα μπορούσε να τους συμβεί.
Η μεγαλύτερη ανησυχία τους ήταν η πιθανότητα διαρροής του εργαστηρίου από τη Γουχάν. Έπρεπε να βρουν την άκρη του νήματος και να προετοιμάσουν το γύρισμα. Γνωρίζουμε ότι το αρχικό προσχέδιο του ακαδημαϊκού άρθρου που διέψευδε τη διαρροή από το εργαστήριο βγήκε στις 4 Φεβρουαρίου 2020 και δημοσιεύθηκε αργότερα στο Lancet στις 16 Μαρτίου. Αλλά το τι συνέβη σε αυτές τις τρεις εβδομάδες -εκτός από το ταξίδι του NIH στα μέσα Φεβρουαρίου στην Κίνα για να μάθουν πώς να ελέγχουν έναν ιό- παραμένει ομιχλώδες.
Αλλά αυτό που γνωρίζουμε είναι το εξής: μέχρι τις 2 Μαρτίου 2020, ο Φάουτσι είχε καταστρώσει το σχέδιό του. Ο Μάικλ Γκέρσον της Washington Post του έγραψε εκείνη την ημέρα και τον ρώτησε για τον σκοπό της λήψης κοινωνικών αποστάσεων. Αυτό ήταν εβδομάδες πριν οι περισσότεροι Αμερικανοί είχαν καν ακούσει αυτόν τον ευφημισμό για τον αναγκαστικό διαχωρισμό των ανθρώπων. Η ιδέα ήταν να περιμένουμε ένα εμβόλιο, ρώτησε ο Γκέρσον;
Ο Φάουτσι απάντησε σε ένα προσωπικό μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ως εξής:
«Η λήψη κοινωνικών αποστάσεων δεν είναι πραγματικά προσανατολισμένη στην αναμονή για ένα εμβόλιο. Το σημαντικότερο σημείο είναι να αποτρέψουμε την εύκολη εξάπλωση των λοιμώξεων σε σχολεία (κλείνοντάς τα), σε εκδηλώσεις με πολύ κόσμο, όπως θέατρα, στάδια (ακυρώνοντας εκδηλώσεις), σε χώρους εργασίας (κάνοντας τηλεργασία όπου είναι δυνατόν …. Ο στόχος της λήψης κοινωνικών αποστάσεων είναι να αποτραπεί η εύκολη εξάπλωση ενός μόνο ατόμου που έχει μολυνθεί σε πολλά άλλα, η οποία διευκολύνεται από τη στενή επαφή σε πλήθος ανθρώπων. Η στενή επαφή των ανθρώπων θα διατηρήσει το R0 υψηλότερο από 1 και ακόμη και υψηλότερο από 2 έως 3. Εάν μπορέσουμε να μειώσουμε το R0 σε λιγότερο από 1, η επιδημία θα μειωθεί σταδιακά και θα σταματήσει από μόνη της χωρίς εμβόλιο».
Ορίστε: η θεωρία του Φάουτσι για το πώς θα απαλλαγούμε από τον ιό. Δεν χρειαζόμαστε εμβόλιο. Απλά κλείνουμε τα πράγματα. Μείνετε μακριά από τους ανθρώπους. Μην μαζεύεστε. Κλείστε τα σχολεία. Κλειδώστε επιχειρήσεις και εκκλησίες. Όλοι οι άνθρωποι μείνετε μακριά από όλους τους ανθρώπους. Το R0 θα πέσει.
Τότε ο ιός θα… και εδώ είναι που η θεωρία γίνεται θολή. Μήπως απλά εξαφανίζεται; Βαριέται; Απογοητεύεται, τα παρατάει και εξαφανίζεται στον αιθέρα; Και πόσο καιρό πρέπει να διαρκέσει αυτό το νέο κοινωνικό σύστημα «λήψης κοινωνικών αποστάσεων»; Χρόνια; Για πάντα; Και τι θα συμβεί όταν οι άνθρωποι αρχίσουν να συμπεριφέρονται ξανά φυσιολογικά;
Πρόκειται ξεκάθαρα για μια επιστήμη της σπαζοκεφαλιάς, η οποία συγχέει την εκ των υστέρων συλλογή δεδομένων με την ίδια την αιτιώδη συνάφεια και φαίνεται επίσης να αρνείται τη λειτουργικότητα του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος. Το γεγονός ότι τέτοια πράγματα θα γράφονταν από ένα άτομο στη θέση του Φάουτσι είναι πραγματικά απίστευτο. Αλλά ο Τύπος συμφώνησε, και εξακολουθεί να το κάνει μετά από τόσο καιρό.
Αυτό που ο Φάουτσι φανταζόταν -και πολύ λίγοι το κατάλαβαν τότε- ήταν η κατασκευή ενός νέου κοινωνικού συστήματος. Δεν αφορούσε μόνο αυτόν τον ιό. Αφορούσε όλους τους παθογόνους μικροοργανισμούς και ολόκληρη τη λειτουργία της κοινωνίας. Πίστευε -ή αποφάσισε να πιστέψει- ότι μια επανασχεδίαση της κοινωνικής τάξης θα μπορούσε να αναχαιτίσει με επιτυχία τα κοινά παθογόνα και να επιφέρει καθολική υγεία.
Τελικά το αποκάλυψε αυτό στο άρθρο του για το Cell στις 15 Αυγούστου 2020, το οποίο έτυχε ελάχιστης προσοχής. Ήταν μόνος του προσπαθώντας να εφαρμόσει ένα ολόκληρο νέο κοινωνικό σύστημα βασισμένο σε μια νέα ιδεολογία.
Η ζωή σε μεγαλύτερη αρμονία με τη φύση θα απαιτήσει αλλαγές στην ανθρώπινη συμπεριφορά καθώς και άλλες ριζικές αλλαγές που μπορεί να χρειαστούν δεκαετίες για να επιτευχθούν: την ανοικοδόμηση των υποδομών της ανθρώπινης ύπαρξης, από τις πόλεις μέχρι τα σπίτια και τους χώρους εργασίας, τα συστήματα ύδρευσης και αποχέτευσης, τους χώρους αναψυχής και συνάθροισης. Σε έναν τέτοιο μετασχηματισμό θα πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα στις αλλαγές εκείνων των ανθρώπινων συμπεριφορών που αποτελούν κινδύνους για την εμφάνιση μολυσματικών ασθενειών. Οι κυριότερες από αυτές είναι η μείωση του συνωστισμού στο σπίτι, στην εργασία και στους δημόσιους χώρους, καθώς και η ελαχιστοποίηση των περιβαλλοντικών διαταραχών, όπως η αποψίλωση των δασών, η έντονη αστικοποίηση και η εντατική κτηνοτροφία.
Αυτό το άρθρο αποκαλύπτει το πιο σημαντικό σημείο. Η αντιμετώπιση της πανδημίας δεν αφορούσε μόνο αυτό το ένα παθογόνο. Αφορούσε κάτι που ισοδυναμεί με μια πολιτική, οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική επανάσταση.
Δεν πρόκειται για σοσιαλισμό ή καπιταλισμό. Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, κάτι πολύ παράξενο, σαν μια ρουσσωική τεχνοκρατία, ταυτόχρονα πρωτόγονη και υψηλής τεχνολογίας, όπως τη διαχειρίζεται μια επιστημονική ελίτ, μια αδοκίμαστη δυστοπία αντάξια της πιο τρομακτικής λογοτεχνίας.
Κανείς δεν έχει ψηφίσει κάτι τέτοιο. Είναι κάτι που ο Φάουτσι και οι φίλοι του ονειρεύτηκαν μόνοι τους και ανέπτυξαν όλη την τεράστια δύναμή τους για να το θέσουν σε εφαρμογή μόνο ως δοκιμή, μέχρι που κατέρρευσε. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και πολλά μέρη του κόσμου βρίσκονταν στα χέρια τους για το μεγαλύτερο μέρος ενός έτους και για δύο χρόνια σε ορισμένα μέρη.
Αυτό είναι το σκάνδαλο των αιώνων, το οποίο ξεπερνά κατά πολύ τα ζητήματα της χρηματοδοτούμενης από φόρους έρευνας «κέρδους-λειτουργίας», όσο σημαντική και αν είναι αυτή. Είναι ακόμη πιο σημαντικό από τις αναφορές ότι ο Φάουτσι εισέπραττε προσωπικά δικαιώματα από φαρμακευτικές εταιρείες που έλαβαν επιχορηγήσεις τις οποίες ενέκρινε ο ίδιος προσωπικά. Το πραγματικό πρόβλημα έγκειται στη δύναμή του και στην ικανότητα των εκλεγμένων αντιπροσώπων και των δικαστηρίων να τον ελέγχουν για πολλές δεκαετίες.
Ανεξάρτητα από το όραμα του Φάουτσι, η πορεία του ιού ακολούθησε τη συνηθισμένη πορεία, εκτός από μια σημαντική εξαίρεση: τα κύματα μόλυνσης εμφανίστηκαν με βάση την ταξική θέση στην κοινωνία. Υπήρξε μια πολιτική ιεραρχία μόλυνσης που ξεκίνησε από τις εργατικές τάξεις, πέρασε στην αστική τάξη, χτύπησε τις επαγγελματικές τάξεις, στη συνέχεια τους δημοσιογράφους υψηλού επιπέδου, και τέλος, στο τέλος ήρθε για την ίδια την ελίτ της άρχουσας τάξης – τον Τρουντό, την Ψάκι, την Άρντερν, τον Γκέιτς, και τέλος τον Φάουτσι – ανεξάρτητα από τα πολλαπλά εμβόλια τους.
Και εδώ είναι ο λόγος για τον οποίο η μόλυνση COVID του Φάουτσι είναι σημαντική, 28 μήνες μετά τα πρώτα lockdown. Είναι σημάδι και σύμβολο ότι ολόκληρη η θεωρία του για τον έλεγχο των ιών ήταν λανθασμένη. Πήρε το δρόμο του με την πολιτική και δεν λειτούργησε. Ο ιός προσγειώθηκε τελικά πάνω του, σαν να ήθελε να αναπαραστήσει τη φανταστική ιστορία του Έντγκαρ Άλλαν Πόε με τον πρίγκιπα Πρόσπερο στο κάστρο του που πίστευε ότι θα τον προστάτευε.
Και ως αποτέλεσμα της έκθεσής του, ο Φάουτσι θα αποκτήσει σίγουρα (εκτός αν η επανειλημμένη δόση του ίδιου εμβολίου έβλαψε τη λειτουργία του ανοσοποιητικού του συστήματος) τη φυσική ανοσία που ήδη διαθέτουν το 78% των παιδιών και πιθανότατα τα δύο τρίτα του γενικού πληθυσμού.
Θα πρέπει επίσης να μας προειδοποιήσει για τρία σημεία ηθικού επείγοντος:
- Πρέπει να αντικαταστήσουμε τη φεουδαρχία τύπου Φάουτσι με μια νέα θεωρία για το πώς να συμβιβάσουμε την ελεύθερα λειτουργούσα κοινωνία με την παρουσία μολυσματικών ασθενειών, έτσι ώστε ούτε ο ίδιος ούτε οι άνθρωποι που πληρώνονται ή επηρεάζονται από αυτόν να μην μπορούν να το επιχειρήσουν ξανά.
- Πρέπει να δράσουμε για να αχρηστεύσουμε την απεριόριστη εξουσία των γραφειοκρατών του διοικητικού κράτους να καταλάβουν τον έλεγχο των κυβερνητικών μηχανισμών.
- Χρειαζόμαστε ένα νέο σύστημα για την αποκέντρωση της επιστήμης μακριά από τις προνομιούχες ελίτ, έτσι ώστε να μην μπορέσουν ποτέ ξανά να έχουν μονοπωλιακό έλεγχο σε αυτό που θεωρείται επιστήμη και πολύ περισσότερο να διαθέτουν την εξουσία να λογοκρίνουν τις διαφωνίες.
Αυτά είναι τα διδάγματα, τουλάχιστον η αρχή τους. Αυτός ο ιός είναι είτε ενδημικός είτε τουλάχιστον σχεδόν ενδημικός, αλλά μας μένει μια εκπληκτική κοινωνική, πολιτιστική και οικονομική καταστροφή από την προσπάθεια του Φάουτσι να εφαρμόσει ένα πειραματικό σχέδιο σε ολόκληρο τον πληθυσμό όχι μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Θα υποφέρουμε για πολλά χρόνια ή για πολλές γενιές από αυτό. Και όμως, στο τέλος, η μόλυνση είναι ατομική και μάλλον αναπόφευκτη για τους περισσότερους ανθρώπους. Το ανοσοποιητικό σύστημα προσαρμόζεται. Έτσι έχουμε εξελιχθεί για να συνυπάρχουμε. Το να προσποιούμαστε το αντίθετο είναι η ουσία της άρνησης της επιστήμης.
Από το Ινστιτούτο Brownstone
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
